O Aντίχριστος: Μια απόπειρα κριτικής του Χριστιανισμού. The Antichrist: A Criticism of Christianity

Antichrist and the Devil. Detail from the Deeds of the Antichrist fresco by Luca Signorelli, c. 1501.

Το βιβλίο αυτό ανήκει στους ελάχιστους. Ίσως να μη ζει πια κανένας απ’ αυτούς. Μπορεί να είναι εκείνοι που κατανοούν τον Ζαρατούστρα μου: πως θα ήταν δυνατόν να με μπερδέψουν με εκείνους για τους οποίους φυτρώνουν αφτιά που τους ακούνε σήμερα; – Εμένα μου ανήκει το μεθαύριο. Μερικοί γεννιούνται μετά θάνατον.

Ο Λαβύρινθος της Πύλου, Αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών. Reverse of a clay tablet from Pylos bearing the motif of the Labyrinth. The tablet, the earliest datable representation of the 7-course classical labyrinth, was recovered from the remains of the Mycenaean palace of Pylos, destroyed by fire ca 1200 BCE (Kern, Through the Labyrinth, Prestel, 2000, p. 73, catalog item 103–104). There is no evidence for a connection between the labyrinth design and the legend of Theseus at this early date.

Τους όρους κάτω από τους οποίους με καταλαβαίνουν και με καταλαβαίνουν αναγκαστικά – τους γνωρίζω πολύ καλά. Πρέπει να είναι κανείς έντιμος μέχρι σκληρότητας στα πνευματικά πράγματα, προκειμένου να αντέξει τη σοβαρότητά μου, το πάθος μου. Πρέπει να είναι κανείς ασκημένος να ζει στα βουνά – να βλέπει κάτω του την αξιοθρήνητη, εφήμερη πολυλογία της πολιτικής και της φιλαυτίας των λαών. Πρέπει να έχει γίνει κανείς αδιάφορος, πρέπει να μη ρωτά αν η αλήθεια ωφελεί, αν αποβαίνει μοιραία… Μια προτίμηση του δυνατού ανθρώπου για ερωτήματα τα οποία κανένας δεν έχει σήμερα το θάρρος να θέσει· το θάρρος για το απαγορευμένο· ο προορισμός για τον λαβύρινθο. Μια εμπειρία που βγαίνει από επτά μοναξιές. Καινούρια αφτιά για καινούρια μουσική. Καινούρια μάτια για το απώτατο. Μια καινούρια συνείδηση για αλήθειες που έμειναν άλαλες μέχρι τώρα. Και, η θέληση για οικονομία μεγάλου στιλ: να κρατήσουμε ενωμένα μαζί τη ρώμη του, τον ενθουσιασμό του… Τον σεβασμό προς τον εαυτό του· την αγάπη για τον εαυτό του· τη μη εξαρτώμενη από όρους ελευθερία απέναντι στον εαυτό του…

Lou Salomé, Paul Rée and Nietzsche, 1882.

Εντάξει! Μόνον αυτοί είναι αναγνώστες μου, σωστοί αναγνώστες μου, προκαθορισμένοι για αναγνώστες μου: τι σημασία έχουν οι υπόλοιποι; – Οι υπόλοιποι είναι απλώς η ανθρωπότητα. – Πρέπει να υπερέχει κανείς της ανθρωπότητας μέσω της ρώμης, μέσω του ύφους της ψυχής – μέσω της περιφρόνησης…

(από τον πρόλογο της έκδοσης)

God the Father by Ludovico Mazzolino (1480 – c. 1528).

18. Η χριστιανική έννοια του θεού-ο θεός ως θεός των αρρώστων, ο θεός ως αράχνη, ο θεός ως πνεύμα είναι μια από τις πιο διεφθαρμένες έννοιες για το θεό που εμφανίστηκαν ποτέ στη γη’ ίσως να εκπροσωπεί τον χαμηλότερο δείκτη στάθμης στην καθοδική εξέλιξη των τύπων του θεού. Ο θεός εκφυλισμένος σε αντίφαση προς τη ζωή, αντί να είναι λάμπρυνσή της και αιώνιο Ναι της! ο θεός να εκφράζει την έχθρα προς τη ζωή, τη φύση, τη θέληση για ζωή! Ο θεός να είναι η φόρμουλα για κάθε κατασυκοφάντηση του ”εντεύθεν”, για κάθε ψέμα σχετική με το ”εκείθεν”! Ο θεός ως θεοποίηση του μηδενός, ως θέληση για μηδέν που εκφράζεται με άγια λόγια! . . .

Le Jugement Dernier, 1495-1510. Fresque. Cathédrale Sainte-Cécile, Albi.

19. Το γεγονός ότι οι ισχυρές φυλές της βόρειας Ευρώπης δεν πέταξαν από πάνω τους το χριστιανικό θεό δεν τιμά ασφαλώς το θρησκευτικό τους χάρισμα-για να μη μιλήσω για το γούστο τους. Θα έπρεπε να είχαν τελειώσει με ένα τέτοιο νοσηρό και γεροντικά αδύναμο έκτρωμα της παρακμής. Υπάρχει όμως μια κατάρα πάνω τους, σχετικά με αυτό το θέμα: έχουν περιλάβει την αρρώστια, το γήρας, την αντίφαση σε όλα τα ένστικτά τους-από τότε δεν δημιούργησαν πια άλλο θεό! Δύο χιλιετίες σχεδόν κι ούτε ένας νέος θεός! Ακόμη όμως εξακολουθεί να υπάρχει, σαν να ήταν δικαιολογημένη η ύπαρξη του και σαν να ήταν ένα ultimatum και maximum [έσχατο και μέγιστο] της θεοπλαστικής ικανότητας, του creator spiritus [δημιουργικού πνεύματος] του ανθρώπου αυτός ο αξιοθρήνητος θεός του χριστιανικού μονοθεϊσμού! Αυτό το υβριδικό παρακμιακό κατασκεύασμα το φτιαγμένο από το μηδέν, την έννοια και την αντίφαση, στο οποίο βρίσκουν την καθαγίασή τους όλα τα παρακμιακά ένστικτα, όλες οι δειλίες και οι κοπώσεις της Ψυχής! . . .

Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε