Αστεροειδείς «πότισαν» με νερό τη Σελήνη. An asteroidal origin for water in the Moon

Είναι αποτέλεσμα κοσμικού βομβαρδισμού του φυσικού μας δορυφόρου. Hydrogen in lunar samples reveals water could have been delivered by asteroids crashing into the moon’s vast magma ocean billions of years ago. An artist’s illustration of what the lunar magma ocean may have looked like shortly after the formation of the moon. Illustration: Nasa/ GSFC

Έχει διαπιστωθεί ότι στο εσωτερικό της Σελήνης υπάρχουν μεγάλες ποσότητες νερού. Σύμφωνα με νέα διεθνή ομάδα ερευνητών το περισσότερο από αυτό το νερό μεταφέρθηκε στον φυσικό μας δορυφόρο από αστεροειδείς που τον «βομβάρδισαν» αμέσως μετά τον σχηματισμό του πριν από περίπου 4.3 έως 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Οι αναλύσεις

Αστεροειδείς πήγαν το νερό στην Σελήνη σύμφωνα με τη νέα μελέτη. The moon may have obtained water when it was still partially molten (red to orange regions) and its primordial crust (grey to white regions on surface) was forming. Illustration: LPI/David A. Kring.

Οι ερευνητές από τη Βρετανία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, με επικεφαλής την Τζέσικα Μπαρνς του βρετανικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications» [An asteroidal origin for water in the Moon], κατέληξαν στο συμπέρασμά τους μέσα από ένα συνδυασμό χημικής ανάλυσης σεληνιακών γεωλογικών δειγμάτων και ανάπτυξης μοντέλων σε υπολογιστές.

Όταν οι αποστολές «Apollo» της NASA έφθασαν στη Σελήνη, η αρχική εντύπωση ήταν ότι δεν υπήρχε... σταγόνα νερού. Όμως σταδιακά αυτή η εκτίμηση έχει αλλάξει. Η εκτίμηση της νέας μελέτης είναι ότι το νερό διοχετεύθηκε εξ ουρανού στον δορυφόρο της Γης στη διάρκεια μιας περιόδου 10 έως 200 εκατομμυρίων ετών και ενώ ακόμη στο φεγγάρι υπήρχε ένας ωκεανός λιωμένου μάγματος.

Cartoon showing the possible time windows and scenarios for the accretion of volatiles to the lunar interior.

Η Σελήνη πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε από την πρόσκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος στη Γη πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια. Λίγο μετά, ένας ωκεανός μάγματος κάλυπτε την Σελήνη. Η προσθήκη του νερού σε αυτό το μάγμα έγινε κυρίως από αστεροειδείς (πάνω από 80% του συνολικού νερού) και πολύ λιγότερο από κομήτες (κάτω από 20%), σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις. Το νερό που περιείχαν αυτά τα σώματα, εισχώρησαν στο λιωμένα μάγμα και μετά στο εσωτερικό του φεγγαριού. 

Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι ένα μικρό ποσοστό του σεληνιακού νερού μπορεί να έχει και γήινη προέλευση, ως απομεινάρι από τη δημιουργία του φεγγαριού μετά την κατακλυσμική πρόσκρουση ενός σώματος πάνω στη Γη.