Ανακαλύφθηκε στη δυτική Κρήτη σφραγίδα με μινωικά ιερογλυφικά, Earliest Sample of Minoan Hieroglyphics Found in Western Crete

Σφραγίδα από βαθυκόκκινο ίασπη, που φέρει σε όλες τις πλευρές της εγχάρακτα σημεία της μινωικής ιερογλυφικής γραφής. Ιερό κορυφής στον Βρύσινα. A Minoan seal stone discovered during the most recent excavations at Vrysinas, near Rethymnon, Crete.  At one time, Vrysinas was an important Minoan peak sanctuary; the seal dates from the First Palace period (1900-1700 B.C.)  It is red jasper, and is carved on all four sides with Minoan hieroglyphics which are not Linear A.  In fact, the seal stone appears to be the earliest example of Minoan Hieroglyphic script yet discovered.

Μια εξαιρετική λίθινη τεράπλευρη σφραγίδα από βαθυκόκκινο ίασπη, η οποία φέρει εγχάρακτα σημεία της μινωικής ιερογλυφικής γραφής και στις τέσσερις επιφάνειές της, έφερε στο φως μεταξύ άλλων, η ανασκαφή στο μινωικό ιερό κορυφής του όρους Βρύσινα, νότια της πόλης του Ρεθύμνου. Η σφραγίδα αυτή αποτελεί τη μοναδική μέχρι τώρα παρουσία της αρχαιότερης γραφής των μινωιτών στη Δυτική Κρήτη.

Ο Βρύσινας θεωρείται το σημαντικότερο μινωικό ιερό κορυφής για τη Δυτική Κρήτη και με βάση την προκαταρκτική μελέτη και τα νέα ευρήματα, οι αρχαιολόγοι συμπεραίνουν ότι η διάρκεια λειτουργίας του ιερού εκτείνεται σε όλη την παλαιοανακτορική περίοδο (περ. 1900-1700 π.Χ.), και συνεχίζεται τουλάχιστον μέχρι την αρχή των νεοανακτορικών χρόνων.

Ταυράκι που απόθεσε κάποιος Μινωίτης στο Ιερό Κορυφής του όρους Βρύσινας Ρεθύμνου

Εκτός από το πλήθος των πήλινων ειδωλίων της συστηματικής ανασκαφής (από το 2004) που αγγίζει πλέον τον αριθμό των οκτακοσίων και το σημαντικό αριθμό των αγγείων, η φετινή ανασκαφή που διενεργήθηκε από τις 4 έως τις 15 Ιουλίου (από την ΚΕ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων υπό την ευθύνη της αρχαιολόγου Ελένης Παπαδοπούλου, και το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης με την ευθύνη της καθηγήτριας Ίριδας Τζαχίλη, μαζί με ομάδα ερευνητών και φοιτητών), αποκάλυψε πλήθος από ανθρωπόμορφα ειδώλια, γυναικεία και ανδρικά, ομοιώματα μελών του ανθρώπινου σώματος, αρκετά ζωόμορφα -ορισμένα από τα οποία μικρογραφικά-, καθώς και σημαντική ποσότητα κεραμικής.

Παράλληλα, ήρθαν στο φως τμήματα πήλινων πλακιδίων με επίθετα ειδώλια πτηνών και διπλών κεράτων, ενώ αφθονούν τα πήλινα σφαιρίδια.

Από το ίδιο άνδηρο προήλθαν το 2010, μετάλλινοι λατρευτές, χάλκινοι μικρογραφικοί πελέκεις, χάλκινα ομοιώματα εγχειριδίων, καθώς και λίθινα σκεύη, μεταξύ των οποίων αναγνωρίζονται ένα πιθανότατα αιγυπτιακό, δύο τράπεζες προσφορών από στεατίτη και δύο μικρές λοπάδες.

Παρότι φέτος στη θέση «Άγιο Πνεύμα», σε υψόμετρο 858 μ., όπου βρίσκεται ο ναός, δεν αποσαφηνίστηκε η ύπαρξη μινωικών κτισμάτων, τα οποία θα αποτελούσαν τον πυρήνα των τελετουργικών δραστηριοτήτων, ωστόσο προέκυψαν στοιχεία για τη λατρεία. Εντοπίσθηκε θύλακας με μεσομινωικό κεραμικό υλικό και βράχος αποστρογγυλεμένος, με σαφή σημάδια της ανθρώπινης παρέμβασης κατά το μεγαλύτερο μέρος του. Οι διαπιστώσεις αυτές υποδεικνύουν ότι πιθανόν το κέντρο του μινωικού ιερού να βρισκόταν στο ανώτερο πλάτωμα του όρους, κάτω και γύρω από τη σημερινή εκκλησία.

Τα ευρήματα από τις ανασκαφές του 2010 και του 2011 διευρύνουν τις γνώσεις μας για τη νεοανακτορική περίοδο του μινωικού ιερού, τονίζουν οι αρχαιολόγοι, ενώ επισημαίνουν ότι το ιερό στον Βρύσινα παρουσιάζει σαφείς αναλογίες ως προς το τελετουργικό πλαίσιο, τη μορφή της λατρείας, αλλά και τον τρόπο άσκησής της με τα ιερά κορυφής -Γιούχτα, Κόφινα, Πετσοφά και Τραόσταλο- της Κεντρικής και Ανατολικής Κρήτης.

Ένας Γάλλος, λάτρης του θεσσαλικού πολιτισμού

Το αρχαίο θέατρο της Λάρισας

Ψάχνει να ζωντανέψει την ιστορία στα φθαρμένα αρχαία μάρμαρα. Διαβάζει ό,τι χάραξαν οι πρόγονοί μας σε αυτά και πολεμώντας με τον χρόνο προσπαθεί να αποκαλύψει τις άγνωστες πτυχές της, που κρύβονται σε κάθε λέξη, σε κάθε φράση των μαρμάρινων επιγραφών, που σώζονται μέχρι σήμερα.

Μέσα από την έρευνά του αναδύονται σημαντικά γεγονότα και αποκαλύψεις, που μέχρι σήμερα η ελληνική ιστορία δεν έχει καταγράψει:

Επιτύμβια ναϊσκόσχημη στήλη από λευκό μάρμαρο. Βρέθηκε το 1978 στην Ερέτρια Φαρσάλων. Φέρει επίστεψη με διπλό κυμάτιο, ενώ δύο τετράγωνοι πεσσοί ορίζουν αντίστοιχα το δεξί και το αριστερό άκρο της πρόσθιας πλευράς, η οποία κοσμείται με ανάγλυφη παράσταση. Στο αριστερό μέρος της παράστασης απεικονίζεται έφιππος άνδρας με χιτώνα και χλαμύδα να οδηγεί το άλογό του προς δεξιά, όπου επάνω σε μια ψηλή βάση στέκονται μια γυναικεία και δυο ανδρικές μορφές. Μπροστά από τη βάση, επίσης, στέκεται μια μορφή, ίσως δούλος. Η επιγραφή, χαραγμένη κάτω από την παράσταση, έχει ως εξής: ΠΟΛΥΞΕΝΟΣ ΜΝΑΣΩΝΟΣ ΗΡΩΣ ΧΑΙΡΕ. 2ος αιώνας, Αρχαιολογικό Μουσείο Λάρισας

- «Η Λάρισα ήταν η πόλη, όπου φυλασσόταν το Γενικό Αρχείο του βασιλείου του Φιλίππου του 5ου, το οποίο με εντολή του καταστράφηκε, προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των Ρωμαίων…».

- «Ο Πέρσης βασιλιάς, Ξέρξης, πέρασε από τους Γόννους, γιατί ήταν κλειστά τα Τέμπη, ώστε να κατευθυνθεί νότια. Προκάλεσε στην περιοχή μεγάλη οικολογική καταστροφή, κόβοντας δέντρα που εμπόδιζαν την άνετη διέλευση του στρατού του…».

Ενεπίγραφη στήλη από γκριζόλευκο μάρμαρο, σπασμένη στο πάνω μέρος της, στην κάτω αριστερή γωνιά της καθώς και στη δεξιά πλευρά της. Λείπουν μερικά γράμματα από όλους σχεδόν τους στίχους της επιγραφής. Το έμβολο στο κατώτερο τμήμα του κορμού της στήλης, που έμπαινε στον ορθογώνιο τόρμο της βάσης της, είναι δουλεμένο με βελόνι. Σωζ. ύψος 0,98, πλάτος 0,48-0,50, πάχος 0,14 μ. Βρέθηκε κατά την κατεδάφιση του τούρκικου τζαμιού Μπουρμαλί (Τεσλί Τζαμί) στη συμβολή των οδών Κούμα και Κατσώνη. Η επιγραφή σώζει 43 στίχους. Ανήκει στην κατηγορία των επιγραφών στις οποίες καταγράφονται τα ιερά μιας πόλης. Παρατίθενται 4 στίχοι: ...ΕΙΡΟΥΙ ΙΟΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΠΑΦΑΙ Τ[ΟΥ ΚΑ]ΛΕΙΜΕΝΟΥ ΠΛΑΤΙΟΝ ΤΟΙ ΙΠΠΑΡΧΙΟΙ ΠΕΡΡΟΙΚΟΔ[ΟΜΕΙΜΕ]ΝΟΝ ΚΑΙ ΕΞ ΑΣΤΕΡΑΣ ΧΕΡΡΟΣ ΕΔΗΕΜΜΕΝ ΚΙΟΝΑ[Σ...] ΤΟΥ ΠΟΤ ΟΛΥΜΠΟΙ ΚΑΙ ΕΝΝΟΔΙΑΣ ΜΥΚΑΙΚΑΣ [...]. Αρχές 2ου αιώνα π.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο Λάρισας

- «Η θεσσαλική διάλεκτος, είναι η συνέχεια της μυκηναϊκής γλώσσας, ενώ έχει πολλά κοινά στοιχεία με την Ομηρική γλώσσα, τόσο στο λεξιλόγιό της όσο και στη φωνητική της…».

Είναι Γάλλος, αλλά εδώ και 50 χρόνια, έχει αφοσιωθεί στην έρευνα της ελληνικής ιστορίας και ειδικότερα σε αυτή της Θεσσαλίας. Ο κ. Μπρούνο Ελλύ, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο Έλληνας από πολλούς στη χώρας μας, αφού άλλωστε και ο ίδιος δηλώνει μισός Γάλλος και μισός Θεσσαλός, όταν άλλωστε η μισή ζωή του είναι στη θεσσαλική γη.

Bruno Ellie

«Δέσμιος» ενός πάθους που τον κατευθύνει και δεν είναι άλλο απ’ το να αποκαλύψει ιστορικές πτυχές της αρχαίας Θεσσαλίας, ερευνώντας και διαβάζοντας τις επιγραφές της αρχαιότητας, ο γνωστός επιγραφολόγος παραμένει ακόμη και μετά τη συνταξιοδότησή του μάχιμος στο έργο που τάχθηκε. Είναι μια αστείρευτη πηγή γνώσης, που την αντλεί μέσα από την έρευνα ενώ η δουλειά του συμπληρώνει τις σελίδες της δικής μας ιστορίας. Είναι μεταξύ των πέντε ανθρώπων παγκοσμίως, που ειδικεύθηκε στη θεσσαλική διάλεκτο και έχει αναδειχθεί σε έναν από τους καλύτερους επιγραφολόγους.

Αυτή την περίοδο θα τον βρούμε στα ειδώλια του Αρχαίου Θεάτρου Λάρισας, να ερευνά ώρες, για να συλλέξει και να καταγράψει στοιχεία που θα δώσουν «οι σκαλισμένες με γράμματα πέτρες» για τη ζωή των αρχαίων Λαρισαίων, για τη χρήση του θεάτρου, για τη λειτουργία του, για τις επιφανείς οικογένειες, για τους ηγέτες που πέρασαν, για…πολλά άλλα που θα αποκαλυφθούν τελικά χάρη σε αυτή τη δουλειά του.

Αναμφίβολα είναι τιμή για τη Λάρισα που αυτή τη στιγμή εργάζεται στο αρχαίο θέατρο, αν και ο ίδιος αφοπλιστικά απλά δηλώνει γι’ αυτό: «Κάνω τη δουλειά μου. Είμαι ερευνητής…».

Με μια ομάδα αρχαιολόγων και ιστορικών Γάλλων και όχι μόνο, τα τελευταία χρόνια επισκέπτεται το Αρχαίο Θέατρο Λάρισας, όπου εργάζονται στη μελέτη των επιγραφών. Την ομάδα και τη δουλειά τους χρηματοδοτεί το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών της Γαλλίας, στο οποίο επί χρόνια ο κ. Ελλύ διετέλεσε διευθυντής στο παράρτημά του, στη Λυών. Η εν λόγω ομάδα για την έρευνα στη θεσσαλική ιστορία είναι δημιούργημά του, με σκοπό να συνεχιστεί ένα έργο χρόνων και από νεότερους, χρηματοδοτούμενο από τη Γαλλία και όπως δήλωσε ο ίδιος: «Η δουλειά αυτή είναι ουσιαστικά μια δωρεά στην Ελλάδα».

Όπως μας πληροφορεί, στη Γαλλία έχει δημιουργηθεί το Γενικό Αρχείο Θεσσαλικών Επιγραφών, που σήμερα αριθμεί πάνω από 5.500 σελίδες στοιχείων περιγραφής επιγραφών και 2.500 φωτογραφίες. Η συγκέντρωση των δεδομένων, των επιγραφών, γίνεται βέβαια στην Ελλάδα ενώ η ερμηνεία και η μελέτη τους στη Γαλλία.

Το πάνω μέρος μιας μικρής αναθηματικής στήλης από τη Λάρισα. Η αετωματική επίστεψη έχει αποκρουστεί στο μεγαλύτερο μέρος της. Κάτω από την επίστεψη η επιγραφή ΟΝΕΘΕΙΚΕ. Το όνομα του αναθέτη και της θεότητας πιθανότατα θα ήταν χαραγμένα στο επιστύλιο του αετώματος. Μέσα σε βεβαθυσμένο πεδίο παριστάνεται η Εν(ν)οδία με το πάνω μέρος του σώματος σε στάση 3/4 και με το κεφάλι της σε κατατομή προς τα αριστερά, όπως και στο ανάγλυφο της Κραννώνας. Με το δεξί της χέρι κρατά όρθια μακριά δάδα. Η θεά σώζεται από το στήθος και πάνω ,ενώ το πρόσωπό της είναι αποκρουσμένο από χτύπημα. Σε δεύτερο επίπεδο και πίσω από τη θεά παριστάνεται άλογο με κατεύθυνση προς τα αριστερά. Το άλλο ιερό ζώο της θεάς, το σκυλί, ίσως εικονιζόταν στο κάτω αριστερό μέρος του ανάγλυφου, μπροστά από το άλογο, όπως παρατηρείται στα ανάγλυφα της Κραννώνας και της Πτολεμαΐδας. Η στήλη, από το σχήμα τον γραμμάτων Ε, Ο, Θ, Ν και Κ χρονολογείται λίγο πριν τα μέσα του 4ου αιώνα π. Χ. Βρέθηκε σε μπάζα στο συνοικισμό της Νέας Σμύρνης (θέση Μεζούρλο, πίσω από το Νέο Μουσείο Λάρισας). Το ανάγλυφο προέρχεται από την πόλη ή τα νεκροταφεία της Λάρισας. Σωζ. ύψος 0,31, πλάτος 0,25, πάχος 0,17 μ. Ύψος γραμμάτων 0,015-0,02 μ. Μέσα 4ου αιώνα π.Χ.

Λάρισα, Άτραγας, Γόννοι, Τριπολίτιδα, Γόμφοι, περιοχή του Ενιπέα, Φάρσαλα, μέχρι και Καρυά Ελασσόνας, από άκρη σε άκρη, έχουν συλλεχθεί στοιχεία επιγραφών της ιστορίας μας.

Φυλλάριο σε σχήμα κισσόφυλλου με χαραγμένο κείμενο από την Ορφική γραμματεία: ΝΥΝ ΕΘΑΝΕC ΚΑΙ ΝΥΝ ΕΓΕΝΟΥ ΤΡΙCΟΛΒΙΕ ΑΜΑΤΙ ΤΩΙΔΕ. ΕΙΠΕΙΝ ΦΕΡ C ΕΦΟΝΑΙ C OTI B[AΚ]XIOC AYTOC EΛΥCE TA[I]YΡΟC EIC ΓΑΛ[Α] ΕΘΟΡΕC. ΑΙΨΑ ΕΙC Γ[Α]ΛΑ ΕΘΟΡΕC [K]ΡΙΟC EIC ΓΑΛΑ ΕΠΕC[EC]. OINON EXEIC EYΔ[A]IMONATIΜΝ ΚΑΠ[Ι]ΜΕΝΕΙ C ΥΠΟ ΓΗΝ ΤΕΛΕΑ ΑC[C]Α ΠΕΡ ΟΛΒΙΟΙ ΑΛΛΟΙ. Βρέθηκε στον τύμβο Πετροπόρου. 4ος αιώνας π.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο Λάρισας

Αναμφίβολα είναι απ’ τους καταλληλότερους ερευνητές να μας πληροφορήσει για τη ζωή του παρελθόντος και αυτή του παρόντος, μιας περιοχής που την έχει γνωρίσει και στις δύο φάσεις της. Συμπερασματικά, υποστηρίζει πως ο τρόπος ζωής αρχαίων και σημερινών κατοίκων της είναι ίδιος, απ’ την άποψη των δραστηριοτήτων τους και τονίζει: «Ασχολούνται με τη γεωργία και το εμπόριο… ένα χαρακτηριστικό που δεν αλλοιώνεται αφού το περιβάλλον ευνοεί για την ανάπτυξή τους όλες τις εποχές…». Με τη Λάρισα δε, δηλώνει γοητευμένος, τονίζοντας ότι η πόλη κατέχει μια παγκόσμια μοναδικότητα: «Σε ένα και μόνο σημείο της συγκεντρώνεται όλο το ιστορικό παρελθόν της, μνημεία όλων των εποχών της ιστορίας της. Αυτό είναι ο λόφος του Φρουρίου, όπου συναντάς, βυζαντινά μνημεία, αρχαιότητες ελληνιστικής εποχής και ρωμαϊκής… Είναι ο τόπος της ζωντανής ιστορικής συνέχειας, που δεν υπάρχει σε καμιά άλλη πόλη της Ελλάδας».

Επιτύμβια στήλη από τα Φάλαννα. Γκριζόλευκο μάρμαρο με λευκούς κόκκους και σκουρόχρωμες φλέβες. Διαστάσεις: 1,03 Χ 0,47-0,50.5 Χ 0,12 μ. Βρέθηκε στον Αμπελώνα το φθινόπωρο του 1959 από τον V. Milojcic και μεταφέρθηκε στο Μουσείο Λάρισας. Η βάση της στήλης στην κάτω δεξιά γωνία είναι αποκεκρουμένη, όπως επίσης και η απόληξη της επίστεψής της. Παρουσιάζονται ελαφρύτερες αποκρούσεις κατά τόπους στην ανάγλυφη παράσταση. Εμφανείς είναι οι τριβές στο πάνω επίπεδο της στήλης. Η στήλη έφερε ανθεμωτή επίστεψη. Απεικονίζονται δύο νεαρά κορίτσια, τα οποία στέκονται αντωπά σε κατατομή. Φορούν μακρούς χιτώνες με απόπτυγμα και πέπλο που καλύπτει και το κεφάλι τους. Και οι δύο κρατούν με το αριστερό χέρι το πέπλο τους. Τα μαλλιά στο μέτωπο και στον κορμό είναι χτενισμένα με το συνηθισμένο τρόπο. Η αριστερή μορφή κρατά στο δεξί της χέρι ένα μήλο ,το οποίο πιάνει η δεξιά μορφή από τον μίσχο ή από το κοτσάνι του φρούτου. Επιγραφή δεν υπάρχει. Ο αρχαϊστικός τρόπος απόδοσης του πέπλου έρχεται σε αντίθεση με τις ζωντανές πτυχές του χιτώνα. Έργο επαρχιώτικου εργαστηρίου πριν το 450 π. Χ.

Εκφράζει τον θαυμασμό του και την αγάπη του για τον θεσσαλικό πολιτισμό, ενώ δηλώνει ότι αυτό που τον ενθουσίασε περισσότερο στην ανάπτυξή του τα τελευταία χρόνια είναι η αποκάλυψη του Α’ Αρχαίου Θεάτρου και βέβαια οι επιγραφές που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής, οι οποίες υποστηρίζει ότι του έδωσαν ισχυρό κίνητρο να συνεχίσει με περισσότερο πάθος.

Σε στενή συνεργασία με τον αρχαιολόγο και πρόεδρο της Επιστημονικής Επιτροπής Αποκάλυψης του Αρχαίου Θεάτρου κ. Αθανάσιο Τζιαφάλια, ο κ. Ελλύ δίνει καθημερινή «μάχη» με τον χρόνο, απομακρύνοντας τη σκόνη από τα σκοτεινά σημεία του μνημείου, στις επιγραφές του. Είναι βέβαια ο Γάλλος συνεργάτης του κ. Τζιαφάλια, στο θέατρο, αλλά ο πλέον πολύτιμος για την αποκάλυψη των στοιχείων του, αφού άλλωστε αποτελεί τον «μεταφραστή» τους.

Πώς οι σκύλοι μαθαίνουν τις λέξεις, How dogs learn to recognise the meaning of words: Man's best friend links language to size and texture, study shows

Henri De Toulouse-Lautrec, Dun, a Gordon Setter Belonging to Comte Alphonse de Toulouse-Lautrec, 1881.

Αν πείτε στον σκύλο σας «πού είναι το μπαλάκι σου;» αυτός αμέσως θα τρέξει να το βρει. Πώς καταλαβαίνει τις ανθρώπινες λέξεις; Η επιστήμη δεν είχε ασχοληθεί ποτέ με αυτό το ερώτημα. Τώρα μια ομάδα ερευνητών εξέτασε το ζήτημα και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο καλύτερός μας φίλος έχει μια αντίληψη της γλώσσας εντελώς διαφορετική από τη δική μας: αντί να συνδέει τις λέξεις με το σχήμα των αντικειμένων, όπως ο άνθρωπος, τις συνδέει με το μέγεθος και την υφή τους.

Άνθρωποι και σκύλοι

Pierre Bonnard, Andrée Bonnard et ses chiens, 1890

Τα παιδιά, όταν αρχίζουν να μιλούν, μαθαίνουν τη γλώσσα συνδέοντας τις λέξεις με το σχήμα των αντικειμένων. Αυτό σημαίνει ότι όταν ένα παιδί μάθει τη λέξη «μπάλα», αν του δείξετε μια σειρά από αντικείμενα που έχουν είτε παρόμοιο σχήμα είτε παρόμοιο μέγεθος είτε παρόμοια υφή με τη μπάλα του, θα αντιληφθεί ως «μπάλα» τα αντικείμενα που έχουν το ίδιο σφαιρικό σχήμα με αυτήν και όχι εκείνα που έχουν το ίδιο μέγεθος ή την ίδια υφή.

Ο Γκέιμπλ, ένα πεντάχρονο Border Collie σαν αυτό της φωτογραφίας, έδειξε στους επιστήμονες ότι οι σκύλοι μαθαίνουν λέξεις με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τους ανθρώπους

Οι σκύλοι από την πλευρά τους, αν και δεν μιλούν, έχουν αποδεδειγμένα την ικανότητα να συνδέουν τις «ανθρώπινες» λέξεις με συγκεκριμένα αντικείμενα, όπως τα παιχνίδια τους, αλλά κανείς ως τώρα δεν γνώριζε μέσω ποιας διαδικασίας γίνεται αυτό. Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Λίνκολν της Βρετανίας αποφάσισε να το διερευνήσει με τη βοήθεια του Γκέιμπλ, ενός πεντάχρονου Border Collie με εξαιρετική ικανότητα στην εκμάθηση λέξεων και σχετικά πλούσιο «λεξιλόγιο».

Αρχικά οι επιστήμονες εξέτασαν αντικείμενα που τα ονόματά τους ήταν γνωστά στον Γκέιμπλ και στη συνέχεια «μύησαν» το collie σε καινούργια ονόματα και αντικείμενα με διαφορετικό μέγεθος, σχήμα και υφή. Διαπίστωσαν ότι αρχικά ο σκύλος κατηγοριοποιούσε τα αντικείμενα με βάση το μέγεθός τους ενώ αργότερα, καθώς εξοικειωνόταν με αυτά, τα ξεχώριζε με βάση την υφή τους. Το σχήμα δεν φάνηκε να παίζει κανένα ρόλο.

Διαφορετικά «λεξικά», διαφορετικοί κόσμοι;

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «PLoS ONE», καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το νοητικό λεξικό – η μακροπρόθεσμη καταγραφή πληροφοριών που αφορούν τον ήχο, το νόημα, τη συντακτική χρήση κ.λπ. των λέξεων – είναι ριζικά διαφορετικό στους σκύλους σε σχέση με τους ανθρώπους, τόσο ως προς τη δομή όσο και ως προς τη λειτουργία του.

Fetch! When you tell your dog 'ball' it understands 'furry small thing' rather than 'spherical thing' claims a new study into how man's best friend picks up language

«Αν και ο σκύλος σας καταλαβαίνει την εντολή “πιάσε το μπαλάκι”, μάλλον σκέφτεται το αντικείμενο με πολύ διαφορετικό τρόπο από ό,τι εσείς» ανέφερε ο Δρ Εμίλ Φαν Ντερ Ζέε, εκ των επικεφαλής της μελέτης. Όπως πρόσθεσε, ένας παράγοντας ο οποίος ενδέχεται να παίζει σημαντικό ρόλο στη δομή του νοητικού λεξικού είναι ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι αισθητικές πληροφορίες στο κάθε είδος.

«Το ανθρώπινο οπτικό σύστημα είναι συντονισμένο στην ανίχνευση του σχήματος των αντικειμένων για την αναγνώρισή τους» εξήγησε. «Στα πειράματά μας αποκλείσαμε τη χρήση οσφρητικών ερεθισμάτων από τον Γκέιμπλ. Φαίνεται ότι το οπτικό του σύστημα και τα αισθητικά ερεθίσματα που σχετίζονται με την περιοχή του στόματός του είναι εστιασμένα στο μέγεθος και στην υφή, και όχι στο σχήμα. Μελλοντικά πειράματα θα δείξουν τον ρόλο που παίζει η όσφρηση στην κατηγοριοποίηση των λέξεων από τον σκύλο».

Théodore de Géricault, Tête de Bouldogue, Head of Bouldogue, 1824

Πέραν του ότι φωτίζουν με έναν νέο τρόπο τη λειτουργία της ομιλίας στον άνθρωπο μέσω της σύγκρισης με ένα άλλο είδος τα ευρήματα προσφέρουν επίσης στοιχεία για τη βελτίωση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ιδιαίτερα για σκύλους-συνοδούς και σκύλους εργασίας.

Πώς συμπεριφέρονται άνδρες και γυναίκες όταν το κρυολόγημα τούς ρίξει στο κρεβάτι;

Félix Vallotton, La Malade, The Patient, 1892

Οι άνδρες ή οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτοι στο κρυολόγημα; Πώς συμπεριφέρονται όταν τελικά ο ιός της γρίπης τους χτυπήσει την πόρτα; Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα σκοπεύει να δώσει μία έρευνα που μελετά πώς διαχειρίζονται τα δύο φύλα ένα πρόβλημα υγείας.

Φέτος, ο ιστότοπος flu survey θα διεξάγει έρευνα προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα εάν οι άνδρες συμπεριφέρονται περισσότερο σαν παιδιά όταν αρρωστήσουν και αν οι γυναίκες τελικά δεν είναι το... ασθενές φύλο.

Edvard Munch, L'enfant malade, 1885-86

Σύμφωνα με ερευνητές, οι γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο να εκτεθούν στον ιό της γρίπης, καθώς περνούν περισσότερο χρόνο με παιδιά. Σύμφωνα με έρευνα που έγινε στη Βρετανία κατά τη διάρκεια του περασμένου χειμώνα, οι γυναίκες είναι κατά 16% πιο πιθανό να κρυολογήσουν σε σχέση με τους άνδρες.

Susan Dorothea White, Flu, 1987

Ωστόσο, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες συμπεριφέρονται πιο λογικά και πιο... γενναία όταν αρρωστήσουν, σε σχέση με τους άνδρες. «Οι άνδρες νομίζουν ότι θα πεθάνουν όταν δεν νιώθουν καλά. Έτσι πηγαίνουν κατευθείαν στο κρεβάτι και περιμένουν από τις γυναίκες να τους φροντίσουν» λέει ο καθηγητής Ιολογίας του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου, Τζον Όξφορντ.

Ο δρ Ντούγκλας Φλέμινγκ από το ερευνητικό τμήμα του Royal College of GP's υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν κανόνες για το πώς ένας ιός επηρεάζει τα δύο φύλα. «Κάθε ιός είναι διαφορετικός. Δεν ξέρουμε πως θα επηρεάσει τους ανθρώπους. Διαφορετικοί ιοί επηρεάζουν διαφορετικά άνδρες, γυναίκες και παιδιά».

Οι Ιχθυοκένταυροι και οι Νηρηίδες του Έβρου

Ιχθυοκένταυροι, ημίγυμνες Νηρηίδες με φορέματα από υαλόμαζα και μικροί Έρωτες πάνω σε δελφίνια, ένας συναρπαστικός κόσμος της ελληνικής μυθολογίας ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια των αρχαιολόγων, καθώς αποκάλυπταν τα ψηφιδωτά δάπεδα ρωμαϊκού λουτρού στο λόφο της Αγίας Πέτρας, έξω από το Διδυμότειχο.

Το λουτρό -άγνωστο αν ήταν δημόσιο ή τμήμα πολυτελούς έπαυλης- είναι ένα μόνο δείγμα της δόξας της αρχαίας Πλωτινόπολης, πόλης που άκμασε για αιώνες πάνω στο ρου του ποταμού Έβρου.

Αναπαράσταση του ποταμού Έβρου

Τη σπουδαιότητα του ποταμού για τη ζωή της πόλης μαρτυρά και η κεντρική παράσταση του ψηφιδωτού που έφερε πρόσφατα στο φως η ανασκαφή της ΙΘ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, με επικεφαλής τον αρχαιολόγο Ματθαίο Κουτσουμανή. Πρόκειται για μία αντρική νεανική μορφή, που δείχνει να αναδύεται μέσα από το νερό. Αξιοποιώντας και πληροφορίες που δίνει ο Πλούταρχος, οι αρχαιολόγοι αναγνωρίζουν στον όμορφο αυτό νέο τον ίδιο τον Έβρο: «Ηταν πρίγκιπας, γιος του βασιλιά της Θράκης Κάσσανδρου, τον οποίο ερωτεύτηκε η μητριά του και, επειδή δεν ενέδωσε στις ορέξεις της, αυτή τον κατηγόρησε στον Κάσσανδρο. Για να αποφύγει τον ατιμωτικό θάνατο, ο Έβρος έπεσε στα νερά του ποταμού, που στη συνέχεια πήρε το όνομά του», εξηγεί ο κ. Κουτσουμανής. Δίπλα στον Έβρο απεικονίζεται γυναικεία μορφή -δυστυχώς δε σώζεται το κεφάλι της- που κρατάει σκήπτρο με κεφάλι φιδιού. «Κατά πάσα πιθανότητα η μορφή αυτή είναι η ίδια η πόλη, η Πλωτινόπολη», λέει ο υπεύθυνος αρχαιολόγος.

Ιχθυοκένταυροι και Νηρηίδες κοσμούν το ψηφιδωτό

Οι ιχθυοκένταυροι ήταν μυθικά όντα: από τη μέση και πάνω έχουν ανθρώπινη μορφή, ενώ στο κάτω μέρος φέρουν πόδια αλόγου και ουρά ψαριού. «Παραστάσεις με τέτοια όντα έχουν βρεθεί στο βωμό της Περγάμου και στην Ιταλία, αλλά στην Ελλάδα είναι σπάνιες», λέει ο κ. Κουτσουμανής. Τον πλούτο της Πλωτινόπολης μαρτυρούν και άλλα πρόσφατα ευρήματα, όπως ένα γλυπτό από ελεφαντόδοντο που αναπαριστά ερωτική σκηνή σε ανάκλιντρο και χάντρες από κεχριμπάρι, που προέρχονταν από τη Βαλτική.

Το ψηφιδωτό χρονολογείται στα τέλη του 2ου - αρχές 3ου αι. μ.Χ. και ανήκει σε triclinium (αίθουσα συνεστιάσεων με τρεις κλίνες) λουτρού. Δυστυχώς, όλο το ψηφιδωτό καταστρέφεται από μεταγενέστερους τοίχους του 4ου και 5ου μ.Χ., όταν το άλλοτε πολυτελές κτίριο κατέληξε να χρησιμοποιείται ως πιθεώνας (βρέθηκαν τεράστια πιθάρια αποθήκευσης σιτηρών).

Βόρεια και νότια της κεντρικής διακόσμησης υπάρχουν διάχωρα με πτηνά και γεωμετρικά μοτίβα. Μέχρι στιγμής αποκαλύφθηκαν 70 τ.μ. του ψηφιδωτού, ενώ η έρευνα θα συνεχιστεί και την επόμενη περίοδο.

Η χρυσή Πλωτινόπολη

 Υπόκαυστο (από Νότια), ανασκαφή Πλωτινόπολης Διδυμοτείχου Έβρου

Η πρώτη έρευνα στην Αγία Πέτρα έγινε το 1977 από τον καθηγητή Γιώργο Μπακαλάκη και τον αρχαιολόγο Διαμαντή Τριαντάφυλλο, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του '80 αποκαλύφθηκε κτίριο με ψηφιδωτά που έφεραν παραστάσεις της Λήδας με τον κύκνο και τους 12 άθλους του Ηρακλή. Ο χώρος ήταν γνωστός ως αρχαιολογικός πριν ακόμη από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν είχαν περισυλλεγεί διάφορα ευρήματα, μεταξύ των οποίων και επιγραφές, στις οποίες μαρτυρείται και το όνομα της Πλωτινόπολης. Το 1965, σε κατασκευή χαρακώματος από στρατιώτες, βρέθηκε χρυσή προτομή του Σεπτίμιου Σεβήρου.

Νεολιθικό στρώμα, πασσαλότρυπες, ανασκαφή Πλωτινόπολης Διδυμοτείχου Έβρου

Η Πλωτινόπολη ιδρύθηκε από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Τραϊανό, ο οποίος της έδωσε το όνομα της γυναίκας του Πλωτίνης. Αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν ότι στη θέση υπήρχε ήδη προχριστιανική πόλη. Υπολογίζεται ότι η πρώτη κατοίκηση στο λόφο της Αγίας Πέτρας χρονολογείται γύρω στο 5.000 π.Χ., στη νεολιθική εποχή.

Το άνοιγμα του πηγαδιού προς τον θάλαμο (φαίνεται και η πλάκα που έφρασσε το άνοιγμα)

Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν διάφορες φάσεις της ζωής της πόλης, που συνέχισε να υπάρχει ως το τέλος 6ου αι. μ.Χ. Σε παλαιότερες έρευνες αποκαλύφθηκε δάπεδο κτιρίου με υποδαπέδιο σύστημα αγωγών και συγκρότημα ύδρευσης (πηγάδι και θάλαμος). Το εντυπωσιακών διαστάσεων πηγάδι (2,20 μ. διάμετρος και 12,60 μ. βάθος μέχρι στιγμής) είναι το μοναδικό τόσο καλά διατηρημένο εύρημα του είδους σε ολόκληρο το ρωμαϊκό κόσμο, όπως λέει ο κ. Κουτσουμανής.

Μια γεύση από την τέχνη της Ανατολής - Ισλάμ και Κίνα. A taste of the art of the East - Islam and China

Nezâmi, Le Livre d'Alexandre, Eskandar sur le trône, Tabriz, 1540.

Η παρούσα ανάλυση φιλοδοξεί να υπαινιχθεί απλώς ορισμένες από τις κατευθύνσεις προς τις οποίες κινείται η καλλιτεχνική παραγωγή της Ανατολής.

Η περιορισμένη πρόσληψη σχετικών δεδομένων σε συνδυασμό με την προσανατολισμένη προς τη δύση παιδεία μας:

• αφενός περιορίζουν τις δυνατότητες ουσιαστικής εξοικείωσής μας με το συγκεκριμένο υλικό και

• αφετέρου προωθούν αναγνώσεις αναπόφευκτα ανεπαρκείς, αφού τις περισσότερες φορές ξεκινούν από παραδοχές συνυφασμένες με τις αρχές του δικού μας πολιτισμού.

Paysage riverain, détail l'hippodrome, mosaïque, Grande Mosquée Damas.

Παρόλα αυτά, οι σκέψεις που θα ακολουθήσουν φιλοδοξούν να λειτουργήσουν ως ένα ικανό ερέθισμα για περαιτέρω μελέτη και ενδεχομένως εμβάθυνση σε ζητήματα που σχετίζονται με την ευρύτερη θεματική.

Ο ρόλος της εικόνας

Chardonneret et branche de Narcisse, Ispahan, Iran, 1652.

Η συζήτηση σε βασικά εγχειρίδια ιστορίας της τέχνης, όπως Το Χρονικό της Τέχνης του E. H. Gombrich, ορίζει εξ’ αρχής μια oυσιαστική παράμετρο, προσπαθώντας να προσδιορίσει το ρόλο της εικόνας στο πλαίσιο των πολιτισμών της Ανατολής, εκείνη της θρησκείας.

Coran d'Arghoûm Châh, page de fontispice, Egypte, 1368.

Και μάλιστα, συσχετίζοντας άμεσα το θέμα με την αντιπαράθεση εικονομάχων και εικονολατρών και θεωρώντας -όχι εσφαλμένα, αλλά πάντως ως ένα βαθμό μονοδιάστατα- πως η εξέλιξη της τέχνης της Ανατολής προσδιορίζεται αποφασιστικά από τις αρχές του Μουσουλμανισμού, και πιο συγκεκριμένα, από την απαγόρευση των εικόνων και την συνεπαγόμενη αποκλειστική ενασχόληση των τεχνιτών με φόρμες και σχήματα.

Socrate et deux étudiants, Les meilleures sentences et les Plus Précieux Dictons d'al-Moubashshir, Syrie, 1250. 

Με άλλα λόγια, η εικόνα ενισχύει τη διδασκαλία του Μωάμεθ, ωθώντας τη σκέψη του θεατή σε ένα σύμπαν ονειρικό, υπερβατικό, που δεν παρουσιάζει αντιστοιχίες με την υλική πραγματικότητα του φυσικού κόσμου, από την οποία εξάλλου ο πιστός καλείται να αποδεσμευτεί. 

 Anthologie poétique persanne, femme et musician, Hérât, 1480.

Ωστόσο, από την τέχνη της Ανατολής δεν απουσιάζει εντελώς η απεικόνιση μορφών και επεισοδίων. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα εικονιζόμενα πρόσωπα και τα ευρύτερα περιστατικά εξακολουθούν να μη σχετίζονται με τη θρησκεία και αφορούν στην εικονογράφηση ποιημάτων, μύθων, ειδυλλίων αλλά και ιστορικών γεγονότων.

Sa'di, La Roseraie et le Verger, Scène de banquet dans un jardin, Chirâz, 1569.

Ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο δομούνται οι συγκεκριμένες εικόνες; Κοιτάζοντας τη σελίδα ενός περσικού χειρογράφου καθίσταται προφανές ότι ο δημιουργός τους δεν ενδιαφέρεται για την πιστή αναπαράσταση των φυσικών δεδομένων ή για την επίτευξη ψευδαίσθησης. Περισσότερο φαίνεται να έχει μελετήσει τις συμβάσεις που του έχουν παραδώσει οι δάσκαλοι του στην απόπειρά του να τις αναπαράγει με συνέπεια.

Folio 27r from the Lindisfarne Gospels contains the incipit from the Gospel of Matthew.

Όσο για το θεατή, αυτός καλείται να λειτουργήσει περισσότερο ως αναγνώστης (πράγμα που είδαμε να συμβαίνει και σε παραδείγματα της μεσαιωνικής τέχνης, όπως το μανουάλι του Γκλώστερ ή μια σελίδα από το Ευαγγέλιο Lindisfarne).

The Sakyamuni Buddha, by Zhang Shengwen, 1173–1176 AD, Song Dynasty period.

Αλλά και στην Κίνα είναι η επιρροή της θρησκείας που τονίζεται εμφατικά, είτε πρόκειται για τα έθιμα ταφής που ακολουθούνται γύρω στον 1ο αιώνα προ και μετά Χριστόν (χρονολόγηση που ακριβώς αποδεικνύει τη σκοπιά από την οποία προσεγγίζουμε το υλικό), είτε για τη μετέπειτα επιρροή του Βουδισμού.

Le Danseur (Hercule), Traité sur les Etoiles fixes d'as-Soûfi, Maroc, 1224.

Στην πρώτη περίπτωση, θεωρείται πως η τέχνη λειτουργεί διδακτικά υποδεικνύοντας πρότυπα ηθικής και ανδρείας από το παρελθόν, ενώ στη δεύτερη -του Βουδισμού- ως μέσο πνευματικής συγκέντρωσης και ανύψωσης, ουσιαστικό βοήθημα στην άσκηση του στοχασμού και άρα, ως οργανικό μέρος της θρησκευτικής διαδικασίας.

Peach Festival of the Queen Mother of the West, a Chinese Ming Dynasty painting from the early 17th century, by an anonymous artist. From the Freer and Sackler Galleries of Washington D.C.

Η δεύτερη αυτή θεώρηση ειδικά καταξίωσε διαφορετικά και το ρόλο του καλλιτέχνη-δημιουργού (όχι πια τεχνίτη) σε μια σφαίρα διανοητή.

  Shitao, Automne à la montagne, 24,5x38 cm, 1699, Shangai musée.

«Ευλαβικοί καλλιτέχνες άρχισαν να ζωγραφίζουν το νερό και τα βουνά μ’ ένα πνεύμα σεβασμού, όχι για να διδάξουν ή απλώς για να διακοσμήσουν, αλλά για να προσφέρουν υλικό για βαθύ διαλογισμό. Οι εικόνες πάνω σε μετάξι, που τυλίγονταν σε κύλινδρο, φυλάγονταν σε πολύτιμες θήκες. Τις ξετύλιγαν μόνο σε στιγμές ηρεμίας, για να τις κοιτάξουν και να τις σκεφτούν, όπως ανοίγουμε μια ποιητική συλλογή και διαβάζουμε ένα ωραίο ποίημα. Γι’ αυτό το σκοπό έγιναν τα σπουδαιότερα κινέζικα τοπία του δωδέκατου και του δέκατου τρίτου αιώνα. […] 

Shitao, En méditation, au pied des monts impossibles, 1695, Sichuan musée.

Οι Κινέζοι καλλιτέχνες δεν πήγαιναν στο ύπαιθρο για να καθίσουν αντίκρυ σε κάτι και να το σχεδιάσουν. Μάθαιναν μάλιστα την τέχνη τους με μια παράξενη μέθοδο στοχασμού και αυτοσυγκέντρωσης. Έτσι, διδάσκονταν αρχικά “πώς ζωγραφίζονται τα πεύκα”, “πώς ζωγραφίζονται οι βράχοι”, “πώς ζωγραφίζονται τα σύννεφα”, μελετώντας όχι τη φύση αλλά τα έργα μεγάλων δασκάλων. Μόνο όταν γίνονταν άριστοι τεχνίτες, άρχισαν να ταξιδεύουν και να μελετούν την ομορφιά της φύσης, για να συλλάβουν κάθε φορά την έκφραση του τοπίου.»

Playing Children, by Song artist Su Hanchen, c. 1150 AD.

Παρά το γεγονός ότι τα παραδείγματα που έχουμε μπροστά μας προέρχονται από μια πρώιμη σχετικά χρονική περίοδο, έχει νόημα να πούμε πως η κινεζική τέχνη περιορίζεται -ηθελημένα ασφαλώς- σε συγκεκριμένα μοτίβα, τα οποία αναπαράγει με αξιοθαύμαστο τρόπο και στη διακόσμηση αντικειμένων από πολύτιμα υλικά.

Katsushika Hokusai, Red Fuji southern wind clear morning.

Η τέχνη των Ιαπώνων, που παρουσιάζει κοινή προβληματική, θα επιχειρήσει να εφαρμόσει τις παραδοσιακές της μεθόδους σε νέες θεματικές, ύστερα από την επαφή με τη δυτική τέχνη στο 18ο αιώνα. Αυτούς ακριβώς τους πειραματισμούς θα γονιμοποιήσει με τη σειρά της η δυτική τέχνη στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αι., στο πλαίσιο των νέων της πειραματισμών.

H τάξη του Star Treκ. The 'Star Trek' style touchscreen classroom of the future that's set to replace books and blackboards

The experts from Durham University have designed the 'classroom of the future'.

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Durham στη Βρετανία κατασκεύασαν οθόνες αφής σε μέγεθος τραπεζιών και στη συνέχεια ανέπτυξαν ειδικά εκπαιδευτικά λογισμικά. 

The technology allows all students to take part rather than one individual dominating.

Ομάδες μικρών μαθητών επιλέχθηκαν για να διδάσκονται αποκλειστικά στις οθόνες αυτές. Δημιουργήθηκαν τάξεις χωρίς τους παραδοσιακούς μαυροπίνακες αλλά και χωρίς να χρησιμοποιούνται βιβλία. 

Researchers found that multi-touch, multi-user desks can boost skills in mathematics.

Όπως διαπιστώνεται αυτή η διαδικασία ενισχύει τις ικανότητες των μαθητών ειδικά στον τομέα των μαθηματικών. Οι τάξεις αυτές μάλιστα ονομάστηκαν «τάξεις του Star Trek».

Τα αποτελέσματα

The teacher plays a key role in the classroom and can send tasks to different tables to individuals and groups.

Η χρήση των μεγάλων οθονών αφής από πολλούς μαθητές ταυτόχρονα αύξησε επίσης το πνεύμα συνεργασίας και ομαδικότητας ανοίγοντας νέους τρόπους στην εκπαιδευτική διαδικασία. 

«Στόχος μας ήταν να ενθαρρύνουμε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενεργοποίηση της συνεργασίας των μαθητών όπου η γνώση αποκτιέται μέσα από την ανάπτυξη δημιουργικότητας και ανταλλαγής απόψεων από την παραδοσιακή μέθοδο της παθητικής λήψης γνώσης, με τους μαθητές μόνους τους στα θρανία του με τα βιβλία και τα τετράδια τους. 

Results from a three-year project working with over 400 pupils, mostly eight to 10 year olds, show that collaborative learning increases both fluency and flexibility in maths.

Αυτές οι τάξεις και οι συγκεκριμένες οθόνες επιτρέπουν τη συνεργασία και τη δημιουργικότητα» αναφέρει ο καθηγητής Λιζ Μπερντ, επικεφαλής της ομάδας των ερευνητών.