Tαινίες εμπνευσμένες από την κλασική μυθολογία. Top films based on classical mythology

Η αρχαία Ελλάδα είχε μια μεγάλη επίδραση πάνω στην αντίληψη των τεχνών που έχουμε σήμερα. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τις καλές τέχνες και την ομορφιά που αντανακλάται σε όλα όσα δημιούργησαν. Για το λόγο αυτό, η γοητεία για τον πολιτισμό τους έχει περάσει δια μέσου των αιώνων.

Δίας του Οτρίκολι. Μάρμαρο, ρωμαϊκό αντίγραφο από ένα ελληνικό πρωτότυπο του τέταρτου αιώνα π.Χ. So-called “Zeus of Otricoli”. Marble, Roman copy after a Greek original from the 4th century.

Η Ελληνική μυθολογία, ενσωματώνει μύθους και θρύλους που απεικονίζουν ιστορίες για θεούς και ήρωες. Υπήρξε η έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες σε όλη την ιστορία. Χιλιάδες αγάλματα, ζωγραφισμένα αγγεία, πλακάκια, βιβλία, ταινίες, έχουν τις ρίζες τους στην ελληνική μυθολογία. Παρά το γεγονός ότι ο πολιτισμός αυτός εξαφανίστηκε σχεδόν πριν από 2.500 χρόνια, οι ιστορίες που δημιουργήθηκαν από ιδιοφυΐες όπως ο Όμηρος φαίνεται να είναι πιο ζωντανές από ποτέ.

Αυτό το άρθρο προσφέρει μερικές από τις καλύτερες ταινίες εμπνευσμένες από την ελληνική μυθολογία στην ιστορία της έβδομης τέχνης:

«Helena» (1924)

Η πρώτη παραγωγή… μυθικών διαστάσεων που πατούσε σεναριακά στην ελληνική μυθολογία ήρθε από τη Γερμανία με την «Helena» του Μάνφρεντ Νόα (1924), συνολικής διάρκειας 204 λεπτών!

 French poster for German super production “Helena” (1924).

Πλήθος σταρ και κομπάρσων του βωβού κινηματογράφου της Γερμανίας είχαν ζωντανέψει την απαγωγή της ωραίας Ελένης και την πτώση της Τροίας, αποδίδοντας ένα έντιμο αισθητικό αποτέλεσμα, όμως, το έπος αποτέλεσε προοίμιο της χρεοκοπίας των στούντιο της Emelka στο Μόναχο το 1932. Η ταινία για πολλά χρόνια είχε παραδοθεί στη λήθη μέχρι την πρόσφατη αποκατάστασή της από το Μουσείο Κινηματογράφου του Μονάχου.

The film was made on an epic scale with thousands of extras, and large sets which rivalled those of the larger Berlin-based UFA. For many years the film was considered partially lost until it was reconstructed from a version found in Swiss archives. The film has been described as Noa's "masterpiece," although it was so expensive that it seriously damaged the finances of Bavaria Film.

The film was made on an epic scale with thousands of extras, and large sets which rivalled those of the larger Berlin-based UFA. For many years the film was considered partially lost until it was reconstructed from a version found in Swiss archives. The film has been described as Noa's "masterpiece," although it was so expensive that it seriously damaged the finances of Bavaria Film.

«Ορφέας» (1950)

Αυτό το αριστούργημα γυρίστηκε από τον Ζαν Κοκτώ είναι εμπνευσμένο από την ιστορία του Ορφέα, χαρακτήρα της ελληνικής μυθολογίας. Ο θάνατος σαγηνεύει τον Ορφέα μετά την δολοφονία της συζύγου του, έτσι μετά από αυτό, αποφασίζει να ταξιδέψει στον Κάτω Κόσμο για να την σώσει. Αντί να δημιουργήσει εκ νέου την ιστορία με τον παραδοσιακό τρόπο, Cocteau προσαρμόζει την ταινία στη σύγχρονη εποχή, φέρνοντας το μύθο για τη ζωή στο Παρίσι της δεκαετίας του 1950. Orpheus is a 1950 French film directed by Jean Cocteau and starring Jean Marais. This film is the central part of Cocteau's Orphic Trilogy, which consists of The Blood of a Poet (1930), Orpheus (1950) and Testament of Orpheus (1960). The trilogy has been released as a DVD boxed set by The Criterion Collection.

«Ulysses» (1954)

Μας πάει άμεσα στην χρυσή εποχή του Χόλιγουντ, αυτή η πολύ επιτυχημένη ταινία με πρωταγωνιστή τον Κερκ Ντάγκλας και τον Άντονι Κουίν, βασίζεται στην Οδύσσεια του Ομήρου. Ο Οδυσσέας ήταν ο θρυλικός βασιλιάς της Ιθάκης, ο οποίος αγωνίστηκε με το στρατό του στον Τρωικό πόλεμο. Στο δρόμο για το σπίτι, τα πλοία τους είχαν παρεκκλίνει από τη θύελλα, και 10 χρόνια προσπαθεί να βρει το δρόμο της επιστροφής στην Ιθάκη. Χωρίς αμφιβολία ένα πραγματικό κλασικό! Ulysses is a 1954 fantasy-adventure film based on Homer's epic poem Odyssey. The movie was made by director Mario Camerini, who co-wrote the screenplay with writer Franco Brusati. The original choice for director was Georg Wilhelm Pabst who quit at the last minute. The cinematographer Mario Bava co-directed it (uncredited). In the film Silvana Mangano plays two roles, as Penelope, the faithful wife of Ulysses and the sorceress, Circe. American star Kirk Douglas plays the Greek hero, Ulysses. Anthony Quinn plays Antinous.

«Μαύρος Ορφέας» (1959)

Ο Μαύρος Ορφέας (Orfeo Negro), η γνωστή ταινία του 1959 σε σκηνοθεσία Μαρσέλ Καμί, είναι βέβαια μία σύγχρονη μεταφορά του μύθου του Ορφέα από τον βραζιλιάνο μουσικό Vinicius de Moraes, με υπόθεση που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια του εορτασμού του Καρναβαλιού στο Ρίο. Βραζιλιάνικο χρώμα, καλοδουλεμένοι ρόλοι και αξιομνημόνευτη μουσική, χάρισαν στην ταινία τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών (1959), τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας (1960) και το Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας (1960). Marcel Camus' Black Orpheus (1959), which won an Oscar for best foreign film, transports the Orpheus and Eurydice tale to a favela in modern day Brazil. In myth Orpheus is a brilliant musician whose love - Eurydice - is killed by a serpent on their wedding day and is taken to the underworld. Orpheus journeys to bring her back from the jaws of death by charming the lord of the underworld with his song.

«Ο Ιάσων και οι Αργοναύτες» (1963)

Μια γνήσια καλτ κινηματογραφική απόλαυση. Ο πρωτοπόρος της 7ης Τέχνης Ρέι Χαριχάουζεν, «ζωντανεύει» με τα χειροποίητα stop motion οπτικά εφέ του τη μυθολογία της αργοναυτικής εκστρατείας. Θεοί, ημίθεοι και τέρατα παίρνουν σάρκα και οστά στο χορταστικό αρχαιοελληνικό έπος όπου ο Ιάσων και οι Αργοναύτες ξεκινούν ένα περιπετειώδες ταξίδι για την αναζήτηση του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Σε σκηνοθεσία Ντον Τσάφι και πρωταγωνιστές τους Τοντ Άρμστρονγκ, Νάιτζελ Γκριν, Όνορ Μπλάκμαν και Τζον Κέρνι, το «Ιάσων και οι Αργοναύτες» αποτελεί μια ένοχη κινηματογραφική απόλαυση στην οποία δύσκολα μπορείς να αντισταθείς. Picture: REX FEATURES

Widely considered to be animator Ray Harryhausen's masterwork, Jason and the Argonauts (1963) tells of Jason and his quest for the golden fleece. One of the most impressive stop animation sequences in the film was a fight between three actors and seven skeletons which took four months to complete.

«Οιδίπους Τύραννος» (1967)

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι διασκευάζει την τραγωδία του Σοφοκλή στον Οιδίποδα Τύραννο του 1967, αποφεύγοντας να υποκύψει στη στερεότυπη αντίληψη του αρχαιοελληνικού κόσμου και την ίδια στιγμή εστιάζοντας στο ψυχολογικό περιεχόμενο του μύθου. Κρατώντας την κάμερα στο χέρι, ταξιδεύοντας στο Μαρόκο για να γυρίσει την ταινία και ράβοντας αντισυμβατικά κοστούμια για τους πρωταγωνιστές του, το φιλμ θα βρεθεί έτη φωτός μακριά από την ωραιοποίηση του peplum, επιτρέποντας στον «μόνιμο» συνεργάτη του Παζολίνι, Φράνκο Τσίτι και τη Σιλβάνα Μανγκάνο (Πηνελόπη/Κίρκη στον «Οδυσσέα» του 1954) να ξεχωρίσουν στους ρόλους του Οιδίποδα και της Ιοκάστης. Oedipus Rex (Edipo re) is a 1967 Italian film directed by Pier Paolo Pasolini. Pasolini adapted the screenplay from the Greek tragedy Oedipus the King written by Sophocles in 428 BC. The film was mainly shot in Morocco. A son is born to a young couple in pre-war Italy. The father, motivated by jealousy, takes the baby into the desert to be abandoned, at which point the film’s setting changes to the ancient world. The child is rescued, named Edipo by King Polybus (Ahmed Belhachmi) and Queen Merope (Alida Valli) of Corinth and raised as their own son. When Edipo (Franco Citti) learns of a prophesy foretelling that he will kill his father and marry his mother, he leaves Corinth believing that Polybus and Merope are his true parents. On the road to Thebes, Edipo meets Laius (Luciano Bartoli), his biological father, and kills him after an argument. Later Edipo solves the riddle of the Sphinx. For freeing the kingdom of Thebes from the Sphinx's curse Edipo is rewarded with kingship and marriage to queen Jocasta (Silvana Mangano), who is his biological mother. When they discover what they have done, fulfilling the prophecy, Edipo blinds himself and Jocasta commits suicide.

«Οδυσσέας» (1967)

Το Οδυσσέας (Ulysses) είναι δραματικό κινηματογραφικό έργο σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζόζεφ Στρικ βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζαίημς Τζόυς. Επειδή το έργο του Τζόυς θεωρείται από τα δυσκολότερα και μη σκηνοθετήσιμα έργα, το σενάριο αναδομήθηκε προκειμένου να μπορέσει να κινηματογραφηθεί. Picture: REX FEATURES

Ulysses (1967) was based on James Joyce's modernist novel about an ordinary day in Dublin in the life of Leopold Bloom. In his novel Joyce draws paralells with the myth of Ulysses - the Greek name for Odysseus - who was a king of Ithaca and hero of Homer's epic poem the Odyssey.

«Οιδίπους Τύραννος» (1968)

Σημαντική κινηματογραφική παραγωγή του έργου Οιδίπους Τύραννος  ήταν του 1968 στις ΗΠΑ. Οιδίποδας ήταν ο Κρίστοφερ Πλάμερ, Ιοκάστη η Λίλι Πάλμερ, Τειρεσίας ο Όρσον Γουέλς και επικεφαλής του χορού ο Ντόναλντ Σάδερλαντ. Η ταινία είχε τολμήσει τότε να δείξει τον Οιδίποδα και την Ιοκάστη να ερωτοτροπούν στο κρεβάτι τους. Έπαιζαν επίσης μετέχοντας στο Χορό οι Δήμος Σταρένιος, ο Μίνως Αργυράκης, ο Μανώλης Δεστούνης, ο Γιώργος Διαλεγμένος. Τη μουσική είχε γράψει ο Γιάννης Χρήστου. Starring Orson Wells and Christopher Plummer, Oedipus the King (1968) is an adaptation of the Greek play by Sophocles about a man who is destined to kill his father and marry his mother. Picture: REX FEATURES

«Τρωάδες» (1971)

Μεταφορά της ομώνυμης τραγωδίας του Ευριπίδη στον κινηματογράφο. Μετά την πτώση της Τροίας, η Εκάβη (Κάθριν Χέπμπορν), η Κασσάνδρα (Ζενεβιέβ Μπιζόλντ), η Ανδρομάχη (Βανέσα Ρεντγκρέιβ) και η Ελένη (Ειρήνη Παππά) καταλήγουν αιχμάλωτες των νικητών και θρηνούν τη συμφορά που τις βρήκε, αλλά και τη σκληρή μοίρα που τους επιφύλαξε η ζωή. Picture: Ronald Grant Archive

«Οι Τρωάδες είναι η ιστορία μιας γυναίκας που έχασε τους γιους της και βλέπει να χάνονται και οι κόρες της. Το να ξέρουμε πως πρόκειται για την Εκάβη κι όλα αυτά συνέβησαν πριν από 2000 χρόνια, δεν έχει σημασία. Αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να υπάρχει και σήμερα. Ο Ευριπίδης έγραψε τις Τρωάδες για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο. Νιώθοντας φρίκη από τη σφαγή που διέπραξαν οι Αθηναίοι στη Μήλο, ήθελε -- χρησιμοποιώντας τον πόλεμο της Τροίας -- να αφυπνίσει τους συγχρόνους του ενάντια στον μιλιταρισμό, στον πόλεμο και στην καταπίεση. Ο Ευριπίδης, ακόμη κι αν επρόκειτο να πληρώσει με εξορία το κουράγιο του, τόλμησε να βγάλει μια κραυγή εξέγερσης. Φτιάχνοντας αυτή την ταινία, ήθελα να ταυτίσω την δική μου κραυγή με την δική του, επειδή και σήμερα πρέπει να αφυπνισθούν οι άνθρωποι.» (Μ. Κακογιάννης)

Katherine Hepburn and Vanessa Redgrave starred in The Trojan Women (1971), an adaptation of Euripedes' Greek play. It follows Hecuba - the Queen of the Trojans and mother of Hector - and Andromach - widow of Hector - who must pull their kingdom and lives back together after the Trojan wars and protect Hector's son Astyanax after King Agamemnon decrees he must be killed.

«Μήδεια» (1988)

Ένα από τα παραγνωρισμένα αριστουργήματα του Λαρς Φον Τρίερ. Μια αναμέτρηση του ανήσυχου σκηνοθέτη με τους αρχαίους κλασσικούς, η «Μήδεια», που προβλήθηκε ως τηλεταινία στην Δανική τηλεόραση το 1988, κυκλοφόρησε στην Ελλάδα μετά από περίπου μια δεκαετία. Βασισμένος σε ένα σενάριο του δεξιοτέχνη συμπατριώτη του, Κάρλ Νράγιερ, ο Τρίερ μετέφερε τον μύθο της Μήδειας του Ευριπίδη σε σκοτεινούς δανέζικους βαλτότοπους και σε ομιχλώδεις απειλητικές στοές. Στοιχειωμένη, μυστηριακή ατμόσφαιρα, εικόνες που φορές θυμίζουν ζωγραφικούς πίνακες και η χαρακτηριστική δεξιοτεχνία και ευρηματικότητα του Τρίερ, συνθέτουν ένα μοναδικό κινηματογραφικό έργο. Picture: Ronald Grant Archive

Lars Von Trier's Medea (1988) is the grimly fatalistic retelling of the Greek tragedy from Euripides about the sun god Helios’ granddaughter who takes revenge on her husband by killing her children.

«Τροία» (2004)

Αν το μέγεθος των συζητήσεων που διεξήχθησαν στο παρασκήνιο της κυκλοφορίας του φιλμ ήταν ανάλογο της ποιότητας του, τότε θα μιλούσαμε ίσως για τη σπουδαιότερη ταινία όλων των εποχών. Μπορεί η σκηνοθεσία του Βόλφγκανγκ Πέτερσεν να ήταν μέτρια και το φιλμ να έβριθε από ανακρίβειες, παραλλαγές και ρασιοναλιστικές απλοποιήσεις του Ομηρικού έπους, όμως όλα αυτά καλυπτόταν επαρκώς από ένα υπερθέαμα γεμάτο δράση, οπτικά εφέ και ένα λαμπερό κάστ χολυγουντιανών αστέρων, στο οποίο μεσουρανεί ο Μπραντ Πιτ –φυσικά και οι κοιλιακοί του- υποδυόμενος τον Αχιλλέα. Picture: REX FEATURES

With the gods and warriors played by some of Hollywood’s leading stars of the time, including Sean Bean and Brad Pitt, Troy (2004) was the Iliad on steroids. It was one of the most expensive films in modern cinema - and looked it. 

Ρομποτικός διαστημικός εξερευνητής για τα παγωμένα φεγγάρια του Ηλιακού Συστήματος. Tunneling Cryobot Robot May Explore Icy Moons

An artist's impression of a torpedo-shaped cryobot having penetrated through Europa's ice layer and released a probe into the ocean below. Credit: NASA/JPL

Η Ευρώπη, ο δορυφόρος του Δία, καθώς και άλλα παρεμφερή παγωμένα φεγγάρια, αποτελούν προορισμούς εξαιρετικά υψηλού ενδιαφέροντος, τόσο για τη NASA, όσο και για τις άλλες διαστημικές υπηρεσίες του κόσμου, καθώς θεωρείται πιθανόν να φιλοξενούν ζωή.

Jupiter’s moon Europa, a world of ice and ocean. Credit: NASA/JPL–Caltech/SETI Institute

Ωστόσο, τα δεδομένα είναι διαφορετικά σε σχέση με αυτά (τα λίγα) που γνωρίζουμε σήμερα για αποστολές σε άλλους κόσμους, και ως εκ τούτου είναι σε εξέλιξη η τεχνολογική έρευνα για μέσα που θα είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις τέτοιων αποστολών.

Could a liquid water ocean beneath the surface of Jupiter’s moon Europa have the ingredients to support life? Here's how NASA's mission to Europa would find out.

Σε αυτό το πλαίσιο, στον προϋπολογισμό της NASA για το 2016 περιλαμβάνονται 30 εκατ. δολάρια για την ανάπτυξη του Europa Clipper concept, για την αναζήτηση ιχνών ζωής. Ωστόσο, δεν θα φέρει μαζί του σκάφος προσεδάφισης, οπότε και η επόμενη αποστολή (αυτή του Europa Clipper αναμένεται κατά το 2025) θα είναι πιο εξερευνητικού χαρακτήρα, καθώς θα πρέπει να τρυπήσει τον πάγο και να κινηθεί από κάτω του.

Artist’s concept shows a simulated view from the surface of Jupiter’s moon Europa. Image credit: NASA / JPL-Caltech.

Κι εδώ υπεισέρχονται τα αποκαλούμενα «cryobots», που θα μπορούν να ανοίξουν τούνελ μήκους 20 με 30 χιλιομέτρων στον πάγο, διατηρώντας την επικοινωνία με την επιφάνεια παράλληλα και αντέχοντας τις τεράστιες πιέσεις κάτω από τον πάγο.

Dr Bill Stone with VALKYRIE. Credit: Stone Aerospace

Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του space.com, σε αυτό το πλαίσιο κινείται η δουλειά του Μπιλ Στόουν και της εταιρείας του, Stone Aerospace, δοκιμάζοντας το πλέον ανεπτυγμένο cryobot στον κόσμο, με την ονομασία VALKYRIE (Βαλκυρία)- Very deep Autonomous Laser-powered Kilowatt-class Yo-yoing Robotic Ice Explorer- με την χρηματοδότηση του προγράμματος ASTEP της NASA.

H «Βαλκυρία» χρησιμοποιεί λέιζερ και άλλες προηγμένες μεθόδους για να ανοίξει δρόμο στον πάγο- όπως αναφέρει ο ίδιος ο Στόουν, το ρομπότ αυτό λειτουργεί.

Το 2003 η εταιρεία έλαβε χρηματοδότηση από τη NASA για το DEPTHX (Deep Phreatic Thermal eXplorer), ένα αυτόνομο ρομπότ για την εξερεύνηση των βυθών, με το βλέμμα κάποια στιγμή προς την εξερεύνηση της Ευρώπης.

Concept art of VALKYRIE cryobot from Stone Aerospace. Credit: Stone Aerospace

Το VALKYRIE αποτελεί εξέλιξη του ρομπότ εκείνου, με τη δυνατότητα να αφήνει την πηγή ενέργειάς του στην επιφάνεια και να μεταδίδει την ενέργεια μέσω λέιζερ, περνώντας από μία οπτική ίνα πλάτους μερικών microns.

Επί της παρούσης, το VALKYRIE διαθέτει ένα λέιζερ μόλις των 5 kilowatt, ωστόσο για τα δεδομένα του παγωμένου δορυφόρου του Δία απαιτούνται ανάμεσα σε 250 kilowatts και ένα megawatt.

Looking down a hole in the Matanuska glacier that has just been melted by the passage of the VALKYRIE probe. The yellow cable sheaths the laser fiber.  Credit: Stone Aerospace

To cryobot χρησιμοποιεί την ενέργεια του λέιζερ για να θερμαίνει νερό, λιώνοντας τον πάγο μπροστά, ενώ το νερό από πίσω παγώνει πάλι γύρω από την ίνα, επιτρέποντας διατήρηση της ροής ενέργειας και δεδομένων. Το 2014 κατάφερε να κατεβεί σε βάθος 31 μέτρων στον παγετώνα Ματανούσκα, αλλά κατά τον Στόουν οι δυνατότητές του είναι πολύ μεγαλύτερες.

Πέρα από τη διάτρηση του πάγου, υπάρχει και το θέμα της κίνησης στον παγωμένο ωκεανό: εκεί την αποστολή θα αναλάβει το DEPTHX και ένα νέο αυτόνομο υποβρύχιο ρομπότ, το ΑRTEMIS (Autonomous Rover/ airborne – radar Transects of the Environment Beneath the McMurdo Ice Shelf), που θα είναι σε θέση να λειτουργεί ως «μητρικό σκάφος» αποστέλλοντας μικρότερα drones σε περιοχές ενδιαφέροντος.

Ενεργά ηφαίστεια στην Αφροδίτη. Study suggests active volcanism on Venus

Καλλιτεχνική απεικόνιση των ενεργών ηφαιστείων της Αφροδίτης. Artist's impression of a volcano erupting on Venus. Whether Venus really is active today is a hot topic in planetary science. Credit: ESA - AOES Medialab

Μία νέα μελέτη επιβεβαιώνει προηγούμενες που δείχνουν ότι η Αφροδίτη, ο κοντινότερος πλανήτης στη Γη, κατά πάσα πιθανότητα είναι ακόμη ενεργή ηφαιστειακά.

Νέα ευρήματα

This perspective view of the geology of Venus superposed on topography shows a broad topographic rise (Atla Regio) in the center (red, with radiating purple spokes) and surrounding volcanic plains (green and blue). The large Venus volcano Ozza Mons (red, center) is several hundreds of miles across. Radiating from this rise are numerous tectonic rift zones (mapped in purple), regions of stretched and faulted crust of Venus. Although geologically relatively recent in the 4.5 billion year history of Venus, these terrains could be many hundreds of million years old and no longer active. New images and measurements from the European Space Agency Venus Express Camera, however, show evidence that parts of the rift zones are the locations of active volcanism, providing compelling evidence that Venus in general, and the rift zones in particular, continue to be sites of volcanic and tectonic activity well into the modern era. In this image, color data was obtained from the global geological map of Venus (Ivanov & Head, 2011), texture data was acquired from Magellan Synthetic Aperture Radar (SAR) Left-Look FMAP (full resolution radar map) global mosaic, both draped over Magellan Global Topography data. Ivanov, M. A., and J. W. Head III (2011), Global geological map of Venus, Planet. Space Sci., 59, 1559-1600, doi: 10.1016/j.pss.2011.07.008. Credit: Ivanov/Head/Dickson/Brown University

Η Αφροδίτη είναι καλυμμένη από ένα πυκνό νέφος, με συνέπεια οι αστρονόμοι να δυσκολεύονται να κάνουν άμεσες παρατηρήσεις και έτσι να βασίζουν τα δεδομένα τους κυρίως σε στοιχεία από ραντάρ και άλλα μήκη κύματος ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας πέρα από το ορατό φως.

Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν ενδείξεις για ροές λάβας στην επιφάνεια του πλανήτη. Τώρα, οι επιστήμονες έχουν σαφέστερες από ποτέ ενδείξεις ότι υπάρχουν μέχρι σήμερα ενεργά ηφαίστεια στην Αφροδίτη, καθώς εντόπισαν ορισμένα καυτά σημεία, όπου παρατηρούνται μεγάλες αλλαγές θερμοκρασίας σε διάστημα λίγων μόνο ημερών. Εκτιμάται ότι οι θερμοκρασιακές μεταβολές οφείλονται στη συνεχιζόμενη ηφαιστειακή δραστηριότητα.

Infographic summarising three key pieces of evidence that can be explained by recent volcanic activity on Venus. Credit: ESA

Η ανάλυση των στοιχείων από το σκάφος Venus Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), στο υπέρυθρο μήκος κύματος που μπορεί να διαπεράσει το νέφος πάνω από την επιφάνεια, δείχνει ότι αυτά τα εφήμερα καυτά σημεία καλύπτουν έκταση από ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο έως 200 χλμ., με την θερμοκρασία τους περιοδικά να ξεπερνά τους 825 βαθμούς Κελσίου, πολύ πάνω από τον μέσο όρο των 480 βαθμών για τον πλανήτη.

Όταν η λάβα (εφόσον όντως πρόκειται για λάβα) κρυώνει κάπως, τότε η θερμοκρασία επανέρχεται στα συνήθη επίπεδα. Η σχετική διεθνής μελέτη, με επικεφαλής τον Ε. Β. Σαλίγκιν του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ της Γερμανίας, παρουσιάστηκε στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters».

Πηγή: "Active Volcanism on Venus in the Ganiki Chasma Rift Zone," E. V. Shalygin, Geophysical Research Letters, 2015. onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/2015GL064088/full

Ινδιάνος ήταν ο «Πρώτος Αρχαίος». 8,500-Year-Old 'Kennewick Man' Is Native American

Ο άνθρωπος Kennewick ήταν όπως φαίνεται ινδιάνος και δεν είχε σχέση με ευρασιατικές φυλές. A new study has found that the 8,500-year-old skeleton known as Kennewick Man contains DNA that is most closely related to modern-day Native Americans. Here, a clay facial reconstruction of Kennewick Man was carefully sculpted around the morphological features of his skull. Credit: Sculpted bust of Kennewick Man by StudioEIS based on forensic facial reconstruction by sculptor Amanda Danning. Photo by Brittney Tatchell, Smithsonian Institution

Το 1996 στις όχθες του ποταμού Κολούμπια στην πολιτεία της Ουάσιγκτον (η πιο βορειοδυτική πολιτεία των ΗΠΑ) εντοπίστηκε ο σκελετός ενός ανθρώπου ηλικίας εννέα χιλιάδων ετών που ονομάστηκε άνθρωπος Kennewick. Οι τοπικές φυλές των ινδιάνων θεώρησαν ότι πρόκειται για ένα από τους πρώτους προγόνους τους και μάλιστα τον ονόμασαν «Πρώτο Αρχαίο».

Forensic anthropologist Kari Bruwelheide arranging the bones of Kennewick Man, who was tall for his time and lived as a hunter-gatherer. Credit: Photo by Chip Clark, Smithsonian Institution

Οι ινδιάνοι απαίτησαν ο σκελετός να θαφτεί άμεσα γιατί αποτελεί βλασφημία για αυτούς και τις παραδόσεις τους να παραμένει έξω από το χώμα και πολύ περισσότερο να γίνει αντικείμενο μελέτης. Όμως ομάδα ανθρωπολόγων υποστήριξε ότι επρόκειτο για τον πιο καλοδιατηρημένο και ολοκληρωμένο σκελετό τέτοιας ηλικίας και ότι οι πρώτες παρατηρήσεις δείχνουν ότι ο άνθρωπος αυτός δεν διέθετε ινδιάνικα χαρακτηριστικά αλλά έμοιαζε με άνθρωπο της Καυκάσιας φυλής. Για αυτό κινήθηκαν δικαστικά και τελικά το 2004 κατάφεραν να κερδίσουν απόφαση που επέτρεπε την μελέτη του σκελετού.

DNA from the 8,500-year-old skeleton of an adult man found in 1996, in Washington, is more closely related to Native American populations than to any other population in the world, according to an international collaborative study. GeoGenetics clean lab. Credit: Mikal Schlosser

Αρχικά οι ανατομικές μελέτες στον άνθρωπο Kennewick έδειχναν ότι είχε κοινά χαρακτηριστικά με Ευρωπαίους αλλά και χαρακτηριστικά με Ιάπωνες και Πολυνήσιους. Ομάδα επιστημόνων του Κέντρου ΓεοΓενετικής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Δανίας και του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης κατάφερε να εξάγουν DNA από τον σκελετό.

Experts collaborated to create a bust showing how Kennewick Man may have looked. New research shows the man may have been more closely related to Native American populations than any other population. Sculpted bust by StudioEIS; forensic facial reconstruction by sculptor Amanda Danning; photograph by Brittany Tatchell/Smithsonian.

Η ανάλυση του γενετικού υλικού έδειξε ότι ο άνθρωπος Kennewick έχει περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με τους ιθαγενείς της Αμερικής από ότι με κάποια άλλη ανθρώπινη φυλή. Μάλιστα η ανάλυση υποδεικνύει και την φυλή στην οποία ανήκε ο άνθρωπος αυτός. Πρόκειται για τη φυλή Colville κοινότητες της οποίας εξακολουθούν να υπάρχουν στην πολιτεία της Ουάσιγκτον. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Πηγή: Morten Rasmussen, Martin Sikora, Anders Albrechtsen, Thorfinn Sand Korneliussen, J. Víctor Moreno-Mayar, G. David Poznik, Christoph P. E. Zollikofer, Marcia S. Ponce de León, Morten E. Allentoft, Ida Moltke, Hákon Jónsson, Cristina Valdiosera, Ripan S. Malhi, Ludovic Orlando, Carlos D. Bustamante, Thomas W. Stafford, David J. Meltzer, Rasmus Nielsen, Eske Willerslev. The ancestry and affiliations of Kennewick Man. Nature, 2015; DOI: 10.1038/nature14625

Ναι, η κόλαση υπάρχει στο κέντρο της Γης! Researchers find Earth's core contain's 90% of planet's sulphur

Τεράστιες ποσότητες θείου βρίσκονται στον πυρήνα του πλανήτη. A cutaway of the Earth revealing the inner core and the Earth's other layers the outercore, the mantle and the crust.

Τελικά, μάλλον υπάρχει ένα ίχνος αλήθειας στους παλιούς μύθους ότι στα έγκατα της Γης, υπάρχει ένας καταχθόνιος κόσμος γεμάτος θειάφι, που μερικοί λένε και κόλαση. Νέες εκτιμήσεις των επιστημόνων επιβεβαιώνουν ότι ο πυρήνας του πλανήτη μας περιέχει τεράστιες ποσότητες παγιδευμένου θείου, δεκαπλάσιου από όσο υπάρχει στην επιφάνεια.

  

Η ανακάλυψη

Sulpher crystals. (James Petts/creative commons)

Ομάδα ερευνητών από τη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ελβετία και τις ΗΠΑ υπολόγισε ότι ο πυρήνας της Γης περιέχει έως 8,5Χ10^18 τόνους θείου. Η ποσότητα αυτή -σχεδόν το 10% της μάζας της Σελήνης- είναι περίπου δεκαπλάσια σε σχέση με το θείο που έχει υπολογισθεί ότι υπάρχει στην υπόλοιπη Γη, συνήθως κοντά σε ηφαίστεια και θερμοπηγές.

Ο πυρήνας ξεκινά σε βάθος 2.900 χιλιομέτρων κάτω από τα πόδια μας και ασφαλώς είναι αδύνατον να μελετηθεί άμεσα από τους επιστήμονες. Όμως η νέα διεθνής μελέτη κατέφυγε σε έμμεσες γεωχημικές μεθόδους υπολογισμού σχετικά με τη χημική σύνθεση του πυρήνα.

Οι γεωεπιστήμονες υποπτεύονταν εδώ και καιρό ότι υπάρχει πολύ θείο στον πυρήνα, όμως είναι η πρώτη φορά που πιστεύουν ότι έχουν απτές ενδείξεις για τη συσσώρευσή του εκεί, γεγονός που φαίνεται να ενισχύει και τη θεωρία ότι το φεγγάρι σχηματίσθηκε από μια πλανητική σύγκρουση πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.

Οι αναλύσεις

A cataclysmic event in the distant past - when the Earth collided with a large, planet-sized body, tearing off the part which became our Moon - left a fingerprint, which has been used to confirm the core content.

Εδώ και δεκαετίες ήταν γνωστό -μέσω ανάλυσης των σεισμικών κυμάτων που διατρέχουν το υπέδαφος- ότι ο πυρήνας του πλανήτη μας είναι πολύ ελαφρύς για να αποτελείται μόνο από σίδηρο και νικέλιο. Συνεπώς οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι πρέπει να περιέχει και ελαφρύτερα χημικά στοιχεία, όπως το θείο, το οξυγόνο και ο άνθρακας, πράγμα όμως που είναι αδύνατο να επιβεβαιωθεί με παρατήρηση.

Ευτυχώς, η κατακλυσμική σύγκρουση που δημιούργησε κάποτε τη Σελήνη, πιθανότατα άφησε ένα χρήσιμο «δακτυλικό αποτύπωμα», καθώς -σύμφωνα με τις επιστημονικές εκτιμήσεις- η πρόσκρουση έλιωσε τον μανδύα της Γης (το ενδιάμεσο στρώμα μεταξύ φλοιού και πυρήνα), οδηγώντας στη δημιουργία ενός υγρού πλούσιου σε θείο, ένα μέρος του οποίου καταβυθίσθηκε και κατέληξε στον πυρήνα.

Η επιβεβαίωση αυτής της θεωρίας έγινε μέσω σύγκρισης της αναλογίας των ισοτόπων (ατόμων του ίδιου χημικού στοιχείου με ελαφρώς διαφορετική μάζα) στον φλοιό και στον μανδύα, με τα ανάλογα ισότοπα στους μετεωρίτες που έχουν βρεθεί στη Γη και πιστεύεται ότι ταιριάζουν καλύτερα με την αρχική χημική σύνθεση της Γης. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geochemical Perspectives Letters».