Aaron Siskind: Pleasures and Terrors

Γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1903 στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ και πέθανε σε ηλικία 87 ετών. Ήταν καθηγητής αγγλικών σε ένα δημοτικό σχολείο στο New York Public School System και το 1929 παντρεύτηκε τη Sidonie Glaller. Στη βιογραφία του αναφέρεται ότι ασχολήθηκε με την φωτογραφία, όταν έλαβε μια φωτογραφική μηχανή για δώρο γάμου οπότε άρχισε να τραβά φωτογραφίες στο μήνα του μέλιτός του.

Την περίοδο 1947-1949 δίδαξε φωτογραφία στο Trenton Junior College, Trenton, New Jersey, ενώ το 1951 δίδαξε με τον Harry Callahan κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στο Black Mountain College.

Ασχολήθηκε με την αφηρημένη εξπρεσιονιστική φωτογραφία και ήταν μέλος του New York Photo League. Το έργο του Siskind επικεντρώνεται στις λεπτομέρειες της φύσης και της αρχιτεκτονικής που τις παρουσιάζει ως επίπεδες επιφάνειες για τη δημιουργία μιας νέας εικόνας έξω από αυτές και οι οποίες στέκονται ανεξάρτητα από το αρχικό θέμα.

Aaron Siskind (1903-1991) was an acclaimed photographer and teacher who sought to develop a new pictorial language for photography. Best known for his remarkable abstract images, Siskind sought inspiration for his phtoographs in music, poetry and painting. Siskind's aptitude for teaching led him to become one of the most important photography teachers in America in the 20th century, influencing generations of photographers at the Chicago Institute of Design and the Rhode Island School of Design over a 40-year period.

Μετά τον «Μεγάλο» Επιταχυντή Αδρονίων, ο «Πολύ Μεγάλος». Physicists plan to build a bigger LHC

Discoveries at the Large Hadron Collider, now being upgraded, will inform designs for the next accelerator. ANNA PANTELIA/CERN

Έπειτα από την περυσινή ανακάλυψη του περίφημου μποζονίου του Χιγκς στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN, η σωματιδιακή φυσική προετοιμάζεται για το επόμενο βήμα. Αμερικανοί ερευνητές παρουσίασαν το όραμά τους για τον «Πολύ Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων», ο οποίος θα απαιτούσε μια κυκλική σήραγγα τέσσερις φορές μακρύτερη και θα προσέφερε επτά φορές υψηλότερη ενέργεια στις συγκρούσεις σωματιδίων.

Απλά...γιγάντιο

Δεδομένου του κόστους και της περιπλοκότητας των σύγχρονων επιταχυντών, οι φυσικοί πρέπει να προγραμματίζουν τέτοιου είδους πειράματα δεκαετίες πριν από την έναρξή τους, επισημαίνει στο δικτυακό τόπο της επιθεώρησης «Nature» ο Μάικλ Πέσκιν, θεωρητικός φυσικός του αμερικανικού Εθνικού Εργαστηρίου Επιταχυντών στο Μένλο Παρκ της Καλιφόρνια.

Στις 2 Νοεμβρίου, ο Πέσκιν παρουσίασε ένα γενικό σχέδιο για τον Πολύ Μεγάλο Επιταχυντή (VLHC) σε συμβουλευτική επιτροπή της αμερικανικής κυβέρνησης.  Οι σωματιδιακοί φυσικοί απαιτούν από το γιγάντιο μηχάνημα να είναι σε θέση να προκαλεί συγκρούσεις πρωτονίων με ενέργεια 100 TeV. Συγκριτικά, ο LHC του CERN προσέφερε μέχρι σήμερα ενέργειες 7 ΤeV και τώρα βρίσκεται εκτός λειτουργίας για εργασίες αναβάθμισης που θα ανεβάσουν το νούμερο στα 14 TeV.

H σήραγγα του LHC στο CERN. Το υπόγειο τούνελ του VLHC θα ήταν τέσσερις φορές μακρύτερο.

Σε γενικές γραμμές, όσο υψηλότερη είναι η ενέργεια των συγκρούσεων τόσο πιο κοντά μπορούν να πλησιάσουν τα πειράματα τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης που γέννησε το Σύμπαν. Ο VLHC θα μπορούσε έτσι να προσφέρει απαντήσεις για ορισμένα ερωτήματα που αδυνατεί να αντιμετωπίσει ο LHC. Θα μπορούσε για παράδειγμα να εξηγήσει γιατί το μποζόνιο του Χιγκς, το οποίο εμπλέκεται στο μηχανισμό που δίνει στην ύλη τη μάζα της, έχει το ίδιο τόσο μεγάλη μάζα. Άλλα καυτά ερωτήματα είναι η σύσταση της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης που γεμίζει το Σύμπαν καθώς και η υπερσυμμετρία, μια αναπόδεικτη θεωρία σύμφωνα με την οποία κάθε γνωστό σωματίδιο αντιστοιχεί και και ένα «υπερσυμμετρικό» σωματίδιο μεγαλύτερης μάζας.

Οι διαστάσεις

Η απαίτηση για τόσο υψηλές ενέργειες αυξάνει και τις διαστάσεις που απαιτείται να έχει ο VLHC. Ο επιταχυντής θα χρειαζόταν μια υπόγεια κυκλική σήραγγα μήκους 100 χιλιομέτρων, συγκριτικά με τα 27 χιλιόμετρα στη σήραγγα του προκατόχου του. Η υλοποίηση ενός τόσο φιλόδοξου έργου θα απαιτούσε επίσης προόδους σε τεχνικό επίπεδο, όπως η ανάπτυξη υπεραγώγιμων μαγνητών που λειτουργούν σε πολύ ισχυρότερα μαγνητικά πεδία.

Σίγουρα θα περάσουν χρόνια μέχρι να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση και να επιλεγεί τοποθεσία για τον VHLC, εφόσον βέβαια λάβει το πράσινο φως η κατασκευή του. Στο μεταξύ, το CERN σχεδιάζει έναν επιταχυντή ανάλογης ισχύος ο οποίος θα μπορούσε να ξεκινήσει να κατασκευάζεται τη δεκαετία του 2020 κάτω από τη Λίμνη της Γενεύης.

Μαθητές-πειραματόζωα. Greek students as medical guinea pigs

Περίπου 75.000 μαθητές κάνουν ήδη τα πρώτα τους βήματα στο νέο Γενικό Λύκειο καθώς φοιτούν περίπου 2 μήνες στην Α΄ τάξη του η οποία αποτελεί τάξη αποκλειστικά γενικής παιδείας, σε αντίθεση με τη Β΄ και τη Γ΄ τάξη Λυκείου που ακολουθούν. Παρουσιάζουμε σήμερα όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι μαθητές και οι γονείς τους για τη φυσιογνωμία του Γενικού Λυκείου, τους τρόπους αξιολόγησης και την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Οι περίπου 75.000 μαθητές που φέτος παρακολουθούν την Α” τάξη Λυκείου είναι αυτοί που θα εγκαινιάσουν το 2016 το νέο σύστημα εισαγωγής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Θα εξεταστούν τον Μάιο του 2014 σε εξετάσεις στις οποίες το 50% των θεμάτων θα προέρχεται από τράπεζα θεμάτων και το άλλο 50% θα είναι θέματα που θα βάλουν οι καθηγητές που διδάσκουν το μάθημα. Το ίδιο θα γίνει και στις επόμενες τάξεις του Λυκείου (Β΄ και Γ΄ τάξη). Όσοι από τους μαθητές «επιβιώσουν σχολικά» και πάρουν το απολυτήριό τους το 2016 μπορούν, αν θέλουν, να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις σε τέσσερα μαθήματα που θα αντιστοιχούν στο επιστημονικό πεδίο που έχουν επιλέξει, διεκδικώντας μια θέση στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Οι εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση διεξάγονται μετά την απόλυση του μαθητή από το Λύκειο, σε πανελλαδικό επίπεδο, με θέματα από την εξεταστέα ύλη της τάξης αυτής, τα οποία προκύπτουν: α) κατά ποσοστό 50% με κλήρωση από τράπεζα θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας και β) κατά ποσοστό 50% από κεντρική επιτροπή εξετάσεων.

Το σύνολο των εξεταζόμενων μαθημάτων από την Α” Λυκείου μέχρι τις πανελλαδικές εξετάσεις ανέρχεται σε 43, ενώ ακόμη είναι άγνωστο με ποιους όρους θα λειτουργήσει η τράπεζα θεμάτων που, σύμφωνα με τη νομοθεσία, θα εγκαινιαστεί από φέτος και θα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον δείκτη επιτυχίας σε κάθε τάξη.

Οφείλουμε να επισημάνουμε πως αν και δεν είναι υποχρεωτικό για όσους μαθητές ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στο Λύκειο να πάρουν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις, ωστόσο η διάρθρωση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Νέου Λυκείου έχει σχεδιαστεί μόνο για όσους επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για όσους θέλουν μόνο να αποφοιτήσουν από το Λύκειο, καθώς για παράδειγμα η Γ” Λυκείου είναι, τυπικά και ουσιαστικά, τάξη προετοιμασίας για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι από τις 34 ώρες διδασκαλίας, οι 20 ώρες αφιερώνονται σε μαθήματα κατεύθυνσης!

Η αξιολόγηση των μαθητών

Ας δούμε, όμως, 2 βασικές αλλαγές που έχουν να αντιμετωπίσουν οι μαθητές της Α΄ τάξης του Λυκείου.

Πρώτον οι γραπτές προαγωγικές εξετάσεις στην Α΄ τάξη του Γενικού Λυκείου διεξάγονται ενδοσχολικά και περιλαμβάνουν όλα τα διδασκόμενα μαθήματα εκτός των μαθημάτων της Ερευνητικής Εργασίας και της Φυσικής Αγωγής, με κοινά θέματα για όλα τα τμήματα του ίδιου σχολείου, που ορίζονται ως εξής: α) κατά ποσοστό 50% με κλήρωση από τράπεζα θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας και β) κατά ποσοστό 50% από τον διδάσκοντα ή τους διδάσκοντες. Τα γραπτά διορθώνονται από τον καθηγητή που κάνει το μάθημα.

Όσοι έχουν ασχοληθεί με την εκπαιδευτική διαδικασία και τις λειτουργίες της γνωρίζουν καλά ότι αν οι εκπαιδευτικές ανισότητες μεταξύ των μαθητών αποτελούσαν στο σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων την εκπαιδευτική τους ιστορία, στο Νέο Λύκειο θα είναι το ζωντανό τους παρόν. Παράλληλα όλοι γνωρίζουν ότι η κρυφή ενσωμάτωση του συστήματος επιλογής στην καρδιά της Λυκειακής Βαθμίδας με τις πανελλαδικού χαρακτήρα εξετάσεις από την Α΄ τάξη μπορεί να απλώσει τη «σκιά του» στην ημερήσια διάταξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Επίσης δεν υπάρχει καλύτερο έδαφος για να βαθύνει ακόμη περισσότερο τις ρίζες της η εκπαίδευση της ακριβοπληρωμένης αμάθειας, δεν υπάρχει καλύτερη λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας για να τρέξουν ακόμη πιο γρήγορα οι εργολάβοι των εξετάσεων, τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα! Χέρι χέρι, ο πάλαι ποτέ «Μέγας Εξισωτής» όχι μόνο δεν θα ελαφρώνει αλλά θα επικυρώνει και θα νομιμοποιεί με τον πιο «αντικειμενικό» τρόπο το στένεμα των διόδων!

Η δεύτερη αλλαγή αφορά τις προϋποθέσεις για την προαγωγή του μαθητή οι οποίες είναι: α) η επίτευξη γενικού βαθμού ίσου ή ανώτερου του δέκα (10) και β) Μ.Ο. προφορικής και γραπτής βαθμολογίας κατά διακριτό γνωστικό αντικείμενο των μαθημάτων: Ελληνικής γλώσσας, Μαθηματικών τουλάχιστον δέκα (10) και τουλάχιστον οκτώ (8) σε καθένα από τα υπόλοιπα μαθήματα. Όταν μαθητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις α” και β” επαναλαμβάνει τη φοίτηση, ενώ όταν δεν πληροί την προϋπόθεση β΄ κατά διακριτό ή διακριτά γνωστικά αντικείμενα μαθημάτων ή στα υπόλοιπα μαθήματα, παραπέμπεται σε επανεξέταση σε αυτό ή σε αυτά.

Είναι φανερό ότι οι προϋποθέσεις προαγωγής και απόλυσης δυσκολεύουν πολύ καθώς η προαγωγή στην επόμενη τάξη είναι πια πολύ δυσκολότερη. Είναι εξίσου φανερό ότι μέσα σε λιγότερο από μία πενταετία λειτουργίας του Γενικού Λυκείου αυτό θα έχει χάσει περίπου 50.000 μαθητές από τους 200.000 που φοιτούν σήμερα.

«Πρώτα ο μαθητής» ή «πρώτα η ύλη»;

Μείωση της διδακτέας ύλης των Αρχαίων Ελληνικών, της Α′ τάξης Γενικού Λυκείου κατά 40% ζητούν σχολικοί σύμβουλοι των φιλολόγων με υπόμνημα προς τον υπουργό Παιδείας. Οι σχολικοί σύμβουλοι εκτιμούν ότι η αποσταλείσα διδακτέα ύλη είναι αδύνατο να καλυφθεί διδακτικά, έστω και στοιχειωδώς, και επισημαίνουν: «Κατόπιν υπολογισμού των υπαρκτών και διαθέσιμων ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών της Α’ τάξης ΓΕΛ, καταλήξαμε ότι οι πραγματικές ώρες ανέρχονται περίπου στις 84, στην πιο αισιόδοξη εκτίμησή τους. Συγκρίνοντάς τες με τις 142 απαιτούμενες ώρες για την κάλυψη της διδακτέας ύλης, σύμφωνα με την με αριθμ. πρωτ. 139610/Γ2 /01-10-2013 εγκύκλιο του υπουργείου, παρατηρούμε ότι προκύπτει μεγάλη διαφορά, άνω του 40% του διαθέσιμου χρόνου. Επιπροσθέτως, αν συνεκτιμηθεί και ο χρόνος των όποιων περιπάτων, αργιών και απεργιών, ο χρόνος των 84 ωρών που υπολογίσαμε μειώνεται κι άλλο. Ακόμη, στον πραγματικά αναγκαίο χρόνο υλοποίησης της διδακτέας ύλης θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι κατά περιπτώσεις επιβραδύνσεις του ρυθμού διδασκαλίας, λόγω δυσκολιών ανταπόκρισης των μαθητών. Με βάση τα παραπάνω, προτείνουμε το υπουργείο Παιδείας άμεσα να αναθεωρήσει τη διδακτέα ύλη, προσαρμόζοντάς την στον πραγματικό διδακτικό χρόνο. Μια ρεαλιστική λύση, κατά τη γνώμη μας, θα ήταν η ύλη να περικοπεί κατά 40%».

Δεν χρειάζεται να καταναλώσουμε πολύ στατιστική για να αποδείξουμε ότι το επιχειρούμενο «ρεκτιφιέ» της λυκειακής δημόσιας εκπαίδευσης περνάει όχι μέσα από τη βελτίωση των όρων λειτουργίας της για όλους τους μαθητές, αλλά μέσα από τη νομιμοποίηση της «έξωσης» χιλιάδων μαθητών οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως «πλεονάζον προσωπικό» σε επιχείρηση που «εξυγιαίνεται».

Οι παραλήπτες του «μηνύματος», που προβάλλεται σαν το τέλος της «εποχής χάριτος», δεν θα περιοριστούν, βεβαίως, στους «αποτυχόντες» της νέας σχολικής χρονιάς. Στήνεται ήδη ένας ολοκληρωμένος και «θωρακισμένος μηχανισμός αναχαίτισης» όσων ετοιμάζονται στο μέλλον να χτυπήσουν τις πόρτες του Νέου Λυκείου.

Του Χρήστου Κάτσικα

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Stephen Hawking: αν δεν είχε βρεθεί το μποζόνιο Higgs η φυσική θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον. Stephen Hawking: physics would be 'more interesting' if Higgs boson hadn't been found

Professor Stephen Hawking in his office at University of Cambridge. Photo: Sarah Lee/Science Museum

Ο διάσημος βρετανός κοσμολόγος, που βρέθηκε στα εγκαίνια μίας νέας έκθεσης που φιλοξενείται στο Μουσείο Επιστήμης του Λονδίνου για τον Μεγάλο Επιταχυντή (LHC), μίλησε για τα αναπάντητα ερωτήματα της σύγχρονης Φυσικής και παραδέχτηκε ότι έχασε ένα στοίχημα που είχε βάλει με τον συνάδελφό του Γκόρντον Κέιν του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν ότι το μποζόνιο του Χιγκς δεν θα βρισκόταν ποτέ.

Παρόλο που η θεωρία για το μποζόνιο είχε διατυπωθεί πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’60, υπήρξαν πολλοί επιστήμονες που πίστευαν πως το σωματίδιο δεν θα βρεθεί ποτέ. Μεταξύ αυτών φυσικά και ο Χόκινγκ, που υποστήριξε πως αν δεν είχε βρεθεί, οι φυσικοί θα έπρεπε να πάρουν ξανά τα πράγματα από την αρχή και να επανεξετάσουν πολλές από τις θεμελιώδεις ιδέες τους σχετικά με τη φύση των σωματιδίων και των δυνάμεων, ένα πεδίο εξαιρετικά ενδιαφέρον για ορισμένους επιστήμονες.

Τελικά όμως το μποζόνιο βρέθηκε και ο βρετανός φυσικός Πίτερ Χιγκς, μαζί με τον βέλγο Φρανσουά Ενγκλέρ, τιμήθηκαν με το φετινό Βραβείο Νόμπελ Φυσικής.

World-famous cosmologist admits to losing bet as a result of particle's discovery.

«Συγχαρητήρια και στους δύο, αλλά η ανακάλυψη του νέου σωματιδίου είχε προσωπικό κόστος για μένα. Είχα βάλει στοίχημα με τον Γκόρντον Κέιν ότι το σωματίδιο δεν θα βρισκόταν ποτέ. Αυτό το Νόμπελ μου κόστισε 100 δολάρια», είπε ο Χόκινγκ.

Ωστόσο, η βράβευση των Χιγκς και Ενγκλέρ παραδέχεται ότι αποτελεί μία υπενθύμιση για τον ίδιο ότι «έζησα μια λαμπρή στιγμή και έκανα έρευνα στη θεωρητική φυσική. Η εικόνα μας για το Σύμπαν έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 50 χρόνια και είμαι ευτυχής αν κατάφερα να συμβάλλω έστω και λίγο.»

M-theory unites gravity (which rules at the largest scales of the universe) with quantum mechanics (which controls the behaviour of atoms and smaller particles). As yet there has been no incontrovertible experimental evidence to show that M-theory is correct.

Ο ίδιος πλέον ελπίζει πως ο LHC θα προχωρήσει στην ανακάλυψη νέων στοιχείων για θεμελιώδεις θεωρίες που εξηγούν τη φύση του σύμπαντος και, πιο συγκεκριμένα, ελπίζει να βρεθούν τα πρώτα στοιχεία υπέρ της Θεωρίας-Μ, γνωστή και ως «θεωρία των πάντων», που πολλοί πιστεύουν ότι αποτελεί τον καλύτερο υποψήφιο για την ενοποίηση των τεσσάρων θεμελιωδών δυνάμεων της φύσης (ισχυρή και ασθενής πυρηνική δύναμη, ηλεκτρομαγνητισμός, βαρύτητα).

Ουσιαστικά, η Θεωρία-Μ ενώνει τη βαρύτητα (που παίζει καθοριστικό ρόλο στις μεγαλύτερες κλίμακες του σύμπαντος) με την κβαντομηχανική (που ελέγχει τη συμπεριφορά των ατόμων και των μικρότερων σωματιδίων). Μέχρι στιγμής πάντως, δεν έχει προκύψει κάποια πειραματική επιβεβαίωση ότι η Θεωρία-Μ είναι σωστή.

Supersymmetry is the concept that known particles – such as electrons, quarks and photons – have a heavier and as-yet-undetected "superpartner". The superpartners of quarks and electrons, for example, are called squarks and selectrons; the superpartners of the Higgs, and of force carriers such as the photon, are the higgsino and photino. Experimental evidence for the idea has, however, been elusive.

«Υπάρχει ακόμα ελπίδα ότι θα δούμε τις πρώτες ενδείξεις για τη θεωρία-Μ στον επιταχυντή σωματιδίων του CERN στη Γενεύη. Από την άποψη της Θεωρίας-Μ, ο επιταχυντής ερευνά μόνο σε χαμηλές ενέργειες, αλλά ίσως να είμαστε τυχεροί και να δούμε ένα ασθενέστερο σήμα της θεμελιώδους θεωρίας, όπως η υπερσυμμετρία. Νομίζω ότι η ανακάλυψη υπερσυμμετρικών σωματιδίων για τα ήδη γνωστά σωματίδια θα φέρει επανάσταση στην κατανόησή μας για το σύμπαν», δήλωσε ο Χόκινγκ.

Σύμφωνα με τη θεωρία της υπερσυμμετρίας, τα γνωστά σωματίδια, όπως τα ηλεκτρόνια, τα κουάρκς και τα φωτόνια, έχουν έναν βαρύτερο -αν και αναπόδεικτο- «σούπερ-σύντροφο».

Σε ό,τι αφορά στο χαμένο στοίχημα, ο Χόκινγκ παραδέχτηκε ότι απολαμβάνει να τζογάρει. Δεν είναι η πρώτη φορά πάντως που χάνει στοίχημα σχετικά με τη φύση του Κόσμου. Στο παρελθόν είχε βάλει στοίχημα με τον συνάδελφο του Τζον Πρέσκιλ για το κατά πόσο οι πληροφορίες καταστρέφονται όταν πέφτουν μέσα μια μαύρη τρύπα.

The so-called "information paradox" was troubling because Hawking's calculations suggested that anything that fell into a black hole would be obliterated, including the information about what that stuff was. But destroying information is not allowed under the rules of quantum mechanics.

Το λεγόμενο «παράδοξο της πληροφορίας» φαίνεται ότι τους ταλαιπώρησε καθώς οι υπολογισμοί του Χόκινγκ έδειξαν πως οτιδήποτε πέφτει μέσα σε μία μαύρη τρύπα θα έπρεπε να χάνεται, συμπεριλαμβανομένης και της πληροφορίας για το τι ήταν αυτό που έπεσε μέσα στην τρύπα. Η κβαντική μηχανική, όμως, δεν επιτρέπει την καταστροφή της πληροφορίας. Μετά από 30 χρόνια διαμάχης πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, ο Χόκινγκ παραδέχτηκε τελικά ότι η πληροφορία δεν χάνεται μέσα στις μαύρες τρύπες, αλλά ούτε και μπορεί να επιστρέψει με κάποιο χρήσιμο τρόπο. Όπως είπε, η θεωρία του ήταν το μεγαλύτερο επιστημονικό λάθος του μέχρι σήμερα.

Πολλές από τις θεωρίες του Χόκινγκ έχουν προκύψει από τη μελέτη του σύμπαντος, με τον ίδιο να υποστηρίζει πως η ανθρωπότητα θα πρέπει να ενδιαφερθεί περισσότερο για το διάστημα και να συνεχίσει τα διαστημικά ταξίδια αν θέλει να έχει μέλλον.

In 2013, Professor Stephen Hawking was awarded the prestigious Fundamental Physics Prize "for his discovery of Hawking radiation from black holes, and his deep contributions to quantum gravity and quantum aspects of the early universe". In addition to his scientific achievements, he is world-famous for bringing fundamental physics to a wider audience, notably with A Brief History of Time.

«Δεν νομίζω ότι θα επιβιώσουμε άλλα χίλια χρόνια, χωρίς να ξεφύγουμε από τον εύθραυστο πλανήτη μας. Γι’ αυτό, θέλω να ενθαρρύνω το ενδιαφέρον του κοινού για το διάστημα και εγώ ο ίδιος εκπαιδεύομαι σχετικά», όπως είπε. Σε αυτό το πλαίσιο, μάλιστα, πρόσφατα πήρε μέρος σε μια πτήση μηδενικής βαρύτητας γύρω από τη Γη.

«Να θυμάστε να κοιτάτε ψηλά τα άστρα και όχι χαμηλά τα πόδια σας. Προσπαθήστε να βγάλετε νόημα με αυτά που βλέπετε και διατηρήστε τον παιδικό ενθουσιασμό σας γι’ αυτό που κάνει το σύμπαν να υπάρχει», κατέληξε.

Κάθε ηλικία έχει τη... μουσική της. Rock of Ages: Taste in music DOES change over a lifetime - and even punk-loving teens will listen to classical music in middle age

The study found that, unsurprisingly, the first great musical age is adolescence, which is defined by a short, sharp burst of 'intense' music.

Πολλοί έφηβοι - και κυρίως έφηβες - μπορεί να νομίζουν ότι θα ακούνε το διάσημο νεανικό συγκρότημα One Direction για πάντα και δεν θα ζητούσαν ποτέ από τους γονείς τους να τους δανείσουν ένα CD κλασικής μουσικής, ωστόσο βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν έπειτα από μεγάλη μελέτη ότι τα μουσικά γούστα του ανθρώπου αλλάζουν κατά τη διάρκεια της ζωής του και ακολουθούν πέντε φάσεις-«κλειδιά».

Γούστα ανάλογα με τις προκλήσεις

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ αναφέρουν ότι η μουσική παραμένει σημαντική καθ' όλη τη διάρκεια ζωής του ανθρώπου, ωστόσο τα μουσικά γούστα ταιριάζουν με τις «προκλήσεις» που ο καθένας αντιμετωπίζει σε διάφορες περιόδους του βίου του και καλύπτουν τις εκάστοτε κοινωνικές και ψυχολογικές ανάγκες του.

Συγκεκριμένα οι ερευνητές εντόπισαν πέντε ευρείες κατηγορίες σε ό,τι αφορά τα μουσικά γούστα κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου. Όπως διαπίστωσαν έπειτα από ανάλυση στοιχείων που αφορούσαν περισσότερα από 250.000 άτομα και συνελέγησαν σε διάστημα μιας δεκαετίας, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη μουσική για να πειραματιστούν με την ταυτότητά τους, να βρουν τη θέση τους στον κόσμο, ως κοινωνικό «όχημα» για να δημιουργήσουν ομάδες και να βρουν σύντροφο, αλλά και ως «όχημα» για να εκφράσουν το πνεύμα τους, την κοινωνική θέση τους και για να κατανοήσουν συναισθηματικά τους άλλους (και συγχρόνως να γίνει κατανοητό το δικό τους συναίσθημα).

Οι επιστήμονες από το Κέιμπριτζ αναφέρουν στη μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «Personality and Social Psychology» ότι είναι η πρώτη που καταγράφει ενδελεχώς τη σχέση των ανθρώπων με τη μουσική από την εφηβεία ως και τη μέση ηλικία.

Το μοντέλο MUSIC

Στην επαναστατική φάση της εφηβείας είναι... επαναστατικά και τα ακούσματα και κυριαρχούν η πανκ και η μέταλ. 'Intense' music, such as punk and metal peaks in adolescence and declines in early adulthood, while 'contemporary' music such as pop begins a rise that plateaus until early middle age. Dr Rentfrow said teenage years are often dominated by the need to establish identity and music is a cheap way to do this.

Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους οι ειδικοί χώρισαν τα είδη μουσικής σε πέντε μεγάλες κατηγορίες, τις οποίες ονόμασαν «μοντέλο MUSIC» [αρκτικόλεξο των λέξεων Μellow (γλυκιά), Unpretentious (απροσποίητη), Sophisticated (εκλεπτυσμένη), Intense (έντονη), Contemporary (σύγχρονη)]. Στη συνέχεια μελέτησαν τα μοτίβα της προτίμησης διαφορετικών ηλικιακών ομάδων με βάση τις κατηγορίες.

Οι ευρείες αυτές κατηγορίες περιλαμβάνουν πολλά είδη μουσικής τα οποία έχουν κοινά χαρακτηριστικά - όπως την ένταση ή την πολυπλοκότητα.

Από τη μελέτη προέκυψε ότι η πρώτη σημαντική «μουσική ηλικία» είναι η εφηβεία, η οποία χαρακτηρίζεται από έντονο ρυθμό και «ξεσπάσματα» (όπως αυτά που συναντάμε στην πανκ και στη μέταλ). Στα πρώτα ενήλικα χρόνια η έντονη αυτή μουσική αντικαθίσταται σε μεγάλο βαθμό από σύγχρονα ακούσματα όπως ποπ και ραπ - κάτι που συνεχίζεται ως τις αρχές της μέσης ηλικίας.

Η επαναστατική μουσική της εφηβείας

As 'intense' gives way to the rising tide of 'contemporary' and 'mellow', like R&B, in early adulthood, the next musical age emerges. Dr Rentfrow said 'these forms of music reinforce the desire for intimacy and complement settings where people come together with the goal of establishing close relationships'.

Όπως εξήγησε ο δρ Τζέισον Ρέντφροου, πρώτος ερευνητής της νέας μελέτης, «τα χρόνια της εφηβείας είναι εκείνα που ο άνθρωπος θέλει να βρει την ταυτότητά του και η μουσική αποτελεί έναν φθηνό, αποτελεσματικό τρόπο για να το καταφέρει. Η έντονη μουσική είναι επιθετική και χαρακτηρίζεται από δυνατό ήχο που ταιριάζει με την επαναστατική φάση των εφήβων οι οποίοι επιθυμούν να αυτονομηθούν».

Ο ερευνητής συνέχισε λέγοντας ότι το έντονο στάδιο δίνει τη θέση του στις πρώτες δεκαετίες της ενήλικης ζωής σε πιο σύγχρονα αλλά και πιο ήπια ακούσματα όπως η R&B και η ποπ. Και αυτό διότι «αυτών των ειδών η μουσική είναι πιο ρομαντική, εκφράζει πιο θετικά συναισθήματα ενώ παράλληλα χορεύεται. Μόλις το άτομο ξεπεράσει την ανάγκη για αυτονομία η επόμενη πρόκληση στη ζωή του είναι να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Έτσι αναζητεί ακούσματα που ενισχύουν την επιθυμία για εγγύτητα και οικειότητα. Τέτοια ακούσματα συμπληρώνουν την εικόνα σε ένα πάρτι, ένα μπαρ, ένα κλαμπ όπου οι άνθρωποι συναντιούνται και προσπαθούν να χτίσουν στενές σχέσεις». Κατά τον ειδικό, η πρώτη μουσική ηλικία του ανθρώπου έχει ως στόχο την ανεξαρτησία ενώ η επόμενη την αποδοχή των άλλων ανθρώπων.

Η σοφιστικέ μέση ηλικία

As people settle down and middle age begins to creep in, the last musical age, as identified by the researchers, is dominated by 'sophisticated' music, such as jazz and classical and 'unpretentious' tunes, such as country, folk and blues.

Καθώς ο άνθρωπος κατασταλάζει και περνά στη μέση ηλικία φαίνεται ότι προτιμά να ακούει πιο «σοφιστικέ» μουσική, όπως η τζαζ και η κλασική, ενώ σε ακόμη μεγαλύτερη ηλικία πιο «φολκλόρ» ήχοι κυριαρχούν στη ζωή του. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η πιο «διανοούμενη» μουσική ταιριάζει και με τη φάση ζωής του ανθρώπου στην οποία έχει κατακτήσει στόχους στα επαγγελματικά του και θέλει να ακούει ήχους που ταιριάζουν με το πνεύμα και το κοινωνικό στάτους του. Όσο για τους πιο «απροσποίητους» φολκλόρ ήχους, αυτοί εκφράζουν σε μεγάλο βαθμό την οικογένεια, την αγάπη και την απώλεια (εμπειρίες που στην ώριμη μέση ηλικία όλοι αντιμετωπίζουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο).

The study found that for many middle-aged people, frequently exhausted by work and family, there is a requirement for relaxing, emotive music for down times that reflect the other major life challenge of this stage - that of nurturing a family and maintaining long-term relationships.

Η επικεφαλής της μελέτης δρ Αριέλ Μπονβίλ-Ρουσί από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ τόνισε σχετικά με τα ευρήματα της ομάδας της ότι «χάρη στο πολύ μεγάλο δείγμα ατόμων που συλλέξαμε - από online πηγές και κανάλια κοινωνικής δικτύωσης - ήμασταν σε θέση να ανακαλύψουμε πολύ ισχυρές τάσεις σε ό,τι αφορά τις μουσικές προτιμήσεις. Είναι εκπληκτικό να βλέπει κάποιος πώς μια συμπεριφορά όπως η ακρόαση μουσικής συνδέεται με τόσες ψυχολογικές πτυχές του ανθρώπου».