Η επιληψία την έκανε ξαφνικά... ποιήτρια. A Woman’s Epilepsy Medication Turned Her Into a Compulsive Poet

Portrait of a Poetess by Italian (Florentine) School. Στα 76 χρόνια της, αφού διαγνώστηκε με επιληψία των κροταφικών λοβών και έλαβε την κατάλληλη θεραπεία, άρχισε να γράφει 10-15 ποιήματα την ημέρα ενώ πριν δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για την ποίηση. Introducing what appears to be the exact opposite of writer’s block: After starting a new medication for epilepsy, a 76-year-old woman was suddenly stricken with an unstoppable urge to write poetry, according to a case study in the journal Neurocase.

Στα 76 της χρόνια ανέπτυξε μια άκρως σπάνια διαταραχή η οποία της χάρισε αστείρευτη επιθυμία να γράφει ποίηση. Η γυναίκα αυτή δεν σταματά να δημιουργεί ποιήματα και τώρα ο εγκέφαλός της μελετάται εξονυχιστικά από επιστήμονες οι οποίοι προσπαθούν να κατανοήσουν περισσότερα σχετικά με τη νευρολογική βάση της δημιουργικότητας.

Η ασθενής κατέφυγε σε ένα βρετανικό νοσοκομείο το 2013 με προβλήματα μνήμης και προσανατολισμού. Τα δύο προηγούμενα έτη εμφάνιζε σποραδικές επιληπτικές κρίσεις.

Διαγνώστηκε με επιληψία του κροταφικού λοβού και έλαβε το φάρμακο λαμοτριγίνη, το οποίο έβαλε τέλος στις επιληπτικές κρίσεις. Καθώς όμως οι κρίσεις υποχωρούσαν, ο ποιητικός οίστρος έβγαινε στην επιφάνεια. Η ηλικιωμένη γυναίκα άρχισε να γράφει «ψυχαναγκαστικά» ποίηση   είναι αξιοσημείωτο ότι η ποίηση δεν την ενδιέφερε ποτέ στη ζωή της μέχρι τότε.

15 ποιήματα την ημέρα

The Tragic Poetess by Frederic Leighton. Suddenly, the woman was writing 10 to 15 poems a day, becoming annoyed if she was disrupted. Her work rhymed but the content was banal if a touch wistful – a style her husband described as doggerel (see "Unstoppable creativity"). About six months after her seizures stopped, the desire to write became less strong, although it still persists to some extent. Doctors call the intense desire to write hypergraphia. It typically occurs alongside schizophrenia and an individual's output is usually rambling and disorganised. "It was highly unusual to see such highly structured and creative hypergraphia without any of the other behavioural disturbances," says the woman's neurologist, Jason Warren at University College London.

Ξαφνικά «γεννούσε» 10 ως 15 ποιήματα την ημέρα και μάλιστα ενοχλούνταν πολύ αν κάποιος τη διέκοπτε. Τα ποιήματά της είχαν ομοιοκαταληξία και μια «πινελιά» μελαγχολίας - η θεματολογία ήταν σχετικώς κοινότοπη και το στυλ άτεχνο. Περίπου έξι μήνες μετά το τέλος των επιληπτικών κρίσεων η επιθυμία για την ποίηση μειώθηκε, αν και συνεχίζει να υπάρχει ως έναν βαθμό.

Οι ειδικοί ονομάζουν την έντονη επιθυμία ενός ατόμου να γράφει «υπεργραφία». Η υπεργραφία εμφανίζεται συνήθως μαζί με τη σχιζοφρένεια και τις περισσότερες φορές η γραφή του ατόμου είναι ανοργάνωτη και χαοτική. «Ηταν πάρα πολύ ασυνήθιστο να βλέπουμε τόσο καλά δομημένη και δημιουργική υπεργραφία χωρίς τα άλλα προβλήματα συμπεριφοράς» εξήγησε ο Τζέισον Γουόρεν, νευρολόγος από το University College του Λονδίνου που παρακολουθεί την 76χρονη.

Αναδιοργάνωση των εγκεφαλικών κυκλωμάτων

The connection between temporal lobe epilepsy and creativity is well known. Lewis Carroll, Fyodor Dostoyevsky, Edgar Allan Poe, and Vincent van Gogh all likely experienced the condition. And the relationship between verse and unusual temporal lobe activity isn’t just noticeable in people with a diagnosed neurological disorder: A 1985 study of students who enjoyed writing poetry in their free time showed that they had many more spikes in temporal lobe activity, as recorded by an EEG, than their non-poet peers.

Τι ακριβώς συνέβη λοιπόν σε αυτή τη γυναίκα; Η ομάδα του δρος Γουόρεν εκτιμά, όπως αναφέρει και στο επιστημονικό έντυπο «Neurocase», ότι οι χρόνιες επιληπτικές κρίσεις της οδήγησαν σε «αναδιοργάνωση» κυκλωμάτων του εγκεφάλου - στη συγκεκριμένη περίπτωση επρόκειτο για τα συστήματα της γλώσσας τα οποία συνδέθηκαν με εκείνα που προκαλούν συναισθηματική απόκριση και αίσθημα επιβράβευσης, εξηγώντας έτσι τον ψυχαναγκασμό για γράψιμο. Τα κυκλώματα αυτά βρίσκονται σχετικά κοντά το ένα στο άλλο στους κροταφικούς λοβούς του εγκεφάλου. «Ίσως αυτά τα αναδιοργανωμένα κυκλώματα βρίσκονταν σε ύπνωση όταν οι κρίσεις λάμβαναν χώρα. Όταν οι επιληπτικές κρίσεις σταμάτησαν, βγήκαν στο προσκήνιο και έτσι εμφανίστηκε η νέα συμπεριφορά».

Έχουν υπάρξει και προηγούμενες αναφορές σχετικά με την εμφάνιση αλλαγών στη συμπεριφορά ασθενών όταν οι επιληπτικές κρίσεις τους άρχιζαν να υποχωρούν. Μάλιστα ο δρ Γουόρεν και οι συνεργάτες του έχουν ασχοληθεί και με μια άλλη περίπτωση επιληπτικού ασθενούς ο οποίος παρουσίασε έντονη, άσβεστη επιθυμία για τη μουσική όταν απαλλάχθηκε από τις κρίσεις του. Σε κάθε περίπτωση πάντως, τέτοιου είδους περιπτώσεις παραμένουν σε μεγάλο βαθμό στο σκοτάδι σε ό,τι αφορά την κατανόησή τους. «Τελικώς το να αποκαλυφθούν οι μηχανισμοί του εγκεφάλου που εμπλέκονται σε αυτό το φαινόμενο απαιτεί χρήση λειτουργικών απεικονιστικών τεχνικών όπως η λειτουργική μαγνητική τομογραφία» σημειώνει ο ειδικός.

Υπάρχει επίσης η πιθανότητα να υπήρξε αλληλεπίδραση μεταξύ των νευρικών αλλαγών που προκάλεσε στον εγκέφαλο της ασθενούς η λαμοτριγίνη και των αλλαγών που προκάλεσαν οι επιληπτικές κρίσεις, δημιουργώντας προδιάθεση σε κυκλώματα για αναδιοργάνωση.

Πληροφορίες για την ανθρώπινη συμπεριφορά

Ο δρ Γουόρεν συνιστά προσοχή σε ό,τι αφορά αυτές τις μεμονωμένες περιπτώσεις ασθενών υπογραμμίζοντας ότι πολλές φορές δεν μπορούμε να εξάγουμε από αυτές γενικευμένα συμπεράσματα. Σε κάθε περίπτωση όμως όπως λέει, αυτά τα περιστατικά μπορούν να μας προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες για την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Για παράδειγμα, όταν σκεφτούμε το πώς γράφεται η ποίηση, θεωρούμε ότι αποτελεί «προϊόν» συνειδητής σκέψης και προσπάθειας. Η περίπτωση της 76χρονης όμως δείχνει ότι το γράψιμο άρχισε αυθόρμητα. Απεικονιστικές εξετάσεις του εγκεφάλου αποκάλυψαν ότι εμφανιζόταν ασυνήθιστη δραστηριότητα στον αριστερό κροταφικό λοβό, ο οποίος θεωρείται «κλειδί» σε ό,τι αφορά την παραγωγή της γλώσσας και τη λεκτική σκέψη. «Θα μπορούσαμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι υπάρχουν κυκλώματα του εγκεφάλου που δημιουργούν μια άκρως οργανωμένη συμπεριφορά και τα οποία με κάποιον τρόπο ανάβουν όπως ένας υπολογιστής οδηγώντας ξαφνικά στην παραγωγή στίχων. Είναι πολύ εντυπωσιακό» καταλήγει ο δρ Γουόρεν.

Πηγή: New Scientist