Édouard Boubat

Édouard Boubat (September 13, 1923, Paris, France – June 30, 1999, Paris) was a French art photographer. Boubat was born in Montmartre, Paris. He studied typography and graphic arts at the Ecole Estienne, and then worked for a printing company before becoming a photographer after WWII. 

He took his first photograph in 1946 and was awarded the Kodak Prize the following year. Afterwards he travelled the world for the magazine Realites. The French poet Jacques Prévert called him a "Peace Correspondent." His son Bernard is also a photographer.

In a career that spanned more than 50 years, photographer Édouard Boubat captured the magic of fleeting moments with tenderness and warmth. A contemporary of Robert Doisneau and one of the most influential French photographers of the 20th century, Boubat made elegant, poetic images, beginning with intimate views of everyday life in his native city of Paris and moving on to striking pictures taken on his travels in Kenya, India, Spain, Portugal, Brazil, and China. His photographs were the subject of a major exhibition at the Centre Georges Pompidou in 1976, the same year he published the first major book on his work. 

Το σχέδιο της NASA για επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, Sending manned mission to Mars is 'absolutely necessary' for the survival of the human race, Nasa chief says

Η αμερικανική υπηρεσία παρουσίασε το πλάνο της που αποτελείται από τρία στάδια μέχρι να φτάσει ο άνθρωπος στον Κόκκινο Πλανήτη. This artist's concept of a future Mars mission shows astronauts near a lander on the Red Planet. Credit: NASA/Pat Rawlings, SAIC 

Πρώτα συλλαμβάνουμε και μελετάμε έναν αστεροειδή. Μετά, μαθαίνουμε να καλλιεργούμε ζαρζαβατικά και να τυπώνουμε εξαρτήματα στο Διάστημα. Τελικά, και αν φτάνουν τα χρήματα, πάμε και στον Άρη. 

Speaking at the Humans to Mars summit in Washington, head of the U.S. space programme Charles Bolden, said: 'If this species is to survive indefinitely we need to become a multi-planet species'.

Ο διοικητής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν παρουσίασε το σχέδιο της υπηρεσίας του για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη, η οία προγραμματίζεται για τη δεκαετία του 2030.

Ο πύραυλος

«Αν θέλουμε να επιβιώσει το είδος μας επ΄αόριστον θα πρέπει να εξαπλωθούμε σε πολλούς πλανήτες. Πρέπει να πάμε στον Άρη, και ο Άρης θα είναι το εφαλτήριο για άλλα πλανητικά συστήματα» είπε στο συνέδριο Human 2 Mars (Άνθρωποι στον Άρη) που πραγματοποιείται στην Ουάσινγκτον.

Το πρώτο βήμα θα είναι η ολοκλήρωση του πυραύλου SLS (Space Launch System), του ισχυρότερου που έχει αναπτυχθεί ποτέ, ο οποίος θα επιτρέψει αποστολές πέρα από τη χαμηλή γήινη τροχιά. Το πλήρωμα θα επιβαίνει στην κάψουλα Orion, η οποία «ετοιμάζεται για δοκιμή της θερμικής ασπίδας το φετινό Δεκέμβριο», όπως είπε ο Μπόλντεν.

Από το 2018, οπότε προβλέπεται να είναι έτοιμο το σύστημα εκτόξευσης SLS, θα πραγματοποιηθεί μια σειρά πιλοτικών επανδρωμένων αποστολών στις οποίες θα δοκιμαστούν οι τεχνολογίες που απαιτούνται για ένα ταξίδι στον Άρη.

Using a combination of solar power and gravity-aided thrust, the Orion will make the 10 day trip to the asteroid.

Η σημαντικότερη από αυτές προγραμματίζεται για τη δεκαετία του 2020, όταν οι αστροναύτες του Orion θα επιχειρήσουν να συλλάβουν έναν μικρό αστεροειδή, χρησιμοποιώντας ένα είδος λάσου, και να τον θέσουν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη προκειμένου να τον μελετήσουν και να φέρουν δείγματα στη Γη.

H τελειοποίηση

Nasa is developing the capabilities needed to capture an asteroid by 2015 and send humans to Mars by 2030.

Ο Μπόλντεν, πρώην πιλότος δοκιμών που έχει πετάξει τρεις φορές με το (παροπλισμένο πλέον) διαστημικό λεωφορείο, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής για την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, τόνισε ότι η έξοδος του ανθρώπου στο λεγόμενο βαθύ διάστημα θα απαιτήσει την τελειοποίηση μιας σειράς τεχνολογιών. Για παράδειγμα, η NASA πρέπει να τελειοποιήσει την καλλιέργεια λαχανικών και να αναπτύξει 3D εκτυπωτές για την παραγωγή ανταλλακτικών και εξαρτημάτων επιτόπου.

Επιπλέον, οι μακροχρόνιες αποστολές πέρα από τη γήινη τροχιά απαιτούν τη χρήση του Ηλιακού-Ηλεκτρικού Συστήματος Προώθησης -ενός κινητήρα που λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια και ωθεί το σκάφος εκτοξεύοντας έναν πίδακα ιονισμένου αερίου. Τέτοιοι κινητήρες έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα μόνο σε μικρές, ρομποτικές αποστολές.

Οι πόροι

Sending a manned mission to Mars is 'necessary ' if the human race is to survive, Nasa chiefs have said.

Πέρα όμως από τις τεχνικές δυσκολίες, υπάρχει και το θέμα της χρηματοδότησης, για την οποία ο Μπόλντεν άφησε να εννοηθεί ότι είναι ανεπαρκής. «Με κάποια αύξηση στον προϋπολογισμό της NASA, θα μπορέσουμε να πάμε στον Άρη τη δεκαετία του 2030» είπε.

Η αύξηση των κονδυλίων απαιτεί όμως έγκριση του Κογκρέσου, η οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη. Όπως επισημαίνει η Washington Post. To Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου σημείωνε πέρυσι ότι η βελτίωση της διαστημικής τεχνολογίας περιορίζει την ανάγκη για επανδρωμένες αποστολές, και η κατάργηση του προγράμματος Ανθρώπινης Διαστημικής Εξερεύνησης της NASA θα εξοικονομούσε 73 δισ. δολάρια σε βάθος δεκαετίας.

Ακόμα όμως κι αν δεν πραγματοποιηθεί στις αρχές της δεκαετίας του 2030, η πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη κάποτε θα ξεκινήσει, δεδομένου ότι είναι ο απώτερος στόχος της διαστημικής στρατηγικής που παρουσίασε το 2010 η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα. Το σχέδιο αυτό αντικατέστησε τα σχέδια του προκατόχου του Ομπάμα Τζορτζ Μπους, ο οποίος είχε θέσει ως στόχο την επιστροφή των Αμερικανών στη Σελήνη την επόμενη δεκαετία. 

Ένα πείραμα που διαρκεί 84 χρόνια. Longest experiment sees pitch drop after 84-year wait

Προσπαθεί να δείξει ότι, σε βάθος χρόνου, τα στερεά υλικά όπως η πίσσα ρέουν σαν υγρά. The School of Mathematics and Physics at The University of Queensland (UQ) has an international reputation for the famous Pitch Drop Experiment. The experiment is listed in the Guinness Book of World Records as the world’s longest-running laboratory experiment. And finally, this world’s longest-running experiment has seen ninth pitch drop after 84-year wait. Image Credit: John Mainstone/University of Queensland

Το μακροβιότερο εργαστηριακό πείραμα του κόσμου, το οποίο τρέχει εδώ και 84 χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ στην Αυστραλία, έφτασε σε στιγμή κορύφωσης όταν οι ερευνητές είδαν μια σταγόνα πίσσας να πέφτει. Η πειραματική διάταξη, σε συνεχή λειτουργία από το 1930 μέσα σε μια σφραγισμένη γυάλινη καμπάνα, αποτελείται από ένα χωνί γεμάτο πίσσα που καταλήγει σε ένα γυάλινο δοχείο. Το πείραμα στήθηκε από τον φυσικό Τόμας Πάρνελ προκειμένου να δείξει ότι, σε βάθος χρόνου, τα στερεά υλικά όπως η πίσσα ρέουν σαν υγρά.

Πειραματική... υπομονή

Thomas Parnell, the first professor of physics at UQ, began an experiment in 1927 to illustrate that everyday materials can exhibit quite surprising properties. The experiment demonstrates the fluidity and high viscosity of pitch, a derivative of tar once used for waterproofing boats. At room temperature pitch feels solid – even brittle – and can easily be shattered with a blow from a hammer. It’s quite amazing then, to see that pitch at room temperature is actually fluid! Image Credit: John Mainstone/University of Queensland

Η σταγόνα που κατέγραψαν οι βιντεοκάμερες που παρακολουθούν το πείραμα ήταν η ένατη που πέφτει από το χωνί. Η προηγούμενη είχε στάξει το 2000, χρειάστηκε όμως σχεδόν 13 χρόνια για να ξεκολλήσει από την έβδομη σταγόνα και να πέσει στον πυθμένα του δοχείου.

Μέχρι σήμερα, όμως, κανείς δεν έχει δει με τα μάτια του μια σταγόνα να πέφτει. Ο επιστήμονας που επέβλεπε το πείραμα για 50 χρόνια, Τζον Μέινστοουν, πέθανε τον περασμένο Αύγουστο, είχε μια σειρά από ατυχίες στο ενεργητικό του: έχασε το πέσιμο της σταγόνας κατά μία μέρα το 1977 και κατά μόλις πέντε λεπτά το 1988. Η ατυχία συνεχίστηκε το 2000, όταν η κάμερα που παρακολουθούσε το πείραμα έχασε το συμβάν στη διάρκεια 20λεπτης διακοπής ρεύματος.

To πείραμα παρακολουθείται πλέον από τρεις βιντεοκάμερες, και σχεδόν 25.000 άτομα από 158 χώρες είχαν δηλώσει συμμετοχή για την παρακολούθηση της ένατης σταγόνας στο theninthwatch.com.

«Είμαστε ανυπόμονοι να δούμε τι θα συμβεί στην ένατη σταγόνα» λέει ο νέος επιβλέπων του πειράματος, ο καθηγητής Άντριου Γουάιτ. «Μπορεί να πέσει γρήγορα ή μπορεί να κάνει χρόνια να ξεκολλήσει από την επικείμενη δέκατη σταγόνα».

Το πείραμα στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ είναι το μακροβιότερο στον κόσμο, δεν είναι όμως το μόνο στο είδος του. Στο Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου, οι ερευνητές παρακολουθούν ένα χωνί με πίσσα από τη δεκαετία του 1940. Η τελευταία σταγόνα έπεσε το 2013 και ήταν η πρώτη που βιντεοσκοπήθηκε.