Ο Carl Sagan γράφει για τον Stephen Hawking. Carl Sagan writes about Stephen Hawking

The Last Supper with scientists: Galileo Galilei, Marie Curie, J. Robert Oppenheimer, Isaac Newton, Louis Pasteur, Stephen Hawking, Albert Einstein, Carl Sagan, Thomas Edison, Aristotle, Neil deGrasse Tyson, Richard Dawkins and Charles Darwin. O πρόλογος του Carl Sagan στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του Stephen Hawking «Tο χρονικό του Χρόνου»:

«Περνάμε την καθημερινή μας ζωή χωρίς να καταλαβαίνουμε σχεδόν τίποτε για τον κόσμο. Ελάχιστα προβληματιζόμαστε για την κοσμική μηχανή που παράγει φως και κάνει δυνατή την ύπαρξη ζωής• για την βαρύτητα που μας κρατάει πάνω σε έναν περιστρεφόμενο πλανήτη, έναν πλανήτη που αν δεν υπήρχε η βαρύτητα θα μας εκσφενδόνιζε στο Διάστημα• για τα άτομα που μας αποτελούν και από την σταθερότητά τους εξαρτιόμαστε.

Εκτός από τα παιδιά (όσα δεν έχουν μάθει ακόμη να μην κάνουν έξυπνες ερωτήσεις), πολύ λίγοι από εμάς διαθέτουν κάποιο χρόνο απορώντας γιατί η Φύση είναι έτσι που είναι• αν δημιουργήθηκε ο Κόσμος ή αν υπήρχε από πάντα• αν ο χρόνος κάποια μέρα θα αρχίσει να ρέει αντίθετα και τα αποτελέσματα θα προηγούνται από τις αιτίες• αν υπάρχουν όρια στη δυνατότητα να γνωρίσουμε τον Κόσμο.

Υπάρχουν παιδιά, και έχω γνωρίσει αρκετά από αυτά, που θέλουν να μάθουν πως μοιάζει μια μαύρη τρύπα• ποια είναι τα μικρότερα κομμάτια της ύλης• γιατί θυμόμαστε το παρελθόν, αλλά όχι το μέλλον. Πως από το χάος που υπήρχε, δημιουργήθηκε η τάξη που βλέπουμε σήμερα• και γιατί τελικά υπάρχει το Σύμπαν.

Στην κοινωνία μας είναι ακόμη συνηθισμένο φαινόμενο σε τέτοια ερωτήματα οι γονείς και οι δάσκαλοι να σηκώνουν τους ώμους ή να επικαλούνται κάποια μισοξεχασμένα θρησκευτικά διδάγματα. Πολλοί δεν αισθάνονται άνετα με αυτά τα θέματα, γιατί αγγίζουν τα όρια της ανθρώπινης γνώσης. Αλλά ένα μεγάλο μέρος από την φιλοσοφία και την επιστήμη οδηγήθηκε από την έρευνα αυτών των θεμάτων. Ένας συνεχώς μεγαλύτερος αριθμός ενηλίκων θέλουν να υποβάλλουν ανάλογα ερωτήματα, και κάποτε μένουν έκπληκτοι από τις απαντήσεις. Απέχοντας το ίδιο από τα άτομα και τα άστρα, διευρύνουμε τους ορίζοντες των απαντήσεων για να περιλάβουν και το πολύ μικρό και το πολύ μεγάλο.

Την άνοιξη του 1974, περίπου δύο χρόνια πριν από την προσεδάφιση του διαστημοπλοίου “Viking” στον Άρη, συμμετείχα σε ένα συνέδριο στην Αγγλία• γινόταν με την ευθύνη της Βασιλικής Εταιρίας του Λονδίνου, και είχε θέμα του την έρευνα για εξωγήινη ζωή. Σε κάποιο διάλειμμα διαπίστωσα ότι σε μια γειτονική αίθουσα γινόταν μια πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση. Μπήκα γεμάτος περιέργεια. και τότε έγινα μάρτυρας μιας αρχαίας τελετουργίας, της ανακήρυξης νέων μελών της Βασιλικής Εταιρείας (ενός από τα παλαιότερα ακαδημαϊκά ιδρύματα του πλανήτη).

Στην πρώτη σειρά ένας νεαρός κύριος, καθισμένος σε μια αναπηρική πολυθρόνα, υπέγραφε πολύ αργά σε ένα βιβλίο• σε προηγούμενες σελίδες του ίδιου βιβλίου υπήρχε η υπογραφή του Ισαάκ Νεύτωνα. Όταν τελείωσε, στην αίθουσα έγινε πανδαιμόνιο.

Ο Stephen Hawking ήταν από τότε ένας μύθος.

Σήμερα ο Hawking κατέχει την έδρα των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, την ίδια έδρα που κατείχε πρώτα ο Νεύτων και αργότερα ο P. A. M. Dirac – δυο λαμπροί εξερευνητές του πολύ μεγάλου και του πολύ μικρού. O Hawking είναι ο άξιος διάδοχός τους. Αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο για τους μη ειδικούς, ένα από τα πλουσιότερα εκλαϊκευμένα βιβλία. Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και γιατί περιέχει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων αλλά και γιατί αποκαλύπτει τον τρόπο σκέψης του συγγραφέα του. Μας αποκαλύπτει με σαφήνεια τα σύνορα της φυσικής, της αστρονομίας, της κοσμολογίας και του θάρρους.

Ακόμη είναι ένα βιβλίο για το Θεό … ή ίσως για την απουσία του Θεού. Η λέξη «Θεός» γεμίζει τις σελίδες του. Ο Hawking αναζητά την απάντηση στην περίφημη ερώτηση του Αϊνστάιν, αν ο Θεός είχε κάποια ελευθερία επιλογής στη δημιουργία του Σύμπαντος. ¨όπως ο ίδιος δηλώνει, προσπαθεί να καταλάβει τη σκέψη του Θεού. Και τα συμπεράσματα της προσπάθειάς του είναι όλο και πιο αναπάντεχα: ένα Σύμπαν χωρίς όρια στο χώρο, χωρίς αρχή ή τέλος στο χρόνο• ένα Σύμπαν που δεν χρειάζεται ένα Δημιουργό.»

Astronomer Carl Sagan was the "most famous U.S. scientist of the 1980s and early 1990s." Sagan testified at a congressional hearing in 1985 on the climatic, biological, and strategic effects of nuclear war. PHOTOGRAPH BY KARL SCHUMACHER, TIME LIFE PICTURES/GETTY

Carl Sagan, Πανεπιστήμιο Cornell, Νέα Υόρκη.

Πρόλογος στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του Stephen Hawking «Το χρονικό του Χρόνου» εκδόσεις κάτοπτρο, 1988, μετάφραση Κωνσταντίνος Χάρακας.

Οι Νεάντερταλ έκαναν μπάρμπεκιου με πιτσουνάκια! I'll have the roast pigeon please, I'm a Neanderthal

Οι Νέαντερταλ κυνηγούσαν περιστέρια και τα έτρωγαν... ψητά. According to scientists, Neanderthals were catching, butchering and cooking wild pigeons as much as 67,000 years ago. Photo: Rex

Τα τελευταία χρόνια σειρά ευρημάτων έχει ανατρέψει την εικόνα των πολύ δυνατών μυϊκά αλλά αδύναμων νοητικά Νεάντερταλ. Όλα τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι οι κοντινοί μας συγγενείς είχαν αυξημένη νοημοσύνη αλλά και σειρά δεξιοτήτων παρόμοιων με τις δικές μας. Το τελευταίο εύρημα που ενισχύει την εικόνα των έξυπνων και ικανών Νεάντερταλ σχετίζεται με τη διατροφή τους. Όπως φαίνεται μπορούσαν να κυνηγούν αποτελεσματικά περιστέρια.

Τα περιστέρια

Νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι ήταν είχαν αυξημένη νοημοσύνη αφού κυνηγούσαν περιστέρια. Evidence from Gorham's Cave in Gibraltar suggests savvy Neanderthals caught and ate pigeon relatives. (C. Finlayson)

Η ιβηρική χερσόνησος θεωρείται το τελευταίο καταφύγιο των Νεάντερταλ πριν την μυστηριώδη εξαφάνιση τους. Ερευνητές εντόπισαν στο Γιβραλτάρ 1724 οστά ενός άγριου είδους περιστεριού από το οποίο κατάγονται τα σημερινά «ήμερα» περιστέρια. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι τα οστά είχαν ηλικία από 28-67 χιλιάδες έτη και βρέθηκαν σε μια περιοχή όπου έχει διαπιστωθεί ότι εκείνες τις χρονικές περιόδους ζούσαν εκεί αποκλειστικά Νεάντερταλ. Η μελέτη των οστών έδειξε ότι πολλοί εκ των κατόχων τους είχαν αποτελέσει ένα θεσπέσιο γεύμα για τους Νεάντερταλ οι οποίοι αφού τα έπιαναν τα έψησαν στη συνέχεια σε δυνατή φωτιά.

Cut-marked bone of a rock dove specimen from Gorham's Cave. (Ruth Blasco et al., Scientific Reports)

Μέχρι πρόσφατα οι ειδικοί θεωρούσαν ότι τα πτηνά δεν βρίσκονταν στο… μενού των Νεάντερταλ επειδή τα ξαδέρφια μας δεν είχαν την νοημοσύνη και τις ικανότητες για να τα πιάνουν. Όπως φαίνεται μπορούσαν μια χαρά να τα πιάσουν και μάλιστα κυνηγούσαν είδη όπως τα άγρια περιστέρια που έφτιαχναν τις φωλιές τους σε δύσβατα σημεία και για να τα πιάσουν οι Νεάντερταλ θα έπρεπε να σκαρφαλώσουν σε απόκρημνες πλαγιές. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Scientific Reports».

Τερατώδεις ηφαιστειακές εκρήξεις καταγράφηκαν στην Ιώ. A Hellacious Two Weeks on Jupiter's Moon Io

H υπέρυθρη λάμψη μιας από τις μεγάλες εκρήξεις στην Ιώ, όπως καταγράφηκε στις 29 Αυγούστου 2013 από το επίγειο τηλεσκόπιο Gemini. Image of Io taken in the near-infrared at the Gemini North telescope on August 29. In addition to the extremely bright eruption on the upper right limb of the satellite, the lava lake Loki is visible in the middle of Io’s disk, as well as the fading eruption that was detected earlier in the month by de Pater on the southern (bottom) limb. Image credit: Katherine de Kleer / UC Berkeley / Gemini Observatory / AURA

Η Ιώ, ένα από τα τέσσερα μεγάλα φεγγάρια του Δία, αποδεικνύεται ακόμα πιο βίαιη από ό,τι έδειχνε: τρεις εξαιρετικά λαμπρές και θερμές ηφαιστειακές εκρήξεις που ξέσπασαν σε διάστημα δύο εβδομάδων εκτόξευσαν πίδακες λάβας σε ύψος εκατοντάδων χιλιομέτρων.

Η λάβα που παρήγαγαν οι τρεις εκρήξεις τον Αύγουστο του 2013 θα ήταν αρκετή για να καλύψουν έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, αναφέρει ομάδα αμερικανών ερευνητών. Η λάβα της Ιούς εκτιμάται μάλιστα ότι είναι πολύ θερμότερη από ό,τι στα σημερινά γήινα ηφαίστεια, και ίσως έχει παρόμοια σύσταση με το μάγμα που υπήρχε στη νεογέννητη, θερμή Γη.

Δορυφόρος-ηφαίστειο

Το φεγγάρι του Δία ακόμη πιο οργισμένο και βίαιο από όσο πιστεύαμε μέχρι σήμερα. These images show Jupiter's moon Io obtained at different infrared wavelengths (in microns, μm, or millionths of a meter) with the W. M. Keck Observatory's 10-meter Keck II telescope on Aug. 15, 2013 (a-c), and the Gemini North telescope on Aug. 29, 2013 (d). Credit: Imke de Pater and Katherine de Kleer/UC Berkeley/Gemini/Keck

Η Ιώ, ελάχιστα μεγαλύτερη από τη Σελήνη, είναι το μόνο μέρος στο Ηλιακό Σύστημα όπου υπάρχουν ηφαίστεια όπως στη Γη. Λόγω της ασθενούς βαρύτητάς της, η λάβα των εκρήξεων τινάζεται σε μεγάλο ύψος και πέφτει πίσω στο έδαφος σχηματίζοντας μια πύρινη ομπρέλα.

Η ηφαιστειακή δραστηριότητα της Ιούς είναι συνεχής και σχηματίζει ποτάμια και μεγάλες λίμνες λάβας, και ολόκληρο το φεγγάρι είναι κίτρινο από το θειάφι που απελευθερώνουν οι εκρήξεις. Οι πραγματικά μεγάλες εκρήξεις είναι σπανιότερες, ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε ως τώρα: «Στην Ιώ περιμένουμε κανονικά μία έκρηξη κάθε ένα ή δύο χρόνια, και συνήθως δεν είναι τόσο λαμπρές» αναφέρει σε ανακοίνωση της NASA η Ίμκε ντε Πάτερ, καθηγήτρια Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ.

«Εδώ έχουμε τρεις εξαιρετικά λαμπρές εκρήξεις, κάτι που υποδηλώνει ότι αν κοιτάζαμε την Ιώ πιο συχνά θα βλέπαμε πολύ περισσότερα τέτοια συμβάντα» επισημαίνει. Οι τρεις εκρήξεις του περυσινού Αυγούστου ήταν από τις ισχυρότερες που έχουν καταγραφεί ποτέ -πρέπει να παρήγαγαν δεκάδες κυβικά χιλιόμετρα λάβας, η οποία πρέπει να κάλυψε έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Συγκριτικά, η έκρηξη του Όρους Πινατούμπο στις Φιλιππίνες το 1991, μια από τις ισχυρότερες του 20ού αιώνα, υπολογίζεται ότι έδωσε 10 κυβικά χιλιόμετρα λάβας.

Κουρτίνες λάβας

Η εξέλιξη της έκρηξης της 29ης Αυγούστου 2013 κατά τη διάρκεια των επόμενων 12 ημερών. Images of Io tracking the evolution of the eruption as it decreased in intensity over 12 days. Due to Io’s rapid rotation, a different area of the surface is viewed on each night; the outburst is visible with diminishing brightness on August 29 & 30 and September 1, 3, & 10. Image credit: Katherine de Kleer / UC Berkeley / Gemini Observatory / AURA

Και οι τρεις τελευταίες εκρήξεις στην Ιώ είναι πιθανό να σχημάτισαν «κουρτίνες λάβας», πίδακες που εκτινάσσονται από σχισμές στην επιφάνεια μήκους πολλών χιλιομέτρων. Μία από τις εκρήξεις, η οποία συνέβη σε μια καλδέρα με την ονομασία Rarog Patera, εκτιμάται ότι παρήγαγε αρκετή λάβα για να καλύψει έκταση 130 τετραγωνικών χιλιομέτρων σε βάθος δέκα μέτρων.

Οι υπολογισμοί βασίζονται σε μετρήσεις της υπέρυθρης ακτινοβολίας των εκρήξεων με μεγάλα επίγεια τηλεσκόπια, όπως το Keck II στη Χαβάη, με κάτοπτρο δέκα μέτρων. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι υπέρθερμες εκρήξεις της Ιούς είναι πιθανώς παρόμοιες με αυτές που διαμόρφωσαν την επιφάνεια της Γης και της Αφροδίτης στα νιάτα τους. «Χρησιμοποιούμε την Ιώ ως ηφαιστειακό εργαστήριο για να κοιτάξουμε πίσω στο παρελθόν των βραχωδών πλανητών». Οι τελευταίες ανακαλύψεις παρουσιάζονται σε τρεις δημοσιεύσεις που έχουν γίνει δεκτές στην έγκριτη επιθεώρηση «Icarus». Δύο από αυτές είναι διαθέσιμες ως προδημοσίευση εδώ και εδώ.

Βύρων Λεοντάρης, Αποχρωματισμοί

Félix Vallotton, Coucher de soleil à Villerville, To lay down sun with Villerville, 1917, huile sur toile, 55,5x97 cm.

Το δείλι σέρνεται κι αλλάζει πάλι δέρμα

Μες τις ψυχές μας, απαρνιέται όλα ξανά

τα χρώματά του – κι απομένουμε στεγνά

τοπία χωρίς αρχή και χωρίς τέρμα.

Γρίφοι λυμένοι και ξανά μπλεγμένοι

χτυπιόμαστε όλη μέρα σαν τυφλοί

για μια καλύτερη θεσούλα στο κλουβί

κι όλο βρισκόμαστε σφιχτότερα δεμένοι.

Στα λόγια σπάταλοι, φιλάργυροι όμως στο αίμα

κάναμε χάος το τοσοδά μας το μυαλό

-ο φόβος είναι θερμοκήπιο καλό,

ανθίζει σ’ όλες του τις ποικιλίες το ψέμα.

Ακούς και δεν γνωρίζεις τ’ όνομά σου,

κρυώνει η μοίρα που παλιά σου ‘χε δοθεί

-σε ποιές λοιπόν παγίδες έχουμε συρθεί;

Μέγα κακό είναι ν’ αρνηθείς τ’ ανάστημά σου.

Δεν είναι ο κόσμος πείραμα στους τρόμους

του απείρου, όχι, δεν είναι δοκιμή.

Μπορείς να σέρνεσαι μια ολόκληρη ζωή,

υπογραφή δειλή μέσα στους δρόμους;

Θα ‘ναι φριχτό να φύγουμε έτσι, δίχως

μια πίστη, έναν αγώνα, μια κραυγή

-άνθρωποι που πεθάναν δίχως μια αμυχή,

άνθρωποι που “διελύθησαν ησύχως….'

André Masson, Le Cimetière, 1924.

(από την «Ομίχλη του μεσημεριού», 1959)

Ο Βύρων Λεοντάρης (Νιγρίτα Σερρών, 1932 – Αθήνα, 7 Αυγούστου 2014) γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Σάμο, από όπου καταγόταν, και το 1939 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Αδελφός του κριτικού Μανόλη Λαμπρίδη, του ποιητή Ανδρέα Λεοντάρη, σύζυγος της ποιήτριας Ζέφης Δαράκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1952-1956) και εργάστηκε ως δικηγόρος. Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε με την ποίηση, ενώ δημοσίευσε επίσης κριτικά δοκίμια. Πρωτοεμφανίστηκε το 1954 με την ποιητική συλλογή "Γενική Αίσθηση". Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Κριτική", "Εφημερίδα των Ποιητών", "Επιθεώρηση Τέχνης", κ.ά., μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού "Σημειώσεις". Το ποιητικό του έργο τοποθετείται στο χώρο της δεύτερης μεταπολεμικής ελληνικής ποιητικής γενιάς. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά και τουρκικά.

Ο «κατοικίδιος» δεινόσαυρος. Laquintasaura venezuelae: New Herbivorous Dinosaur Discovered in Venezuela

Ο Laquintasaura Venezuela είχε μέγεθος μικρού σκύλου και ζούσε σε μικρές ομάδες. An artist's impression of the dinosaur Laquintasaura venezuelae. Paleontologists from Switzerland and the United Kingdom have discovered a new genus and species of plant-eating dinosaur that lived in what is now Venezuela during the earliest Jurassic, about 200 million years ago. Image credit: Mark Witton.

Ένα ακόμη άγνωστο μέχρι σήμερα είδος δεινοσαύρου ανακάλυψαν οι παλαιοντολόγοι και όπως φαίνεται πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική ανακάλυψη. Πρόκειται για ένα μικρό είδος δεινοσαύρου με μέγεθος όσο περίπου ένας μικρός σκύλος και είχε ξεχωριστά ανατομικά χαρακτηριστικά.

Η γεωγραφία

A new type of dinosaur, named Laquintasaura venezuelae, has been identified by scientists from the Natural History Museum and the University of Zürich. It was a bird-hipped creature the size of a turkey that lived in herds in South America. Laquintasaura walked on two hind-legs and was about the size of a small dog, measuring one metre in length and 25 centimetres at the hip. The discovery of the remains of at least four Laquintasaura in Venezuela showed that dinosaurs bounced back quickly after the Triassic species wipeout, according to report authors at the Natural History Museum in London.

Την ανακάλυψη έκανε ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Πολ Μπάρετ, παλαιοντολόγο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο. Τα απολιθώματα του δεινόσαυρου εντοπίσθηκαν στη Βενεζουέλα γεγονός επίσης σημαντικό αφού είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται νέο είδος δεινοσαύρου στις βορειότερες περιοχές της Νοτίου Αμερικής. Μέχρι σήμερα δεινόσαυροι ανακαλύπτονται είτε σε περιοχές της Βορείου Αμερικής είτε στις νοτιότερες περιοχές της ηπείρου κυρίως σε Αργεντινή και Χιλή.

Πολύ σημαντικό εύρημα

Laquintasaura venezuelae fossils. Image credit: Paul M. Barrett et al.

Όσον αφορά το νέο είδος που ονομάστηκε Laquintasaura Venezuela ήταν σύμφωνα με τους ερευνητές που το εντόπισαν ένας μικρός δεινόσαυρους που ζούσε πριν από 200 εκ. έτη, δηλαδή ανήκε στην πρώτη γενιά δεινοσαύρων που εμφανίστηκαν στη Γη μετά τη μαζική εξόντωση ειδών στα τέλη της Τριασικής Περιόδου. Ο L.venezuela δεν ξεπερνούσε σε μήκος το ένα μέτρο και το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είναι η ανατομία του. Διέθετε ισχία παρόμοια με αυτά των πτηνών. Η παλαιοντολογική έρευνα έχει εντοπίσει ελάχιστα είδη δεινοσαύρων με αυτό το ιδιαίτερο ανατομικό χαρακτηριστικό και η ανακάλυψη του L.venezuela αναμένεται να προσφέρει πολλά νέα δεδομένα τόσο για τους δεινοσαύρους με αυτό το ανατομικό χαρακτηριστικό όσο και γενικότερα.

«Η καταγωγή και γενικότερα η ιστορία των δεινοσαύρων με ισχία παρόμοιων με εκείνων των πτηνών έχει πολλά σκοτεινά σημεία αφού δεν υπάρχουν πολλά σχετικά ευρήματα. Αυτό το αρχαίο είδος θα φωτίσει την εξέλιξη αυτής της κατηγορίας δεινοσαύρων. Επίσης το γεγονός ότι ο L.venezuela ζούσε αμέσως μετά τη μαζική εξόντωση ειδών δείχνει ότι οι δεινόσαυροι επανέκαμψαν πολύ γρήγορα και έτσι η μελέτη του μπορεί να προσφέρει νέα στοιχεία για την εξέλιξη των δεινοσαύρων γενικότερα» αναφέρει ο Μπάρετ.

Ομαδική ζωή

Strange teeth indicate herbivorous habit. Picture Credit: Barrett et al, Proceedings of the Royal Society B.

Ο L.venezuela ήταν ένα κοινωνικό είδος δεινοσαύρων με τα μέλη του να ζουν σε μικρές ομάδες. Οι ερευνητές θεωρούν ότι ήταν φυτοφάγος και τρεφόταν κυρίως με φτέρες αλλά κάποια χαρακτηριστικά σε ορισμένα δόντια του υποδεικνύουν ότι ίσως να τρεφόταν και με έντομα ή κάποια μικρά θηράματα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Royal Society B».

“Η θεωρία των πάντων”, μια ταινία για τον Stephen Hawking. “Theory of Everything:” a Movie about Stephen Hawking

Ο Stephen Hawking (Eddie Redmayne) και η γυναίκα του Jane Wilde (Felicity Jones), σε μια σκηνή της ταινίας. Still of Felicity Jones and Eddie Redmayne in ‘The Theory of Everything.’ Via IMBd and Focus Features. Who says science and love (and science and the arts) don’t go together? A new movie set to premiere in November 2014 will feature the life story of physicist Stephen Hawking and focuses on his relationship with Jane Wilde, the art student he fell in love with while studying at Cambridge in the 1960s. “The Theory of Everything” also depicts Hawking’s genuius amid the diagnosis of a fatal illness at age 21 and how he has survived. See the full cast and info at IMBd.

From left: Stephen Hawking and his second wife, Elaine Mason; and his first wife, Jane. (Photo: Getty)

Eddie Redmayne, left, is set to play Stephen Hawking (Photo: Getty Images/AP Photo - circa 1986)

“Η θεωρία των πάντων” είναι ο τίτλος της κινηματογραφικής ταινίας που περιγράφει την ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους φυσικούς της εποχής μας, του Stephen Hawking. Η πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει το Νοέμβριο του 2014.

In character: Eddie Redmayne as Stephen Hawking filming the new movie Theory Of Everything.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας:

The Theory of Everything is the story of the most brilliant and celebrated physicist of our time, Stephen Hawking, and Jane Wilde the arts student he fell in love with whilst studying at Cambridge in the 1960s. Little was expected from Stephen Hawking, a bright but shiftless student of cosmology, given just two years to live following the diagnosis of a fatal illness at 21 years of age. He became galvanized, however, by the love of fellow Cambridge student, Jane Wilde, and he went on to be called the successor to Einstein, as well as a husband and father to their three children. Over the course of their marriage as Stephen’s body collapsed and his academic renown soared, fault lines were exposed that tested the lineaments of their relationship and dramatically altered the course of both of their lives.

Η εξίσωση της ευτυχίας. A Mathematical Equation to Predict Happiness

Agnolo Bronzino, Allegory of Happiness, 1564, Galleria degli Uffizi, Florence, Italy. It has long been known that happiness depends on many different life circumstances. Now scientists have developed a mathematical equation that can predict momentary delight. They found that participants were happiest when they performed better than expected during a risk-reward task. Brain scans also revealed that happiness scores correlated with areas known to be important for well-being. The team says the equation, published in PNAS Journal, could be used to look at mood disorders and happiness on a mass scale. 

Ερευνητές του πανεπιστημίου UCL του Ηνωμένου Βασιλείου ισχυρίζονται πως εξήγαγαν τη μαθηματική εξίσωση της ευτυχίας, ή τουλάχιστον της ευτυχίας των 18.000 ανθρώπων από όλο τον κόσμο οι οποίοι συμμετείχαν στη διαδραστική τους μελέτη.

H έρευνα που δημοσιεύει το επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, πραγματεύεται τη συσχέτιση που υπάρχει μεταξύ της ευτυχίας και της ανταμοιβής, όπως επίσης και τις νευρολογικές διαδικασίες που οδηγούν σε συναισθήματα όπως αυτό της ευτυχίας.

Το νέο στοιχείο που εισήγαγαν στη μελέτη οι ερευνητές είναι η λεπτομερής καταγραφή της κάθε στιγμής κατά την οποία οι άνθρωποι παίρνουν αποφάσεις όπως επίσης και τον αντίκτυπο των αποφάσεων αυτών.

Το μέγεθος της ευτυχίας (ως συνάρτηση του χρόνου !) εξαρτάται από τα μεγέθη CRs (Certain Rewards) , ΕVs (Expected Values) και PREs (Reward Prediction Errors) (www.pnas.org).

Τη διαδικασία αυτή περιγράφει η νέα μαθηματική εξίσωση, η οποία υπολογίζει πόσο ευτυχισμένοι είναι οι άνθρωποι βάσει των πιο πρόσφατων γεγονότων που συνέβησαν στη ζωή τους.

Έχοντας μετρήσει το επίπεδο της ευτυχίας, οι ερευνητές προχώρησαν στην ανάλυση των μετέπειτα αποφάσεων που λαμβάνει κανείς, έχοντας ως κριτήριο πιθανές απολαβές που μπορεί κάποιος να έχει.

Το ενδιαφέρον εύρημα είναι πως όταν ο σκοπός είναι η συσσώρευση πλούτου το επίπεδο της ευτυχίας παραμένει χαμηλό, ενώ αντίθετα άλλου είδους μη χρηματικές ανταμοιβές και επιβραβεύσεις σχετίζονται με υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας.

Tintoretto, Allegory of Happiness, c.1564, Scuola Grande di San Rocco. Researchers investigated the relationship between happiness and reward, and the neural processes that lead to feelings that are central to our conscious experience, such as happiness.

Για τη μελέτη κλήθηκαν αρχικά 26 άτομα, στα οποία υποβλήθηκε επανειλημμένα το ερώτημα “πόσο ευτυχισμένοι είστε τώρα;”, έπειτα από μία σειρά επιλογών τους που οδηγούσαν σε κέρδος ή απώλεια χρημάτων.

Ταυτόχρονα υποβάλλονταν σε μαγνητική τομογραφία προκειμένου να παρατηρηθεί η λειτουργία του εγκεφάλου τους κατά τη λήψη αποφάσεων. Με τον τρόπο αυτό οι επιστήμονες παρήγαγαν το υπολογιστικό τους μοντέλο, κομμάτι του οποίου ήταν και η διαφημιζόμενη “εξίσωση της ευτυχίας”.

Μέρος της εφαρμογής «To πείραμα του Μεγάλου Μυαλού». As part of the Great Brain Experiment smartphone app, users are periodically asked how happy they feel. The happiness of over 18,000 people worldwide has been predicted by a mathematical equation, with results showing that moment-to-moment happiness reflects not just how well things are going, but whether things are going better than expected. Credit: Robb Rutledge, UCL

Η εφαρμογή που ονομάστηκε “The Great Brain Experiment” στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία καθώς συνολικά 18.420 χρήστες συμμετείχαν στο παιχνίδι. Με βάση τα αποτελέσματα από το πείραμα αυτό, επαληθεύτηκε με πολύ μεγάλη ακρίβεια η εγκυρότητα της εξίσωσης της ευτυχίας σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.

Οι ερευνητές πιστεύουν πως η ποσοτικοποίηση μεγεθών όπως η ευτυχία μπορεί να έχει ιατρικές εφαρμογές βοηθώντας στην κατανόηση ψυχολογικών διαταραχών αλλά και να βοηθήσει γενικότερα στην καλυτέρευση των συνθηκών ζωής.