Η
Ινδία έπεσε με μεγάλη ταχύτητα πάνω στην Ευρασία με αποτέλεσμα να σχηματιστούν
τα Ιμαλάια. In this artist's rendering, the left image shows what
Earth looked like more than 140 million years ago, when India was part of an
immense supercontinent called Gondwana. The right image shows Earth today. Credit:
iStock (edited by MIT News)
Δύο
εβδομάδες μετά τον τρομερό σεισμό στο Νεπάλ όπου κυριολεκτικά σείστηκαν τα
Ιμαλάια ερευνητές στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι βρήκαν τα κομμάτια που λείπουν από
το πάζλ του σχηματισμού της υψηλότερης οροσειράς της Γης. Όπως αναφέρουν η
δημιουργία της οφείλεται σε ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο.
Οι
κινήσεις
Έχει
διαπιστωθεί ότι οι ήπειροι της Γης δεν είναι σταθεροί σχηματισμοί. Ακολουθούν
αντίθετα τον λεγόμενο Κύκλο του Ουίλσον, κατά τον οποίο οι μάζες ξηράς
απομακρύνονται η μία από την άλλη και στη συνέχεια επανενώνονται σχηματίζοντας
ηπείρους και υπερηπείρους οι οποίες με τη σειρά τους κάποια στιγμή διαλύονται.
Αυτή η διεργασία έχει συμβεί τουλάχιστον τρεις φορές τα τελευταία τέσσερα
δισεκατομμύρια χρόνια.
Όταν
οι ήπειροι απομακρύνονται η μία από την άλλη, σχηματίζονται ανάμεσά τους οι
λεγόμενες μεσοωκεάνιες ράχες, βαθιές ρωγμές από τις οποίες αναβλύζει μάγμα το
οποίο κλείνει έτσι το κενό. Αντίθετα, στην περίπτωση που οι ήπειροι πλησιάζουν
η μία την άλλη, σχηματίζεται ανάμεσά τους μια ζώνη υποβύθισης, μια ζώνη στην
οποία η τεκτονική πλάκα της μίας ηπείρου βυθίζεται αργά κάτω από την πλάκα της
δεύτερης.
Η
θεωρία
This series of
graphics shows how our land masses have separated from Pangaea into the
distinct continents we have today. Using new techniques - namely
high-resolution seismic tomography, geographical information systems and
increased computing power - scientists are tracking the changes in better
detail.
Σύμφωνα
με την κρατούσα θεωρία η Ινδία πριν από περίπου 140 εκ. έτη ανήκε στην
υπερήπειρο Γκοντβάνα που κάλυπτε μεγάλο μέρος του Νότιου Ημισφαιρίου της Γης.
Πριν από περίπου 120 εκ. έτη η Ινδία αποκόπηκε από την Γκοντβάνα και άρχισε να
μετακινείται βόρεια προς την άλλη μεγάλη υπερήπειρο που υπήρχε τότε στον
πλανήτη και η οποία περιλάμβανε την περιοχή που σήμερα είναι η Βόρειος Αμερική
και η Ευρασία.
Η
Ινδία κινούνταν με αργό ρυθμό περίπου 5 εκατοστά ανά έτος. Όμως πριν από 80 εκ.
έτη εντελώς ξαφνικά… πάτησε γκάζι και άρχισε να κινείται με τριπλάσια ταχύτητα.
Πρόκειται για ταχύτητα διπλάσια από εκείνη με την οποία κινούνται οι πιο
γρήγορες τεκτονικές πλάκες σήμερα. Με τη νέα της ταχύτητα η Ινδία χρειάστηκε
περίπου 30 εκ. έτη για να φτάσει στην Ευρασία. Έτσι πριν από 50 εκ. έτη η Ινδία
συγκρούστηκε με την Ευρασία προκαλώντας τη γέννηση των Ιμαλαΐων. Οι επιστήμονες
δεν μπορούσαν μέχρι σήμερα να δώσουν μια εξήγηση για την ξαφνική αύξηση της
ταχύτητας της Ινδίας.
H διπλή ζώνη
This map shows how
Nepal is situated near the border of India and Asia, where two tectonic plates
are moving into one another. The Indian plate is continuing to move North at a
few centimetres per year - causing tectonic activity, which in turn can lead to
tremors and devastating earthquakes.
Ομάδα
γεωλόγων του ΜΙΤ πιστεύει ότι έλυσε το μυστήριο. Υποστηρίζουν ότι στην έλξη της
Ινδίας με την Ευρασία δεν συμμετείχε μια ζώνη υποβύθισης, όπως συνήθως, αλλά
δύο τέτοιες ζώνες. Τα χαρακτηριστικά αυτών των δύο ζωνών (το εύρος τους και η
απόσταση μεταξύ τους) ήταν τέτοια που έδωσαν στην Ινδία την απαραίτητη ώθηση
ώστε να αυξήσει την ταχύτητά της. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμά τους
μελετώντας δείγματα πετρωμάτων από τα Ιμαλάια και πραγματοποίησαν στη συνέχεια
σειρά προσομοιώσεων.
«Στη γεωλογία είναι πολύ δύσκολο να είσαι
απόλυτα βέβαιος για οτιδήποτε. Αλλά έχουμε στη διάθεσή μας τόσο πολλά στοιχεία
που ταιριάζουν με την εκδοχή των δύο ζωνών υποβύθισης, γεγονός που μας κάνει να
είμαστε σχεδόν βέβαιοι για αυτό το σενάριο» αναφέρει ο Λι Ρόιντεν,
καθηγητής Γεωλογίας και Γεωφυσικής του Τμήματος Πλανητικών, Ατμοσφαιρικών και
Γήινων Επιστημών του MIT. Η νέα
θεωρία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience».
Πηγή: “Anomalously
fast convergence of India and Eurasia caused by double subduction,” Oliver
Jagoutz, Leigh Royden, Adam F. Holt & Thorsten W. Becker. Nature Geoscience. Published 4 May 2015. DOI:
10.1038/ngeo2418.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου