Όλο και λιγότερες ερωτικές επαφές φέρνει ο γάμος. Americans are having sex less often, new study shows

Chôbunsai Eishi, Concours de plaisirs des quatre saisons, 1794-1801. Οι ενήλικοι σήμερα κάνουν λιγότερο σεξ από ό,τι πριν από 20 χρόνια - κύριο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι έγγαμοι και όσοι συγκατοικούν. While the topic of sex is less taboo than it was a generation ago, that doesn't necessarily mean people are having more of it. According to a new study, Americans who were married or living together had sex 16 fewer times per year in 2010-2014 compared to 2000-2004. The survey also found that overall, Americans had sex about nine fewer times per year in 2010-2014 compared to 1995-1999.

Οι ενήλικες σήμερα κάνουν λιγότερο σεξ από ό,τι πριν 20 χρόνια, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Archives of Sexual Behavior. Μάλιστα, η μεγαλύτερη μείωση της συχνότητας των ερωτικών επαφών αφορά στους έγγαμους και σε όσους συγκατοικούν. 

Όμως, και οι νεότερες γενιές πλέον κάνουν πιο αραιά έρωτα, συγκριτικά με τις προηγούμενες. Οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ψυχολογίας Τζιν Τουίντζ, ανέλυσαν στοιχεία για ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα άνω των 26.000 ενηλίκων (το 96% ετεροφυλόφιλων), οι οποίοι ερωτήθηκαν για τη σεξουαλική ζωή τους από το 1989 μέχρι σήμερα.

Πιο αραιές οι σεξουαλικές επαφές

People in their 20s have sex more than 80 times per year, declining to 60 times per year by age 45, and 20 times per year by age 65. Each year after the peak of sexual frequency at 25, sexual frequency declines 3.2 percent. Credit: © astrosystem / Fotolia

Κι ενώ στις ημέρες μας το σεξ δεν είναι πια θέμα ταμπού όπως στο παρελθόν, αυτό δεν φαίνεται να έχει παίξει ρόλο στο να αυξηθεί η συχνότητά του - μάλλον το αντίθετο. Ο μέσος παντρεμένος (ή όποιος συζεί για χρόνια) κάνει πλέον κάθε χρόνο 16 λιγότερες φορές σεξ από ό,τι την περίοδο 2000-2004.

Συνολικά, ο μέσος ενήλικος -παντρεμένος και μη- κάνει μετά το 2010 εννέα φορές πιο αραιά σεξ από ό,τι την περίοδο 1995-1999. Προφανώς όποιος έχει μόνιμο σύντροφο, κάνει συχνότερα σεξ από όποιον δεν έχει.

Επιπλέον, κάποιος που έχει γεννηθεί μετά το 1995 κάνει κατά μέσο όρο έξι φορές λιγότερες σεξ ετησίως σε σχέση με κάποιον γεννημένο στη δεκαετία του 1930. Τα άτομα 20-30 ετών κάνουν σεξ πάνω από 80 φορές μέσα στο έτος (δηλαδή περίπου μία φορά κάθε τέσσερις ή πέντε μέρες). Για τους 45άρηδες η συχνότητα πέφτει στις 60 φορές το χρόνο (μία φορά κάθε έξι μέρες) και στους 65άρηδες στις 20 φορές (μία φορά κάθε 18 μέρες).

Πλήγμα το ότι οι έγγαμοι λιγοστεύουν

Marc Chagall, The Couple in Blue. Couples married or living together reported the largest decline in sexual frequency.

Η μείωση των ερωτικών επαφών οφείλεται τόσο στο ότι οι παντρεμένοι κάνουν πια σεξ λιγότερο συχνά, όσο και στο ότι οι έγγαμοι λιγοστεύουν.

Η συχνότητα σεξουαλικής δραστηριότητας κορυφώνεται στην ηλικία των 25 ετών και στη συνέχεια μειώνεται κατά 3,2% κάθε χρόνο που περνάει (ή 1,2 λιγότερες φορές σεξ ετησίως).

«Τα ευρήματα δείχνουν μια σημαντική αναστροφή σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες, όσον αφορά το γάμο και το σεξ. Στη δεκαετία του 1990 οι παντρεμένοι έκαναν σεξ περισσότερες φορές μέσα στο έτος σε σχέση με τους ανύπαντρους, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 και μετά η τάση αντιστράφηκε και πλέον οι οι ανύπαντροι κάνουν σεξ συχνότερα», εξηγεί η δρ Τουίντζ.

Πολυπαραγοντικό ζήτημα

Και συμπληρώνει πως «οι μεταβαλλόμενοι ρόλοι των δύο φύλων (η δυναμική μεταξύ άνδρα-γυναίκας στο σπίτι και στη δουλειά), η μεγαλύτερη χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι περισσότερες διαθέσιμες εναλλακτικές επιλογές, αλλά επίσης η οικονομική κρίση και η αύξηση της κατάθλιψης, φαίνεται να παίζουν τον δικό τους ρόλο. Για αρκετούς νέους πάντως, το πιο αραιό σεξ φαίνεται να είναι μια συνειδητή επιλογή».

Πηγές: Jean M. Twenge, Ryne A. Sherman, Brooke E. Wells. Declines in Sexual Frequency among American Adults, 1989–2014. Archives of Sexual Behavior, 2017; DOI: 10.1007/s10508-017-0953-1 - http://www.tovima.gr/science/psychology-sociology/article/?aid=866196

Νίκος Καββαδίας, «Γυναίκα»

Γκούσταφ Κλιμτ, Οι Τρεις Ηλικίες της Γυναίκας, 1905

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία

Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα

Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία

Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα

Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου

Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει

Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου

για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δεν με ορίζει

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι

Γιομάτη φύκια και ροδάνθη, αμφίβια Μοίρα

Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι

πρώτη φορά, σε μια σπηλιά, στην Αλταμίρα

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει

Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ’ είδες

Στην άμμο πάνω σ’ είχα ανάστροφα ζαβώσει

τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο

διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα

Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω

ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα

Jules Pascin, Portrait of Lucy Krohg, c. 1925. Lucy Krohg, wife of the Norwegian artist Per Krohg, was Pascin's mistress. Upon his death in 1930, Pascin (1885 - 1930) left his entire body of work to her and to his wife, Hermine David. Lucy Krogh opened the Galerie Lucy Krohg in Paris in 1932, and exhibited Pascin's work there.

(Από τη συλλογή Τραβέρσο, Άγρα, 1990)

Η NASA θα δημιουργήσει το πιο ψυχρό σημείο στο Σύμπαν. NASA Wants to Create the Coolest Spot in the Universe

Καλλιτεχνική άποψη της μαγνητο-οπτικής παγίδας που θα χρησιμποιηθεί στο πείραμα της NASA. Artist's concept of an atom chip for use by NASA's Cold Atom Laboratory (CAL) aboard the International Space Station. CAL will use lasers to cool atoms to ultracold temperatures. Image Credit: NASA

Δεδομένου ότι στην κοσμική μικροκυματική ακτινοβολία που γεμίζει ολόκληρο το σύμπαν αντιστοιχεί μια θερμοκρασία περίπου 2,7 Κ, θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν υπάρχει σώμα με μικρότερη θερμοκρασία. Κι όμως δεν είναι έτσι!

Ένα νεφέλωμα που ονομάζεται Boomerang, που απέχει 5000 έτη φωτός από τη Γη, έχει θερμοκρασία περίπου 1Κ. Το νεφέλωμα διαστέλλεται πολύ γρήγορα και γι αυτό έχει τόσο χαμηλή θερμοκρασία. Στα γήινα όμως εργαστήρια είναι δυνατόν να επιτευχθούν πολύ μικρότερες θερμοκρασίες.

Φέτος το καλοκαίρι, η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) θα επιχειρήσει την δημιουργία του ψυχρότερου σημείου στο σύμπαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Θα στείλει στον Διαστημικό Σταθμό ένα «κουτί» υψηλής τεχνολογίας σε μέγεθος μπαούλου, όπου θα υπάρχουν ένας θάλαμος κενού, λέιζερ και ένα ηλεκτρομαγνητικό «μαχαίρι». Αυτά θα χρησιμοποιηθούν για να εξαλείψουν την ενέργεια των σωματιδίων ενός αερίου, επιβραδύνοντάς τα τόσο πολύ, ώστε να παραμείνουν σχεδόν ακίνητα.

Το πάγωμα των ατόμων του αερίου θα κατεβάσει τη θερμοκρασία τους σε μόλις ένα δισεκατομμυριοστό του βαθμού πάνω από το απόλυτο μηδέν. Θα πρόκειται για μια θερμοκρασία τουλάχιστον 100 εκατομμύρια φορές πιο χαμηλή από αυτήν που υπάρχει στα βάθη του διαστήματος.

CAL Mission architecture. Image Credit: NASA

Η συσκευή όπου θα γίνει το πείραμα, λέγεται Εργαστήριο Κρύων Ατόμων (CAL), αναπτύχθηκε από το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA και θα ταξιδέψει στον ISS τον Αύγουστο πάνω σε ένα πύραυλο της ιδιωτικής εταιρείας SpaceX.

«Η μελέτη αυτών των υπέρ-ψυχρων ατόμων μπορεί να μεταμορφώσει την κατανόησή μας για την ύλη και τη θεμελιώδη φύση της βαρύτητας. Τα πειράματα που θα κάνουμε, θα μας δώσουν νέες ενοράσεις για τη βαρύτητα και τη σκοτεινή ενέργεια, μερικές από τις πιο διάχυτες δυνάμεις στο σύμπαν», δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμων Ρόμπερτ Τόμσον του JPL.

Διανομή ταχυτήτων (τρεις εικόνες) για ένα αέριο από άτομα ρουβιδίου, επιβεβαιώνοντας την ανακάλυψη μια νέας φάσης της ύλης, του συμπυκνώματος Bose-Einstein. Αριστερά: Λίγο πριν την εμφάνιση του συμπυκνώματος Bose–Einstein. Κέντρο: Λίγο μετά την εμφάνιση του συμπυκνώματος Bose–Einstein. Δεξιά: μετά την περαιτέρω εξάτμιση, αφήνοντας ένα δείγμα σχεδόν καθαρού συμπυκνώματος. Από την εργασία των Cornell και Carl Wieman που τους χάρισε το Νόμπελ. Bose–Einstein condensate In the July 14, 1995 issue of Science magazine, researchers from JILA reported achieving a temperature far lower than had ever been produced before and creating an entirely new state of matter predicted decades ago by Albert Einstein and Indian physicist Satyendra Nath Bose. Cooling rubidium atoms to less than 170 billionths of a degree above absolute zero caused the individual atoms to condense into a "superatom" behaving as a single entity. The graphic shows three-dimensional successive snap shots in time in which the atoms condensed from less dense red, yellow and green areas into very dense blue to white areas. JILA is jointly operated by NIST and the University of Colorado at Boulder.

Όταν τα άτομα ψυχθούν σε τόσο ακραίες θερμοκρασίες μέσα στο Εργαστήριο Κρύων Ατόμων, μπορεί να σχηματίσουν μια διακριτή κατάσταση της ύλης, γνωστή ως συμπύκνωμα Bose-Einstein, στην οποία έχει αρχίσει πλέον να ισχύει η κβαντική και όχι η συνήθης φυσική. Τότε η ύλη μπορεί να συμπεριφέρεται λιγότερο σαν σωματίδια και περισσότερο σαν κύματα.

Μέχρι σήμερα η NASA δεν έχει δημιουργήσει ή παρατηρήσει ποτέ ένα συμπύκνωμα Bose-Einstein στο διάστημα. Στη Γη, λόγω της βαρύτητας, τέτοια συμπυκνώματα μπορούν να παρατηρηθούν μόνο για κλάσματα του δευτερολέπτου. Αλλά στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, με την μικρότερη βαρύτητα, μπορεί να παρατηρηθούν για περισσότερο χρόνο, ίσως για πέντε έως δέκα δευτερόλεπτα.

Πέντε διαφορετικές επιστημονικές ομάδες από αμερικανικά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα θα διεξάγουν πειράματα στον ISS με το Εργαστήριο Κρύων Ατόμων. Τα πειράματα αυτά μπορεί στο μέλλον να οδηγήσουν σε διάφορες πρακτικές εφαρμογές (βελτιωμένους αισθητήρες, κβαντικούς υπολογιστές, ατομικά ρολόγια κ.α.).

Πηγές: www.amna.gr – www.jpl.nasa.gov

Αρχαία εξημερωμένα φυτά κυριαρχούν στον «παρθένο» Αμαζόνιο. Ancient peoples shaped the Amazon rainforest

Ανθρώπινη παρέμβαση. We often think of the Amazon rainforest as a vast expanse of nature untouched by humans. But a new study suggests that's not true -- in fact, today's rainforest is shaped by trees that were cultivated by indigenous peoples thousands of years ago. The canopy of a forest in French Guiana with Amazonian hyperdominant domesticated palm species. Credit: Daniel Sabatier

Είναι στην φαντασία μας μια απέραντη, παρθένα ζούγκλα. Κι όμως, το υγρό τροπικό δάσος του Αμαζονίου διαμορφώθηκε από αρχαίους πολιτισμούς, οι οποίοι έκαναν τα αγαπημένα δέντρα τους πολύ πιο κοινά από ό,τι θα ήθελε η φύση.

Μελέτη στο περιοδικό Science επιβεβαιώνει προηγούμενες αρχαιολογικές ενδείξεις για το ρόλο των αρχαίων γηγενών πληθυσμών στη διαμόρφωση του τοπίου στον Αμαζόνιο. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, τα εξημερωμένα είδη καρποφόρων δέντρων είναι πέντε φορές πιο πιθανό να υπερεκπροσωπούνται στη βιοποικιλότητα της περιοχής σε σχέση με μη εξημερωμένα δέντρα.

Επιπλέον, τα εξημερωμένα δέντρα είναι πολύ πιο άφθονα σε περιοχές όπου βρίσκονταν ανθρώπινη πληθυσμοί πριν από την άφιξη των ευρωπαίων κατακτητών.

Hans ter Steege (right side) is the coordinator of the Amazon Tree Diversity Network with local communities in a forest plot. Credit: Hans ter Steege

Η ερευνητική ομάδα ξεκίνησε με μια λίστα 85 δέντρων για τα οποία υπήρχαν ενδείξεις εξημέρωσης, όπως για παράδειγμα οι μεγάλοι καρποί. Μετρήσεις πεδίου σε 1.091 σημεία της λεκάνης του Αμαζονίου έδειξαν ότι 20 από τα 85 είδη ήταν ασυνήθιστα κοινά ή, όπως το ονομάζουν οι ερευνητές, ήταν «υπερκυρίαρχα».

Η σύγκριση περιοχών στις οποίες υπάρχουν ή δεν υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα ανθρώπινης παρουσίας έδειξε στη συνέχεια ότι τα εξημερωμένα δέντρα ήταν πολύ πιο κοινά σε περιοχές όπου έζησαν άνθρωποι.

Η σύνδεση αυτή ήταν ιδιαίτερα έντονη στο κομμάτι του Αμαζονίου που βρίσκεται εντός της Βολιβίας, με τα εξημερωμένα δέντρα να αντιστοιχούν στο 61% της ποικιλότητας δέντρων.

Η υπέρμετρη εξάπλωση αυτών των ειδών, λένε οι ερευνητές, ευνοήθηκε από το γεγονός ότι τα δέντρα αυτά επιζούν και αναπαράγονται σχετικά εύκολα στο περιβάλλον της ζούγκλας.

Εκατοντάδες χρόνια μετά την άφιξη των Ευρωπαίων, οι οποίοι σχεδόν εξαφάνισαν τους ιθαγενείς του Αμαζονίου, το απέραντο δάσος φέρει ακόμα τα ίχνη της ανθρώπινης παρουσίας.

Amazon rainforest in Tambopata reserve, Peru. Credit: © salparadis / Fotolia

Και θεωρείται πλέον βέβαιο ότι αυτό το πολύτιμο οικοσύστημα έπαψε να είναι παρθένο εδώ και αρκετές χιλιάδες χρόνια.

Πηγές: "Persistent effects of pre-Columbian plant domestication on Amazonian forest composition," Science, science.sciencemag.org/cgi/doi/10.1126/science.aal0157 - http://www.tovima.gr/science/article/?aid=865780

Το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης. The Meaning Of Human Existence

Vincent Van Gogh, Au seuil de l'éternité, With the threshold of eternity, 1890. Πώς προέκυψε το ανθρώπινο γένος και γιατί διατηρείται στη ζωή σε έναν πλανήτη σαν τον δικό μας; Κατέχουμε μια ειδική θέση στο Σύμπαν και το πεπρωμένο μας ορίζει να υπάρχουμε σε αυτό; Προς τα πού οδεύουμε ως είδος και, το πιο δύσκολο ερώτημα, για ποιο λόγο; “What are we? Where do we come from? Where are we going?”

Από το ύψος των 85 του χρόνων, τη διεθνή αναγνώριση της επιστημονικής προσφοράς του και τα δύο βραβεία Πούλιτζερ για το συγγραφικό του έργο, ο βιολόγος Έντουαρντ Γουίλσον επιχειρεί στο τελευταίο βιβλίο του να απαντήσει σε τέτοια βασανιστικά ερωτήματα.

Harvard Professor Emeritus E.O. Wilson has spent most of his 60-year career in pursuit of evolutionary biology. His studies of and writings about ants and their social organizations earned him the moniker “the father of sociobiology,” as well as a bevy of honors and awards, including two Pulitzer Prizes and a U.S. National Medal of Science.

Γνωστός στο ευρύ κοινό για τις πρωτοποριακές ζωολογικές του έρευνες ή για τη διατύπωση, κατά τη δεκαετία του 1970, της θεωρίας της κοινωνιοβιολογίας, ο Γουίλσον θεωρείται δικαίως ένας από τους πλέον παραγωγικούς και προκλητικούς επιστήμονες της εποχής μας. Με ένα πλουσιότατο ερευνητικό έργο για το οποίο τιμήθηκε, το 1990, από τη Βασιλική Ακαδημία Επιστημών της Σουηδίας με το Bραβείο Crafoord -απονέμεται σε πεδία τα οποία δεν καλύπτονται από το Βραβείο Νόμπελ. Επίσης του έχουν απονεμηθεί περισσότερα από 100 βραβεία διεθνώς.

Παρ’ όλα αυτά, η ριζοσπαστική και αντικομφορμιστική του προσέγγιση διατυπώνεται ρητά από τις πρώτες σελίδες αυτού του βιβλίου, στις οποίες φροντίζει εξαρχής να ξεκαθαρίσει ότι:

«Η ανθρωπότητα εμφανίστηκε από μόνη της, μέσω μιας σειράς επάλληλων συμβάντων κατά την εξέλιξη. Δεν είμαστε προκαθορισμένοι να εκπληρώσουμε κάποιον σκοπό· ούτε έχουμε να δώσουμε λόγο σε οποιαδήποτε δύναμη πέρα από τον εαυτό μας. Θα μας σώσει μόνο η σοφία που βασίζεται στην αυτεπίγνωση και όχι η ευλάβεια. Δεν θα υπάρξει εξιλέωση ή δεύτερη ευκαιρία που θα μας δοθεί άνωθεν. Είναι ανόητο να θεωρούμε τον πλανήτη μας προσωρινό σταθμό προς έναν καλύτερο (επουράνιο) κόσμο. Μόνο αυτόν έχουμε να κατοικούμε και τούτο το νόημα να ξεδιπλώσουμε»!

Μολονότι η εξέλιξή κατέστησε σταδιακά το είδος μας κυρίαρχο πάνω στα άλλα ζωικά είδη και ευρύτερα στον πλανήτη μας, σήμερα έχουμε περιέλθει σε μια ιδιαίτερα δυσμενή θέση και θα έπρεπε να είναι σαφές ότι χρησιμοποιούμε όλη αυτή τη δύναμή μας καταστροφικά απέναντι σε κάθε μορφή ζωής. Κάτι που αργά ή γρήγορα θα αποδειχτεί αυτοκαταστροφικό και για εμάς τους ίδιους.

Για τον συγγραφέα είναι σαφές ότι οι βιολογικές προσαρμογές που καθόριζαν τις άλλοτε τόσο επιτυχείς συμπεριφορές μας, σήμερα αποδεικνύονται το πιο σοβαρό εμπόδιο στην επιβίωση του είδους μας.

What would an alien civilization like to know about this one? Not our science -- we are juveniles to them. They would like to know very much about our culture. -- E.O. Wilson

Γραμμένο από έναν από τους μεγαλύτερους βιολόγους της εποχής μας, το βιβλίο αποτελεί τη βαρύνουσα και άκρως ανησυχητική μαρτυρία ενός καταξιωμένου μελετητή, ο οποίος, βασιζόμενος σε πλήθος δεδομένων, υποστηρίζει:

«Δεν υπάρχει κάποιο απύθμενο μυστήριο της ζωής. Δαίμονες και θεοί δεν διεκδικούν την αφοσίωσή μας. Αντιθέτως, είμαστε αυτοδημιούργητοι, ανεξάρτητοι, μόνοι και εύθραυστοι· ένα βιολογικό είδος προσαρμοσμένο να ζει σε έναν βιολογικό κόσμο. Αυτό που έχει σημασία για τη μακροχρόνια επιβίωσή μας είναι η ευφυής αυτεπίγνωση, βασισμένη σε μεγαλύτερη ανεξαρτησία σκέψης από όση γίνεται ανεκτή σήμερα ακόμη και στις πιο προηγμένες δημοκρατικές κοινωνίες μας».

Salvador Dali, Perspectives, 1936. The human epoch that began in biological evolution and passed into pre-, then recorded, history is now more than ever before in our hands. Yet alarmed that we are about to abandon natural selection by redesigning biology and human nature as we wish them, Wilson soberly concludes that advances in science and technology bring us our greatest moral dilemma since God stayed the hand of Abraham.

«Η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μας οδηγεί στο μέγιστο των ηθικών διλημμάτων αφότου άγγελος Κυρίου συγκράτησε το χέρι του Αβραάμ: σε ποιον βαθμό να μετασκευάσουμε τον ανθρώπινο γονότυπο. […] Είμαστε κοντά στο να εγκαταλείψουμε τη φυσική επιλογή, τη διεργασία που μας δημιούργησε, για να κατευθύνουμε οι ίδιοι την εξέλιξή μας μέσω εκούσιας επιλογής —τη διεργασία του επανασχεδιασμού της βιολογίας μας και της ανθρώπινης φύσης έτσι όπως θα θέλαμε να είναι. […]»

Πηγές: efsyn.gr – www.katoptro.gr

Μια «εγχείρηση ανοικτής καρδιάς» στον επιταχυντή του CERN. Huge Large Hadron Collider experiment gets 'heart transplant'

Replacing the CMS's pixel detector should help scientists search for signs of new physics. Credit: CERN

Με «εγχείρηση ανοικτής καρδιάς» παρομοίασαν οι υπεύθυνοι του CERN την αναβάθμιση που έκαναν στο πείραμα CMS (Compact Muon Solenoid), ένα από τα τέσσερα πειράματα μεγάλα που διεξάγονται στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). Στο πλαίσιο της αναβάθμισης, αντικατέστησαν τον ανιχνευτή pixels του CMS, δηλαδή την κάμερα που αναλαμβάνει να αποτυπώσει τις τροχιές σωματιδίων που κινούνται με ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα του φωτός.

Στη μήκους 27 χιλιομέτρων σήραγγα του LHC, συγκρούονται με τεράστιες ενέργειες δέσμες σωματιδίων, με σκοπό οι επιστήμονες να μελετήσουν τα «θραύσματα» που προκύπτουν. Έτσι, ελπίζουν πως μέσα στα «θραύσματα» θα ανακαλύψουν νέα σωματίδια ή ενδείξεις νέων φυσικών θεωριών που πηγαίνουν πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο, δηλαδή το μοντέλο που εξηγεί τα γνωστά έως σήμερα «συστατικά» της ύλης και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός από τη βαρύτητα.

Μέσω του επιταχυντή διεξάγονται τέσσερα μεγάλα πειράματα (ALICE, ATLAS, CMS και LHCb), με διαφορετικούς ανιχνευτές που ανιχνεύουν τα αποτελέσματα των συγκρούσεων. Επομένως, ο ανιχνευτής pixels αποτελεί την «καρδιά» του CMS, έχοντας σχεδιαστεί για να αναπαράγει τις τροχιές των σωματιδίων που προκύπτουν από τις συγκρούσεις των δεσμών.

The structure of CMS has been pulled apart to allow access to its "heart". Credit: MAXIMILIEN BRICE / CERN

Η νέα «καρδιά» του πειράματα μπορεί να αποτυπώνει περίπου 120 εκατομμύρια pixel, με ταχύτητα 40 εκατομμυρίων καρέ το δευτερόλεπτο. Αντίθετα, το εξάρτημα που αντικατέστησε είχε σχεδόν τη μισή ευαισθησία.

«Είναι σαν να αντικαταστήσαμε μία κάμερα 66 megapixel με έναν αισθητήρα 24 megapixel», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στο BBC ο Πολ Ρίνκον, τεχνικός συντονιστής του πειράματος CMS.

The complexity of the operation means it has been taking place in stages. Credit: MAXIMILIEN BRICE / CERN

Με το νέο εξάρτημα, οι επιστήμονες ελπίζουν πως το πείραμα θα μπορέσει να ανιχνεύσει άγνωστα μέχρι στιγμής σωματίδια, βοηθώντας τους έτσι να λύσουν μερικά από τα πιο… επίμονα μυστήρια του σύμπαντος, όπως η φύση της σκοτεινής ενέργειας και της σκοτεινής ύλης.

Η «εγχείρηση ανοικτής καρδιάς» ξεκίνησε τα Χριστούγεννα, όταν ο επιταχυντής είχε τεθεί εκτός λειτουργίας, ενώ η ολοκλήρωση της εγκατάστασης του νέου εξαρτήματος έγινε στις 28 Φεβρουαρίου. Οι τελευταίες τεχνικές παρεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν στις 2 Μαρτίου.

Η αναβάθμιση γίνεται ενώ ο LHC έχει μπει σε «αχαρτογράφητα νερά» για την πειραματική φυσική, μετά το ρεκόρ ενέργειας που πέτυχε το 2015. Έτσι, διασφαλίζει ακόμη περισσότερο πως οι επιστήμονες θα ανιχνεύσουν τα ίχνη κάποιας νέας φυσικής θεωρίας που ίσως προκύψουν από τις πρωτόγνωρα ισχυρές συγκρούσεις. Εξάλλου, αυτά τα ίχνη μπορεί να είναι απειροελάχιστες αποκλίσεις των πειραματικών δεδομένων από τις θεωρητικές προβλέψεις.

Πηγές: naftemporiki.gr – www.bbc.com

Το μόριο της ζωής γίνεται σκληρός δίσκος! Hard drives of the future could be made of DNA

An algorithm designed for streaming video on a cellphone can unlock DNA's nearly full storage potential by squeezing more information into its four base nucleotides, say researchers. They demonstrate that this technology is also extremely reliable. Getty Images/iStockphoto

Ο σκληρός δίσκος του μέλλοντος μπορεί να αποδειχθεί το ίδιο το μόριο της ζωής. Καθώς η ανθρωπότητα σύντομα θα δυσκολεύεται να βρει αρκετούς σκληρούς δίσκους και άλλα τεχνητά αποθηκευτικά μέσα για όλο αυτόν τον τεράστιο όγκο πληροφοριών που η ίδια δημιουργεί και διακινεί, ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορούν να μιμηθούν τη φύση και να χρησιμοποιήσουν το ίδιο μέσο όπου αποθηκεύονται οι πληροφορίες της ζωής: το DNA.

Η προσπάθεια αποθήκευσης ψηφιακών δεδομένων στο DNA ξεκίνησε το 2012, αλλά δεν είχε γίνει μεγάλη πρόοδος έως σήμερα. Τώρα όμως, ερευνητές στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι ανέπτυξαν μια νέα τεχνική κωδικοποίησης των πληροφοριών, η οποία μετατρέπει αποτελεσματικά το ψηφιακό DΝΑ σε βιολογικό DNA, το οποίο μπορεί -με ένα ειδικό πρόγραμμα- να μετατραπεί ξανά σε ψηφιακό DNA και μάλιστα χωρίς καθόλου λάθη.

A copy of this 1895 French film, “Arrival of a train at La Ciotat,” was encoded into synthetic DNA molecules and later retrieved using a new coding strategy developed by Yaniv Erlich and Dina Zielinski at Columbia University and New York Genome Center.

Η νέα μέθοδος τούς επέτρεψε για πρώτη φορά να συμπιέσουν (σε ένα master file) και μετά να αποθηκεύσουν στο μόριο της ζωής έξι ψηφιακά αρχεία: ένα λειτουργικό σύστημα υπολογιστή, μια σύντομη γαλλική ταινία του 1895, μία δωροκάρτα Amazon αξίας 50 δολαρίων, έναν ιό υπολογιστή, μία πλάκα Pioneer και -τιμής ένεκεν- μια μελέτη του 1948 από τον «πατέρα» της θεωρίας της πληροφορίας Κλοντ Σάνον.

Οι επιστήμονες της Σχολής Μηχανικής & Εφαρμοσμένων Επιστημών του Πανεπιστημίου Κολούμπια και του Κέντρου Γονιδιωματικής της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον καθηγητή επιστήμης των υπολογιστών Γιάνιβ Έρλιχ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science».

Η αποθήκευση τόσου μεγάλου όγκου δεδομένων επιτεύχθηκε χάρη σε έναν αλγόριθμο (DNA fountain), που αρχικά σχεδιάσθηκε για την μετάδοση (streaming) βίντεο σε κινητά τηλέφωνα. Ο αλγόριθμος, με την κατάλληλη τροποποίηση, μετατρέπει τα ψηφιακά δεδομένα (τα «0» και τα «1» του δυαδικού συστήματος των υπολογιστών) σε βιολογικά δεδομένα (στις τέσσερις βάσεις-νουκλεοτίδια A, G, C και Τ του μορίου του DNA). Μπορεί έτσι να «ξεκλειδώσει» τις τεράστιες αποθηκευτικές ικανότητες της διπλής έλικας της ζωής, συμπιέζοντας πολύ περισσότερες πληροφορίες.

Το DNA, εκτός από τον τεράστιο αποθηκευτικό «χώρο» του, μπορεί να διαρκέσει εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, αν διατηρηθεί σε ψυχρό και ξηρό μέρος, όπως επιβεβαιώθηκε από την πρόσφατη ανακάλυψη γενετικού υλικού στα οστά ενός σκελετού ηλικίας 430.000 ετών, που είχε διατηρηθεί σε ένα ισπανικό σπήλαιο.

«Το DNA δεν θα φθαρεί με το πέρασμα του χρόνου. όπως οι κασέτες και τα CD και δεν θα είναι ποτέ απαρχαιωμένο – αν αυτό συμβεί, τότε πράγματι θα έχουμε μεγαλύτερα προβλήματα», δήλωσε ο Έρλιχ.

In a study in Science, researchers Yaniv Erlich and Dina Zielinski describe a new coding technique for maximizing the data-storage capacity of DNA molecules. Credit: New York Genome Center

Η νέα τεχνική αποθήκευσης «πακετάρει» 215 petabytes (215 εκατομμύρια gigabytes) δεδομένων σε ένα μόνο γραμμάριο DNA και κατά μέσο όρο 1,6 bits σε κάθε βάση του DNA, 60% περισσότερα δεδομένα από κάθε προηγούμενη προσπάθεια, πράγμα που αποτελεί νέο παγκόσμιο ρεκόρ. «Πιστεύουμε ότι πρόκειται για τη συσκευή με την μεγαλύτερη πυκνότητα αποθήκευσης δεδομένων που έχει ποτέ δημιουργηθεί», ανέφερε ο Έρλιχ.

Η τεχνολογία είναι ακριβή προς το παρόν (κόστισε στους ερευνητές 9.000 δολάρια), αλλά μελλοντικά αναμένεται το κόστος της να μειωθεί. Πρέπει επίσης να βελτιωθεί η ταχύτητά της, επειδή είναι αργή σε σχέση με άλλα μέσα αποθήκευσης και ανάκτησης δεδομένων.

Καθώς όμως τα τελευταία δύο χρόνια, δημιουργήθηκαν περισσότερα δεδομένα παγκοσμίως από όσα σε όλη την προηγούμενη ιστορία, είναι ολοφάνερο ότι είναι θέμα χρόνου να επιστρατευθεί το DNA ως σκληρός δίσκος.

Πηγές: imerisia.gr – www.engadget.com