Tα παιδιά της οδού Πανισπέρνα. Via Panisperna boys

Tα παιδιά της Πανισπέρνα στο προαύλιο του Ινστιτούτου Φυσικής στη Ρώμη το 1934. Aπό αριστερά προς τα δεξιά: D’Agostino, Emilio Segrè, Edoardo Amaldi, Franco Rasetti και Enrico Fermi. Enrico Fermi and the Via Panisperna boys in the courtyard of Rome University's Physics Institute in Via Panisperna, about 1934. From Left to right: Oscar D'Agostino, Emilio Segrè, Edoardo Amaldi, Franco Rasetti and Enrico Fermi.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο η ΕΡΤ (δεν την είχαν κλείσει ακόμα – δημιουργώντας μέσα σε μια νύχτα 2900 ανέργους …) πρόβαλλε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τον μεγάλο πυρηνικό φυσικό Enrico Fermi. Στο ντοκιμαντέρ γινόταν αναφορά και στα «παιδιά της οδού Πανισπέρνα», μια ομάδα νεαρών φυσικών που καθοδηγούσε ο Fermi, στο Ινστιτούτο Φυσικής του Πανεπιστημίου της Ρώμης.

Επρόκειτο για τους Edoardo Amaldi, Oscar D’Agostino, Ettore Majorana, Bruno Pontecorvo, Franco Rasetti και Emilio Segrè – όλοι τους φυσικοί εκτός από τον D’Agostino που ήταν χημικός. Ήταν αυτοί που πρώτοι έκαναν την ανακάλυψη των βραδέων νετρονίων, που αργότερα έκαναν δυνατή την κατασκευή του πυρηνικού αντιδραστήρα και στη συνέχεια της ατομικής βόμβας.

Η ομάδα της Πανισπέρνα ήταν από κάθε άποψη ένας πραγματικός επιστημονικός οίκος ανοχής. Οι φάρσες τα στοιχήματα, οι μαθηματικοί αγώνες και άλλα παρόμοια ήταν στην ημερήσια διάταξη. Εντελώς άλλα πράγματα περιμένει κανείς από επιστήμονες στο χώρο της εργασίας τους, – εκτός αν είναι ο ίδιος επιστήμονας. Έτσι όμως ασκείται η πραγματική επιστήμη: σε ένα περιβάλλον όχι διαφορετικό από εκείνο του «Σίγουρα θα αστειεύεστε, κύριε Feynman».

Μια από τις φάρσες που συνήθιζαν να κάνουν τα παιδιά ήταν να παίρνουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου του Fermi, να το παρκάρουν αλλού, και ύστερα να ξαναβάζουν τα κλειδιά στη θέση τους προτού γίνει αντιληπτή η απουσία τους.

«Ξέχασες που πάρκαρες το αυτοκίνητό σου, Ενρίκο; όλα αυτά τα μαθηματικά, τελικά, θα τη διαλύσουν τη μνήμη σου!».

Enrico Fermi, Professor of Theoretical Physics.

Ο μεγάλος Fermi σιωπούσε απορημένος.

Ύστερα, ξαφνικά:

«Θέλω να βάλεις το αυτοκίνητό μου πίσω, εκεί που ήταν. Τώρα!»

Και θα ξεσπούσαν σε γέλια – ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου, του την είχαν φέρει.

Τέτοια πράγματα συνέβαιναν όλη την ώρα…

Η ιστορία που ακολουθεί δεν είναι αληθινή, αλλά συμφωνεί απόλυτα με το πνεύμα της οδού Πανισπέρνα. Πρόκειται για μια σκηνή από την ταινία του Gianni Amelio “I ragazzi di via Panisperna ”. 

«… σε μια αίθουσα ενός ραδιοφωνικού σταθμού, πρόκειται να ξεκινήσει μια σημαντική τελετή. Η ορχήστρα παίζει, τα μικρόφωνα συλλέγουν τις αρμονίες της, επίσημα ντυμένοι κύριοι στέκονται μπροστά από ένα τραπέζι στη σκηνή. Και υπάρχει και ένα αναλόγιο που λες και εκλιπαρεί κάποιον να ανεβεί πάνω του και να εκφωνήσει, επιτέλους, τον λόγο του.

Η ορχήστρα συνεχίζει την παράστασή της, ενώ τον λόγο παίρνει μια όμορφη κυρία:

“Ιταλοί φίλοι μου …”

Ένας εξίσου επίσημα ντυμένος κύριος μπαίνει στο δωμάτιο ακτινοβολώντας αξιοπρέπεια, ανδρεία, ικανότητα. Η όμορφη γυναίκα ενισχύει αυτή την εντύπωση:

“… με την τολμηρότητα του Χριστόφορου Κολόμβου, τη μεγαλοφυία του Βόλτα, τη ρώμη του Καίσαρα…”

Δεν μιλάμε για άλλον παρά για τον Καβαλιέρε, το Εντιμότατο, τον Ανδρείο Γουλιέλμο Μαρκόνι, τον Ιταλό σουπερστάρ εφευρέτη, ο οποίος δεν έρχεται καν πίσω από τον Χριστόφορο Κολόμβο – αν και κατά το ήμισυ Ιρλανδός, από την οικογένεια του Τζέιμσον που παράγει ουίσκι, είναι περισσότερο Ιταλός καθότι φανατικός φασίστας, προσωπικός φίλος του Μουσολίνι, και σύμφωνα με κάποιες φήμες, εργαζόμενος σε μια θανατηφόρα ακτίνα ικανή να απανθρακώσει στη στιγμή ορδές ανεπιθύμητων νέγρων στην Αβυσηνία, προκειμένου να οδηγήσει και πάλι την Ιταλία στην Αυτοκρατορική Δόξα.

Σήμερα όμως, γιορτάζουμε απλώς μια επέτειο. Υμνούμε τα χρόνια που πέρασαν από τότε που το καλώδιο έχει γίνει πλέον ένα περιττό εξάρτημα στη μάχη μας να ακουστούμε σε ολόκληρο το Σύμπαν. και ο Μαρκόνι, ως εφευρέτης, πρόκειται να δοξαστεί.

Ξαφνικά ακούγεται ένας τρομακτικός θόρυβος ανάδρασης και παρεμβολής. Οι μηχανικοί του ραδιοφωνικού σταθμού κάθιδροι προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Ένας ραδιοηλεκτρολόγος – γνωρίζοντας πως πιθανότατα θα στοχευθεί ως αποδιοπομπαίος τράγος – έχει ήδη βρει την απάντηση.

“Εκπέμπεται ένα πολύ ισχυρό σήμα. Από την οδό Πανισπέρνα.”

Στο εργαστήριό τους, οι σπασίκλες (τα παιδιά της Πανισπέρνα), δίνουν στο σήμα τους πλήρη ισχύ. Ψηλά στον ουρανό, το μπαλόνι τους, που υψώνει την κεραία, τραντάζεται από τις δονήσεις του αέρα.

Η κακοφωνία στο ραδιόφωνο τελικά υποχωρεί, καθώς οι σπασίκλες αντικαθιστούν την προηγούμενη μετάδοση με μια πανομοιότυπή της. Η ορχήστρα έχει αντικατασταθεί με ένα γραμμόφωνο. Και έχουν και τη δική τους όμορφη νεαρή γυναίκα, η οποία μιμείται:

“Ιταλοί φίλοι μου…”

Η μουσική, όμως, αλλάζει σιγά – σιγά και τη θέση της παίρνει ένα πένθιμο εμβατήριο. Στον ραδιοφωνικό σταθμό, η ανησυχία κορυφώνεται, καθώς, από την ίδια την συχνότητα, ακούγεται αδύναμα μια μετάδοση που δεν είναι η δική τους.

“Έχουμε άσχημα νέα για σας”.

Το πένθιμο εμβατήριο δυναμώνει και γίνεται πιο δραματικό.

“Ο Γουλιέλμο Μαρκόνι είναι νεκρός!”

Ο Καβαλιέρε μένει άναυδος.

“Μαζί του, πεθαίνει η ιταλική φυσική”.

Στο δωμάτιό του ο Έτορε (Ettore Majorana) γελάει. Το ίδιο κάνουν και όλοι στο εργαστήριο.

Αργότερα, οι σπασίκλες εφορμούν στο δωμάιο του Έτορε.

“Έτορε, Έτορε! Η αστυνομία ανακρίνει τη μητέρα σου!”

Πιάνει έναν από αυτούς από τον λαιμό:

“Γιατί τους το είπατε;”

“Δεν τους το είπαμε. Άσε με να ανασάνω, Έτορε!”

Χαλαρώνει σιγά σιγά την πίεση στον λαιμό του σπασίκλα.

“Είπαν ότι μόνο εσύ θα μπορούσες να παρεμβληθείς στη μετάδοση”

Ο Έτορε βάζει το κεφάλι του ανάμεσα στα χέρια του.

“Ω, Θεέ μου. Πως θα αντικρίσω τη μάνα μου τώρα;”

Ακούει χαχανίσματα – οι σπασίκλες έχουν ήδη εξαφανιστεί. Τους κυνηγά. Τρέχουν και κακαρίζουν, φωνάζοντας:

“Mόνο ο Ettore Majorana θα μπορούσε να έχει σκοτώσει τον Καβαλιέρε Γουλιέλμο Μαρκόνι!

“Μαζί του πεθαίνει η ιταλική φυσική” ….»

Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως η παραπάνω ιστορία περιγράφει μια σκηνή από την ταινία του Gianni Amelio “I ragazzi di via Panisperna”

Απόσπασμα αυτής της σκηνής βλέπουμε στο βίντεο που ακολουθεί:

Προς το τέλος της δεκαετίας του 1930, λόγω του γενικού κλίματος στην Ευρώπη, και κυρίως στην Ιταλία, η ομάδα της οδού Πανισπέρνα διαλύθηκε και τα περισσότερα από τα μέλη της μετανάστευσαν.

Ο Fermi αναγκάστηκε κι αυτός να μεταναστεύσει εξαιτίας των ρατσιστικών νόμων του Μουσολίνι – η σύζυγός του ήταν Εβραία.

Το 1938, εγκατέλειψε την φασιστική Ιταλία με την οικογένειά του, και αφού παρέλαβε το βραβείο Νόμπελ στις 6 Δεκεμβρίου του 1938 (για την ανακάλυψη νέων ραδιενεργών στοιχείων που παράγονται με βομβαρδισμό νετρονίων και των σχετικών πυρηνικών αντιδράσεων), κατέληξε στις ΗΠΑ.

Πηγές: Joao Magueijo, «Ο άνθρωπος νετρίνο », εκδόσεις Τραυλός, 2009.

Ανακαλύφθηκε νέος τύπος μεταβλητών άστρων. New Kind of Variable Star Discovered

Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν το 1.2 μέτρων τηλεσκόπιο Euler στο La Silla στη Χιλή. μετρώντας την λαμπρότητα περίπου τριών χιλιάδων άστρων σε μια περίοδο επτά χρόνων. This spectacular group of young stars is the open star cluster NGC 3766 in the constellation of Centaurus (The Centaur). Very careful observations of these stars by a group from the Geneva Observatory using the Swiss 1.2-metre Leonhard Euler Telescope at ESO’s La Silla Observatory in Chile have shown that 36 of the stars are of a new and unknown class of variable star. This image was taken with the MPG/ESO 2.2-metre telescope at the La Silla Observatory. Credit: ESO

Αστρονόμοι του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου του νότιου ημισφαιρίου (ESO) στο La Silla της Χιλής, ανακάλυψαν ένα νέο τύπο μεταβλητών αστέρων, καθώς παρατηρούσαν τις μεταβολές στην εκπομπή ακτινοβολίας σε μια ομάδα άστρων που ανήκει σε έναν μεγαλύτερο σχηματισμό αστέρων, στον αστερισμό του Κενταύρου, σε απόσταση 1700 παρσέκ (5500 έτη φωτός) από το ηλιακό μας σύστημα.

This chart shows the large southern constellation of Centaurus (The Centaur). The map shows most of the stars visible to the unaided eye under good conditions, and the bright star cluster NGC 3766 is highlighted with a red circle on the image. It is a bright object that can even be glimpsed with the naked eye from a dark site and is spectacular through a moderately sized amateur telescope. Credit: ESO, IAU and Sky & Telescope

Οι παρατηρήσεις αυτές θέτουν σε αμφισβήτηση την υφιστάμενη κατηγοριοποίηση των αστέρων, καθώς αποκαλύπτουν άγνωστες μέχρι σήμερα ιδιότητες για την προέλευση των μεταβολών στους αστέρες αυτούς.

This unusual and striking image is a fish-eye photograph of the inside of the dome of the Swiss 1.2-metre Leonhard Euler telescope at ESO’s La Silla Observatory in Chile. The view is highly distorted but the telescope itself is the red structure at the centre of the picture. Credit: ESO/M.Tewes

Οι μετρήσεις, που έγιναν με το σχετικά μικρό τηλεσκόπιο 1.2 μέτρων του παρατηρητηρίου, βασίζονται σε μετρήσεις φωτεινότητας περίπου τριών χιλιάδων αστεριών στη συστάδα NGC-3766 σε μια περίοδο επτά χρόνων. Οι αστρονόμοι N. Mowlavi, F. Barblan, S. Saesen και L. Eyer του τμήματος αστρονομίας του αστεροσκοπείου της Γενεύης, αναφέρουν πως βρήκαν 36 αστέρια, που δε μπορούν να κατανεμηθούν στις υπάρχουσες κατηγορίες αστέρων, καθώς επιδείκνυαν μια περιοδική μεταβολή στη φωτεινότητά τους της τάξης του 0.1%.

Η συχνότητα των μεταβολών αυτών ήταν μεταξύ δύο και είκοσι ωρών, ενώ τα αστέρια αυτά είναι λίγο πιο θερμά και φωτεινά από το δικό μας Ήλιο. Οι επιστήμονες δεν προχώρησαν ακόμη στην ονοματοδοσία της νέας αυτής κατηγορίας αστέρων.

Προκειμένου να παρατηρήσουν την αμυδρότατη αυτή μεταβολή στη φωτεινότητα των άστρων, χρειάστηκε να εκτελέσουν μετρήσεις με διπλάσια ακρίβεια από όση είχαν αντίστοιχες μελέτες άλλων παρατηρητηρίων.

«Πετύχαμε αυτό το επίπεδο στην ευαισθησία των μετρήσεων εξαιτίας της υψηλής ποιότητας των μετρήσεων, σε συνδυασμό με την πολύ προσεκτική ανάλυση των δεδομένων, αλλά και επειδή εκτελέσαμε ένα εκτενές πρόγραμμα διάρκειας επτά χρόνων. Δε θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε τόσο πολύ χρόνο παρατήρησης σε μεγαλύτερο τηλεσκόπιο», λέει ο Nami Mowlavi, επικεφαλής της ομάδας.

Πολλά αστέρια πάλλονται ή μεταβάλλουν τη φωτεινότητά τους με το χρόνο, ένα φαινόμενο που συνδέεται με περίπλοκο τρόπο με τις ιδιότητες του εσωτερικού τους. Η μελέτη των μεταβολών αυτών είναι ξεχωριστό πεδίο στην αστροφυσική και ονομάζεται αστροσεισμολογία, καθώς οι αστρονόμοι «ακούνε» τις δονήσεις των άστρων, κάνοντας εκτιμήσεις για το τι συμβαίνει εντός τους.

Οι μέχρι τώρα εκτιμήσεις ήταν πως αυτού του είδους τα άστρα δεν θα έπρεπε να μεταβάλουν καθόλου τη φωτεινότητά τους, και έτσι ακόμη και η ύπαρξή τους είναι πρόκληση για τους αστροφυσικούς.

Προς το παρόν οι αστρονόμοι αποσκοπούν στο να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότερα για τη συμπεριφορά τους, επικεντρώνοντας τις προσπάθειές τους σε περαιτέρω παρατηρήσεις. Όμως έχουν ανακαλύψει ένα στοιχείο που ίσως τους βοηθήσει να εξαγάγουν κάποια εξήγηση για αυτή την ανεξήγητη περιοδική μεταβολή στη φωτεινότητα: Και τα 36 άστρα, περιστρέφονται με μεγάλες ταχύτητες, περίπου το μισό της λεγόμενης κρίσιμης ταχύτητας, όπου οι φυγόκεντρες δυνάμεις είναι τόσο μεγάλες, έτσι ώστε ύλη από το άστρο «ξεκολλά» και πετάγεται στο διάστημα.

Van Gogh σε κίνηση. Van Gogh Shadow

Fishing Boats on the Beach at Saintes-Maries

The Langlois Bridge at Arles

Farmhouse in Provence

The White House at Night

Still Life   

Evening The Watch (after Millet)

View of Saintes-Maries

Bedroom

Factories at Asnieres Seen

The White House at Night

Restaurant

First Steps (after Millet)

Self-Portrait

Δεκατρείς πίνακες του διάσημου Ολλανδού ζωγράφου, Βίνσεντ βαν Γκογκ ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας. Μία υπέροχη δουλειά από τον Luca Agnani.

Music: Experience - Ludovico Einaudi

Greek artist Petros Vrellis creation of an interactive animation of Vincent Van Gogh's famous "Starry Night" painting. 

Music - "Miles" by Gig McKell

Ξηρός πάγος ο «γλύπτης» στον Άρη. Mystery of Mars Gullies Solved

Οι αυλακώσεις μήκους 2 χλμ. που υπάρχουν στον κρατήρα Russell στον Άρη και τις οποίες κατέγραψε ο δορυφόρος MRO είναι προϊόν της πτώσης μεγάλων κομματιών ξηρού πάγου από την κορυφή του. Gullies cut into the Russell Crater on Mars are revealed by the Mars Global Surveyor. New research reveals that sand propelled on a cushion of carbon dioxide gas could be responsible for slicing into the red planet's surface. CREDIT: NASA/JPL/Malin Space Science Systems

Νέα μελέτη υποδεικνύει τον ξηρό πάγο (παγωμένο διοξείδιο του άνθρακα) ως υπεύθυνο για τη δημιουργία των εντυπωσιακών αυλακώσεων που υπάρχουν σε ορισμένους αμμόλοφους και κρατήρες στον Άρη.

Το φαινόμενο

Russell Crater dunes. Credit: Credit: NASA/JPL/University of Arizona

Ο στόλος των δορυφόρων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Άρη έχει στείλει τα τελευταία χρόνια φωτογραφίες από κρατήρες και μεγάλους αμμόλοφους οι πλαγιές των οποίων είναι «σκαμμένες» από βαθιές αυλακώσεις.Οι αυλακώσεις αυτές ξεκινούν από την κορυφή του κρατήρα και φτάνουν στον πυθμένα του. Οι επιστήμονες δεν είχαν καταφέρει μέχρι σήμερα να εξηγήσουν την ύπαρξή τους.

Russell Crater Dunes - a favorite of HiRISE team members, especially for wanting to detect and note seasonal changes.

Ομάδα επιστημόνων στην οποία συμμετέχουν και ειδικοί  της NASA με νέα μελέτη τους πιστεύουν ότι βρήκαν την απάντηση, τουλάχιστον για ορισμένες από τις αυλακώσεις. Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάποια από αυτά τα αυλάκια, και κυρίως εκείνα που φαίνονται ότι έχουν μεγαλύτερο βάθος από άλλα, δημιουργήθηκαν από ξηρό πάγο ο οποίος κάνει την εμφάνισή του στην επιφάνεια του Άρη κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Fig. 2. (a) Example CO2 (left) and water (right) ice blocks used in experiments. Notice that the CO2 block is sublimating, generating a constant cloud of CO2 vapor from the top and sides. This sublimation keeps the block pristine white as sand cannot become stuck to the sides of the block (as is visibly the case with the water block). The sublimation can be very vigorous, causing sand to be pushed away from the bottom and sides of the block. An example of particularly strong sublimation activity is shown in (b), where the sand appeared to “boil” around the edges of the block, which had been slid down the slope and then stopped midslope by a shoe (arrows highlight some of the larger bubbles of sand that were forming). This sublimation can also carve out shallow channels in sand (c) and the ice’s surface (not shown as difficult to photograph). In (c), white arrows highlight the levées that formed as sublimation caused the block to dig itself into the sand. The black arrows highlight channels carved into the sand as the gas escaped. Before taking this picture, this CO2 block (D7 in Table 1) was left on the surface for about 10 min.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, κάποια κομμάτια ξηρού πάγου αποσπώνται και, αν βρίσκονται πάνω σε αμμόλοφους ή στο χείλος κρατήρων, αρχίζουν να κυλούν δημιουργώντας τις αυλακώσεις. Οι αυλακώσεις που δημιουργούνται από ξηρό πάγο δεν αφήνουν ίχνη παρόμοια με εκείνα που αφήνουν τα αυλάκια που δημιουργεί το νερό. Το νερό που ρέει σε μια πλαγιά όταν φτάσει σε επίπεδη επιφάνεια θα δημιουργήσει σωρούς ιζημάτων που υποδεικνύουν την παρουσία του. Ο ξηρός πάγος αντίθετα δεν δημιουργεί το ίδιο φαινόμενο, καθώς κυλά επάνω σε «μαξιλάρι» από αέριο διοξείδιο του άνθρακος και δεν συμπαρασύρει  υλικά.

Οι ερευνητές σημειώνουν πάντως ότι δεν είναι υπεύθυνος ο ξηρός πάγος για όλες τις αυλακώσεις που υπάρχουν στον Άρη αλλά πολλές άλλες γεωλογικές διεργασίες. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Icarus».

Ο διαλογισμός ενισχύει τις σχολικές επιδόσεις. Study confirms Meditation boost school test scores

Αμερικανική μελέτη σε 235 μαθητές έδειξε ότι ο διαλογισμός δύο φορές την ημέρα μπορεί να ενισχύσει τις σχολικές επιδόσεις.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ και το Πανεπιστήμιο Maharishi στην Αϊόβα, διαπίστωσαν ότι οι μαθητές που έκαναν υπερβατικό διαλογισμό δύο φορές την ημέρα επί 20 λεπτά τη φορά, εμφάνιζαν υψηλότερο ποσοστό επιτυχούς αποφοίτησης συγκριτικά με τους υπόλοιπους.

«Ομμμμ…» στους βαθμούς

Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες είδαν ότι ο διαλογισμός αύξανε το ποσοστό των αποφοίτων κατά 15%, ενώ στην περίπτωση των μαθητών με πολύ χαμηλούς βαθμούς ένα επιπλέον 25% κατάφερνε να τελειώσει το σχολείο, σε αντίθεση με όσους δεν διαλογίζονταν.

«Ο υπερβατικός διαλογισμός, φαίνεται αρκετά υποσχόμενος στην περίπτωση των μαθητών, καθώς θα μπορούσε να ενισχύσει τους κακούς μαθητές και τις σχολικές τους επιδόσεις» αναφέρει ο καθηγητής Ρόμπερτ Κόλμπερτ από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ.

«Πρόκειται για τα πρώτα επιστημονικά ευρήματα που αποδεικνύουν ότι ο υπερβατικός διαλογισμός έχει θετική επίδραση στους βαθμούς και στα ποσοστά αποφοίτησης των μαθητών» εξηγεί από την πλευρά του ο καθηγητής Σάνφορντ Νίντλιχ από το Πανεπιστήμιο Maharishi. «Η μεγαλύτερη επίδραση εντοπίστηκε σε μαθητές με τις χειρότερες σχολικές επιδόσεις» υπογραμμίζει ο ειδικός.  

Η μαύρη «κοιμωμένη». Black hole naps amidst stellar chaos

Μια νέα εικόνα του γαλαξία του Γλύπτη στο κέντρο του οποίου βρίσκεται μια γιγάντια μελανή οπή η οποία... κοιμάται. The Sculptor galaxy is seen in a new light, in this composite image from NASA's Nuclear Spectroscopic Telescope Array (NuSTAR) and the European Southern Observatory in Chile. Image credit: NASA/JPL-Caltech/JHU

Πριν από μερικά χρόνια αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι η μελανή οπή που υπάρχει στο κέντρο του γαλαξία του Γλύπτη έχει έντονη δραστηριότητα. Οι πρόσφατες παρατηρήσεις δείχνουν όμως ότι η μαύρη τρύπα έχει πέσει εδώ και καιρό για… ύπνο.

Δείπνησε και κοιμήθηκε

Shiny NGC 253 Galaxy, is one of the brightest spiral galaxies visible, and also one of the dustiest. Some call it the Silver Dollar Galaxy for its appearance in small telescopes, or just the Sculptor Galaxy for its location within the boundaries of the southern constellation Sculptor. First swept up in 1783 by mathematician and astronomer Caroline Herschel, the dusty island universe lies a mere 10 million light-years away. About 70 thousand light-years across, NGC 253 is the largest member of the Sculptor Group of Galaxies, the nearest to our own Local Group of Galaxies. In addition to its spiral dust lanes, striking tendrils of dust seem to be rising from a galactic disk laced with young star clusters and star forming regions in this processed color image. The high dust content accompanies frantic star formation, giving NGC 253 the designation of a starburst galaxy. NGC 253 is also known to be a strong source of high-energy x-rays and gamma rays, likely due to massive black holes near the galaxy's center. Credit & Copyright: Star Shadows Remote Observatory and PROMPT/CTIO (Steve Mazlin, Jack Harvey, Rick Gilbert, and Daniel Verschatse)

Ο γαλαξίας του Γλύπτη (γνωστός και ως NGC 253) είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας με μεγάλη παραγωγή άστρων. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 11,5 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Γλύπτη. Είναι ένας από τους λαμπρότερους γαλαξίες όπως φαίνονται από τη Γη και είναι ο λαμπρότερος γαλαξίας στην ομάδα του Γλύπτη. Στο κέντρου του γαλαξία υπάρχει μια μελανή οπή με μάζα 5 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra είχε εντοπίσει πριν από περίπου μια δεκαετία έντονη δραστηριότητα στη μελανή οπή. Οι επιστήμονες τότε κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μαύρη τρύπα «κατάπινε» κοσμικά αέρια.

NuSTAR view only.

Νέες παρατηρήσεις που έγιναν με το διαστημικό παρατηρητήριο NuStar δείχνουν ότι το Chandra «συνέλαβε» τη μελανή οπή του Γλύπτη να γευματίζει και μάλιστα τη στιγμή που έτρωγε τις τελευταίες της…μπουκιές. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη η μαύρη τρύπα ολοκλήρωσε το γεύμα της και ύστερα... έπεσε σε λήθαργο.

«Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι η μελανή οπή κοιμάται τα τελευταία δέκα χρόνια. Τα διαστημικά τηλεσκόπια που την παρατηρούν θα μας ειδοποιήσουν όταν ξυπνήσει. Αν αυτό συμβεί τα επόμενα χρόνια ελπίζουμε ότι θα είμαστε μάρτυρες στην επαναδραστηριοποίησή της» αναφέρει ο Μπρετ Λέμερ, του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, μέλος της ερευνητικής της ομάδας. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».

Βάρκες της Εποχής του Χαλκού στη Βρετανία. Archeologists unearth eight Bronze Age boats at British Quarry

Μια λέμβος είναι διακοσμημένη με σταυρούς, οι ειδικοί όμως δεν γνωρίζουν αν το σύμβολο είχε κάποια ιδιαίτερη σημασία. One of the recovered log boats was decorated with a criss-cross pattern on both the inside and the outside of the vessel. It is uncertain whether there was any particular significance to the decoration or if the owner simply wanted to personalise it.

Οκτώ λέμβοι της Εποχής του Χαλκού που βρέθηκαν κοντά στο Πιτερμπόρο της Ανατολικής Αγγλίας μπήκαν σε ειδικό... ψυγείο προκειμένου να συντηρηθούν. Οι λέμβοι, οι οποίες είναι κατασκευασμένες από «μασίφ» κορμούς δέντρων, δεν είναι οι πρώτες αυτής της εποχής που ανασκάπτονται στη Βρετανία. Είναι όμως η πρώτη φορά που ένας τόσο μεγάλος αριθμός προϊστορικών σκαφών έρχεται στο φως στο ίδιο σημείο. Καθώς προέρχονται από διαφορετικές χρονικές στιγμές και έχουν διασωθεί σε άριστη κατάσταση, είναι σε θέση να δώσουν πολύτιμες πληροφορίες για τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες των κατόχων τους, οι οποίοι υπήρξαν οι βόρειοι σύγχρονοι των δικών μας Μινωιτών.

Ian Panter, of the York Archaological Trust and the log project's conservationist, inspects one of the eight Bronze Age log boats dug out of the ground at a quarry near Peterborough. The vessels, thought to be up to 3,500-years-old would most likely have been used to transport people and cargo.

Οι λέμβοι ανασκάφηκαν μαζί με μια πληθώρα άλλων ευρημάτων (όπλα, παγίδες, αγγεία και εργαλεία) σε ένα λατομείο στον αρχαιολογικό χώρο του Μαστ Φαρμ, σε μια περιοχή η οποία έχει αποδειχθεί πλούσια σε αρχαιολογικά ευρήματα της βρετανικής Εποχής του Χαλκού, πριν από 3.500 χρόνια. Έχουν διατηρηθεί σε εξαιρετικά καλή κατάσταση «θαμμένες» μέσα στην παλιά κοίτη ενός ποταμού (του ποταμού Νένε) και οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά ανθρώπων και προϊόντων στα κανάλια των βαλτότοπων που την εποχή εκείνη κάλυπταν αυτό το σημείο της Ανατολικής Αγγλίας.

The log boats discovered in Peterborough were a similar elegant shape to those used during the annual Oxford and Cambridge Boat Race. The log boats are around 8.5m long whereas the international class eights boats are more than double this length, at 19.9m. This gives archaeologists clues as to how many people could sit in the log boat compared to modern-day vessels.

Η κάθε λέμβος είναι φτιαγμένη από έναν μονοκόμματο κορμό δέντρου (έξι από βελανιδιά, μία από σημύδα και μία από φλαμουριά). Η μικρότερη έχει μήκος 3,5 μ. και η μεγαλύτερη 8,5 μ. Οι περισσότερες φέρουν «εξελιγμένα» εξαρτήματα (όπως λαβές ή εγκοπές για την τοποθέτηση σανίδων) καθώς και διακοσμήσεις. Μια μάλιστα είναι εξ ολοκλήρου διακοσμημένη με σταυρούς, αν και οι ειδικοί δεν γνωρίζουν αν το συγκεκριμένο «μοτίφ» είχε κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Όλες έχουν εμφανή σημάδια επισκευών και συντήρησης, γεγονός το οποίο δείχνει ότι οι κάτοχοί τους τις φρόντιζαν επιμελώς. Είναι επίσης εμφανές ότι βυθίστηκαν στον ποταμό επίτηδες, αλλά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, αφού βρέθηκαν σε διαφορετικά στρώματα της αρχαίας κοίτης. Προς το παρόν είναι άγνωστο αν βυθίστηκαν στο πλαίσιο κάποιου τελετουργικού - όπως π.χ. μιας νεκρώσιμης τελετής - ή αν απλώς οι κάτοχοί τους αποφάσισαν ότι δεν τις χρειάζονται πια.

The timbers were kept wet before archaeologists moved the boats from the mud to a purpose-built facility. Techniques pioneered on the Mary Rose Tudor warship are being employed to preserve the eight log boats.

Το εύρημα θεωρείται μοναδικό, όχι μόνο για τα βρετανικά αλλά και για τα παγκόσμια δεδομένα. Για τον λόγο αυτόν δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στη συντήρηση των προϊστορικών σκαφών. Για να τα διατηρήσει ανέπαφα και να τα εμποδίσει να διαλυθούν ερχόμενα σε επαφή με τον αέρα, η ομάδα των συντηρητών που ανέλαβε το έργο θα εφαρμόσει και εδώ τις πρωτοποριακές τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν για τη συντήρηση του «Mary Rose», του πολεμικού πλοίου της εποχής των Τυδώρ.

It is the first time so many Bronze Age log boats have been found so close together. Usually log boats are found singly but at Much Farm there were eight, and they were all painstakingly excavated by archaeologists.

Σε πρώτη φάση οι λέμβοι τοποθετήθηκαν σε έναν ψυχρό θάλαμο που κατασκευάστηκε ειδικά για αυτές στο Αρχαιολογικό Πάρκο του Φλαγκ Φεν, σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από το σημείο της ανασκαφής τους. Η ψύξη θα επιβραδύνει το στέγνωμα του ξύλου, εμποδίζοντας βιολογικές διαδικασίες (όπως π.χ. η ανάπτυξη βακτηρίων) που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη φθορά ή τη σήψη του. Για την περαιτέρω σταθεροποίηση του ξύλου θα εφαρμοστεί επί δυο χρόνια ένα ειδικό κερί με γλυκόλη πολυαιθυλενίου.

The eight Bronze Age boats have been moved to a purpose-built facility where they will be conserved. Over the two-year project they will be sprayed with a special wax that will preserve the timbers.

Ο όλος σχεδιασμός, ο οποίος έγινε από συντηρητές με επικεφαλής τον Ιαν Πάντερ του York Archaeological Trust, έχει ως στόχο να διατηρήσει τις λέμβους ακέραιες - γεγονός πρωτοφανές εφόσον ως τώρα οι προϊστορικές λέμβοι που έχουν ανακαλυφθεί χρειάστηκε να τεμαχιστούν για να συντηρηθούν. Οι εδικοί ευελπιστούν ότι η διαδικασία συντήρησης θα αποκαλύψει περισσότερα σχετικά με την ιστορία των προϊστορικών σκαφών. Καθ' όλη τη διάρκειά της οι επισκέπτες θα μπορούν να βλέπουν τις λέμβους μέσα από μια γυάλινη προθήκη.

Emma Turvey, a conservation technician, inspects one of the boats in cold storage. The boats, which can be viewed through glass panels by the public, has slots for transom boards and some of them had carrying handles.

«Είναι εξαιρετικά σημαντικό ότι οι λέμβοι του Μαστ Φαρμ μεταφέρθηκαν στο Αρχαιολογικό Πάρκο του Φλαγκ Φεν, επειδή αποτελούν μέρος της ίδιας ιστορίας» δήλωσε σε σχετικό δελτίο Τύπου ο Μαρκ Νάιτ της Αρχαιολογικής Μονάδας του Κέιμπριτζ, ένας εκ των κορυφαίων προϊστορικών αρχαιολόγων της Βρετανίας ο οποίος συμμετείχε στην ανασκαφή τους. «Η άφιξή τους αντιπροσωπεύει κάτι σαν "επιστροφή στο σπίτι" επειδή τόσο οι λέμβοι όσο και η προϊστορική οδός που ανακαλύφθηκε στο Φλαγκ Φεν αντιπροσωπεύουν καινοτόμους τρόπους μεταφοράς σε ένα τοπίο που εξαφανιζόταν γρήγορα κάτω από τα νερά που ανέβαιναν».

Last week it was reported that the National Trust has constructed a 2,300-year-old Celtic log boat over the course of three weeks in tribute to the one discovered in Poole harbour in 1964.

Η προϊστορική οδός του Φλαγκ Φεν, μια σειρά από ξύλινες πλατφόρμες και πασσάλους που εκτείνεται σε μήκος περίπου ενός χιλιομέτρου ενώνοντας το νησί Γουίτλσι του σημερινού Κέιμπριτζσαϊρ με το Πιτερμπόρο, είναι μια μοναδική κατασκευή η οποία θεωρείται παγκοσμίως ισάξιας σημασίας με το Στόουνχεντζ. Πριν από 4.000 χρόνια η στάθμη των υδάτων ανέβηκε ξαφνικά σε αυτή την περιοχή, πλημμυρίζοντας την ξηρά και δημιουργώντας κανάλια και βαλτοτόπους. Αρχικά οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα πλημμυρισμένα εδάφη, όπως όμως δείχνουν όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα, περίπου στη Μέση Εποχή του Χαλκού άρχισαν όχι μόνο να προσαρμόζονται στο νέο περιβάλλον αλλά και να το εκμεταλλεύονται προς όφελός τους.