Ένα... μπαλάκι βρήκε το Curiosity στον Άρη. What Is This Bizarre Ball That The Curiosity Rover Found On Mars?

Το εξαιρετικά σφαιρικό αντικείμενο φαίνεται σε φωτογραφία που πήρε το Curiosity πριν από δυο εβδομάδες και προφανώς δεν είναι μπαλάκι του μπέιζμπολ… The 'ball' (right of center) can be seen in this sol 746 observation by Mars rover Curiosity's Mastcam. According to NASA scientists it is likely an example of a Martian concretion. Credit: NASA/JPL-Caltech/MSSS

To ρομπότ της NASA, το Curiosity, συνεχίζει να εξερευνεί τον πλανήτη Άρη, αναζητώντας στοιχεία που θα οδηγήσουν σε σημαντικές επιστημονές ανακαλύψεις και στο πλαίσιο αυτό δόθηκε στη δημοσιότητα ένα από τα περίεργα ευρηματά του.

It seems too round to be true — the Curiosity rover has found a ball-shaped object among the craggy rocks in its picture. This image was taken on Sol 746 of the rover’s mission on Mars, which so far has extended over two Earth years. No, it’s not the leftover of a Martian baseball game and nor is it aliens. In fact, according to Discovery News (who is quoting NASA) it’s a kind of rock that shows evidence of water in the ancient past. Credit: NASA/JPL-Caltech/MSSS

Σε αυτά ξεχωρίζει ένα σφαιρικό πέτρινο "μπαλάκι" στην επιφάνεια του πλανήτη, το οποίο σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι μικρότερο απ΄ότι φαίνεται, έχοντας διάμετρο περίπου 1 εκατοστό.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες της NASA, πρόκειται για πέτρωμα. Δεν είναι τόσο μεγάλο όσο φαίνεται – έχει διάμετρο περίπου ένα εκατοστό – και σχηματοποιήθηκε πριν από πολλά δισεκατομμύρια χρόνια, την εποχή που στην επιφάνεια του Άρη υπήρχαν τεράστιες ποσότητες νερού. Οι σχετικές φωτογραφίες δόθηκαν στη δημοσιότητα από τη NASA στις 14 Σεπτεμβρίου και έδωσαν "τροφή" για νέα σενάρια και θεωρίες συνωμοσίας.

Πηγή: universetoday

Συμπιέζοντας την κβαντική πληροφορία. Putting the squeeze on quantum information

Researchers have shown that information stored in quantum bits can be exponentially compressed without losing information. The achievement is an important proof of principle, and could be useful for efficient quantum communications and information storage.

Ερευνητές του Ινστιτούτου Προηγμένης Έρευνας του Καναδά απέδειξαν πειραματικά πως η πληροφορία που είναι αποθηκευμένη σε κβαντικά μπιτ μπορεί να συμπιεστεί εκθετικά δίχως το περιεχόμενό της να υποστεί την παραμικρή απώλεια. Η ανακάλυψη μπορεί να βρει πολλές εφαρμογές στις μελλοντικές κβαντικές επικοινωνίες αλλά και στην αποθήκευση πληροφορίας.

Η συμπίεση αποτελεί ένα πολύ σημαντικό τμήμα των καθιερωμένων ψηφιακών επικοινωνιών που επηρεάζει στην καθημερινή μας ζωή, όπως για παράδειγμα τις εκατομμύρια τηλεφωνικές κλήσεις που μεταδίδονται κάθε στιγμή μέσω δορυφόρων, την κίνηση στο διαδίκτυο ή η χωρητικότητα του φορητού μας MP3 player.

A qubit (quantum bit) is the quantum state of a two-level quantum system. Credit: Courtesy of Clemens Adolphs

Στα κβαντικά συστήματα πληροφορικής, η πληροφορία αποθηκεύεται και επεξεργάζεται σε κβαντικά μπιτ (qubit). Ενώ τα καθιερωμένα μπιτ που χρησιμοποιούνται σήμερα μπορούν να λάβουν την τιμή 0 και 1, τα qubits εκμεταλλευόμενα τη κβαντική τους ιδιότητα μπορούν να βρίσκονται σε μία κατάσταση υπέρθεσης ή με άλλα λόγια ταυτόχρονα και στις δύο τιμές 0 και 1, γεγονός που ανοίγει  νέους ορίζοντες στην επιστήμη της πληροφορικής.

Το κρίσιμο στοιχείο στη συμπεριφορά του qubit είναι πως παραμένει στην κατάσταση υπέρθεσης για όσο δεν υφίσταται κάποια αλληλεπίδραση με τον εξωτερικό κόσμο, καθώς τη στιγμή που συμβαίνει αυτό η κυματοσυνάρτησή του καταρρέει και το qubit λαμβάβει άμεσα κάποια από τις τιμές 0 ή 1.

Παρόλο που η συμπίεση διαδραματίζει ένα σπουδαίο ρόλο στη μετάδοση και την αποθήκευση της πληροφορίας, δεν ήταν σαφής η δυνατότητα συμπίεσης της κβαντικής πληροφορίας, γεγονός που συνιστούσε ανασταλτικό παράγοντας στην εξέλιξη των κβαντικών υπολογιστών. Σύμφωνα όμως με τη νέα μελέτη που θα δημοσιευτεί στο επόμενο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Physical Review Letters αυτό είναι απολύτως εφικτό και μάλιστα με θεαματικά αποτελέσματα.

Στο πείραμα οι ερευνητές χρησιμοποίησαν φωτόνια ως qubits τα οποία μπορούν να μεταφέρουν πληροφορία μέσω του σπιν τους μίας κβαντικής τους ιδιότητας που μπορεί να λάβει τις διακριτές τιμές πάνω και κάτω. Μέσω υπολογισμών κατάφεραν να αποδείξουν πως η πληροφορία που μεταφέρουν τρία qubits μπορεί να αποθηκευτεί πλήρως σε δύο qubits ενώ η διαδικασία συμπίεσης γίνεται στη συνέχεια εκθετική, αφού έδειξαν πως 10 qubits αρκούν για να αποθηκεύσουν τη συμπεριφορά 1.000 qubits και αντίστοιχα 20 qubits αρκούν για να περιγράψουν την κατάσταση ενός εκατομμυρίου qubits.

«Η εργασία αυτή ξεδιαλύνει μερικές από τις πιο σημαντικές διαφορές στην επεξεργασία της πληροφορίας στον κλασικό και τον κβαντικό κόσμο και επίσης υπόσχεται μία εκθετική μείωση της απαιτούμενης κβαντικής μνήμης για την εκπλήρωση διάφορων εργασιών», δήλωσε ο Εφραίμ Στάινμπεργκ, ερευνητής του πανεπιστημίου του Τορόντο.

Πηγή:  www.sciencedaily.com

Σπάνιο πλάσμα του βυθού κατέγραψαν οι ερευνητές. What’s That Weird Purple Sea Creature?

Scientists aboard the E/V Nautilus research vessel, led by Titanic discoverer and National Geographic Explorer-in-Residence Robert Ballard, recently recorded this siphonophore swimming at the bottom of the Gulf of Mexico. Siphonophores, a member of the phylum Cnidaria, are among the group of organisms that includes the famous—and famously painful when it stings—Portuguese man-of-war.

Μια σπάνια και μυστηριώδης μορφή ζωής κατέγραψαν τα μέλη της διεθνούς ερευνητικής ομάδας Nautilus, στον Κόλπο του Μεξικό.

Siphonophores are not actually jellyfish; they’re “colonial animals” comprised of small, interdependent life-forms called zooids. They’re also tough to see. The species in the video is most likely Erenna richardi, Stefan Siebert of the Dunn Lab at Brown University, which specializes in Cnidaria, said by email. There are about 180 species of known siphonophores and five to six species in the genus Erenna, half which are currently undescribed, said Siebert, who was not involved in the Nautilus research.

Οι ερευνητές εντόπισαν στα βάθη του ωκεανού ένα πλάσμα που πιστεύεται ότι ανήκει στα σιφωνοφόρα (siphonophore), το οποίο καταγράφηκε σε ένα βίντεο υψηλής ευκρίνειας από υποβρύχια ρομποτική κάμερα.

Αν και εμφανίζονται ως ένα πλάσμα, τα σιφωνοφόρα αποτελούνται στην πραγματικότητα από πολλούς μικρότερους οργανισμούς και βρίσκονται να πλέουν σε λεκάνες ωκεανών σε όλο τον κόσμο. Κάθε αποικία έχει ως άξονα ένα υδρόσωμα, που στο ένα άκρο του, το πνευματοφόρο, φέρει μία φούσκα από αέρα που χρησιμεύει για να πλέει.

The Portuguese man-of-war is a siphonophore, an animal made up of a colony of organisms working together. Photograph by O.S.F./Animals Animals—Earth Scenes

Ένα διάσημο είδος της τάξης των σιφωνοφόρων είναι η θανατηφόρα Πορτογαλική "Man O 'War".

Πως ο Τυραννόσαυρος ρεξ έγινε... πουλάκι. No Single Missing Link Between Birds and Dinosaurs, Study Finds

Νέα μελέτη αποκαλύπτει το δέντρο της εξέλιξης των δεινοσαύρων σε πτηνά. Modern birds evolved gradually from their dinosaur ancestors, before diversifying into the thousands of species known today. Credit: Jason Brougham

Ερευνητές στη Βρετανία ανέπτυξαν μια νέα θεωρία για την καταγωγή των πτηνών και δημιούργησαν παράλληλα ένα νέο εξελικτικό δέντρο από τους μεγάλους δεινοσαύρους μέχρι και την εμφάνιση των ιπτάμενων ειδών το οποίο  κρίνεται ως το πλέον ολοκληρωμένο που έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα.

Η θεωρία

Η κρατούσα θεωρία για την καταγωγή των πτηνών αναφέρει ότι τα πτηνά είναι απόγονοι των δεινοσαύρων οι οποίοι στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες του πλανήτη συρρικνώθηκαν σε μέγεθος, έβγαλαν φτερά και έμαθαν να πετούν. Σε όσους αμφέβαλαν για αυτή την θεωρία οι παλαιοντόλογοι προσκομίζουν συνεχώς νέα ευρήματα τα οποία την στηρίζουν. Έχουν ανακαλυφθεί πολλά άγνωστα μέχρι πρόσφατα είδη που θεωρούνται κρίκοι σε αυτή την εξελικτική αλυσίδα με τους ειδικούς να συνεχίζουν να αναζητούν τέτοια είδη που συνήθως χαρακτηρίζονται «χαμένοι κρίκοι» αυτής της αλυσίδας.

Η έκρηξη

Το εξελικτικό δέντρο που έφτιαξαν οι ερευνητές. Το δέντρο ξεκινά από τον βασιλιά των δεινοσαύρων, τον T.rex και δείχνει τις ανατομικές μεταβολές που υπήρξαν σε επόμενα είδη ώστε προοδευτικά να φτάσουμε στα σημερινά πτηνά. Τον μικρό σαρκοφάγο Κομψογνάθο ακολουθεί ο Ορνιθομιμόσαυρος με χαρακτηριστικά στρουθοκαμήλου και ο φυτοφάγος Θεριζινόσαυρος. Μετά υπάρχει η οικογένεια δεινοσαύρων που έτρωγαν έντομα και ονομάστηκαν Αλβαρεζόσαυροι από το όνομα των διακεκριμέονων επιστημόνων Γουόλτερ και Λουίς Αλβάρεζ (πατέρας και υιός) που διατύπωσαν πρώτοι τη θεωρία της εξαφάνισης των δεινοσαύρων από την πτώση ενός μεγάλου αστεροειδή. Ακολουθεί ο Οβιράπρορας, ένα είδος της οικογένειας των θηροπόδων το κύριο χαρακτηριστικό του οποίου ήταν ότι δεν διέθετε δόντια. Ο Τροοδοντίδης ήταν ένα είδος δεινοσαύρων με πιο έντονα χαρακτηριστικά πτηνών από τα προηγούμενα είδη ενώ επίσης θεωρείται ότι ήταν ιδιαίτερα έξυπνο ον. Ο Δρομόσαυρος ήταν ένας δεινόσαυρος με χαρακτηριστικά αρπακτικού πτηνού και στη συνέχεια αρχίζει η αλυσίδα των ιπτάμενων δεινοσαύρων που ξεκινά από τον διάσημο Αρχαιοράπτορα για να καταλήξουμε τελικά στα σημερινά πτηνά. Researchers examined the evolutionary links between ancient birds and their closest dinosaur relatives, by analyzing the anatomical make-up of more than 850 body features in 150 extinct species, and used statistical techniques to analyze their findings and assemble a detailed family tree. Credit: Steve Brusatte

Ερευνητική ομάδα με επικεφαλείς επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου ανατρέπουν τα δεδομένα υποστηρίζοντας ότι είναι...χαμένος χρόνος και κόπος να αναζητούμε χαμένους κρίκους στην αλυσίδα δεινοσαύρων-πτηνών γιατί πολύ απλά τέτοια είδη δεν υπάρχουν. Οι ερευνητές μελέτησαν τα ανατομικά και άλλα χαρακτηριστικά 150 εξαφανισμένων σήμερα ειδών πτηνών. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι δεινόσαυροι ξεκίνησαν κάποια στιγμή πριν από περίπου 200 εκ. έτη να αποκτούν ανατομικά και άλλα χαρακτηριστικά (πούπουλα, φτερά κ.α) των πτηνών.

Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτές οι αλλαγές γίνονταν σε πολύ αργούς ρυθμούς για εκατομμύρια έτη όταν ξαφνικά πριν από 150 εκ. έτη υπήρξε μια ξαφνική «εξελικτική έκρηξη» όπως την χαρακτηρίζουν η οποία οδήγησε στην ταυτόχρονη εμφάνιση χιλιάδων νέων ειδών με ικανότητα να πετούν. Οι ερευνητές αναφέρουν μάλιστα ότι ορισμένα από αυτά τα είδη εξακολουθούν να ζουν και σήμερα. Για αυτό οι ερευνητές θεωρούν ανούσια την αναζήτηση «χαμένων κρίκων». Δημιούργησαν μάλιστα ένα δέντρο της εξέλιξης των δεινοσαύρων σε πτηνά το οποίο οι ειδικοί θεωρούν ότι είναι το πλέον ολοκληρωμένο που έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Current Biology».

Curiosity: πρώτη «γεύση» από το όρος Σαρπ. Curiosity Mars rover drills into base of Mount Sharp

Η τρύπα από την πρώτη δειγματοληψία του Curiosity στο όρος Σαρπ έχει διάμετρο 1,6 εκ. και βάθος 6,7 εκ. This image from the Curiosity rover's Mars Hand Lens Imager camera shows the first sample-collection hole drilled into Mount Sharp, the mission's main science destination. Credit: NASA/JPL-Caltech/MSSS

Την πρώτη «γεύση» από το όρος Σαρπ, το βουνό του Άρη που αποτελεί τον κύριο προορισμό της αποστολής του, πήρε ο ρομποτικός εξερευνητής της NASA. 

Map showing the route driven by NASA's Mars rover Curiosity from its August 2012 landing site to the "Pahrump Hills" outcrop at the Mount Sharp. Credit: NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona

Το Curiosity, το οποίο έφθασε στους πρόποδες του όρους που βρίσκεται μέσα στον κρατήρα Γκέιλ στις 12 Σεπτεμβρίου, πραγματοποίησε τώρα και την πρώτη δειγματοληψία. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι η μελέτη των νέων δειγμάτων θα δώσει ακόμη πιο σαφείς πληροφορίες για το γεωμορφολογικό παρελθόν του Κόκκινου Πλανήτη και για το ενδεχόμενο να είχε κάποτε φιλοξενήσει τη ζωή.

Τρύπα σε μαλακό έδαφος

This image taken by the Curiosity rover's Mast Camera shows the "Pahrump Hills" outcrop and surrounding terrain, as seen from a position about 70 feet (20 meters) northwest of the outcrop. Credit: NASA/JPL-Caltech/MSSS

Χρησιμοποιώντας τον ειδικό εξοπλισμό του ο ρομποτικός εξερευνητής άνοιξε μια τρύπα με διάμετρο 1,6 εκ. και βάθος 6,7 εκ. σε ένα σημείο το οποίο οι επιστήμονες έχουν ονομάσει «Λόφοι Πάραμπ» (Pahrump Hills). Το έδαφος στο σημείο αυτό, στο οποίο έχει προγραμματιστεί να γίνουν μια σειρά από αναλύσεις, είναι αμμώδες και πιο μαλακό από τα πετρώματα που έχει εξετάσει ως τώρα το ρομπότ – όπως φαίνεται στη φωτογραφία έχει επίσης διαφορετικό χρώμα. Οι αναλύσεις που θα γίνουν στο ειδικό εργαστήριο στο «στομάχι» του Curiosity θα δώσουν στους επιστήμονες μερικές πρώτες πληροφορίες σχετικά με τη σύσταση στη βάση του Σαρπ (το βουνό αποτελείται από διάφορα στρώματα πετρωμάτων) καθώς και μια ιδέα για το τι πρόκειται να συναντήσουν στην πορεία.

Curiosity has seen an extraordinary array of rocks on its travels.

Οι ερευνητές της αποστολής εκτιμούν ότι το έδαφος στους «Λόφους Πάραμπ» θα πρέπει να έχει υψηλή περιεκτικότητα σε πυρίτιο – χαρακτηριστικό το οποίο το Curiosity έχει ανιχνεύσει με φασματομετρικές αναλύσεις και σε άλλα πετρώματα που έχει συναντήσει κατά τις τελευταίες εβδομάδες της πορείας του. 

Αν οι εκτιμήσεις τους επιβεβαιωθούν η έντονη παρουσία του πυριτίου θα έρθει να στηρίξει και άλλες ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι τα ιζηματογενή πετρώματα στην περιοχή σχηματίστηκαν παρουσία άφθονου νερού. Ήδη προηγούμενα ευρήματα του ρομποτικού εξερευνητή έχουν δείξει ότι στον κρατήρα Γκέιλ πριν από δισεκατομμύρια χρόνια υπήρχαν ποτάμια και μια λίμνη.

Το νερό που πίνουμε είναι αρχαιότερο από το ηλιακό μας σύστημα! Water on Earth is older than the sun, scientists say

Καλλιτεχνική απεικόνιση της ροής του νερού που υπάρχει στο ηλιακό μας σύστημα. Το νερό ξεκίνησε από το εσωτερικό ενός διαστρικού νέφους διασκορπίστηκε στο διαστρικό κενό και τελικά κατέληξε στο υπό εκκόλαψη ηλιακό μας σύστημα. An illustration of the history of origins of water in our solar system. A new study finds it started in the molecular cloud (prior to the Sun's formation), traveled through the stages of star formation, until it wound up in the solar system. Credit: Bill Saxton, NSF/AUI/NRAO

Ένα μεγάλο μέρος από το νερό που υπάρχει στη Γη και πέρα από αυτήν, είναι αρχαιότερο από τον Ήλιο, καθώς προϋπήρχε της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη. Η έρευνα δείχνει ότι σχεδόν το μισό νερό που βρίσκεται στο ποτήρι μας, είναι πιο παλιό και από το άστρο μας. Η εκτίμηση αυτή ενισχύει την πιθανότητα να υπάρχει ζωή κάπου αλλού στον γαλαξία μας, καθώς φαίνεται πως το νερό είναι πιο διαδεδομένο στα πλανητικά συστήματα από ό,τι πιστευόταν ως τώρα.

Η ανάλυση

Using computer simulations, they were able to show that water in the oceans, meteorite samples and comets bore the chemical fingerprint of formation before the solar system took shape. Pictured is the Pacific Ocean.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Ισεντορ Κλιβς του Τμήματος Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, συνέκριναν -με την βοήθεια υπολογιστικών μοντέλων που ανέπτυξαν- την αναλογία των ισοτόπων του υδρογόνου με το βαρύτερο ισότοπό του, το δευτέριο (που έχει ένα νετρόνιο παραπάνω), αναλύοντας δείγματα νερού από τον πλανήτη μας και μετεωρίτες.

Στο ηλιακό μας σύστημα νερό έχει βρεθεί στη Γη, τη Σελήνη, τον Άρη, μετεωρίτες, κομήτες και τους παγωμένους δορυφόρους των μεγάλων πλανητών. Το ερώτημα που εδώ και χρόνια απασχολεί τους επιστήμονες, είναι από πού προέρχεται όλο αυτό το νερό. Η νέα «ετυμηγορία» είναι ότι το 30% έως 50% από τα μόρια του νερού στη Γη και γενικότερα στο ηλιακό μας σύστημα -και σχεδόν όλο το παγωμένο νερό πάνω στους κομήτες- σχηματίστηκαν νωρίτερα από τη δημιουργία του ίδιου του Ήλιου πριν από περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, προερχόμενα από μικροσκοπικά σωματίδια πάγου που έπλεαν στον διαστρικό χώρο. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

Η ζωή

Όπως φαίνεται το νερό που πίνουμε προέρχεται από κοσμικές δομές που προϋπήρχαν του ηλιακού μας συστήματος. The water in your bottle might be older than the sun. Photo credit: University of Michigan

Η διαπίστωση των ερευνητών αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι συνθήκες ευνοϊκές για τη ζωή μπορεί να υπήρχαν ήδη -και να υπάρχουν ακόμη- κάπου «εκεί έξω», πιθανώς σε ορισμένους εξωπλανήτες, προτού αναπτυχθούν καν στον δικό μας πλανήτη.

Οι πιθανότερες περιοχές εκτός του ηλιακού μας συστήματος που θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί αυτές οι μεγάλες ποσότητες νερού, είναι τα κρύα διαστρικά νέφη αερίων και σκόνης, που αποτέλεσαν την πρώτη ύλη και για το δικό μας ηλιακό σύστημα. Το νερό ή ο πάγος με διαστρική προέλευση έχει μεγάλη αναλογία δευτέριου προς υδρογόνο, επειδή σχηματίζεται σε χαμηλές θερμοκρασίες. Η διακριτή αυτή χημική «υπογραφή» αποκαλύπτει την εξωηλιακή προέλευση αυτών των μορίων.

Πηγή: University of Michigan.

Το αρχαίο θέατρο της Λάρισας υποδέχθηκε τραγωδία μετά από 2.500 χρόνια. The ancient theater of Larissa welcomed tragedy after 2500 years

Οι μνήμες ξυπνάνε στο Ά Αρχαίο Θέατρο Λάρισας, μετά από 2500 χρόνια και πάλι ο αρχαίος λόγος ακούγεται στη σκηνή του...

Ιστορική ημέρα ήταν το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου για τη Λάρισα, καθώς, μετά από 2.500 χρόνια παίχτηκε αρχαία τραγωδία στο αρχαίο θέατρο της πόλης.

The First Ancient Theatre of Larissa is a major open-air theatre and the biggest theater in Thessaly, with a seating capability of 10,000 persons. The theatre lies on the south slope of the hill called "Frourion" (Fortress) at Larissa. It was built at the end of the 3rd century BC and continued to be used in the Roman period. Parts of the stage and the cavea with the rows of marble seats have been uncovered. The excavation of the theatre started in 1910 and has been continued with intervals by the 15th Ephorate of Prehistoric and Classical Antiquities. In order for the excavations to proceed to the revealing of the monument, were required extensive appropriations of private plots and the demolition of the overlying contemporary buildings.

Ο λόγος του αρχαίου δράματος ακούστηκε για πρώτη φορά μετά από 2.500 χρόνια στο Αρχαίο Θέατρο Λάρισας με την ευκαιρία της Ζ΄ Γενικής Συνέλευσης της Κίνησης για τα Αρχαία Θέατρα «Διάζωμα» και τιμητικής εκδήλωσης για τον αρχαιολόγο κ. Αθανάσιο Τζιαφάλια.

Παρουσιάστηκαν χορικά από την «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη, υπό τη φροντίδα του Κώστα Τσιάνου και σε συνεργασία με το Λύκειο Ελληνίδων της Λάρισας και τη χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας.

Το “Θεσσαλικό Θέατρο” ιδρύθηκε το 1975 από τους Λαρισαίους καλλιτέχνες Άννα Βαγενά, Κώστα Τσιάνο και Γιώργο Ζιάκα. Ήταν το πρώτο επαγγελματικό θέατρο στην Ελλάδα που έκανε έδρα του μια επαρχιακή πόλη και έκανε πράξη την ιδέα της πολιτιστικής αποκέντρωσης. Χωρίς κρατική επιχορήγηση, για οκτώ χρόνια περιόδευσε τον Θεσσαλικό κάμπο και στα πιο απομακρυσμένα ορεινά χωριά. Λειτουργεί στην τεχνόπολη του Μύλου Παπά. Διαθέτει δύο σκηνές για παραστάσεις και τα έργα του περιοδεύουν σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Την εκδήλωση άνοιξε εκ μέρος του «Διαζώματος» ο Γιάννης Σάπκας και εν συνεχεία ο Κώστας Τσιάνος μίλησε για τις δυσκολίες του Θεσσαλικού, για την παράσταση και τα τρία χορικά από την «Ηλέκτρα» του Ευριπίδη, που πρωτοπαρουσίασε το 1988 το «Θεσσαλικό Θέατρο», εγκαινιάζοντας το Β΄ Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας.

Η παράσταση ανέβηκε σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου, κοστούμια Γιώργου Ζιάκα και σε συνεργασία με το Λύκειο των Ελληνίδων της Λάρισας και τη Μικτή Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Καρβούνη.