Θεσσαλονίκη, μέρες προεκλογικές του 2015 μ.Χ

Γιάννης  Σκαρίμπας, Φαντασία

Nάναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί

προς έναν δρόμο φειδωτό που σβει στα χάη,

και σένα του καπέλλου σου βαμμένη φανταιζί

κάποια κορδέλλα του, τρελλά να χαιρετάει.

Kαι νάν’ σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά

γι’ άστρα τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων,

κι’ αυτός ο άνεμος τρελλά, –τρελλά να μας σκουντά

όλο προς τη γραμμή των οριζόντων.

Kι’ όλο να λες, να λες, στα θάμβη της νυκτός

για ένα –με γυάλινα πανιά– πλοίο που πάει

όλο βαθειά, όλο βαθειά, όσο που πέφτει εκτός :

όξ’ απ’ τον κύκλο των νερών –στα χάη.

Kι’ όλο να πνέει, να μας ωθεί αυτός ο αέρας μαζί

πέρ’ από τόπους και καιρούς έως ότου –φως μου–

–καθώς τρελλά θα χαιρετάει κείν’ η κορδέλλα η φανταιζί,–

βγούμε απ’ την τρικυμία αυτού του κόσμου…

(από το "Ουλαλούμ", 1936)

Mανόλης Aναγνωστάκης, Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.

Στην οδό Αιγύπτου ―πρώτη πάροδος δεξιά―

Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών

Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως.

Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε.

Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε

Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται,

Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε

Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες·

Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες

Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους

Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα

Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους.

Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται Η Τράπεζα Συναλλαγών

―εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται―

Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως

―εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν―

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής

Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία, τις ωραίες εκκλησιές

Η Ελλάς των Ελλήνων.

 (από το «Ποιήματα 1941-1971», Νεφέλη 2000)

Άκανθος, "Έτος ιδρύσεως"

ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΓΟΥΛΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΣΤΑΖΟΥΝ ΧΡΩΜΑΤΑ ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΑ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΣΤΙΡΙΚΤΕΣ ΦΟΡΜΕΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΒΑΣΑΝΟ

ΚΑΡΜΙΝΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΡΑΚΙ

ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΜΕ ΔΥΛΙΤΙΡΙΑΖΕΙ

ΟΙ ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΜΕΝΕΣ ΠΑΥΣΕΙΣ

ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΤΑΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟΙ ΦΙΛΟΙ

ΠΙΝΟΥΝ ΥΓΡΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ

ΠΟΥ ΑΛΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ ΦΩΡΜΙΟΝΑΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΜΕΤΣ

ΤΟ ΧΙΛΙΑ ΕΝΙΑΚΟΣΣΙΑ ΟΓΔΟΝΤΑΚΙΤΡΙΝΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ

Ο ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩΝ

ΧΑΡΤΙ ΤΗΣ ΛΙΘΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ

ΑΠΟΡΟΣ

ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ

ΠΑΤΩ ΣΙΓΑΝΑ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΑΤΤΙΚΗ ΓΗ

ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΙ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΗΣΕΩΣ ΚΙΤΡΙΝΟ ΜΕ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΠΡΑΣΙΝΟΥ

ΤΟΥ ΒΕΡΟΝΕΖΕ

ΕΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ 25 ΜΑΥΡΑ ΚΑΙ ΟΛΗ Η ΓΚΑΜΑ ΤΩΝ ΓΚΡΙΖΩΝ

ΚΑΙ 10 ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΗΣ ΑΛΙΖΑΡΙΝΗΣ

ΔΙΑΦΑΝΟ ΣΑΝ ΤΗΝ ΧΛΩΡΙΝΗ ΕΝΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΗ

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Nίκος Εγγονόπουλος, Σύντομος Βιογραφία του Ποιητού Kωνσταντίνου Kαβάφη (και του καθενός μας – άλλωστε)

...δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

                          K. KABAΦH H πόλις

νταλγκαδιασμένος και βαρύς

γυρνάει τα στενορρύμια

της πολιτείας της άχαρης

που τρώει τα σωθικά του

σ' αυτήν εδώ γεννήθηκε

σ' αυτή θε ν' αποθάνη

εδώ πίκρες τον πότισαν         κρουνηδόν

εδώ τον βασανίσαν

μόνος του

πίστεψε - φορές -

πως τη χαράν ευρήκε            σπανίως

κάποτε θέλησε κι' αυτός

κάπου μακρυά να φύγη

μα εκατέβη στο γιαλό

και δεν είχε καράβι

  

Καλλιόπη Εξάρχου, Σιωπή

Μύριζαν σιωπή

από μακριά 

Ούτε μια λέξη

που να μοσχοβολάει

φρεσκάδα

ούτε ένα φωνήεν

από εκείνα τα αλαφροΐσκιωτα

που ενοχλούν 

τα ανάπηρα αυτιά 

Κι όμως είναι μαζί

αιώνες τώρα

μια κοψιά

ένας τάφος

Στόματα

σώματα

σιγαστήρες 

Καλλιόπη Εξάρχου, "Μάχιμα Χείλη", Εκδόσεις Σοκόλη, 2014

Γιώργος Δάγλας, Τα πουλιά

Τα πουλιά,

σκέφτεται ο Μήτσος,

όταν τη μαύρη νύχτα

γυρνάνε στο ρημάδι τους

κινάνε για ένα άλλο ταξίδι.

Χωρίς άρμπουρα πλοίων

σ' εξωτικά νησιά

Χωρίς καραβάνια να διασχίζουν

νύχτα την έρημο

Χωρίς έλκηθρα στις παγωμένες στέπες.

Τα πουλιά

σκέφτεται ο Μήτσος,

μελαγχολούν κι αυτά,

και γέρνει σε κάτι ξερόκλαδα

να ξεχαστεί.

  

  

   

Γιώργος Δάγλας, Άσυλο

Στις άθλιες πόλεις.

Τις μίζερες συνοικίες και τα σαλόνια των ηθοποιών.

Σ’ αυτή τη νύχτα που δεν έχει τέλος.

Απ’ τη χαραμάδα του κόσμου ακούω τους

ήχους του μπουζουκιού

Πιάνω τα χέρια της Αστυπάλαιας.

Βλέπω τα μάτια που πνίγονται.

Αυτό το άσυλο σχιζοφρενών ήταν η κατοικία του

παρελθόντος.

Το αόρατο μουσείο της λήθης.

Τα άλλοθι και τα λόγια

που δεν είπαμε ποτέ

κεντημένα στα κλειστά μας βλέφαρα.

(απ’ τη συλλογή «Το μαύρο χιόνι» εκδ. Ελλέβορος)

Γιώργος Δάγλας, Απεργία Πείνας

Δεν έρχονται στα χέρια μου

σφυριά

δεν πιάνονται περίστροφα

Στιγμή τη στιγμή

σφιγγομαι στις κουρτινες και τα ξυραφακια

ψαχνοντας έναν ησυχο πλανητη

να πιω καφέ χωρίς εφημερίδα.

Δεν τρώω πια.

Φωτογραφίες: © Κωνσταντίνος Βακουφτσής

Ποίηση: Mανόλης Aναγνωστάκης, Γιώργος Δάγλας, Γιάννης Σκαρίμπας, Άκανθος, Καλλιόπη Εξάρχου, Nίκος Εγγονόπουλος.

Φαντασμαγορικό... τοξικό θέαμα. Magnificent blue glow of Hong Kong seas also disturbing

Ένα εντυπωσιακό φαινόμενο εξελίσσεται σε μια ακτή του Χονκ Κονγκ. This Thursday, Jan. 22, 2015 photo made with a long exposure shows the glow from a Noctiluca scintillans algal bloom along the seashore in Hong Kong. The luminescence, also called Sea Sparkle, is triggered by farm pollution that can be devastating to marine life and local fisheries, according to University of Georgia oceanographer Samantha Joye. Noctiluca itself does not produce neurotoxins like other similar organisms do. But its role as both prey and predator tends can eventually magnify the accumulation of toxins in the food chain, according to R. Eugene Turner at Louisiana State University. (AP Photo/Kin Cheung)

Ξαφνικά τα νερά μιας ακτής του Χονγκ Κονγκ άρχισαν να φωτοβολούν σε μπλε απόχρωση δημιουργώντας ένα ομολογουμένως εντυπωσιακό θέαμα. Όμως σύμφωνα με τους ειδικούς το φαινόμενο είναι προϊόν μόλυνσης.

Η ακτή φωτοβολεί αλλά πρόκειται για ένα τοξικό φαινόμενο. (AP Photo/Kin Cheung)

Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με τους ειδικούς η μόλυνση των υδάτων από τη χρήση φυτοφαρμάκων και άλλων χημικών ουσιών στις καλλιέργειες έχουν ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός μονοκύτταρου οργανισμού, του Noctiluca scintillans, που η επιστημονική κοινότητα έχει δώσει τον χαρακτηρισμό «Θαλάσσια Αναλαμπή».

A bioluminescent glow from a bloom of Noctiluca scintillans along the seashore in Hong Kong on January 22, 2015. (AP Photo/Kin Cheung)

Ο οργανισμός αυτός μοιάζει και λειτουργεί όπως τα άλγη αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας τοξικός οργανισμός που λειτουργεί και ως ζώο και ως φυτό.

Υπάρχει σκουληκότρυπα στο κέντρο του Γαλαξία; Interstellar Reality Check: Could Our Galaxy Host a Wormhole?

Ερευνητές εικάζουν την ύπαρξη μιας σκουληκότρυπας στο κέντρο του Γαλαξία μέσα από την οποία μπορούμε να ταξιδέψουμε σε κάποιο άλλο γαλαξία. A paper published in the Annals of Physics shows mathematical evidence that a massive black hole in our galaxy is actually a wormhole. If this exists, it would be possible for humans to navigate it. Albert Einstein proposed the existence of wormholes in his theory of General Relativity but there’s been little actual evidence they exist. OORKA/GETTY IMAGES/ISTOCKPHOTO

Αστροφυσικοί της Διεθνούς Σχολής Προηγμένων Μελετών στη Τριέστη της Ιταλίας σε μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Annals of Physics» υποστηρίζουν ότι είναι πιθανό στο κέντρο του Γαλαξία να υπάρχει μια… σκουληκότρυπα.

Based on the latest evidence and theories our galaxy could be a huge wormhole and, if that were true, it could be "stable and navigable." Astrophysicists combined the equations of general relativity with an extremely detailed map of the distribution of dark matter in the Milky Way when proposing this possibility. Credit: Davide and Paolo Salucci

Μια κοσμική σήραγγα που συνδέει τον δικό μας με κάποιο άλλο γαλαξία. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σκοτεινή ύλη που υπάρχει στο κέντρο του γαλαξία μας είναι αυτή που διατηρεί ανοικτή αυτή τη σήραγγα.

Ομάδα ειδικών θεωρεί πιθανή την ύπαρξη μιας κοσμικής σήραγγας που θα μας επιτρέπει να ταξιδέψουμε γρήγορα στο Σύμπαν. See you on the other side: Wormholes theoretically allow people to travel through time and space. PARAMOUNT PICTURES

Οι σκουληκότρυπες είναι περιοχές όπου υπάρχει η λεγόμενη «καμπύλωση» του χωροχρόνου έτσι ώστε περιοχές που απέχουν πολύ μεταξύ τους να πλησιάζουν η μια την άλλη σε πολύ κοντινή απόσταση.

One of the researchers said this theoretical wormhole is identical to the one characters navigate in Christopher Nolan’s sci-fi film “Interstellar.” MELINDA SUE GORDON/PARAMOUNT PICTURES

Οι σκουληκότρυπες είναι στην πραγματικότητα εξισώσεις πεδίου του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα και τόσο η ύπαρξη τους όσο και ο τρόπος λειτουργίας τους αποτελεί ένα από τα μεγάλα άλυτα (ακόμη) μυστήρια για την επιστημονική κοινότητα.

The (hypothetical) wormhole proposed by Kuefettig, Salucci et al connecting the center with a very far position of our Galaxy when one passes through its throat. Crediti: Davide and Paolo Salucci

Ο πόνος είναι και στη σκέψη μας. Brain signature of emotion-linked pain is uncovered

Frida Kahlo, La Colonne Brisée, The Broken Column, 1944. Νέα μελέτη διαχωρίζει για πρώτη φορά τον πόνο που οφείλεται σε φυσικά αίτια από εκείνον που συνδέεται με τη σκέψη και τα συναισθήματα. YOU'RE not imagining the pain. But your brain might be behind it, nonetheless. For the first time, it is possible to distinguish between brain activity associated with pain from a physical cause, such as an injury, and that associated with pain linked to your state of mind.

Το ότι πονάτε δεν είναι στη φαντασία σας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο εγκέφαλός σας δεν είναι εκείνος που κρύβεται κάποιες φορές πίσω από τον πόνο σας. Για πρώτη φορά, ερευνητές κατάφεραν να διαχωρίσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα που συνδέεται με τον πόνο ο οποίος οφείλεται σε φυσικά αίτια όπως ένας τραυματισμός από εκείνη που συνδέεται με τον πόνο που υπάρχει στο... μυαλό μας.

Το ένα πέμπτο του πληθυσμού βιώνει χρόνιο πόνο

Emotions affect the pain you feel. (Image: Yuichiro Chino/Getty)

Το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού εκτιμάται ότι βιώνει κάποιου είδους χρόνιο πόνο (θεωρείται χρόνιος όταν διαρκεί περισσότερο από τρεις μήνες). Αν δεν έχει εντοπιστεί σαφές αίτιο του πόνου, οι πάσχοντες μπορεί να τρέχουν χωρίς λόγο ασταμάτητα σε γιατρούς νιώθοντας ότι τους εξαπατούν και τους εκμεταλλεύονται ή ακόμη και να λαμβάνουν μη αποτελεσματικά ή εθιστικά παυσίπονα.

Τώρα μια νέα μελέτη που διεξήχθη από τον Τορ Γουέιτζερ στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Μπόλντερ αποκαλύπτει ότι υπάρχουν δύο μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας που συνδέονται με τον πόνο. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι κάποια ημέρα τομογραφίες του εγκεφάλου θα χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν τα «συστατικά» του κάθε μοτίβου δραστηριότητας, βοηθώντας έτσι στην εξατομίκευση των θεραπειών.

«Ο πόνος αποτελούσε πάντα ένα παζλ» αναφέρει ο Μπεν Σέιμουρ, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Η ακοή και η όραση, για παράδειγμα, ανιχνεύονται από αισθητήρια όργανα και η επεξεργασία τους γίνεται σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου, ωστόσο ο πόνος είναι πιο πολύπλοκος και ενσωματώνει σκέψεις και συναισθήματα. Για παράδειγμα, μελέτες έχουν συνδέσει την κατάθλιψη και το άγχος με την εμφάνιση πόνου ενώ από πειράματα σε εθελοντές έχει φανεί ότι όσοι βρίσκονταν σε κακή διάθεση είχαν μικρότερη ανοχή στον πόνο.

Η «πονεμένη» μελέτη

Pain by Stefan Kuhn. A study led by Tor Wager at the University of Colorado, Boulder, now reveals that there are two patterns of brain activity related to pain. One day, brain scans could be used to work out your relative components of each, helping to guide treatment.

Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι μπορούμε με τη σκέψη μας και μόνο να βιώσουμε ή αντιθέτως να διώξουμε μακριά τον πόνο; Προκειμένου να το ανακαλύψουν ο δρ Γουέιτζερ και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) ώστε να καταγράψουν την εγκεφαλική δραστηριότητα 33 υγιών ενηλίκων ενόσω εκείνοι ένιωθαν πόνο. Αρχικώς, οι ερευνητές παρακολούθησαν την αλλαγή της εγκεφαλικής δραστηριότητας των εθελοντών καθώς τους εφάρμοζαν ολοένα και αυξανόμενη θερμότητα στην περιοχή του χεριού. οταν η θερμοκρασία ανέβαινε πολύ με αποτέλεσμα να γίνεται επώδυνη, διάφορες δομές του εγκεφάλου «άναβαν». Το μοτίβο ήταν κοινό σε όλους τους εθελοντές και έτσι οι ειδικοί το ονόμασαν «υπογραφή νευρολογικού πόνου».

Στη συνέχεια οι ερευνητές εξέτασαν αν οι εθελοντές θα μπορούσαν να ελέγξουν τον πόνο μόνο με τη σκέψη. «Τους ζητήσαμε να ξανασκεφτούν τον πόνο που ένιωσαν, είτε ως επώδυνη θερμότητα που προκαλεί φουσκάλες είτε ως μια ζεστή κουβέρτα σε μια πολύ κρύα ημέρα» εξηγεί ο δρ Γουέιτζερ. Παρότι οι εθελοντές δεν μπορούσαν να αλλάξουν τα επίπεδα δραστηριότητας στην «υπογραφή νευρολογικού πόνου», μπορούσαν να μεταβάλουν το πόσο πόνο ένιωθαν. Καθώς το έπρατταν αυτό, ενεργοποιούνταν ένα διαφορετικό «σετ» εγκεφαλικών δομών που συνδέουν τον επικλινή πυρήνα με τον μεσοκοιλιακό προμετωπιαίο φλοιό, σύμφωνα με δημοσίευση στην επιθεώρηση «PLoS Biology».

«Πρόκειται για πολύ σημαντικό εύρημα» σχολίασε ο δρ Βάνια Απκαριάν από το Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν στο Σικάγο που ασχολείται με τον πόνο εδώ και περισσότερο από δύο δεκαετίες. «Για πρώτη φορά διαφαίνεται η δυνατότητα ρύθμισης του πόνου μέσω δύο διαφορετικών μονοπατιών».

Διαχωρίζοντας τον φυσικό πόνο από τον νοητικό και συναισθηματικό

Frida Kahlo, Sans espoir, Without hope, 1945. The group then examined whether the volunteers could control the pain by thought alone. "We asked them to rethink their pain, either as a blistering heat, or as a warm blanket on a cool day," Wager says. Although the volunteers couldn't change the level of activity in the neurologic pain signature, they could alter the amount of pain they felt. As they did this, a distinct set of brain structures linking the nucleus accumbens and ventromedial prefrontal cortex became active (PLoS Biology, doi.org/x55).

Το συμπέρασμα είναι ότι τομογραφίες του εγκεφάλου που θα συγκρίνουν την ένταση της δραστηριότητας στα δύο εγκεφαλικά δίκτυα θα βοηθούν τους ειδικούς να κατανοούν πόσος πόνος ενός ανθρώπου έχει φυσικό αίτιο καθώς και πόσος πόνος οφείλεται στο μυαλό του και στα συναισθήματά του. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά ασθενείς όπως εκείνοι με ινομυαλγία, η οποία χαρακτηρίζεται από πόνους σε ολόκληρο το σώμα.

Περίπου το 25% των ατόμων με χρόνιο πόνο αναφέρουν ότι οι γιατροί τους δεν τους πιστεύουν ότι πονούν. «Οι γιατροί μπορεί να πουν στα άτομα με χρόνιο πόνο ότι είναι υστερικά ή ότι φαντάζονται ότι πονούν» σημειώνει ο δρ Γουέιτζερ. «Ωστόσο η νέα μελέτη μπορεί να μας βοηθήσει να διαχωρίσουμε τη φυσική βάση του πόνου από τη νοητική και τη συναισθηματική».

Τα νέα ευρήματα «χτίστηκαν» επάνω σε μια πρόσφατη ερευνητική δουλειά της ομάδας του δρος Απκαριάν. Η ομάδα ανακάλυψε ότι ο χρόνιος πόνος στη μέση φαίνεται να συνδέεται με ένα μοτίβο εγκεφαλικής δραστηριότητας που δεν εντοπίζεται συχνά στην περίπτωση του πόνου από φυσικά αίτια. Μάλιστα, οι εγκεφαλικές περιοχές που ενεργοποιούνταν στους εθελοντές του δρος Απκαριάν ήταν οι ίδιες με εκείνες που ενεργοποιούνταν στους εθελοντές της μελέτης του Πανεπιστημίου του Κολοράντο όταν εκείνοι ήλεγχαν τον πόνο με τη σκέψη τους.

Το γεγονός αυτό μαρτυρεί ότι στις περιπτώσεις χρόνιου πόνου ο ψυχολογικός πόνος παίρνει τα ηνία σε σύγκριση με τον φυσικό - έτσι δίνεται και μια εξήγηση στο γιατί στον χρόνιο πόνο παραδοσιακά αναλγητικά όπως τα οπιοειδή δεν προσφέρουν και πολλά.

Μελλοντικές αποτελεσματικότερες θεραπείες

Vincent van Gogh, Self-Portrait, 1886-87. "In the next five to 10 years, we'll see a huge change in the way clinicians deal with pain," says Seymour. "Rather than being based on what the patient says, we'll be building a richer picture of the connections in that person's brain to identify what type of pain they have."

Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι γνωστικές θεραπευτικές προσεγγίσεις στις οποίες οι ασθενείς μαθαίνουν να ελέγχουν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου τους παρακολουθώντας πώς αυτή αλλάζει σε πραγματικό χρόνο θα μπορούσαν να έχουν καλύτερο αποτέλεσμα ενάντια στον χρόνιο πόνο. «Στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια θα δούμε μια τεράστια αλλαγή στον τρόπο που οι γιατροί θα διαχειρίζονται τον πόνο» λέει ο δρ Σέιμουρ και καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι «αντί οι ειδικοί να βασίζονται σε αυτά που τους λέει ο ασθενής τους, θα έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των συνάψεων στον εγκέφαλό του ώστε να εντοπίζουν από ποιο είδος πόνου πάσχει».

Πανάρχαιος κροκόδειλος με δόντια μαχαίρια! Huge crocodile-like reptile roamed the Earth before dinosaurs took over

Το άγνωστο μέχρι σήμερα ερπετό προκαλούσε τρόμο στη Γη πριν από τους δεινοσαύρους. Today, most modern crocodiles live in freshwater habitats and feed on mammals and fish. But their ancestors (pictuerd) were very different creatures, with some running around on land like dogs while others adapted to life in the open ocean, imitating the behaviour of whales.

Ανακαλύφθηκαν στην Τανζανία τα απολιθώματα ενός άγνωστου μέχρι σήμερα ερπετού που ζούσε όπως δείχνουν οι πρώτες αναλύσεις πολλά εκατομμύρια έτη πριν την έλευση των δεινοσαύρων η οποία υπολογίζεται ότι συνέβη πριν από περίπου 230 εκ. έτη.

A team of paleontologists headed by Dr Sterling Nesbitt of Virginia Tech has described a new genus and species of archosaur that lived in what is today southern Tanzania during the early Middle Triassic, approximately 247 million years ago. Skeleton of Nundasuchus songeaensis, illustrating the elements found. Scale bar – 50 cm. Image credit: Sterling Nesbitt / Sci-News.com.

Πρόκειται για ένα ον που έμοιαζε πολύ με κροκόδειλο και για αυτό οι ερευνητές που τον ανακάλυψαν τον ονόμασαν Nundasuchus songeaensis που σημαίνει «θηρευτής κροκόδειλος».

What a find! Palaeontologists have discovered an ancient carnivorous reptile with teeth shaped like steak knives. Nundasuchus roamed the Earth 240 million years ago and was heavy-bodied with limbs under its body like a dinosaur. An illustration of the 9 ft (3 metre) reptile is shown.

Το πλήρες όνομα του είναι Nundasuchus songeaensis με το δεύτερο συνθετικό να αναφέρεται στην περιοχή που εντοπίστηκαν τα απολιθώματα. Το πλάσμα αυτό είχε μήκος περίπου τρία μέτρα και τα δόντια του ήταν μεγάλα και πολύ κοφτερά.

Sterling Nesbitt, assistant professor of geological sciences at Virginia Tech, collects bones in Tanzania from his discovery of the reptile Nundasuchus songeanensis in 2007. The findings have been reported in the Journal of Vertebrate Paleontology. (Photo by Dr. Roger Smith, Iziko Museum, South Africa)

Οι ερευνητές αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι τα δόντια του Nundasuchus έμοιαζαν με μαχαίρια! Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of Vertebrate Paleontology».

 

Γιάννης Κοντός, «Ο Αθλητής του Τίποτα και του Ανέφικτου»

Jean Béraud, Symphony in Red and Gold, 1895.

5.

Νοσοκομείο των ξανθών αγγέλων. Ο αγαπημένος μου

ποιητής χτυπημένος από το αίμα στην

καρδιά, κείτεται μόνο με το σλιπ πάνω στα νερά.

Στην άκρη του κρεβατιού, ο μικρός μου

αδελφός και εγώ κοιτάμε το καλοκαίρι. Μια κυρία

από τη Γαλλία μας μιλάει για σουρεαλισμό.

Εσύ κοιμάσαι μέσα στα χόρτα, πλάι σε

μια λίμνη με πολλούς φαντάρους.

15.

Gustave Doré, Dante et Vergil dans le neuvième cercle de l'enfer, Dante and Virgil in the Ninth Circle of Hell, 1861.

Το τραγούδι ξετυλίγεται τριχιά για το λαιμό

του κρεμασμένου. Και ο κρεμασμένος μπορεί

την τελευταία στιγμή να γλιτώσει. Εσύ όμως

που λες το τραγούδι είναι βέβαιο ότι θα πεθάνεις,

με ένα τσιγάρο στο στόμα - χωρίς να ξέρεις

ότι είναι το τελευταίο σου - μιλώντας ακατάπαυστα

για καθημερινές βλακείες, για πολιτική

οικονομία, για δημόσια οικονομική. Θα πέσεις

άπνους με το τσιγάρο αναμμένο, το κασκόλ

στον αέρα και το αλκοόλ χυμένο στο παντελόνι.

Η φωνή σου δεν θα απειλεί κανένα πια και η

τελευταία σου λέξη θα 'ναι μια πέτρα μπηγμένη

στο χώμα.

40.

Jean Béraud, Jeune femme traversant le boulevard.

Δεν με χωράει το σώμα μου. Θέλω να επεκταθώ,

να φύγω. Ανοίγω τη βρύση. Τρέχει το νερό.

Τρέχει η νύχτα. Σκύβω να πιω, να ξεχάσω.

Κτυπάω πάνω στο πεθαμένο μου πρόσωπο.

Ανάβει μια φωνή. Φωνή της σιωπής. Η ροή

της μνήμης με τινάζει πίσω στο κορμί σου. Τώρα

που γράφω το φεγγάρι χάνεται στα σκέλια

σου και το χορτάρι ψηλώνει άγριο, κόκκινο, σαν

φωτιά. Όλα τ' άλλα τυλιγμένα σε υαλοβάμβακα.

Μόνο τα μαλλιά σου τρίζουν και μεγαλώνουν,

αγνοώντας τα πολιτικά συστήματα και

την τριγωνομετρία. 

Από την ποιητική συλλογή του Γιάννη Κοντού, "Φωτοτυπίες" εκδόσεις Κέρδος.

Κυνηγοί νέων φαρμάκων ζητούν δείγματα εξωτικών εδαφών. Drugs from dirt: Scientists develop first global roadmap for drug discovery

Μια χούφτα χώμα μπορεί να κρύβει το αύριο της Ιατρικής. A recent paper in the journal eLife tells the tale of how, hoping to zoom in on new antibiotic and anticancer drugs, researchers with the Rockefeller University in the US got busy analyzing soil samples collected from beaches, deserts and forests all across the globe. A handful of promising drug candidates? (Marnie Burkhart/Corbis)

Σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν νέα αντιβιοτικά, αντικαρκινικά και άλλα φάρμακα, οι υπεύθυνοι ερευνητικού προγράμματος στις ΗΠΑ ζητούν από το κοινό να τους στείλει δείγματα χώματος από ασυνήθιστα περιβάλλοντα.

The soil bacterium Streptomyces lividans is a natural producer of the antibiotic Streptomycin.

Τα περισσότερα σημερινά αντιβιοτικά, από την πενικιλίνη μέχρι την βανκομυκίνη, προέρχονται από μικρόβια του εδάφους. Το ίδιο ισχύει εξάλλου για αρκετά αντικαρκινικά φάρμακα και ανοσοκατασταλτικά για μεταμοσχεύσεις.

Με το πρόβλημα της ανθεκτικότητας των μικροβίων στα αντιβιοτικά να έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις σε όλο τον κόσμο, οι επιστήμονες βρίσκονται σε αγώνα δρόμου για την ανακάλυψη νέων αντιβιοτικών. Πριν από λίγες μέρες, εξάλλου, ανακοινώθηκε η ανακάλυψη ενός νέου,υποσχόμενου αντιβιοτικού που απομονώθηκε από μικρόβια του εδάφους.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι ελάχιστα από τα εκατομμύρια μικρόβια που ζουν στο χώμα μπορούν να καλλιεργηθούν και να μελετηθούν άμεσα στο εργαστήριο -τα περισσότερα παραμένουν εντελώς άγνωστα στην επιστήμη.

Το πρόγραμμα «Φάρμακα από το Χώμα»

Scientists have analyzed soils from beaches, forests, and deserts on five continents and discovered the best places in the world to mine untapped antibiotic and anticancer drugs. The findings provide new insights into the natural world as well as a road map for future drug discovery.

Το ερευνητικό πρόγραμμα Drugs from Dirt («Φάρμακα από το Χώμα) του Πανεπιστημίου Ρoκεφέλερ στη Νέα Υόρκη ακολουθεί μια σχετικά νέα προσέγγιση: αντί να καλλιεργεί τα ίδια τα μικρόβια, αναλύει το γενετικό υλικό τους σε δείγματα χώματος.

Κλειδί σε αυτή την προσέγγιση είναι το γεγονός ότι γονίδια που κωδικοποιούν για την παραγωγή αντιβιοτικών και άλλων σημαντικών βιομορίων παρουσιάζουν χαρακτηριστικές αλληλουχίες, οι οποίες μπορούν να εντοπιστούν ακόμα και αν η ταυτότητα του ίδιου του βιομορίου παραμένει άγνωστη.

Samples have already been taken from a lake near the Seward mountains in Alaska.

Η ερευνητική ομάδα έχει ήδη αρχίσει να αναλύει δείγματα εδαφών από ακτές, δάση και ερήμους σε πέντε ηπείρους.

Ενθαρρυντικά τα πρώτα αποτελέσματα των αναλύσεων

Getting dirty. Researchers, including postdoc Zach Charlop-Powers (above), are looking for antibiotics and other natural products by sequencing the genetic material found in soil.

Τα αποτελέσματα των αναλύσεων στα πρώτα 185 δείγματα, τα οποία δημοσιεύονται στην επιθεώρηση eLife, φαίνονται ενθαρρυντικά: σε δείγματα από μια θερμοπηγή στο Νιου Μέξικο βρέθηκαν ουσίες παρόμοιες με την εποξαμικίνη, από την οποία παράγονται αντικαρκινικά φάρμακα. Οι νέες ουσίες θα μπορούσαν θεωρητικά να δώσουν νέα παράγωγα των φαρμάκων αυτών.

Στα εδάφη της Βραζιλίας, επίσης, εντοπίστηκαν μόρια που θα μπορούσαν να δώσουν νέες μορφές του αντικαρκινικού φαρμάκου βλεομυκίνη.

Και στα εδάφη των νοτιοδυτικών ΗΠΑ, οι ερευνητές ελπίζουν να βρουν ενώσεις παρόμοιες με το αντιβιοτικό ριφαμυκίνη, οι οποίες θα μπορούσαν να δώσουν λύση στο πρόβλημα της ανθεκτικής φυματίωσης.

«Ο κόσμος είναι μεγάλος και δεν μπορούμε να φτάσουμε σε όλες τις γωνιές του» γράφουν οι ερευνητές στον δικτυακό τόπο του Drugs from Dirt.

Το κοινό στο κυνήγι της συλλογής δειγμάτων

Drugs in dirt: Scientists appeal for help. Αnalysing samples in the lab. From the 185 samples they have tested so far there are some promising results, the researchers say in the journal eLife.

«Θα θέλαμε τη βοήθειά σας για τη συλλογή δειγμάτων χώματος από όλο τον κόσμο. Αν σας ακούγεται ενδιαφέρον, εγγραφείτε» παροτρύνουν το κοινό, απευθυνόμενοι κυρίως σε σχολεία και πανεπιστήμια.

Αυτό που ενδιαφέρει βέβαια τους ερευνητές δεν είναι το χώμα ενός συνηθισμένου κήπου αλλά τα εδάφη από σπάνια και ανεξερεύνητα περιβάλλοντα όπως οι σπηλιές, οι θερμοπηγές και τα απομονωμένα νησιά. Τα εξωτικά αυτά εδάφη θα μπορούσαν να διαμορφώσουν το αύριο της ιατρικής.