Οι νεολιθικοί γεωργοί έφτασαν στην Ευρώπη μέσω θαλάσσης. Neolithic farmers reached Europe by sea

Σύμφωνα με μια νέα γενετική ανάλυση, η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα αποτέλεσαν για τους πρώτους γεωργούς μια «γέφυρα», που συνέδεσε τη Μικρά Ασία με την Ευρώπη. (φωτ. Google maps). Asia Minor, Dodecanese, Crete, Aegean islands, Peloponnese and the rest of mainland Greece. This was the daring – given the sea traveling means of the time – route the first Neolithic farmers coming from Middle East and Anatolia followed. These farmers immigrated to Europe 9,000 years ago, bringing along their valuable farming knowledge and their more developed culture, which they spread across the European continent, characterized until then by the more primitive Palaeolithic practices of the hunter-gatherers. These are the results of a new international genetic survey directed by Greek scientists. The new research supports the hypothesis that there was a widely used sea route for the migration movements of the ancient farmers from East to West, apart from the mainland course which led from Middle East to Anatolia and Thrace, the Balkans and from there to the final destination: Europe.

Μικρά Ασία – Δωδεκάνησα – Κρήτη – νησιά Αιγαίου – Πελοπόνησος και λοιπή ηπειρωτική Ελλάδα – νότια Ευρώπη. Αυτό είναι το –τολμηρό με τα πλωτά μέσα εκείνης της εποχής– νησιωτικό δρομολόγιο που ακολούθησαν οι προερχόμενοι από τη Μέση Ανατολή και την Ανατολία πρώτοι νεολιθικοί γεωργοί. Αυτοί ήταν που, πριν από περίπου 9.000 χρόνια, μετανάστευσαν στην Ευρώπη μαζί με τις πολύτιμες αγροτικές γνώσεις τους και τον πιο προηγμένο πολιτισμό τους, τον οποίο διέδωσαν στην ευρωπαϊκή ήπειρο, όπου έως τότε κυριαρχούσαν οι πιο πρωτόγονες παλαιολιθικές πρακτικές των κυνηγών-συλλεκτών.

Genetic markers in modern populations indicate the Neolithic migrants who brought farming to Europe traveled from the Levant into Anatolia and then island hopped to Greece via Crete and then to Sicily and north into Southern Europe. Credit: Modified NASA map

Αυτό δείχνει μια νέα διεθνής γενετική έρευνα με επικεφαλής Έλληνες επιστήμονες, η οποία ενισχύει την πεποίθηση πως υπήρχε μια ευρέως χρησιμοποιούμενη θαλάσσια διαδρομή για τις μεταναστευτικές κινήσεις των αρχαίων γεωργών από τα ανατολικά προς τα δυτικά, παράλληλα με την ηπειρωτική οδό από τη Μέση Ανατολή στην Ανατολία και από εκεί –μέσω του Βοσπόρου– στη Θράκη, στα Βαλκάνια και τελικά στην κεντρική Ευρώπη.

Contour map of Fst distances between the PPNB population and modern populations of the database. Only populations with clear geographic distribution were included. Gradients indicate genetic distance between the PPNB and the modern populations (dark: small; clear: high). doi:10.1371/journal.pgen.1004401.g004. The research team, headed by Professor of Genome Sciences and Medicine John A. Stamatoyannopoulos at the University of Washington in Seattle and Peristera Paschou of the Department of Molecular Biology and Genetics at the Democritus University of Thrace, which published their survey in PNAS, after looking at genetic markers found in 32 modern populations of Southern and Northern Europe, the Middle East and North Africa. Samples were taken from inhabitants of Crete, the Dodecanese, mainland Greece and Cappadocia. Genetically closest to the populations of Anatolia (modern Turkey) were found to be those of Crete and the Dodecanese and not the Balkans or Northern Greece. The genetic analysis of modern Europeans also detected genetic mixing between Palaeolithic populations (who had colonized Europe 35,000-40,000 years ago) and Neolithic ones (who came to Europe 9,000 years ago).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή γενετικής Γιώργο Σταματογιαννόπουλο του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σιάτλ και την Περιστέρα Πάσχου του Τμήματος Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με το Science και το New Scientist, ανέλυσαν δείγματα DNA από περίπου 1.000 κατοίκους που ζουν σήμερα σε 32 τοποθεσίες της νότιας και βόρειας Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Δείγματα ελήφθησαν, μεταξύ άλλων, από κατοίκους της Κρήτης, των Δωδεκανήσων, της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Καππαδοκίας. Είναι ενδεικτικό ότι, όπως έδειξε η ανάλυση του DNA, οι στενότεροι γενετικά συγγενείς πληθυσμοί της Ανατολίας (στη σημερινή Τουρκία) είναι οι πληθυσμοί της Κρήτης και των Δωδεκανήσων και όχι της Βαλκανικής ή της βόρειας Ελλάδας.

Η γενετική ανάλυση αποκαλύπτει στους σημερινούς Ευρωπαίους ίχνη από ένα ανακάτεμα των παλαιολιθικών ανθρώπων (που είχαν αποικίσει την Ευρώπη ήδη πριν από 35.000-40.000 χρόνια) και των νεολιθικών ανθρώπων που έφτασαν στην Ευρώπη πολύ αργότερα, πριν από 9.000 χρόνια.

Οι αρχαιολόγοι έχουν ήδη προτείνει την ύπαρξη μιας παράλληλης νησιωτικής διαδρομής των αρχαίων γεωργών από την Ανατολή προς τη Δύση, «πηδώντας» από νησί σε νησί του Αιγαίου, αλλά οι φυσικές ενδείξεις είναι λιγοστές έως τώρα (κυρίως από τη Μήλο). Όμως η επιστήμη της γενετικής φαίνεται να ενισχύει αυτή τη θεωρία με βιολογικά δεδομένα.

Map of the spread of Neolithic farming cultures in Europe. Shadings represent isochronous Neolithic archaeological cultures and black lines frontier zones between them. Analyzed sites in the Fertile Crescent are also located in the map. All dates are in years B.C. doi:10.1371/journal.pgen.1004401.g001. The new survey shows that the first farmers travelled from the inland of Anatolia (Cappadocia) to the southwestern coast of Asia Minor. Then Crete and the Dodecanese served as a natural bridge connecting Asia Minor to Europe. According to the researchers, their hypothesis is also supported by the fact that one of the oldest Neolithic settlements, dated back to 8,500-9,000 years ago, came to light at Knossos, Crete. These settlers were migrants coming from Anatolia, who eventually developed the Minoan culture, the first highly developed European culture, 5,000 years ago. On the other hand, according to the Greek researches, Neolithic settlements in Thrace and Macedonia are “younger” than those of southern mainland Greece, a fact suggesting that the Neolithic migrants-farmers reached Europe from the South, e.g. through the island route, and not from the North (through Bosporus).

Η νέα γενετική ανάλυση δείχνει ότι αρχικά οι πρώτοι γεωργοί προχώρησαν από την ενδοχώρα της Ανατολίας (Καππαδοκία) προς τη νοτιοδυτική ακτή της Μικράς Ασίας. Στη συνέχεια, η Κρήτη και τα Δωδεκάνησα αποτέλεσαν μια «γέφυρα», που συνέδεσε τη Μικρά Ασία με την Ευρώπη.

The Minoan 'Toreador Fresco', which is also in Knossos, Crete. Photo: Photolibrary.com. It still remains a mystery whether the starting point of the Neolithic migrants-farmers was mainly the coast of Southern Asia Minor or that of Middle East (Israel-Palestine-Lebanon-Syria). According to the survey, the predominant route was the first, through Anatolia and then by sea, although all of the routes must have been followed to a certain degree, as P. Paschou explains. At any case migrants were arriving at the Aegean islands and mainland Greece – though it remains unclear by what means of sea transport these journeys were made. Part of these colonies were then transferred to the West, in Sicily and Italy. These movements resulted to the gradual spread of agriculture across Europe. Evidence shows that farming developed much faster in Southern than in Northern Europe. It is believed that the first farming practices emerged in the Fertile Crescent, the area between Middle East and Mesopotamia, 11,000-12,000 years ago. This Neolithing agricultural revolution led to the creation of the first cities and changed the face of the Earth and humanity.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν είναι τυχαίο ότι στην Κρήτη έχει ανακαλυφθεί ένας από τους αρχαιότερους νεολιθικούς οικισμούς της Ευρώπης, στην περιοχή της Κνωσού, η δημιουργία του οποίου χρονολογείται προ 8.500 έως 9.000 ετών. Ο οικισμός αυτός δημιουργήθηκε από αποίκους που ήλθαν από την Ανατολή και οι οποίοι τελικά ανέπτυξαν τον Μινωικό πολιτισμό, τον πρώτο εξελιγμένο ευρωπαϊκό πολιτισμό, πριν περίπου 5.000 χρόνια.

Από την άλλη, όπως επισημαίνουν οι Έλληνες επιστήμονες, οι νεολιθικοί οικισμοί στη Θράκη και στη Μακεδονία είναι πιο πρόσφατοι σε σχέση με εκείνους της νοτιότερης ηπειρωτικής Ελλάδας, κάτι που λογικά δείχνει ότι οι νεολιθικοί μετανάστες-γεωργοί έφτασαν αρχικά από το νότο (διά της νησιωτικής οδού) και όχι από το βορρά (μέσω του Βοσπόρου).

Ερωτηματικό αποτελεί αν η αφετηρία των μεταναστών γεωργών-ναυτικών ήταν κυρίως η ακτή της νότιας Μικράς Ασίας ή η ακτή της Μέσης Ανατολής (Ισραήλ-Παλαιστίνη-Λίβανος-Συρία). Η νέα ελληνική έρευνα υποστηρίζει πως η πρώτη διαδρομή ήταν η βασική, αν και, όπως είπε η Πάσχου, «δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τις άλλες διαδρομές, πιθανότατα όλες χρησιμοποιήθηκαν ταυτόχρονα σε ένα βαθμό».

Σε κάθε περίπτωση, όπως επισημαίνεται, τα νησιά του Αιγαίου και η ηπειρωτική Ελλάδα δέχτηκαν διαδοχικά μεταναστευτικά κύματα από την Ανατολή – αν και παραμένει άγνωστο με τι είδους πλεούμενα γίνονταν αυτά τα θαλάσσια ταξίδια. Ένα μέρος αυτών των αποίκων –με ενδιάμεσο σταθμό την Κρήτη– συνέχισε πιο δυτικά (επίσης διά θαλάσσης) και εγκαταστάθηκε στη Σικελία και στην Ιταλία.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η εξάπλωση της γεωργίας σιγά-σιγά σε όλη την Ευρώπη. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η γεωργία αναπτύχθηκε με πολύ ταχύτερο ρυθμό στη νότια Ευρώπη από ό,τι στη βόρεια.

It is thought agricultural practices originated in a region of the Near East known as the 'Fertile Crescent' in around 12,000BC. This resulted in a profound social, cultural and economic transformation of human populations as communities became more settled. Samples were taken from the ancient site pictured.

Οι πρώτες γεωργικές πρακτικές πιστεύεται ότι εμφανίστηκαν στη λεγόμενη «Εύφορη Ημισέληνο», στην έκταση μεταξύ Μέσης Ανατολής και Μεσοποταμίας, πριν από περίπου 11.000 έως 12.000 χρόνια. Ήταν αυτή η νεολιθική αγροτική επανάσταση που οδήγησε στη δημιουργία των πρώτων πόλεων και έμελλε να αλλάξει το «πρόσωπο» της Γης και της ανθρωπότητας.

Από ελληνικής πλευράς, στην έρευνα συμμετείχαν επίσης οι Πέτρος Δρινέας (Τμήμα Επιστήμης των Υπολογιστών-Πολυτεχνικό Ινστιτούτο Ρενσελάερ Νέας Υόρκης), Ευαγγελία Γιαννάκη και Αχιλλέας Αναγνωστόπουλος (Τμήμα Αιματολογίας Νοσοκομείου Παπανικολάου Θεσσαλονίκης), Άννα Ράζου και Μανώλης Μιχαλοδημητράκης (Τμήμα Ιατρικής Πανεπιστημίου Κρήτης), Φώτης Τσέτσος (Τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου) και Γιάννης Σταματογιαννόπουλος (Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον).

Ισπανική επιβεβαίωση

The mitochondrial DNA of the first Near Eastern farmers (remains pictured) living 10,000 years ago has been sequenced. Experts believe genetic similarities between this DNA, and the DNA of the first Catalan and German farmers, suggests small groups migrated across Europe, taking farming methods with them. It is worth mentioning that a new Spanish survey comes to the same conclusion. The genetic team, directed by Daniel Turbón of the University of Barcelona, who published their paper in PLoS Genetics, sequenced the mitochondrial DNA of the first Near Eastern farmers for the first time. According to the survey’s conclusions, genetic affinities have been observed between the mitochondrial DNA of first Neolithic populations and the DNA of first Catalan and German farmers. This suggests that probably Neolithic expansion took place through pioneer migrations of small groups of population. Moreover, the two main migration routes ―Mediterranean and European― might have been genetically linked.

Είναι αξιοσημείωτο ότι στο ίδιο ουσιαστικά συμπέρασμα καταλήγει και μια νέα ισπανική έρευνα. Οι γενετιστές, με επικεφαλής τον Ντανιέλ Τουρμπόν του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γενετικής PLoS Genetics, ανέλυσαν για πρώτη φορά μιτοχονδριακό DNA (κληρονομείται μόνο μέσω της μητέρας) των πρώτων μεσανατολιτών γεωργών που ζούσαν στην περιοχή της σημερινής Συρίας πριν από 8.000 χρόνια.

Scientists analysed samples dating to around 8,000BC from three sites located in the birthplace of Neolithic farming practices - in the Middle Euphrates basin (marked with shading) and the oasis of Damascus, in modern Syria (also marked). “The most significant conclusion —highlights Eva Fernández, first author of the article— is that the degree of genetic similarity between the populations of the Fertile Crescent and the ones of Cyprus an Crete supports the hypothesis that Neolithic spread in Europe took place through pioneer seafaring.”

Η σύγκριση του προϊστορικού DNA των ανατολιτών γεωργών με αντίστοιχο γενετικό υλικό από σκελετούς ηλικίας 7.000 ετών, που βρέθηκαν σε νεολιθικά χωριά της Γερμανίας και της Ισπανίας, έδειξε τη μεταξύ τους γενετική συγγένεια, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι οι πληθυσμοί της Μέσης Ανατολής ήταν όντως οι πρόγονοι των κατοπινών αγροτικών πληθυσμών της Ευρώπης.

For the past 50 years, scientists have debated whether knowledge spread as the result of population migration, or cultural adoption. One of the sites from which the samples were taken is pictured.

Οι Ισπανοί επιστήμονες βρήκαν επίσης στενή γενετική συγγένεια των ανατολιτών γεωργών με τους κατοίκους της Κύπρου και της Κρήτης και έτσι συμπεραίνουν ότι, κατά πάσα πιθανότητα, η νεολιθική αγροτική μετανάστευση προς τη Δύση ακολούθησε τη θαλάσσια οδό από τη Μέση Ανατολή μέσω Κύπρου και των νησιών του Αιγαίου (και όχι τη χερσαία οδό μέσω Τουρκίας και Βοσπόρου, καθώς οι τουρκικοί πληθυσμοί έχουν σήμερα μικρότερη γενετική συγγένεια με τους συριακούς σκελετούς).

Σύνδεσμος: Για τις πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες πατήστε εδώ και εδώ.

Πηγή: Αρχαιολογία

Ο πρόγονος όλων των σπονδυλωτών, Tiny Fish May Be Ancestor of Nearly All Living Vertebrates

Καλλιτεχνική απεικόνιση του μικρού ψαριού που πιστεύεται ότι είναι ο πρόγονος των σπονδυλωτών ζώων. Metaspriggina "looks remarkably like the hypothetical animal that we’d talked about." Marianne Collins © Conway Morris and Caron.

Μια καταπληκτική ανακάλυψη έκαναν παλαιοντολόγοι στην στον Καναδά. Ανακάλυψαν δεκάδες απολιθώματα ενός άγνωστου μέχρι σήμερα είδους ψαριού που ζούσε πριν από περίπου 500 εκ. έτη. Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό ψάρι το οποίο σύμφωνα με τους ειδικούς είναι πιθανότατα ο πρόγονος όλων των σπονδυλωτών ζώων στη Γη.

Το ψάρι

A Metaspriggina fossil recovered from Marble Canyon in the Canadian Rockies. Credit: Jean-Bernard Caron

Οι ερευνητές ανακάλυψαν τα απολιθώματα του ψαριού στην περιοχή Burgess Shale στα Βραχώδη Όρη. Το Metaspriggina, όπως ονομάστηκε το ψάρι, είχε μήκος περίπου 6 εκατοστών και βασικό του χαρακτηριστικό ήταν η απουσία σιαγόνας. Δεν διέθετε κανένα οστό και το σώμα του στηριζόταν στη λεγόμενη νωτόχορδη δομή που λειτουργούσε όπως η σπονδυλική στήλη αργότερα στα σπονδυλωτά.

A view of Marble Canyon in the Canadian Rockies, where the multitude of Metaspriggina fossils were discovered. Credit Jean-Bernard Caron

Η μελέτη των ευρημάτων μέχρι στιγμής δεν μπορεί να δώσει ξεκάθαρη απάντηση για το αν το ψάρι αυτό διέθετε πτερύγια. Σύμφωνα με τους ειδικούς τα όντα με τα χαρακτηριστικά του Metaspriggina βρίσκονται στην κορυφή του γενεαλογικού δέντρου των σπονδυλωτών στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα ψάρια με σιαγόνα, τα αμφίβια, τα ερπετά, τα πτηνά και τα θηλαστικά συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου.

«Το ψάρι αυτό φωτίζει την προέλευση μας και το πώς έμοιαζαν οι μακρινοί μας πρόγονοι. Συμπληρώνει τα κενά για την καταγωγή των σπονδυλωτών ζώων προσφέροντας νέα σημαντικά στοιχεία για την εμφάνιση και εξέλιξη τους» δηλώνει ο Ζαν Μπερνάρντ Καρόν, παλαιοντολόγος του Βασιλικού Μουσείου του Οντάριο στο Τορόντο. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Ιδού το Enterprise! Engage warp drive! Nasa reveals latest designs for a Star Trek-style spacecraft that could make interstellar travel a reality

Το σκάφος διαστρικών ταξιδιών όπως το οραματίστηκε ο επιστήμονας της NASA και οι γραφίστες. Pictured is an illustration of Dr White's IXS Enterprise, an interstellar ship drawn by artist Mark Rademaker that could be an accurate representation of what the first mission beyond the solar system will look like. The IXS Enterprise is a theory-fitting concept for a faster than light (FTL) ship. Image Credit: Mark Rademaker/Flickr

Ο Χάρολντ Γουάιτ, επιστήμονας της NASA, έχει γίνει γνωστός για την άποψη που έχει διατυπώσει ότι είναι εφικτή ανάπτυξη τεχνολογίας που θα επιτρέπει την μετακίνηση στο Διάστημα με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός.

Το IXS Enterprise είναι ένα σκάφος που πιθανώς στο μέλλον να πραγματοποιεί διαστρικά ταξίδια. The ship has a number of features that make interstellar travel possible. This includes the two rings surrounding the central spacecraft - these are known as an Alcubierre drive and are used to 'warp' space-time and travel many light years in a matter of days.

This illustration shows Dr White's design in its entirety. Struts around the spacecraft show how it would be directly attached to the rings. At the front is the 'bridge' where the crew would conduct operations on the spacecraft. Towards the back is the cargo area where so-called exotic matter for fuel would be stored.

The ship at the centre of Dr White's IXS Enterprise would need to be small enough to fit inside the rings and it would need to not stick out too much. This is because when the rings are activated they will create a 'warp bubble', and anything outside of this will be cut off when the jump is made, according to Dr White.

Ο Γουάιτ συνεργάστηκε με δύο διακεκριμένους γραφίστες για τον σχεδιασμό ενός διαστημοπλοίου που θα μπορεί να πραγματοποιεί σε μικρό χρονικό διάστημα διαστρικά ταξίδια.

Look familiar? Dr White's design for the IXS Enterprise bears a striking similarity to the USS Enterprise as seen in various Star Trek TV shows such as Star Trek: The Next Generation, seen here. In the show this science vessel was used to 'explore strange new worlds' and 'seek out new life and new civilisation'.

Illustrated here is a previous design from Dr White and Rademaker. This concept had a number of flaws. First, the rings were too thin, meaning they would have needed too much energy for warp travell. Second, part of the ship extends out of the rings, which would have been cut off when the 'warp bubble' was created.

The rings around the spacecraft (shown) would actually shift the surrounding space. The drive would require something known as exotic matter to work, hypothetical particles that violate the known laws of physics (possibly such as dark matter), but as of yet none have been found or created.

Το σκάφος που σχεδίασαν μοιάζει πολύ με το θρυλικό Enterprise, το διαστημόπλοιο με το οποίο εξερευνoύν το Σύμπαν οι πρωταγωνιστές του Star Trek. Προς τιμήν του κινηματογραφικού διαστημοπλοίου το σκάφος που σχεδίασαν οι τρεις οραματιστές της διαστημικής εξερεύνησης το ονόμασαν IXS Enterprise.

The main limitation of the concept, (pictured) is energy - previously it was thought mass equivalent to a planet would be necessary to provide the energy required for a warp jump. But revised suggestions claim mass similar in size to a car might be more realistic.

Όπως και το κινηματογραφικό Enterprise έτσι και το IXS  χρησιμοποεί την περίφημη ταχύτητα δίνης (warp speed) για να καλύψει κολοσσαίες αποστάσεις στο Σύμπαν σε χρόνο dt.

The engine for Dr White's ISX Enterprise is based on something known as the Alcubierre drive. As shown in the illustration above this stretches space-time in a wave that causes the fabric of space-time ahead to contract while expanding the space behind, theoretically allowing 'faster than light' travel.

Warp travel is the focus of the 2014 movie Interstellar. A scene from the Christopher Nolan film, Interstellar, is pictured here. In the film lead character Cooper, played by Matthew McConaughey, is tasked with joining a team for an interstellar mission aboard an Alcubierre-inspired spacecraft to save humanity.

In Christopher Nolan's upcoming film Interstellar, due for release in November, a team of astronauts undertake a mission beyond the stars to save humanity. To get there they use an Alcubierre drive, shown above in a clip from the film - the same engine envisaged by Dr White of Nasa for his Star Trek-style spacecraft.

Ο Γουάιτ βασίζει την θεωρία του στην επαναστατική ιδέα του μεξικανού φυσικού Μιγκέλ Αλκουμπιέρε (Miguel Alcubierre) που υποστηρίζει ότι είναι δυνατή η επίτευξη υπερφωτεινής ταχύτητας στο πλαίσιο της Θεωρίας της Σχετικότητας ακόμη και χωρίς το τρικ του «συντομότερου δρόμου» της κοσμικής σήραγγας.

Το ανδρικό πρόσωπο «πλάστηκε από τις γροθιές». Human Faces May Have Evolved to Take a Punch

Έχει εξελιχθεί ώστε να ελαχιστοποιούνται οι τραυματισμοί που προκύπτουν στους καβγάδες εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Evidence suggests that men's jaws have evolved to minimise damage from bruising altercations after our ancient ancestors learned how to throw a punch. Photo: Alamy

Ξεκαθαρίσματα λογαριασμών που συνεχίζονται εδώ και πέντε εκατομμύρια πρόσωπα ίσως άφησαν τα ίχνη τους στο ανθρώπινο πρόσωπο: Το κρανίο των ανδρών έχει εξελιχθεί να ελαχιστοποιεί τους τραυματισμούς από γροθιές, υποστηρίζουν εξελικτικοί βιολόγοι στις ΗΠΑ.

Εξέταση της δομής του κρανίου στους αυστραλοπίθηκους

Το κρανίο του χιμπατζή (επάνω) μάλλον δεν θα ήταν τόσο ανθεκτικό στις γροθιές όσο αυτό του αυστραλοπίθηκου A.afarensis. Researchers propose that human facial bones evolved to better protect against punches. Credit: University of Utah

Η ασυνήθιστη μελέτη εξετάζει τη δομή του κρανίου στους αυστραλοπίθηκους, μια ομάδα δίποδων πλασμάτων που έζησαν πριν από 4 με 5 εκατομμύρια χρόνια και θεωρούνται πρόγονοι του δικού μας γένους Homo.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Biological Reviews, το πρόσωπο και οι γνάθοι αυτών των προγόνων μας ήταν ισχυρότερα στις περιοχές που είναι πιθανότερο να δεχθούν πλήγμα με γροθιά.

«Είναι οι ίδιες περιοχές του κρανίου που παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες διαφορές ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, τόσο στους αυστραλοπίθηκους όσο και στους ανθρώπους» λέει ο Ντέιβιντ Κάριερ του Πανεπιστημίου της Γιούτα στο Σολτ Λέικ Σίτι, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Με άλλα λόγια, τα ανδρικά πρόσωπα διαφέρουν από τα γυναικεία επειδή τα τμήματα του κρανίου που μπορεί να υποστούν κάταγμα στους τσακωμούς είναι μεγαλύτερα στους άνδρες» εξηγεί.

Ο εξελικτικός ρόλος των καβγάδων στα αρσενικά 

The jaw bone is frequently fractured in fist fights and was strengthened in some of our evolutionary ancestors.

Ο Κάριερ υποστηρίζει ότι οι συγκρούσεις μεταξύ των αρσενικών έπαιξαν μεγαλύτερο ρόλο στην εξέλιξη του ανθρώπου από ό,τι θέλουν να πιστεύουν οι συνάδελφοί του. Σε προηγούμενες έρευνές του έχει μάλιστα υποστηρίξει ότι οι συγκρούσεις ήταν σημαντικός παράγοντας στην εμφάνιση της δίποδης βάδισης και της ανατομίας του σύγχρονου χεριού.

Η τελευταία μελέτη του, λέει, μπορεί να θεωρηθεί ως εναλλακτική πρόταση στην παλιά θεωρία που θέλει τα ισχυρά πρόσωπα των προγόνων μας να εξελίχθηκαν λόγω της μάσησης σκληρών τροφών.

Ο Κάριερ επισημαίνει ότι η ενίσχυση των ευπαθών περιοχών του κρανίου συνέπεσε με την αλλαγή των αναλογιών του χεριού έτσι ώστε να μπορεί να κλείσει σε γροθιά και να χρησιμοποιηθεί ως όπλο.

Συνδυασμός με την εξέλιξη των αναλογιών του χεριού 

These three views of a clenched human fist show how we buttress the fist to reduce the chance of hand injury when punching. The four fingertip pads touch the pads at the top of the palm, and the thumb wraps in front of the second, third and part of the fourth finger, which are locked in place by the palm at the base of the thumb. A new University of Utah study showed how a fist punch provides a performance advantage compared with an open hand slap, suggesting human hands evolved for fighting as well as for manual dexterity. Photo Credit: Denise Morgan for the University of Utah

«Αν πράγματι η εξέλιξη των αναλογιών του χεριού σχετιζόταν με την εξελικτική επιλογή για μαχητική συμπεριφορά, θα περίμενε κανείς ότι ο κύριος στόχος, το πρόσωπο, θα περνούσε από εξελικτικές μεταβολές ώστε να προστατεύεται από τις γροθιές» λέει ο βιολόγος.

Απορρίπτει, τέλος, την ιδέα ότι ο άνθρωπος έγινε βίαιος λόγω του πολιτισμού, μια ιδέα που βασίστηκε στον γάλλο φιλόσοφο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, σύμφωνα με τον οποίο οι μακρινοί μας πρόγονοι ήταν «ευγενείς άγριοι».

The strong brow ridges, cheek bones and jaw of early hominins like "nutcracker man" (Paranthropus boisei) may have evolved as a defence against the fists of other males, instead of for other reasons such as diet.

«Αυτό που δείχνουν οι έρευνές μας», λέει ο Κάριερ, «είναι ότι πολλά από τα ανατομικά χαρακτηριστικά των ανθρωποειδών πιθήκων και των προγόνων μας [...] πράγματι αυξάνουν τη μαχητική ικανότητα», και επομένως εξελίχθηκαν για ξύλο.

Το ζωντανό αφτί του Βαν Γκογκ περιμένει να σας ακούσει. Vincent van Gogh's ear grown from relative's cells

Vincent van Gogh. Autoportrait à l'oreille coupée, 1889. Vincent Van Gogh, as pictured in a self-portrait. He hacked his own ear off in 1888.

Μια γερμανίδα καλλιτέχνις που συχνά χρησιμοποιεί βιολογικά υλικά στα έργα της εκθέτει μια ρεπλίκα του αφτιού του Βίνσεντ βαν Γκογκ μέσα στην οποία ζουν κύτταρα από έναν απόγονο του μεγάλου ολλανδού ζωγράφου.

Το έργο, με τίτλο Sugababe, αναφέρεται σε ένα φιλοσοφικό πρόβλημα που είχε διατυπώσει ο Πλούταρχος. Undated picture shows an ear made of human cells grown from samples provided from a distant relative from Dutch artist Vincent van Gogh, in the center for art and media in Karlsruhe, Germany. US based artist Diemut Strebe said she wants to combine art and science with the installation. (AP Photo/Diemut Strebe.Sugababe)

Το αφτί της καλλιτέχνη Ντίμουτ Στρέμπε, κατασκευασμένο με εκτυπωτή τριών διαστάσεων, εκτίθεται μέχρι τον Ιούλιο στο Μουσείο ZKM της Καρλσρούης στη Γερμανία. Το πορώδες υλικό του αφτιού φιλοξενεί ζωντανά κύτταρα χόνδρου τα οποία δώρισε ο Λιούβε βαν Γκογκ, τρισέγγονος του Τεό βαν Γκογκ, αδελφού του ιμπρεσιονιστή ζωγράφου.

Οι επισκέπτες στο μουσείο μπορούν να μιλήσουν στο αφτί μέσω ενός μικροφώνου, οπότε τα ηχητικά κύματα καταγράφονται μέσα στο θρεπτικό υγρό στο οποίο βρίσκεται το αφτί και αναπαράγονται από έναν υπολογιστή.

On December 23rd 1888, Vincent van Gogh cut off his left ear. Did he cut off his entire ear? Or just the lobe? And why? By watching this video you'll learn about the major facts, speculations and research.  The lecture goes back to the beginning of 1888, to Arles, France. Van Gogh painted some of his greatest paintings in Arles: Starry Night, The Starry Night over the Rhone, Sunflowers, The Sower, The Night Cafe, The Yellow House, Bedroom in Arles, The Vineyard, At Eternity's Gate, The Brothel. There are different speculative stories about the ear-incident. Though the reoccuring characters are Vincent van Gogh and Paul Gauguin. Presumably they had a fight. Van Goghs poor mental health is also a commonly mentioned motive for this act of self-mutilation.

Η καλλιτέχνις ήθελε αρχικά να χρησιμοποιήσει γενετικό του ίδιου του Βίνσεντ βαν Γκογκ από έναν φάκελο που είχε σαλιώσει ο ζωγράφος το 1883. Η γενετική σύγκριση με τον Λιούβε βαν Γκογκ αποκάλυψε τελικά ότι το βιολογικό υλικό στον φάκελο προερχόταν από διαφορετικό πρόσωπο.

Paul Gauguin. The Painter of Sunflowers: Portrait of Vincent van Gogh, 1888, Van Gogh Museum, Amsterdam.

Το έργο της Στρέμπε προφανώς αναφέρεται στο γνωστό περιστατικό του 1888, όταν ο ταραγμένος ψυχικά Βαν Γκογκ έκοψε ένα μέρος από το αριστερό αφτί του και το άφησε σε οίκο ανοχής στον σύχναζε μαζί με τον φίλο και συνάδελφό του ζωγράφο Πολ Γκογκέν. Η Στρέμπε διαβεβαιώνει ότι η ρεπλίκα του αφτιού μοιάζει όσο γίνεται περισσότερο στο πραγματικό αφτί του Γκογκέν.

Το DNA και το Πλοίο του Θησέα

Ο τίτλος του έργου, Sugababe, αποτελεί αναφορά σε ένα φιλοσοφικό πρόβλημα που έθεσε ο Πλούταρχος στην ιστορία Το Πλοίο του Θησέα: Ο αρχαίος έλληνας ιστορικός διατυπώνει το ερώτημα του εάν ένα πλοίο το οποίο ανακατασκευάζεται με αντικατάσταση όλων των τμημάτων του παραμένει τελικά το ίδιο πλοίο.

Το ερώτημα έχει γίνει γνωστό τα τελευταία χρόνια ως το «παράδοξο των Sugababe» από το όνομα ενός βρετανικού συγκροτήματος που συνεχώς αλλάζει σύνθεση.

Enter the ancient paradox of the Ship of Theseus, floating down the estuary of Heraclitus, somewhere beyond Boston Harbor.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Ντίμουτ Στρέμπε δείχνει να εξερευνά την ιδέα του κατά πόσο το γενετικό υλικό ενός ανθρώπου αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ταυτότητάς του.

Το αφτί ακούει, δεν δίνει όμως την απάντηση

Interestingly, the opening for Sugababe coincided in both time and space with a lecture by Noam Chomsky on US foreign policy. We wonder if Noam had a private little chat with Sugababe?

Σύμφωνα με το δικτυακό τόπο της Ντίμουτ Στρέμπε, ο πρώτος που μίλησε στη ρεπλίκα του αφτιού μετά την παρουσίασή της το 2004 ήταν ο αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι.

Αποστολή δεδομένων από το διάστημα μέσω ακτίνας λέιζερ. First Transmitted Via Laser Beam From Space Station

Το λέιζερ μπορεί να μεταφέρει 10 έως 1.000 φορές περισσότερα δεδομένα σε σχέση με τα παραδοσιακά συστήματα ράδιο-επικοινωνιών. The Optical Payload for Lasercomm Science (OPALS) aboard the International Space Station transmitted a video titled "Hello, World" to Earth. Credit: NASA

Η NASA μέσω μίας πειραματικής δοκιμής που πραγματοποίησε απέδειξε ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί μεταφορά δεδομένων από το διάστημα στη Γη, με τη χρήση ακτίνας λέιζερ.

The Optical Payload for Lasercomm Science will beam video via laser from the International Space Station back to Earth. Here is animation showing how the technology works, with an explanation from the OPALS mission manager, Matt Abrahamson of JPL, plus the video NASA slated for OPALS' first official transmission.

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), απ’ όπου κατάφεραν να μεταφέρουν ένα βίντεο υψηλής ανάλυσης, μεγέθους περίπου 22MB, στη Γη χρησιμοποιώντας λέιζερ υψηλής ενέργειας. Για την αποστολή απαιτήθηκαν μόλις 3,5 δευτερόλεπτα, ενώ αν χρησιμοποιούνταν παραδοσιακός εξοπλισμός θα απαιτούνταν περί τα δέκα λεπτά.

OPALS will demonstrate optical communication by transferring a video from our payload on the International Space Station (ISS) to our ground receiver at JPL's Optical Communications Telescope Laboratory (OCTL) in Wrightwood, California. As the ISS travels across the sky, a laser beacon will be transmitted from the ground telescope to our payload and tracked. While maintaining lock on the uplink beacon using a closed loop control system and a two-axis gimbal, the OPALS flight system will downlink a modulated laser beam with a formatted video. Each demonstration lasts for approximately 100 seconds as the ISS payload and ground telescope maintain line of sight.

Πιο αναλυτικά, το Optical Payload for Lasercomm Science (OPALS) κατάφερε να συμπληρώσει τη μετάδοση βίντεο 175 megabit, σε έναν επίγειο σταθμό, στο Optical Communications Telescope Laboratory (OCTL) της NASA το οποίο εδρεύει στην Καλιφόρνια. Το σύστημα λήψης του σήματος είναι στην ουσία ένα τηλεσκόπιο διαμέτρου ενός μέτρου.

Το OPALS χρησιμοποιεί λέιζερ το οποίο «κλειδώνει» στον στόχο, καθώς ο Διαστημικός Σταθμός βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Για να αποτυπωθεί η δυσκολία του εγχειρήματος, ο επικεφαλής του προγράμματος OPALS,  Michael Kokorowski, το παρομοίασε με την προσπάθεια να στοχεύσεις, με έναν δείκτη λέιζερ μία τρίχα στο κεφάλι ενός ανθρώπου, σε απόσταση 6 μέτρων, ενώ αυτός περπατά.

Το λέιζερ μπορεί να μεταφέρει 10 έως 1.000 φορές περισσότερα δεδομένα σε σχέση με τα παραδοσιακά συστήματα ράδιο-επικοινωνιών. Οι δοκιμές διήρκεσαν εβδομάδες, κατά τις οποίες το βίντεο μεταφέρθηκε πολλαπλές φορές, ενώ οι συνδέσεις είχαν διάρκεια 148 δευτερολέπτων.

Η μετάδοση των δεδομένων είχε ταχύτητα έως και 50 megabits ανά δευτερόλεπτο, δηλαδή επιτεύχθηκε ταχύτητα μεγαλύτερη από την ταχύτητα ευρυζωνικού δικτύου που έχει στη διάθεσή του ένα μέσο αμερικανικό νοικοκυριό.

Προς το παρόν, το σύστημα OPALS συνεχίζει τις δοκιμές του, ενώ όπως σημειώνεται από το Gigaom στόχος είναι να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά για την ασφαλή επικοινωνία και μεταφορά δεδομένων, τόσο για τις ανάγκες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού όσο και για άλλα διαστημικά σκάφη που θα αναλάβουν ταξίδια σε απομακρυσμένους πλανήτες.