Αμμόλοφος 45, η ατραξιόν της αρχαιότερης ερήμου στον κόσμο, Seeing Namib Desert From Space

Η «οδοντωτή» έρημος. Korea’s Kompsat-2 satellite captured this image over the sand seas of the Namib Desert on 7 January 2012. The blue and white area is the dry river bed of the Tsauchab. Black dots of vegetation are concentrated close to the river’s main route, while salt deposits appear bright white. Running through the river valley, a road connects Sossusvlei to the Sesriem settlement. At the road’s 45th kilometre, seen at the lower-central part of the image, a white path shoots off and ends at a circular parking area at the base of a dune. This is Dune 45, a popular tourist stop on the way to and from Sossusvlei. In this image, there appears to be some shadow on the western side. From this we can deduce that the image was acquired during the late morning. Credit: KARI/ESA

Στην τελευταία δορυφορική φωτογραφία από την ESA, την ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία, οι αμμόλοφοι της ερήμου Ναμίμπ στη νοτιοδυτική Αφρική σχηματίζουν ένα απειλητικό οδοντωτό σχήμα.

Η έρημος

Η Ναμίμπ, η αρχαιότερη έρημος στη Γη, εκτείνεται σε απόσταση 2.000 χιλιομέτρων στις νότιες ακτές της Αφρικής στον Ατλαντικό, από την Αγκόλα και τη Ναμίμπια μέχρι τη Νότιο Αφρική. Οι αμμόλοφοι κυριαρχούν στο αχανές τοπίο φτάνοντας σε ύψος τα 300 μέτρα.

Η μπλε και άσπρη ζώνη στο κέντρο της εικόνας είναι η ξερή κοίτη του ποταμού Τσαουσάμπ, ο οποίος γεμίζει νερό μόνο έπειτα από τις σπάνιες βροχές στα Όρη Νάουκλουφτ που βρίσκονται ανατολικά.

Μέσα από την κοιλάδα του Τσαουσάμπ διέρχεται ένας δρόμος που συνδέει δύο κοινότητες. Στο κέντρο του κάτω μέρος της εικόνας, ένα λευκό μονοπάτι συνδέει το δρόμο με ένα μεγάλο χώρο στάθμευσης. Είναι η βάση του Αμμόλοφου 45, δημοφιλούς τουριστικού προορισμού.

Ο αμμόλοφος φαίνεται πιο επιβλητικός όταν η μια πλευρά του καλύπτεται από τη σκιά.

Ο λόφος των 170 μέτρων φωτογραφίζεται συνήθως νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα, όταν το φως πέφτει πλάγια και η μια πλευρά του αμμόλοφου είναι τυλιγμένη στη σκιά.

Από τη σκιά του αμμόλοφου στη φωτογραφία μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι τραβήχτηκε αργά το πρωί. Η εικόνα ελήφθη από τον νοτιοκορεατικό δορυφόρο Kompsat-2 στις 7 Ιανουαρίου 2012. Η ESA προσφέρει υπηρεσίες λήψης και επεξεργασίας δεδομένων για την εξυπηρέτηση των χρηστών του δορυφόρου.

Το «χνουδωτό αβγό» του Κρόνου, Saturn's Gray Egg

Η Μεθώνη είναι λευκή, φωτεινή και λεία. Ένα κοσμικό... αβγό. Saturn's moon Methone, seen here during a Cassini flyby of the small moon on May 20, 2012. Credit: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute

Ένα από τα λιγότερο γνωστά και, όπως αποδεικνύεται, πιο «εξωτικά» φεγγάρια του Κρόνου είναι η Μεθώνη. Μόλις πέρυσι οι επιστήμονες έλαβαν κοντινές εικόνες του μικρού δορυφόρου όταν τον πλησίασε το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του. Η Μεθώνη έχει ωοειδές σχήμα και οι ειδικοί που τη μελετούν υποστηρίζουν ότι έχει «υφή» που παραπέμπει σε… χνούδι.

Οβάλ λάμψη

This raw, unprocessed image was taken by NASA's Cassini spacecraft on May 20, 2012. The camera was pointing toward Methone. The flyby of Methone took place on May 20 at a distance of about 1,200 miles (1,900 kilometers). It was Cassini's closest flyby of the two-mile-wide (three-kilometer-wide) moon. The best previous Cassini images were taken on June 8, 2005, at a distance of about 140,000 miles (225,000 kilometers), and they barely resolved this object. Cassini discovered Methone and two other small moons, Pallene and Anthe, between the orbits of Mimas and Enceladus between 2004 and 2007. The three tiny moons, called the Alkyonides group, are embedded in Saturn's E ring, and their surfaces are sprayed by ice particles originating from the jets of water ice, water vapor and organic compounds emanating from the south polar area of Enceladus. Credit: NASA / JPL-Caltech / Space Science Institute

Η Μεθώνη έχει διάμετρο μόλις 5 χλμ και βρίσκεται ανάμεσα σε δυο μεγαλύτερους από αυτή δορυφόρους του Κρόνου, τον Εγκέλαδο και τον Μίμα. Είναι βέβαιο ότι το οβάλ σχήμα της Μεθώνης είναι αποτέλεσμα βαρυτικής έλξης αλλά οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη καταλήξει αν πρόκειται για την βαρυτική έλξη του Μίμα ή του ίδιου του Κρόνου.

Η Μεθώνη έχει λεία επιφάνεια χωρίς κρατήρες, είναι ένα «φωτεινό αβγό που βρίσκεται μέσα μια φωλιά παγωμένων κρυστάλλων», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν τα μέλη της αποστολής Cassini. Οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να βρουν απαντήσεις στα μυστήρια που καλύπτουν τη Μεθώνη και ειδικότερα τη λεία επιφάνεια της. Εκτιμούν ότι αποτελείται από κάποια ελαφριά υλικά αλλά δεν μπορούν ακόμη να πουν από τι είδους υλικά είναι.

Νέα Αρχή μπορεί να εξηγήσει γιατί η φύση είναι η κβαντική. New Principle May Help Explain Why Nature Is Quantum

A principle of 'accepting the facts' implies that a quantum bit (typically pictured as a 'Bloch ball') can look like a sphere but not like a polyhedron. Polyhedral bits have been linked to theories of discrete spacetime. By ruling out various alternative theories of nature, the principle may help to explain why the world is quantum. Credit: Timothy Yeo / CQT, National University of Singapore

Ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα της φυσικής είναι γιατί η φύση «επέλεξε» την κβαντική φυσική ως μέθοδο συμπεριφοράς. Σε νέα έρευνα του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης, οι Corsin Pfister και Stephanie Wehner διατυπώνουν μία νέα αρχή που ενδεχομένως να απαντήσει αυτό το ερώτημα.

Γνωρίζουμε ότι τα αντικείμενα που ακολουθούν τους κβαντικούς κανόνες, όπως τα άτομα, τα ηλεκτρόνια, ή τα φωτόνια που συνθέτουν το φως, δεν εμφανίζουν πάντα συνηθισμένη συμπεριφορά. Για παράδειγμα μπορούν να υπάρχουν σε περισσότερα από ένα σημεία την ίδια στιγμή, ή να αλλάζουν ταυτόχρονα κατάσταση ανεξαρτήτου απόστασης, όπως στο φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης. Όλα αυτά τα φαινόμενα έχουν επιβεβαιωθεί σε πειράματα, αποδεικνύοντας ότι η θεωρία είναι σωστή. Όμως θα ήταν ακόμα πιο κατανοητά αν μπορούσαμε να αποδείξουμε ότι η ίδια η κβαντική φυσική προέκυψε από κάποιες «διαισθητικές» βασικές αρχές.

Η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν περιγράφει πώς τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως. Ωστόσο, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό για να καθορίσει την κβαντική φυσική ως το μόνο τρόπο συμπεριφοράς για τη φύση. Οι Πφάιστερ (Pfister) και Βένερ (Wehner) πιστεύουν ότι έχουν ανακαλύψει μια νέα χρήσιμη αρχή. «Έχουμε βρει μια αρχή που είναι πολύ αποτελεσματική στο να αποκλείει άλλες πιθανές θεωρίες», δήλωσε ο Πφάιστερ.

Με λίγα λόγια, η αρχή υπαγορεύει ότι αν μια μέτρηση δε δίνει καμία πληροφορία, τότε το σύστημα που μετράται δεν έχει διαταραχθεί.

Οι κβαντικοί φυσικοί δέχονται ότι η απόκτηση πληροφοριών από κβαντικά συστήματα προκαλεί διαταραχή. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι σε έναν λογικό κόσμο, θα ισχύει επίσης το αντίστροφο. Εάν δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτα από τη μέτρηση ενός συστήματος, τότε δεν το σύστημα δεν έχει διαταραχθεί.

Η αρχή φέρνει στο μυαλό το περίφημο παράδοξο της γάτας του Σρέντινγκερ, ένα υποθετικό πείραμα στο οποίο μια γάτα σε ένα κλειστό κουτί υπάρχει ταυτόχρονα σε δύο καταστάσεις, σε μια αναλογία της κβαντικής υπέρθεσης. Σύμφωνα με την κβαντική θεωρία είναι πιθανό ότι η γάτα είναι και νεκρή και ζωντανή, μέχρι τη στιγμή όπου η κατάσταση της γάτας «μετριέται» από το άνοιγμα του κουτιού.

Όταν το κιβώτιο ανοίξει, επιτρέποντας την υγεία της γάτας να μετρηθεί, η υπέρθεση καταρρέει και η γάτα καταλήγει να είναι οριστικά νεκρή ή ζωντανή. Επομένως, η μέτρηση έχει διαταράξει το σύστημα (γάτα), γεγονός το οποίο αποτελεί γενική ιδιότητα των κβαντικών συστημάτων.

Η ερευνητική ομάδα έδειξε ότι η αρχή αυτή αποκλείει a priori διάφορες άλλες θεωρίες. Επισημαίνουν συγκεκριμένα ότι μια κατηγορία θεωριών που οι ίδιοι αποκαλούν «διακριτές», είναι ασυμβίβαστες με την αρχή. Οι θεωρίες αυτές υποστηρίζουν ότι τα κβαντικά σωματίδια μπορούν να έχουν μόνο ένα πεπερασμένο αριθμό καταστάσεων, και δεν επιλέγουν από ένα άπειρο, συνεχές εύρος δυνατοτήτων. Μία παρόμοια διακριτότητα στο χωροχρόνο, όπου η υφή του σύμπαντος αποτελείται από μικροσκοπικά κομμάτια και δεν είναι μια ομαλή, συνεχής οντότητα, έχει προταθεί και από αρκετές άλλες κβαντικές βαρυτικές θεωρίες.

Οι Πφάιστερ και Βένερ επισημαίνουν ότι ακόμα δεν απαντήθηκε ολοκληρωτικά το μεγάλο ερώτημα, καθώς και άλλες θεωρίες, συμπεριλαμβανομένης της κλασσικής φυσικής, είναι συμβατές με την αρχή που διατύπωσαν. Ωστόσο η έρευνα τους θα δώσει την κατάλληλη ώθηση ώστε στο μέλλον, άλλες παρόμοιες αρχές να αποκλείσουν με τη σειρά τους τις υπόλοιπες θεωρίες πλην της κβαντικής.

Κρυσταλλωμένο λιβάδι κάτω από το μικροσκόπιο, Beautiful 'flowers' self-assemble in a beaker

These false-color SEM images reveal microscopic flower structures created by manipulating a chemical gradient to control crystalline self-assembly. Credit: Wim L. Noorduin, Harvard University

Ρυθμίζοντας προσεκτικά τις χημικές συνθήκες μέσα σε ένα δοχείο με νερό, ερευνητές του Χάρβαρντ κατάφεραν να δημιουργήσουν κρυστάλλους που μοιάζουν με λεπτεπίλεπτα γαρίφαλα και κατιφέδες. Το κρυσταλλωμένο λιβάδι, όμως, είναι ορατό μόνο στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης «Science», δείχνει πώς οι συνθήκες του περιβάλλοντος επηρεάζουν τη δομή και το σχήμα των κρυστάλλων. Δεδομένου ότι κάθε είδους κρύσταλλοι χρησιμοποιούνται σήμερα σε μια πληθώρα εφαρμογών, η νέα μέθοδος θα μπορούσε στο μέλλον να αξιοποιηθεί στην πράξη.

Τα μικροσκοπικά «λουλούδια», με ύψος μερικών μικρομέτρων (χιλιοστά του χιλιοστού) συναρμολογούν τον εαυτό τους μέσα σε ένα υδατικό διάλειμμα μόριο προς μόριο.

Πώς δημιουργήθηκαν οι κρύσταλλοι

Ο μηχανικός Ουίμ Νούρντουιν και οι συνεργάτες του δημιούργησαν τους κρυστάλλους διαλύοντας στο νερό ένα άλας, το χλωριούχο βάριο, μαζί με πυριτικό νάτριο. Το διοξείδιο του άνθρακα που υπάρχει διαλυμένο στο νερό πυροδοτεί τότε μια αντίδραση, από την οποία σχηματίζονται στον πυθμένα του δοχείου κρύσταλλοι ανθρακικού βαρίου.

H ίδια αντίδραση έχει όμως την ιδιότητα να μειώνει το pH (δηλαδή να αυξάνει την οξύτητα) του νερού που περιβάλλει τους κρυστάλλους. Η μείωση του pH πυροδοτεί με τη σειρά της μια αντίδραση που προσθέτει ένα στρώμα πυριτίου πάνω στους κρυστάλλους. Αυτή η αντίδραση αυξάνει εκ νέου το pH και επιτρέπει να συνεχιστεί η κρυστάλλωση του ανθρακικού βαρίου.

Πλατιά φύλλα και κατσαρά άνθη

This is a crystalline tulip, sculpted by chemistry. Credit: Wim L. Noorduin, Harvard University

Ρυθμίζοντας προσεκτικά τις συγκεντρώσεις των αντιδραστηρίων και τις συνθήκες του πειράματος, οι ερευνητές μπόρεσαν να δημιουργήσουν προκαθορισμένα σχήματα. Για παράδειγμα, η αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα οδηγεί στη δημιουργία λουλουδιών με πλατιά «φύλλα», ενώ η αντιστροφή της κλίσης του pH την κατάλληλη στιγμή δημιουργεί τα κατσαρά άνθη του κατιφέ.

Οι ερευνητές έχουν δημιουργήσει μέχρι στιγμής μικροσκοπικά λιβάδια πάνω σε γυάλινες πλάκες μικροσκοπίου και πάνω σε μεταλλικές λάμες.

Φύτεψαν επίσης ένα λιβάδι μπροστά στην πολυθρόνα του Αβραάμ Λίνκολν πάνω σε ένα νόμισμα του ενός σεντ.

H Φυσική και οι Νέες Δικτατορίες. Physics and the New Dictatorships

Ο «Φύρερ» αποθεώνεται από οπαδούς του ενώ κατευθύνεται προς το Μπερχτεσγκάντεν στις 9 Σεπτεμβρίου 1934.

“…… Με την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στη εξουσία ως καγκελαρίου του Ράιχ στις 30 Ιανουαρίου 1933, άνοιξε ένα νέο και θλιβερότατο κεφάλαιο της ευρωπαϊκής ιστορίας.

 Lise Meitner in 1906.

Η Lise Meitner υπήρξε μεταξύ των πολλών ακροατών που παρακολούθησαν τη ραδιοφωνική μετάδοση ενός από τους λόγους του Χίτλερ λίγο προτού το ναζιστικό κόμμα μετατρέψει τη Γερμανία σε δικτατορία.

Ο Νομπελίστας πυρηνικός χημικός Όττο Χαν.

Σε μια επιστολή της προς τον Otto Hahn, χαρακτήριζε το λόγο αυτό μετριοπαθή, διακριτικό και προσωπικό, και προσέθετε: «Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα θα συνεχίσουν να εξελίσσονται σε αυτό το πνεύμα [...] Τα πάντα εξαρτώνται πλέον από τη σώφρονα μετριοπάθεια».

Αλίμονο, όμως, δεν ήταν η σώφρων μετριοπάθεια το πνεύμα που χαρακτήρισε τους επόμενους μήνες και χρόνια.

Lise Meitner (1878-1968), lecturing at Catholic University, Washington, D.C., 1946

Η ίδια η Meitner υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη Γερμανία πέντε χρόνια αργότερα. Μέσα σε σύντομη χρονική περίοδο, οι νέοι ηγέτες κατέστησαν σαφές ότι στη Γερμανία είχε συντελεστεί μια επανάσταση και ότι η ιδεολογία του ναζιστικού κόμματος έπρεπε να ακολουθείται αυστηρά. Όπερ και σήμαινε, μεταξύ άλλων, πως κάθε άλλο πολιτικό κόμμα ετίθετο υπό απαγόρευση και πως οι Εβραίοι και οι σοσιαλιστές δεν μπορούσαν να κατέχουν θέσεις δημοσίων λειτουργών του Ράιχ. Σύμφωνα με το «Νόμο για την ανόρθωση του προσωπικού καριέρας της Δημόσιας Διοίκησης» της 7ης Απριλίου 1933, ως μη Άριος οριζόταν κάθε πρόσωπο που είχε έστω και έναν πρόγονο ως και δεύτερης γενιάς ο οποίος δεν ανήκε στην αρία φυλή.

Hans Albrecht Bethe was a German and American nuclear physicist, and Nobel laureate in physics for his work on the theory of stellar nucleosynthesis.

Ένα τέτοιο πρόσωπο ήταν ο Bethe , o oποίος στις 11 Απριλίου 1933 έγραφε στον Sommerfeld : «Πιθανώς δεν γνωρίζεις ότι η μητέρα μου είναι Εβραία. Επομένως, σύμφωνα με τον καινούργιο νόμο για τη Δημόσια Διοίκηση, είμαι “μη αρίας καταγωγής” και, ως εκ τούτου, δεν πληρώ τις προϋποθέσεις για να κατέχω θέση δημόσιου λειτουργού στο Ράιχ [...] δεν έχω επιλογή• κατά συνέπεια, πρέπει να προσπαθήσω να βρω έναν τόπο που θα μου προσφέρει φιλοξενία στο εξωτερικό».

Το πρώτο κύμα απολύσεων που εξαπολύθηκε βάσει του νόμου του Απριλίου του 1933 έπληξε περισσότερους από χίλιους πανεπιστημιακούς δασκάλους, μεταξύ των οποίων και τριακόσιους δεκατρείς τακτικούς καθηγητές. Ένα τέτοιο δραστικό μέτρο – και δεν ήταν παρά μόνο η αρχή – δεν μπορούσε παρά να βλάψει τη γερμανική επιστήμη και τη λογιοσύνη, κάτι που όμως μικρή σημασία είχε για τους ναζί ιθύνοντες, οι οποίοι είτε δεν κατανοούσαν είτε δεν ενδιαφέρονταν για την επιστήμη.

Max Planck in 1933.

Έτσι, όταν ο Max Planck επιφυλακτικά επεσήμανε στον Χίτλερ ότι η απόλυση εβραίων επιστημόνων θα απέβαινε βλαπτική για τη Γερμανία, ο Führer (κατά μια εκδοχή) εξεμάνη και αποκρίθηκε: «Οι εθνικές μας πολιτικές δεν πρόκειται να αρθούν ή να τροποποιηθούν, ούτε ακόμη και για τους επιστήμονες. Εάν η απόλυση των εβραίων επιστημόνων σημαίνει την καταστροφή της σύγχρονης γερμανικής επιστήμης, τότε για λίγα χρόνια θα τα καταφέρουμε και χωρίς επιστήμη!».

Μεγάλο ποσοστό του γερμανικού πληθυσμού πιθανώς θα συμφωνούσε με τον Führer.

Η απόλυση των εβραίων επιστημόνων έγινε δεκτή με συγκατάθεση ή αδιαφορία. Ένας αμερικανός επιστήμονας που τον Ιούνιο του 1933 πραγματοποιούσε επίσκεψη στη Γερμανία ανέφερε σε μια επιστολή του: «Οι περισσότεροι δεν νοιάζονται καθόλου• μια μεγάλη μερίδα χαίρεται με όλα αυτά. Εκείνοι οι ελάχιστοι που τους ανησύχησαν τα γεγονότα φαίνονται απρόθυμοι να πουν οτιδήποτε δημοσίως ή ακόμη κατ’ ιδίαν».

Οι γερμανοί φυσικοί, όπως και οι περισσότερες άλλες κοινωνικές ομάδες, αντέδρασαν διαφοροποιημένα στη νέα κατάσταση πραγμάτων. Κάποιοι λίγοι διαμαρτυρήθηκαν δημοσίως, αλλά μια κατά πολύ πιο διαδεδομένη αντίδραση συνίστατο στη χαμηλόφωνη έκφραση ανησυχιών και στην προσπάθεια να επιτευχθεί κάποιου είδους συνεννόηση με τους νέους ιθύνοντες. Μερικοί εβραίοι φυσικοί παραιτήθηκαν εις ένδειξιν διαμαρτυρίας• οι περισσότεροι απολύθηκαν…..”

Aπόσπασμα από το βιβλίο του Helge Kragh «ΟΙ ΓΕΝΙΕΣ ΤΩΝ ΚΒΑΝΤΩΝ, Η ιστορία της Φυσικής του 20ου αιώνα», Μετάφραση: Γ. Κατσιλιέρης, 2004, εκδόσεις κάτοπτρο.

Τριπλή σύνοδος πλανητών στις 26 Μαΐου. Sunset Triangle at the end of May

Η τριπλή σύνοδος της Αφροδίτης, του Δία και του Ερμή στις 26 Μαΐου.

Οι τριπλές σύνοδοι πλανητών δεν συμβαίνουν πολύ συχνά. Η τελευταία έγινε τον Μάιο του 2011 και η επόμενη θα συμβεί τον Οκτώβριο του 2015. Η καλύτερη ώρα για να δει κανείς την σύνοδο των πλανητών είναι μισή έως μία ώρα μετά το ηλιοβασίλεμα. Οι τρεις φωτεινοί πλανήτες θα είναι ορατοί με γυμνό μάτι.

Στις 23 Μαΐου, ο Δίας και η Αφροδίτη θα συγκλίνουν μεταξύ τους σε απόσταση λιγότερη των 5 μοιρών. Στις 24 του μήνα ο Ερμής θα πλησιάσει σε απόσταση λιγότερη των δύο μοιρών από την Αφροδίτη.

Παρότι στις 27 Μαΐου το φαινόμενο θα αρχίσει να φθίνει, στις 28 του μήνα η Αφροδίτη θα περάσει σε απόσταση μίας μοίρας από τον Δία δημιουργώντας έτσι ένα εντυπωσιακό ζευγάρι.

Ξεκινά επιχείρηση «κλοπής» αστεροειδούς, NASA's Asteroid Sample Return Mission Moves into Development

OSIRIS-REx will visit a Near Earth asteroid called Bennu and return with samples that may hold clues to the origins of the solar system and perhaps life itself. It will also investigate the asteroid's chance of impacting Earth in 2182. For the mission, NASA has selected the team led by Principal Investigator Dr. Dante Lauretta from the University of Arizona. NASA GSFC will manage the mission and Lockheed Martin Space Systems will build the spacecraft. Arizona State University will supply the OTES instrument; NASA GSFC will supply the OVIRS instrument; the Canadian Space Agency will supply the OLA instrument; the University of Arizona will supply the OCAMS camera suite; Harvard/MIT will supply the REXIS instrument; and Flight Dynamics will supply the KinetX instrument. Credit: NASA/Goddard/University of Arizona

Η NASA ανακοίνωσε ότι ενέκρινε την αποστολή OSIRIS-REx η οποία έχει στόχο την λήψη δειγμάτων από έναν αστεροειδή και την μεταφορά τους στη Γη για μελέτη.

Η αποστολή

An artist's concept of the OSIRIS-REx spacecraft near asteroid 1999 RQ36. Credit: NASA Goddard Space Flight Center

Επικεφαλείς της αποστολής θα είναι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και το σκάφος θα κατασκευάσει η εταιρεία Lockheed Martin Space Systems. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό, το σκάφος θα ξεκινήσει το ταξίδι του το 2016 και μετά από δύο χρόνια θα συναντήσει τον αστεροειδή Bennu. Αρχικά τo σκάφος θα πραγματοποιήσει παρατηρήσεις και μετρήσεις για την κίνηση του αστεροειδούς, τις διάφορες δυνάμεις (μη βαρυτικές) που τον επηρεάζουν κ..α.

Στη συνέχεια θα πλησιάσει τον Bennu και θα συλλέξει δείγματα από την επιφάνειά του. Αμέσως μετά θα ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής που υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει πέντε χρόνια. Ο αστεροειδής Bennu επιλέχθηκε επειδή οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να προσφέρει νέα στοιχεία για τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος.

Το πρόγραμμα

Η αποστολή OSIRIS-REx αποτελεί μέρος ενός φιλόδοξου προγράμματος εξερεύνησης αστεροειδών που έχει τελικό στόχο μια επανδρωμένη αποστολή σε έναν εξ αυτών. Στο πλαίσιο του προγράμματος σχεδιάζεται και μια μελλοντική αποστολή η οποία θα προσπαθήσει να «απαγάγει» έναν μικρό αστεροειδή και να τον θέσει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Ο αστεροειδής αυτός θα αποτελέσει πεδίο εκπαίδευσης αστροναυτών που θα πραγματοποιήσουν στη συνέχεια αποστολές εξερεύνησης σε μεγάλους αστεροειδείς.