Καπιταλισμός: μια ιστορία αγάπης. Capitalism: a Love Story

“Η δημοκρατία είναι ένα άθλημα παρατήρησης. Είναι μια συμμετοχική διοργάνωση, στην όποια ο καθένας μας καλείται να συμμετάσχει. Αν δεν συμβαίνει αυτό και δεν συμμετάσχουμε, αδυνατεί να είναι δημοκρατία.” Michael Moore

Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ, μετά την κατά μέτωπο επίθεση στον Μπους με το Fahrenheit 9/11 κι αφού ξεγύμνωσε το σύστημα υγείας των ΗΠΑ στο Sicko, αποφάσισε, όπως είπε, ότι έφτασε ο καιρός να κάνει «μία ρομαντική ταινία με ζήτημα τις σχέσεις».

Έτσι, το Capitalism: a Love Story (Καπιταλισμός: μια ιστορία αγάπης) έχει τα πάντα: πόθο, πάθος, ρομάντζο και 14.000 θέσεις εργασίας να εξαλείφονται καθημερινά.

«Είναι μία απαγορευμένη αγάπη, είναι ο καπιταλισμός», δηλώνει. Πιο επίκαιρος από ποτέ και με αφορμή τη συγκυρία της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης που ξεκίνησε από την πατρίδα του, επικεντρώνεται στους κολοσσούς του χρηματοοικονομικού συστήματος, που η απληστία τους να γίνουν ακόμη πιο πλούσιοι, οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Παράλληλα, ασκεί κριτική στην οικονομική πολιτική της Αμερικής λίγο πριν και κατά τη διάρκεια της ανόδου του Ομπάμα στην κυβέρνηση. Όντας πάλι άμεσος και πιστός στην πραγματικότητα ζητά από εργαζόμενους της Γουόλ Στριτ να τον βοηθήσουν και να μοιραστούν μαζί του τις γνώσεις και την εμπειρία τους σχετικά με την κατάρρευση της αμερικανικής οικονομίας.

Στο Capitalism: a Love Story, o Μάικλ Μουρ συνεχίζει να ξεγυμνώνει τα κακώς κείμενα των ΗΠΑ και να διεκδικεί έτσι τα πρωτεία στη «Μαύρη Λίστα» των Αμερικανών.

Η ταινία προβλήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2009, ημερομηνία που σηματοδοτεί όχι μόνο τα 20 χρόνια από τότε που Μουρ έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο αλλά και την ημέρα που πριν από έναν χρόνο εγκρίθηκε η πρώτη ένεση 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων της αμερικανικής κυβέρνησης προς τις χρεοκοπημένες τράπεζες.

Το ντοκιμαντέρ περιγράφει τις καταστροφικές συνέπειες που έχουν στις ζωές των πολιτών ο καπιταλισμός, η επαγγελματική κυριαρχία και τα ανεξέλεγκτα κίνητρα για κέρδος. Θα ταξιδέψει τον θεατή στην πραγματικότητα του αμερικανικού καπιταλιστικού συστήματος όπου το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου πλούτου ελέγχεται από μια μικρή μερίδα του πληθυσμού. Ερώτημα που τίθεται είναι αν ο Barack Obama μπορεί να πάρει τα αναγκαία κοινωνικά μέτρα ώστε να εδραιώσει ένα κοινωνικά πιο δίκαιο οικονομικό σύστημα. Σίγουρα κάθε αλλαγή χρειάζεται τον χρόνο της και ένα σύστημα πολλών δεκαετιών δεν ανατρέπεται σε λίγους μήνες.

Δεν είναι όλα μαύρα ή λευκά αλλά λίγο ως πολύ ένα μείγμα. Οι ισορροπίες, ακόμα και μιας παγκόσμιας οικονομικό- πολιτικής δύναμης όπως οι ΗΠΑ, δύσκολα κρατιούνται, όπως αποδεικνύει και η παγκόσμια οικονομική κρίση. Ο Moore γνωρίζει καλά ότι διαθέτει την ικανότητα να προκαλέσει στον βαθμό που προκαλεί. Έχει αντιληφθεί την δύναμη της φωνής του και σε κάθε του ταινία καλεί τον θεατή να συνειδητοποιήσει τους συσχετισμούς δυνάμεων στο σύστημα αλλά και τον ίδιο του τον ρόλο στο σύστημα. Η δύναμη και ο έλεγχος του συστήματος είναι υπόθεση όλων μας.