Ένα άστρο εκρήγνυται σε θεαματικό βίντεο του Hubble. Watch a star explode 20,000 years ago: Time-lapse footage reveals beautiful burst that sent 'light echoes' around the universe

Το Σύμπαν μοιάζει να μιμείται την τέχνη σε αυτές τις εικόνες που θυμίζουν τον πίνακα Έναστρη Νύχτα του Βαν Γκογκ. The universe seems to imitate art in these images remind the table Starry Night by Van Gogh. The animation, which spans images taken over four years, documents a huge explosion emanating from V838 Monocerotis – a red star located in the constellation Monoceros.

Το Σύμπαν μοιάζει να μιμείται την τέχνη σε αυτές τις εικόνες που θυμίζουν τον πίνακα Έναστρη Νύχτα του Βαν Γκογκ. To timelapse που παρουσίασαν οι υπεύθυνοι του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble δείχνει ένα φωτοστέφανο να εξαπλώνεται γύρω από το άστρο V838 του Μονόκερου, σε απόσταση 20.000 ετών φωτός.

Το φαινόμενο

Για δύο χρόνια το Hubble παρακολουθούσε έναν παλμό φωτός να εξαπλώνεται γύρω από το άστρο. The sequence captured by Hubble from 2002-2004 showing the interstellar dust being illuminated by the star's explosion.

Το φωτοστέφανο εμφανίστηκε το 2002 όταν το άστρο -ένας μεσήλικος κόκκινος γίγαντας- πέρασε μια φάση παροξυσμού και έγινε για λίγο το λαμπρότερο αστέρι του Γαλαξία. Οι αστρονόμοι δεν γνωρίζουν τι προκάλεσε την απότομη έκλαμψη, μπόρεσαν όμως να παρακολουθήσουν το φως της να εξαπλώνεται στο διάστημα και να φωτίζει σύννεφα σκόνης γύρω από το άστρο.

Θα φανταζόταν κανείς ότι τα σύννεφα σχηματίζονται από υλικό που εκτινάσσει το άστρο, στην πραγματικότητα όμως η σκόνη βρισκόταν ήδη εκεί και απλά φωτίστηκε από τη λάμψη. Το παραπάνω βίντεο συμπυκνώνει δύο χρόνια παρατηρήσεων με το Hubble -αυτό είναι το χρονικό διάστημα που χρειάστηκε το φως της έκλαμψης για  να φτάσει τα πιο απομακρυσμένα σύννεφα σκόνης, ταξιδεύοντας με ταχύτητα 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Συγκριτικά, το φως του Ήλιου χρειάζεται περίπου πέντε ώρες να φτάσει μέχρι τον Πλούτωνα.

While the animation appears to show V838 expel material into space, what it is actually showing is an outwardly moving 'light echo' of the bright flash - about a million times solar luminosity.

Το φαινόμενο του διαδοχικού φωτισμού όλο και πιο απομακρυσμένων πέπλων σκόνης ονομάζεται «ηχώς του φωτός», εξηγούν οι υπεύθυνοι του Hubble. Δηλώνουν ωστόσο άγνοια όσον αφορά το μηχανισμό της έκλαμψης. Σε γενικές γραμμές, τα άστρα που παρουσιάζουν απότομη αύξηση της φωτεινότητας ονομάζονται καινοφανείς ή νόβα. Τα νόβα είναι συνήθως λευκοί νάνοι που απορροφούν υδρογόνο από ένα συνοδό άστρο μέχρι που πυροδοτούνται και εκρήγνυνται λόγω πυρηνικών αντιδράσεων σαν ένα είδος γιγάντιας βόμβας υδρογόνου.

According to Nasa, in a light echo, light from the flash is reflected by successively more distant rings in the complex array of ambient interstellar dust that already surrounded the star.

Παραμένει άγνωστο αν το V838 του Μονόκερου είναι στην πραγματικότητα δύο άστρα που μετατράπηκαν σε καινοφανείς. Το πιθανότερο όμως είναι ότι το ξέσπασμα που παρακολούθησε το Hubble «αντιστοιχεί σε ένα μεταβατικό στάδιο στην εξέλιξη του άστρου το οποίο σπάνια έχουμε την ευκαιρία να δούμε».

Οι Κούροι της Νάξου. The “Kouroi” of Naxos

Κούρος της Νάξου (περίπου 625-600 π.Χ.). Βρίσκεται κοντά στο χωριό Απόλλωνας. Με ύψος π. 10,5 μ. είναι από τα μεγαλύτερα αγάλματα της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής. Αποδίδεται στο θεό Διόνυσο. Πιθανώς εγκαταλείφτηκε, γιατί κατά την επεξεργασία παρουσίασε ράγισμα. The area of Apollonas and the giant statue of beard-sporting god Dionysus which was probably destined for his temple at Yria.

Στη Νάξο μπορούμε να δούμε τρεις γιγαντιαίους και ημιτελείς Κούρους, δηλαδή αγάλματα νέων ανδρών. Και τα τρία αγάλματα χρονολογούνται στην Αρχαϊκή περίοδο (7ος-6ος αιώνας π.Χ.) και βρίσκονται στις θέσεις που κάποτε άρχισαν να σμιλεύονται, χωρίς ποτέ να τελειώσουν. Οι δύο από αυτούς βρίσκονται στη θέση Φλεριό, κοντά στο χωριό Μέλανες σε απόσταση περίπου 9 χιλιόμετρα από την Χώρα, ενώ ο τρίτος και μεγαλύτερος βρίσκεται κοντά στο χωριό Απόλλωνα σε απόσταση περίπου 35 χιλιόμετρα από τη Χώρα.

One of the most interesting sightseeing of Naxos is three “Kouroi”, that is to say statues of young men, left unfinished at the place where once the artists had started to sculpt them. All three statues are dated in the Archaic period (7th – 6th centuries b.C.). Two of them lie at Flerio, near the village of Melanes, at a distance of some 9 kilometers far from the town of Naxos (Chora), whereas the third and bigger one is found near the village of Apollonas, some 35 kilometers far from Chora.

Κούροι ονομάζονται τα μαρμάρινα αναθηματικά ή επιτύμβια αγάλματα της μνημειακής ελληνικής αρχαϊκής πλαστικής που απεικονίζουν όρθιους γυμνούς νέους. Παραμένει άγνωστο πότε ακριβώς οι Έλληνες ξεκίνησαν να σμιλεύουν στο μάρμαρο τους γυμνούς εφήβους με τους φαρδείς ώμους και τη λεπτή μέση, φαίνεται όμως ότι ο τύπος του κούρου διαδόθηκε ταχύτατα σε όλο τον ελληνικό χώρο. Οι Κούροι, όπως και οι σύγχρονες με αυτούς Κόρες αντίστοιχα, παρουσιάζονται στο τελευταίο τέταρτο του 7ου π.Χ. αι και η παρουσία τους συνεχίζεται ως τις αρχές του 5ου π.Χ. αι. Αποτελούν τον τύπο του αγάλματος, στον οποίο οι αρχαϊκοί καλλιτέχνες ερεύνησαν ακούραστα επί εκατόν πενήντα περίπου χρόνια τις σχέσεις που διέπει το ανθρώπινο σώμα εξωτερικά, με την οργανική του δομή, τη λειτουργία της ανατομίας και γενικά τους πολύπλοκους μηχανισμούς του.

Τον ένα από τους δυο Κούρους στο Φλεριό είναι αρκετά δύσκολο να τον δούμε γιατί βρίσκεται σε μέρος με δύσκολη πρόσβαση. Τον άλλο, ο οποίος χρονολογείται στον 7ο π.Χ. αιώνα και έχει μήκος περίπου 6,5 μέτρα, τον βλέπουμε «ξαπλωμένο» στο έδαφος μέσα σε ένα χωράφι γεμάτο ελιές, ιδιοκτησία της οικογένειας Κονδύλη, στην ίδια θέση που τον δούλευε ο αρχαίος τεχνίτης. Τον Κούρο αυτόν ονόμασαν «Έλληνα», λόγω του εντυπωσιακού μεγέθους και της δύναμης που αποπνέει ως γλυπτό.

Only one of the statues at Flerio is easily accessible. It lies on a field full of olive trees, now property of Kondylis’ family, at the same place where the sculpture worked it. The statue is dated in the 7th century b.C. and it would be some 6,5 meters high. Due to its impressive size the statue was called “Hellen” (“Greek”).

Τέτοιου μεγέθους έργα στην αρχαιότητα δουλεύονταν χονδρικά στο λατομείο (για να μην καταστραφεί κατά τη μεταφορά η τελική επιφάνειά τους) και ολοκληρώνονταν στον τόπο προορισμού τους. 

Μετά το χωριό Μέλανες και μέσα σε μια καταπράσινη περιοχή που ονομάζεται Φλεριό είναι ξαπλωμένοι δυο κούροι. Το όνομα Μέλανες προέρχεται από το ΜΕΛΑΣ= σκιερός, γεμάτος δέντρα. Ιδιαίτερα η περιοχή Φλεριό πλούσια σε παχιά, επιφανειακά στρώματα, καλής ποιότητας μαρμάρου, αποτέλεσε το λίκνο της ανάπτυξης της μαρμάρινης ελληνικής αρχιτεκτονικής. Η περιοχή ήταν και εξακολουθεί και είναι κατοικήσιμη από την 3η π.Χ. χιλιετία. Από αυτά τα λατομεία έχουμε εντυπωσιακά γλυπτά σε Νάξο και Δήλο και σε άλλα μέρη της Ελλάδος. 

Η περιοχή βρίθει καταλοίπων λατόμευσης (χαρακτηριστικά ίχνη αρχαίων λατομιών, όπως φάλκες, ορθογώνιες οπές σφηνών, σειρές μικρών κυκλικών οπών από βελόνι, πληθώρα λατύπης) και κυρίως, φιλοξενεί δύο ημίεργα ανδρικά γυμνά αγάλματα (κούρους) υπερφυσικών διαστάσεων, τα οποία χρονολογούνται στο πρώτο μισό του 6ου αι. π.Χ. 

Λίγο πιο έξω από το Πάνω χωριό, στο δρόμο για Χαλκί, βρίσκεται ένα γυναικείο άγαλμα, η Κόρη της Ποταμιάς, γνωστό και ως η σύντροφος του Κούρου των Μελάνων.

Oι ξαπλωμένοι στις ερημιές κούροι της Νάξου είναι το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της μυθολογίας της. Η αναζήτησή τους είναι μια αποκαλυπτική της ψυχής του νησιού περιπλάνηση. 

Κοιτάζεις αυτούς τους γυμνούς, μισοτελειωμένους νέους του 6ου αιώνα π.Χ. να είναι ξαπλωμένοι, ο ένας στη σκιά ενός μεγάλου δένδρου και ο άλλος κάτω από τον δυνατό ήλιο στη γυμνή πλαγιά, και κάνεις ένα σωρό σκέψεις. Φαντάζεσαι τους ονομαστούς μαρμαρογλύπτες, τον Ευθυκαρτίδη και τους άλλους, να δημιουργούν σε αυτή την ίδια ακριβώς θέση τα αγάλματα και μετά να διευθύνουν την τεράστια και κοπιώδη μεταφορά τους, χιλιόμετρα ολόκληρα, ως τη θάλασσα, για να ολοκληρώσουν εκεί την παραγγελία. Αν βεβαίως το έργο τους δεν πάθαινε ζημιά και δεν το εγκατέλειπαν, όπως αυτούς τους κούρους, στο σημείο όπου άρχισαν να το λαξεύουν. 

Και στις δύο περιπτώσεις είναι προφανές ότι κατά τη μεταφορά τους από τις πλαγιές του λατομείου προς την κοιλάδα του ποταμού κάποιο ατύχημα έγινε αφορμή να σπάσει τμήμα τους (στον κούρο στο Φαράγγι στα σκέλη, στον κούρο στο Φλεριό στο δεξιό πόδι) με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθούν. Η ατυχής έκβαση της μεταφοράς τους αναδεικνύει εύγλωττα τις δυσκολίες και την αγωνία των λατόμων της εποχής, που αναζητούσαν στο γειτονικό ιερό στις πηγές του Φλεριού στο πρόσωπο των γιγάντων Ώτου και Εφιάλτη παραστάτες στο επίπονο έργο τους. 

Ο Κούρος στον Απόλλωνα έχει μήκος σχεδόν 10 μέτρα και χρονολογείται από τον 6ο π.Χ. αιώνα. Βρίσκεται κοντά στην είσοδο ενός παλιού λατομείου, αρκετά κοντά στο χωριό και έχουμε αρκετές ενδείξεις ότι παριστάνει τον Διόνυσο. Για να συλλάβουμε το τεράστιο μέγεθος και να κατανοήσουμε το σχήμα του ημιτελούς αγάλματος πρέπει να το δούμε από κάποια απόσταση, γιατί από κοντά το βλέπουμε ως ένα τεράστιο πέτρινο όγκο. Ο πιθανότερος λόγος που το άγαλμα αυτό εγκαταλείφθηκε ημιτελές είναι το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της επεξεργασίας του παρουσίασε μεγάλες ρωγμές και έτσι το άφησαν στο σημείο που το δούλευαν.

The Kouros at Apollonas, dated in the 6th century b.C. is much more impressive. From what we see today it would be some 10 meters high and according to some scholars it would present Dionysus, the god of wine. The statue lies at the entrance of an old quarry, pretty close to the village. The size and the shape of the statue can be perceived only from a certain distance; due to its dimensions, if we are very close, we would think that it is just a huge piece of marble. It has been suggested that possibly the statue was left unfinished when cracks appeared in the material, which would not permit its realization as planned. Thus, it had been left in site.

Οι ίδιοι λόγοι πιθανόν να οδήγησαν και στην εγκατάλειψη και των άλλων δυο Κούρων στα σημεία που τους δούλευαν. Άλλοι ερευνητές ισχυρίζονται ότι τα αγάλματα έμειναν ημιτελή, λόγω πιθανού θανάτου του πελάτη που τα είχε παραγγείλει, ή εξαιρετικά πολιτικά γεγονότα. Λέγεται, σύμφωνα πάντα με τις φιλολογικές πηγές της αρχαιότητας, ότι ο τύραννος Λύγδαμις, μόλις κατέλαβε την εξουσία κατάσχεσε όλες τις παραγγελίες των πλουσίων αρχόντων του νησιού στα λατομεία. Επίσης, πάντα κατά τις πηγές, αργότερα μερικά από αυτά, αλλά όχι όλα, τα ξαναπούλησε στους αρχικούς ιδιοκτήτες.

It is possible that the other two statues were left unfinished for the same reasons. Some scholars have suggested that the statues were never realized because of the death of the people that had ordered them, or because some extraordinary facts interrupted the process. According to ancient texts, Lygdamis, the tyrant of Naxos, when seized power, he confiscated all the orders for statues that wealthy people of Naxos had given to the quarries. According to some other written sources, later on, Lygdamis had sold some of them to the initial owners.

It is considered that the statues of Kouroi express the idea people had about their gods in this period. The gods are human, but much taller than man. It is for this reason that scholars think that these statues present some of the most important gods of the island, above all Dionysus.

Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Βακουφτσής. Photo credit: Konstantinos Vakouftsis

Το πρόγραμμα που θέλει να καταλάβει όλες τις εικόνες του κόσμου. New computer program aims to teach itself everything about anything

Είναι το Levan, το λογισμικό που βρίσκει φωτογραφίες για κάθε έννοια που μαθαίνει σε βιβλία. Dubbed LEVAN (Learning Everything about Anything), the algorithm’s goal is to take a concept and construct a visual archive of as many permutations as it can. Think of it as an improved version of Google’s image search, broken down by the different permutations of a category, rather than what Google thinks you might be interested in.

Οι δημιουργοί του κάνουν λόγο για «το πρώτο πρόγραμμα υπολογιστή που μαθαίνει ό,τι υπάρχει να μάθει κανείς για οποιαδήποτε οπτική έννοια». Είναι το Levan, το λογισμικό που βρίσκει φωτογραφίες για κάθε έννοια που μαθαίνει σε βιβλία.

Προϊόν συνεργασίας ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον και του Ινστιτούτου «Άλεν» για την Τεχνητή Νοημοσύνη, το Levan παίρνει το όνομα του από τη φράση «μαθαίνοντας τα πάντα για τα πάντα» («Learning Everything about Anything»).

Η σάρωση

Παραλλαγές τριών εννοιών που έχει μάθει το Levan: «Περπάτημα», «Σκύλος» και «Άλογο». This image shows some of the many variations that the new program has learned for three different concepts. Credit: University of Washington

Το πρόγραμμα σαρώνει το κείμενο εκατομμυρίων βιβλίων στο Google Books και αναζητά αναφορές για συγκεκριμένες έννοιες, όπως για παράδειγμα «άλογο». Στη συνέχεια, ένας αλγόριθμος αποκλείει τις λέξεις που δεν έχουν οπτικό νόημα. Στο παράδειγμα του αλόγου, ο αλγόριθμος κρατά φράσεις «το άλογο πηδά» ή «το άλογο τρώει» και αποκλείει μη οπτικές φράσεις όπως «το άλογό του» ή «το τελευταίο άλογο».

Όταν πια καταλήξει σε συγκεκριμένες φράσεις, το Levan προχωρά σε μια αναζήτηση εικόνων στον Παγκόσμιο Ιστό, αναζητώντας ομοιότητες ανάμεσα στις εικόνες των αποτελεσμάτων. Αυτό γίνεται μέσω αλγορίθμων αναγνώρισης αντικειμένων, οι οποίοι οποίοι αναλύουν τα εικονοστοιχεία των εικόνων και δεν περιορίζονται στις λέξεις της λεζάντας.

Η βάση

LEVAN's search for "dog".

Μέχρι σήμερα το Levan έχει εντάξει στη βιβλιοθήκη του περίπου 175 έννοιες, από «παράθυρο» μέχρι «όμορφο» και «γυαλιστερό», τις οποίες μπορούν να ξεφυλλίσουν οι χρήστες στο δικτυακό τόπο του προγράμματος.

What Google shows you when you search for "dog".

Η βάση δεδομένων του Levan, λένε οι δημιουργοί του, θα ήταν χρήσιμη τόσο για τους ερευνητές του κλάδου της μηχανικής όρασης όσο και για εκπαιδευτικούς σκοπούς. «Οι σημαντικότερες πηγές πληροφοριών, όπως τα λεξικά και οι εγκυκλοπαίδειες, κινούνται προς την κατεύθυνσης της προβολής οπτικών πληροφοριών, οι οποίες είναι πιο εύκολο να γίνουν κατανοητές» σχολιάζει ο Σάντος Ντίβαλα, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

«Συχνά όμως, έχουν περιορισμένο εύρος επειδή δημιουργούνται με το χέρι. Το νέο πρόγραμμα δεν χρειάζεται παρέμβαση και μπορεί επομένως να προσλαμβάνει τις οπτικές γνώσεις για οποιαδήποτε έννοια» επισημαίνει.

Το πρόγραμμα χρειάστηκε μόλις τέσσερις μήνες για να καλύψει 175 έννοιες με 13 εκατομμύρια εικόνες και 65.000 διαφορετικές φράσεις. Για ορισμένες έννοιες χρειάζεται μέχρι 12 ώρες επεξεργασίας, οι επιδόσεις του όμως θα βελτιώνονταν αν έτρεχε σε ισχυρότερο υπολογιστή. Η μελέτη για το Levan θα παρουσιαστεί στο ετήσιο συνέδριο Μηχανικής Όρασης και Αναγνώρισης Μοτίβων, το οποίο πραγματοποιείται τον Ιούνιο στο Κολούμπους του Οχάιο.

Γαλαξιακή «βέρα» νέων άστρων, Golden rings of star formation

Το Hubble φωτογράφισε τα «χρυσά δαχτυλίδια» του γαλαξία NGC 3081. Taking center stage in this new NASA/ESA Hubble Space Telescope image is a galaxy known as NGC 3081, set against an assortment of glittering galaxies in the distance. Located in the constellation of Hydra (The Sea Serpent), NGC 3081 is located over 86 million light-years from us. It is known as a type II Seyfert galaxy, characterized by its dazzling nucleus. NGC 3081 is seen here nearly face-on. Compared to other spiral galaxies, it looks a little different. The galaxy's barred spiral center is surrounded by a bright loop known as a resonance ring. This ring is full of bright clusters and bursts of new star formation, and frames the supermassive black hole thought to be lurking within NGC 3081 — which glows brightly as it hungrily gobbles up in-falling material. These rings form in particular locations known as resonances, where gravitational effects throughout a galaxy cause gas to pile up and accumulate in certain positions. These can be caused by the presence of a "bar" within the galaxy, as with NGC 3081, or by interactions with other nearby objects. It is not unusual for rings like this to be seen in barred galaxies, as the bars are very effective at gathering gas into these resonance regions, causing pile-ups which lead to active and very well-organized star formation. Hubble snapped this magnificent face-on image of the galaxy using the Wide Field Planetary Camera 2. This image is made up of a combination of ultraviolet, optical, and infrared observations, allowing distinctive features of the galaxy to be observed across a wide range of wavelengths. Credit: ESA/Hubble & NASA. Acknowledgement: R. Buta (University of Alabama)

Μια ακόμη εντυπωσιακή ανακάλυψη προσέθεσε στον πλούσιο παλμαρέ του το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Παρατηρώντας τον γαλαξία NGC 3081 που βρίσκεται σε απόσταση 86 εκ. έτη φωτός από τη Γη εντόπισε και φωτογράφισε μια εντυπωσιακή κοσμική δομή που υπάρχει σε αρκετούς γαλαξίες αλλά δεν είχε επιτευχθεί μέχρι σήμερα η λεπτομερής καταγραφή του.

Color composite image of the spiral galaxy NGC 3081, showing the bright ring of star formation around the weak bar. Note the background galaxies to the lower left of center that are being seen through NGC 3081. The small, bluish color-objects in the ring are clusters of massive and very young stars. Notice how these young stars and clusters congregate near the ends of the ellipse. Because of the great distance (106 million light years), the young star clusters are almost star-like in appearance. Credit: R. Buta, G. Byrd, and T. Freeman

Γύρω από τον γαλαξία έχει σχηματιστεί ένας γιγάντιος δακτύλιος που αποτελεί σύμφωνα με τους επιστήμονες ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για πολλούς δακτυλίους που φαίνονται στις εικόνες που τράβηξε ο Hubble ως ένας. Οι ειδικοί προσέδωσαν στους δακτυλίους του NGC 3081 τον χαρακτηρισμό «Χρυσά Δαχτυλίδια Γέννησης Άστρων».

Ένας υπόγειος ωκεανός στον Χάροντα. Cracks in Pluto's Moon Could Indicate it Once Had an Underground Ocean

Καλλιτεχνική απεικόνιση του Πλούτωνα και του δορυφόρου του, Χάροντα (δεξιά), από την επιφάνεια ενός από τους 5 δορυφόρους του Πλούτωνα. This artist concept shows Pluto and some of its moons, as viewed from the surface of one of the moons. Pluto is the large disk at center. Charon is the smaller disk to the right. If the icy surface of Pluto's giant moon Charon is cracked, analysis of the fractures could reveal if its interior was warm, perhaps warm enough to have maintained a subterranean ocean of liquid water, according to a new NASA-funded study. Pluto is an extremely distant world, orbiting the sun more than 29 times farther than Earth. With a surface temperature estimated to be about 380 degrees below zero Fahrenheit (around minus 229 degrees Celsius), the environment at Pluto is far too cold to allow liquid water on its surface. Pluto's moons are in the same frigid environment. Pluto's remoteness and small size make it difficult to observe, but in July of 2015, NASA's New Horizons spacecraft will be the first to visit Pluto and Charon, and will provide the most detailed observations to date. Image Credit: NASA, ESA and G. Bacon (STScI)

Υπάρχει το ενδεχόμενο η παγωμένη επιφάνεια του Χάροντα – δορυφόρου του Πλούτωνα – να είναι «ραγισμένη». Αν οι παρατηρήσεις επιβεβαιώσουν την ύπαρξη ρωγμών, αυτό θα αποτελεί μια ένδειξη ότι το εσωτερικό του υπήρξε θερμό, και ίσως τόσο θερμό ώστε διατηρείται ένας υπόγειος ωκεανός από υγρό νερό.

Pωγμές στην επιφάνεια του Εγκέλαδου, δορυφόρου του Κρόνου. (Εικόνες από το διαστημικό σκάφος Cassini κατά τη διάρκεια της πτήσης του κοντά στον Εγκέλαδο στις 9 Μαρτίου και 14 Ιουλίου του 2005). This is a mosaic of images showing cracks in Saturn's moon Enceladus taken by the Cassini spacecraft during its close flyby on March 9 and July 14, 2005. Image Credit: NASA/JPL/Space Science Institute

Δύο εικόνες με “ραγίσματα” στην επιφάνεια του δορυφόρου του Δία, Ευρώπη, από την αποστολή Galileo της NASA. Two views from NASA's Galileo mission of Jupiter's moon Europa. The left image shows the approximate natural color appearance of Europa. The right image is a false-color composite of violet, green and infrared images to enhance color differences in the predominantly water-ice crust of Europa. Image Credit: NASA/JPL/DLR

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις επιφάνειες των δορυφόρων άλλων πλανητών, την Ευρώπη του Δία και τον Εγκέλαδο του Κρόνου, οι επιφάνειες των οποίων εμφανίζουν ρωγμές, γεγονός που αποτελεί ένδειξη ύπαρξης ωκεανών στο εσωτερικό τους.

Ο Χάροντας είναι ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Πλούτωνα – ενός πλανήτη νάνου που απέχει από τον ήλιο 29 φορές μεγαλύτερη απόσταση απ’ ότι η Γη. Εξαιτίας της μακρινής του απόστασης από τον ήλιο η θερμοκρασία στην επιφάνειά του – όπως και η θερμοκρασία στις επιφάνειες των δορυφόρων του – είναι πολύ χαμηλή, μείον 330 βαθμοί Κελσίου. Συνεπώς είναι αδύνατη η ύπαρξη υγρού νερού στις επιφάνειές τους. Όχι όμως στο εσωτερικό τους.

Η μεγάλη απόσταση αλλά και το μικρό μέγεθος του Πλούτωνα και των δορυφόρων του κάνει δύσκολη την απευθείας παρατήρησή τους από τη Γη.

New Horizons LOng Range Reconnaissance Imager (LORRI) composite image showing the detection of Pluto’s largest moon, Charon, cleanly separated from Pluto itself. The frame on the left is an average of six different LORRI images, each taken with an exposure time of 0.1 second. The frame to the right is the same composite image but with Pluto and Charon circled; Pluto is the brighter object near the center and Charon is the fainter object near its 11 o’clock position. The circles also denote the predicted locations of the objects, showing that Charon is where the team expects it to be, relative to Pluto. No other Pluto system objects are seen in these images. When these images were taken on July 1 and July 3, 2013, the New Horizons spacecraft was still about 550 million miles (880 million kilometers) from Pluto. On July 14, 2015, the spacecraft is scheduled to pass just 7,750 miles (12,500 kilometers) above Pluto’s surface, where LORRI will be able to spot features about the size of a football field. Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute

Όμως, τον Ιούλιο του 2015, το μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος New Horizons της NASA, θα περάσει κοντά από τον Πλούτωνα, στέλνοντας λεπτομερείς εικόνες από την επιφάνεια του Πλούτωνα και του δορυφόρου του Χάροντα.

This is a close-up view of the fractures on Enceladus taken by Cassini during its flyby Nov. 21, 2009. The area, about 504 kilometers (313 miles) across, focuses on Baghdad Sulcus, a fracture in the south polar region. Image Credit: NASA/JPL/SSI

Σύμφωνα με την μελέτη των Rhoden et al, «The interior and orbital evolution of Charon as preserved in its geologic record», που εξετάζει την εξέλιξη της τροχιάς του Χάροντα και των παλιρροϊκών δυνάμεων που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του, αν οι κοντινές παρατηρήσεις του διαστημικού σκάφους New Horizons δείξουν ότι η επιφάνεια του Χάροντα εμφανίζει ρωγμές, όπως ο Εγκέλαδος και η Ευρώπη, τότε στο εσωτερικό του εξαιτίας του φαινομένου της παλιρροϊκής θέρμανσης, θα μπορούσε να υπάρχει υγρός ωκεανός.

Η μελέτη αυτή μας δείχνει τι πρέπει να αναζητήσουμε μεταξύ άλλων στα δεδομένα που θα μας στείλει το New Horizons σε ένα χρόνο από σήμερα.