Η Οία του... Διαστήματος. Sunrise Over the South Pacific Ocean

The sun is about to come up over the South Pacific Ocean in this colorful scene photographed by one of the Expedition 35 crew members aboard the Earth-orbiting International Space Station between 4 and 5 a.m. local time, May 5, 2013. The space station was at a point above Earth located at 27.4 degrees south latitude and 110.1 degrees west longitude, a few hundred miles east of Easter Island. Image Credit: NASA

Μια ακόμη καταπληκτική φωτογραφία που κατέγραψαν μέλη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Πρόκειται για το ηλιοβασίλεμα τα ξημερώματα της 5ης Μαΐου στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό.

One of Canadian astronaut Chris Hadfield's latest pictures from the International Space Station shows a darkened south-eastern United States just before dawn, with the moon rising above.

Πιο συγκεκριμένα τα μέλη του πληρώματος κατέγραψαν την εικόνα ενώ ο Σταθμός βρισκόταν πάνω από μια θαλάσσια περιοχή ανατολικά από το Νησί του Πάσχα.

Throughout his ISS mission, CSA Astronaut Chris Hadfield has been taking some of the most incredible photos of Earth ever seen. In this video, the Station Commander takes us to the best seat in the house to gaze at the visual splendour of the Earth. He shares his techniques and his passion for capturing the fleeting glimpses of our changing world that has galvanized a vast and diverse audience of space-lovers. Credit: Canadian Space Agency/NASA

Δήμητρα Μήττα, "Υπέρ Κλυταιμνήστρας/Τα Ρολόγια"

Υπέρ Κλυταιμνήστρας

Pierre-Narcisse Guérin. Η Κλυταιμνήστρα διστάζει πριν σκοτώσει τον Αγαμέμνονα, Clytemnestra hesitates before killing the sleeping Agamemnon. On the left, Aegisthus urges her on. Oil on canvas, 1817.

Ηλέκτρα [στην Κλυταιμνήστρα]: Μέχρι να γεράσεις. Εκείνο που με ενδιέφερε ήταν να γεράσεις, να σε δω να γίνεσαι γριά. Τότε δεν θα χρειάζεσαι μεγάλα σαλόνια, θα σου είναι αρκετό ένα δωμάτιο με παράθυρο στον κήπο, μια κουνιστή πολυθρόνα. Θα κάθομαι δίπλα σου και θα σου διαβάζω τα αγαπημένα μου βιβλία, θα ακούμε μουσική, δεν μου αρέσει αυτή που ακούς, θα ακούς τη δική μου. Μην ανησυχείς, δεν θα σ’ αφήσω να αποκτήσεις εκείνη τη μυρωδιά που αποκτούν οι παραμελημένοι ηλικιωμένοι, θα σε πλένω συχνά. Θα σου χτενίζω τα μαλλιά, επιτέλους τα μαλλιά σου θα ασπρίσουν, δεν θα σου τα βάφω, θα γίνεις μια αξιοσέβαστη κυρία, θα σε τιμούν όλοι, έτσι θέλω για τη μάνα μου, να την τιμούν. Θα σε ταΐζω, θα σου δίνω τροφές υγιεινές, δεν τρέφεσαι τώρα σωστά, θα γίνεις δική μου, θα είσαι η κούκλα μου. Θα είσαι παράλυτη κι εγώ θα τοποθετώ ένα ένα τα πόδια σου πάνω στα βοηθητικά στηρίγματα τα αναπηρικής σου καρέκλας. Θα σε βγάζω βόλτα τα δρόμους τα πόλης, δεν θα σκονίζεται το φουστάνι σου. Θα περνάμε και οι πολίτες θα βγάζουν το καπέλο τα, για μένα θα το βγάζουν οι πολίτες, θα ψιθυρίζουν «δεν τα άξιζε τα Κλυταιμνήστρας μια τέτοια προσοχή, μπράβο στην Ηλέκτρα».

John Collier (1850-1934). Η Κλυταιμνήστρα μετά την αισχρή πράξη της, After the murder (1882). Guildhall Art Gallery (London).

Κλυταιμνήστρα: Θα μιλώ;

Frederic Leighton. "Η Ηλέκτρα στον τάφο του Αγαμέμνονα",  ιδιωτική συλλογή. Electra at the Tomb of Agamemnon, c. 1869

Ηλέκτρα: Κι εκεί που κάθεσαι ήσυχη, θ’ ανοίγει η πόρτα και θα ορμούν μέσα τα παιδιά μου φωνάζοντας γιαγιά, γιαγιά… Τα παιδιά μου επιτέλους θ’ αποκτήσουν γιαγιά, θα είσαι η γιαγιά τα, μια γριά μ’ εγγόνια. Γ-γ-γ- ρ-ρρ-ι-ά. Κι όταν πεθάνεις, όταν θα έρθει εκείνη η μέρα, θα σε θάψω με τα τα τιμές, θα σου βάλω το καλό σου φουστάνι –ποιο θέλεις;-, θα σε φροντίσω να είσαι όμορφη, σεβαστή, θα προκηρύξω αγώνες τα τιμή σου, θα ’ρθουν τα αξιότερα παλικάρια να συναγωνιστούν, ή μήπως δεν θα ’ρθει κανένα; Θα ‘ναι μια μεγαλόπρεπη κηδεία, δημόσια, με νεκρόδειπνο μετά. Αλλά μπορεί και να μην ακολουθήσει κανείς, μπορεί τα φαγητά να μείνουν άθιχτα στα τραπέζια. Μήπως να καλέσω τα ζητιάνους τα πόλης τα, τα άστεγους;

Clytemnestra trying to awake the Erinyes while her son is being purified by Apollo, Apulian red-figure krater, 480–470 BC, Louvre. Clytemnestre essayant de réveiller les Érinyes tandis que son fils est purifié par Apollon, cratère apulien à figures rouges, 380-370, Louvre.

Κλυταιμνήστρα: Μου αρέσει η ιδέα. Επικροτώ

Γ. Βακιρτζής. "Ηλέκτρα", 1962. Λάδι σε γιαπωνέζικο χαρτί, επικολλημένο σε χαρτόνι. Διαστάσεις 76,5 X 57cm.  Ζωγραφική για την αφίσα του κινηματογραφικού έργου "Ηλέκτρα" του Μιχάλη Κακογιάννη .

Ηλέκτρα: Θα καταργήσω τα χαρούμενες γιορτές, θα ξαναφέρω πίσω τα γιορτές για τα νεκρούς, τα νεκρούς τα. Θα γεμίσω το σπίτι με παιδιά που θ’ αφήνουν σημάδια στα έπιπλα, δεν θα ’ναι πια γυαλισμένα, θα γράφουν τα τοίχους, θα ζωγραφίζουν, θα καταστρέφουν το παλάτι τα ευτυχίας σου. Δεν θα λένε πια: «Το σπίτι τα Κλυταιμνήστρας». Θα λένε: «Η παιδική χαρά τα Ηλέκτρας». Επιτέλους, θα γιορτάσω την Ανάσταση, ο θεός μου θα πετάξει τα σάβανα και θα τον συναντήσω αναστημένο. Μέχρι τώρα έκαμνα μόνη την περιφορά του Επιταφίου στο ξωκκλήσι του σπιτιού τα·  ακόμα και τη νύχτα τα ανάστασης, όταν τα γιορτάζατε χαρούμενα, εγώ εξακολουθούσα να τριγυρνώ τα δρόμους με τον Επιτάφιο και ν’ ακούω τα θρήνους του θανάτου. Ερχόταν τόσο γρήγορα η ανάσταση και μέσα μου ο θεός μου ήταν ακόμη νεκρός. Πώς να γιορτάσω; Πώς να τον συναντήσω αναστημένο, τον πετύχαινα πάντα σαβανωμένο. Αλλά τώρα…, από δω και πέρα καλή μου Κλυταιμνήστρα, όσο εσύ γερνάς, όσο η μυρωδιά των γηρατειών θα χώνεται τα ζάρες του κορμιού σου, κυρίως κάτω από το πεσμένο στήθος σου –δεν  θα το σηκώνω, όταν θα σε πλένω, δεν μπορώ ν’ αγγίζω τα’ αγγίγματα του Αίγισθου–, όσο καλή μου μητέρα θα γίνεσαι μια συρρικνωμένη ρίζα, εγώ θα γιορτάζω την ανάσταση του θεού, και τη δική μου.

Τα ρολόγια

Άγις [στη γυναίκα του]: Κοιμήσου καλή μου, εγώ είμαι εδώ, ο φύλακάς σου, κανένας δεν θα σε πειράξει, κανένας δεν θα σε πάρει, μην φοβάσαι. Τα πήρες τα φάρμακά σου; Είχα ανησυχήσει κάποια στιγμή –παίρνεις πολλά, κοιμάσαι πολύ, το είπα στον Δημήτρη μας, λάθος μου. Σου έφερε ένα γιατρό, ήθελε να σου τα κόψει, να περιορίσει τη δοσολογία, να σου δώσει, λέει, πιο φυσικά φάρμακα, είδα τον τρόμο στα μάτια σου. Το ξέρω καλή μου, δεν τα μπορείς τα δύσκολα εσύ. Άκου φυσικά φάρμακα… Εσύ τρως το φαγάκι σου, κι ύστερα παίρνεις το χαπάκι για τη χοληστερίνη σου, τρως το γλυκάκι σου, κι ύστερα παίρνεις το χάπι για το ζάχαρο. Γιατί να στερηθείς τις απολαύσεις σου από τη στιγμή που υπάρχουν αντίδοτα; Φοβήθηκα ότι θα τα κατάφερναν και θα σε έκαμναν να νιώθεις καλύτερα, ότι θα άρχιζες πάλι να βγαίνεις έξω, να στέκεσαι στα πόδια σου, να κοιτιέσαι στον καθρέφτη. Τι να κάνεις εκεί έξω; Καλά δεν είμαστε εδώ; Οι δυο μας, δεν έχουμε ανάγκη κανέναν. Βλέπεις πόσο ανάγκη μ’ έχεις; Βλέπεις πόσο καλά είμαστε μαζί; Εγώ το ήξερα και ήμουν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα το καταλάβαινες κι εσύ –ήρθε η ώρα. Το ξέρω ότι είμαι άρρωστος, πολύ άρρωστος. Το ήξερα από την πρώτη στιγμή που με βάλατε στο νοσοκομείο –πάνε είκοσι χρόνια. «Θα πεθάνει», σας είπαν. Όμως εγώ έζησα, δεν μπορούσα να πεθάνω πριν από σένα, ποιος θα σε φρόντιζε; Και ξαναέζησα άλλες πόσες φορές. Αν το σκεφτείς, είναι αστείο. Ο Θάνατος έρχεται κάθε λίγο και λιγάκι για να με πάρει κι εγώ τον στήνω στο ραντεβού. Είμαι σίγουρος πια ότι κάθε φορά παίρνει το κουβαδάκι του, πάει σε μια γωνιά και βάζει τα κλάματα. Λέω να ξαναβαφτιστώ, Λάζαρο να με φωνάζετε. Και θα αναστηθώ όσες φορές χρειάζεται, αρκεί να είμαι κοντά σου και να καταλάβεις πόσο πολύτιμος σου είμαι, δεν το είχες καταλάβει από την αρχή. Ξύπνησες καλή μου; Κοίτα τι σου έχω εδώ, τα λουκούμια που μου ζήτησες. Έλα, έχω εδώ και δροσερό νεράκι. Να σου τινάξω τη ζάχαρη μην λερωθείς; Μπράβο. Είδες πόσο σ’ αγαπάω, δυνατή, όμορφη, ανόητή μου γαζέλα; 

Salvador Dali. Désagrégation de la persistance de la mémoire, Disintegration of the persistence of the memory, 1954. Huile sur Toile, 25,4x33 cm, St. Petersburg, Salvador Dali Museum.

Άγις [στον γιο του]: […] εγώ έμεινα ερωτευμένος με τη μάνα σας. Δεν την αγάπησα, δεν γινόταν, δεν είχαμε σχέση –αυτό είναι η αγάπη, σχέση με τον άλλον, όχι με τον εαυτό σου, αυτό είναι έρωτας. Έμεινα ερωτευμένος με την όμορφη, την ανόητή μου γαζέλα. Ένας έρωτας που με ταπείνωνε, με μείωνε, δούλος του ένιωθα, όχι δούλος της, δούλος του, του έρωτα, έπρεπε να την έχω. Βλέπεις, εγώ μπορώ και ξεχωρίζω τον έρωτα από την αγάπη. Μην με κοιτάς έτσι, δεν είμαι τρελός, ερωτευμένος είμαι. Ένας έρωτας που με καθήλωσε. Αν ξέρεις πόσοι ατελείωτοι εσωτερικοί διάλογοι, πόσοι δικαστές με δίκαζαν και με καταδίκαζαν για όλες τις ταπεινώσεις που προκαλούσα στον εαυτό μου… Αλλά τι ξέρουν αυτοί από έρωτα;

Δήμητρα Μήττα, "Υπέρ Κλυταιμνήστρας/Τα Ρολόγια" (αποσπάσματα),  Οι Εκδόσεις των Φίλων, 2013.

Λεύκιος Ανναίος Σενέκας, Στοχασμοί. Philosophical Treatises and Moral Reflections of Seneca

Lucius Annaeus Seneca

Για την απληστία όλη η φύση είναι τόσο μικρή.

Paul Gustave Fischer, In the Train Compartment  (1927)

Το πετυχημένο έγκλημα ονομάζεται αρετή.

Κάθε άνθρωπος προτιμά την πίστη από την άσκηση της κρίσης.

Όπως ένα παραμύθι είναι η ζωή: αυτό που μετράει δεν είναι το μάκρος αλλά η ποιότητά της.

Photo by Robert Doisneau, The Cellist (1957)

Παντού ίσον πουθενά. Όταν ένας άνθρωπος ξοδεύει όλον του τον χρόνο στα ταξίδια, καταλήγει να έχει πολλές γνωριμίες και καθόλου φίλους.

Painting by Mark Tansey, Recourse (2011)

Η ζωή μπορεί να διαιρεθεί σε τρεις περιόδους. Στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Από αυτές εκείνη που ζούμε τώρα έχει κιόλας φύγει, εκείνη που θα ζήσουμε επαφίεται στο τυχαίο και η μόνη σίγουρη είναι, εκείνη που έχουμε ζήσει.

Η αλήθεια είναι πως κανένας δεν μπορεί να βάλει στη θέση τους τα χρόνια που έχασες και κανένας δεν μπορεί να σου δώσει πίσω τη ζωή σου. Η ηλικία σου θ’ ακολουθήσει τη ροή της όπως ακριβώς ξεκίνησε, χωρίς επιστροφή, ούτε στάση, αθόρυβα και χωρίς τίποτα να μπορεί να επιβραδύνει την ταχύτητα της.

Photo by Alfred Wertheimer, The Kiss (1956)

Το πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος της ζωής τους το καταλαβαίνουν όλοι. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί άνθρωποι, για να δείξουν τη μεγάλη αγάπη τους σε κάποιους άλλους, δε διστάζουν να τους προσφέρουν ένα κομμάτι της ζωής τους.

Παρατηρώ έκπληκτος τους ανθρώπους να διαθέτουν με ευκολία και απερισκεψία το χρόνο τους σε κάποιους άλλους, μόνο και μόνο επειδή εκείνοι τους ζήτησαν να τους αφιερώσουν λίγη ώρα. Το ωραίο είναι πως ενώ και οι μεν και οι δε διόλου δεν παραλείπουν να εξετάσουν το λόγο για τον οποίο ζητήθηκε αυτός ο χρόνος, κανένας τους δεν εξετάζει το πόσος είναι. Σαν να μην είχε καμιά αξία ούτε και για αυτόν που τον διέθετε. Περιφρονούμε το πιο πολύτιμο πράγμα επειδή ξεγελιόμαστε από το ότι ο χρόνος δεν είναι υλικό αγαθό, μιας και δεν μπορούμε να τον βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας, και έτσι θεωρούμε ότι έχει ευτελή αξία, και ότι διατίθεται δωρεάν.

Το βάσανό μας δεν είναι η μικρή διάρκεια της ζωή μας. Εμείς την κάνουμε να φαίνεται σύντομη με την απληστία μας. Ό,τι ακριβώς θα συνέβαινε αν πλούτη βασιλικά τύχαινε να πέσουν σε κακό διαχειριστή. Θα σπαταλιόνταν στο λεπτό. Ενώ, αν πλούτη πολύ λιγότερα, τα είχε πάρει στα χέρια του καλός διαχειριστής θα αβγάτιζαν. Το ίδιο γίνεται και με τα χρόνια της ζωής μας. Αν ξέρει κανείς να τα διαχειριστεί καλά, μπορεί να πετύχει πολλά και σπουδαία πράγματα.

Painting by Jean-Léon Gérôme, The Artist’s Father and Son on the Doorstep of His House (c. 1866)

Ανακάλεσε στη μνήμη σου τα έργα που κατάφερες να πραγματοποιήσεις στη διάρκεια αυτής της μακρόχρονης ζωής, τους ανθρώπους που λεηλάτησαν τη ζωή σου όχι μόνο εν αγνοία σου, αλλά και χωρίς καν να πάρεις είδηση την απώλεια, τι ήταν εκείνο που μια μάταιη λύπη, μια ανόητη χαρά, ένα πάθος, μια συζήτηση γεμάτη κολακείες μπόρεσαν να σου κλέψουν, πόσο φαντάζει μικρό με την πάροδο του χρόνου το λίγο καλό που απέμεινε από όλα αυτά, και θα καταλάβεις ότι πεθαίνεις πρόωρα.

Photo: Self-portrait of photographer Ben Canales (and the Milky Way) on Oregon’s South Sister volcano (2012)

Δεν υπάρχει τίποτα που ν’ απασχολεί τον άνθρωπο λιγότερο από το να μάθει την τέχνη του ζην, όπως επίσης και δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο να μάθει. Για τις άλλες τέχνες υπάρχουν παντού ένα σωρό δάσκαλοι. Μερικοί μάλιστα από αυτούς έχουν διαπρέψει από τόσο νωρίς, ώστε κατάφεραν να εξελιχθούν σε δασκάλους της από πολύ μικρά ηλικία. Χρειάζεται όμως ολόκληρη η ζωή μας για να μάθουμε πως να τα ζούμε και, το πιο περίεργο από όλα, χρειάζεται ολόκληρη τη ζωή μας για να μάθουμε πως να πεθαίνουμε.

Πηγή:

από το βιβλίο "Είναι μικρή η ζωή", εκδ. Περίπλους

μετάφραση: Κάτια Χαρικιοπούλου

Βρέθηκε ο «ένοχος» της καταστροφής του «Hindenburg». Hindenburg mystery solved 76 years after historic catastrophe: static electricity caused the airship to explode

Real cause: The cause of the Hindenburg disaster that killed 35 of the 100 passengers and crew members on board was static electricity, says a team of experts who have been looking into the real trigger.

Ήταν το καμάρι της Γερμανίας και το ιπτάμενο «άλογο» στο οποίο πόνταρε τις ελπίδες της για την κατάκτηση ενός τότε «παρθένου» πεδίου: της υπερατλαντικής εμπορικής αεροπλοΐας.

Ready to land: The 245m German airship was preparing to land at the Lakehurst Naval Air Station in Manchester Township, New Jersey.

Το «Hindenburg» ήταν το θαύμα της εποχής του, μετέφερε για πρώτη φορά επιβάτες από τη μία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού μέσα σε τρεις ημέρες - χρόνος παραπάνω από ρεκόρ για την εποχή. Το όνειρο όμως έσβησε γρήγορα. Στις 6 Μαΐου 1937, ύστερα από μόλις 14 μήνες υπηρεσίας, το ζέπελιν τυλίχθηκε στις φλόγες στον αέρα καθώς, ερχόμενο από τη Φραγκφούρτη, ετοιμαζόταν να προσγειωθεί στη βάση του Λέικχερστ, στο Νιου Τζέρσεϊ.

Σοκ και δέος

The iconic airship had become charged with static as a result of an electrical storm and broken wire or sticking gas valve leaked hydrogen into the ventilation shafts.

Όλα φαίνονταν φυσιολογικά καθώς το αερόπλοιο είχε πάρει θέση προσγείωσης όταν ξαφνικά το πλήθος που το περίμενε συγκεντρωμένο στο έδαφος είδε μια φλόγα να ξεπηδά από το πίσω μέρος του. Το υδρογόνο που γέμιζε το μπαλόνι του πήρε αμέσως φωτιά, σχεδόν ακαριαία το σκάφος μετατράπηκε σε μια τεράστια πύρινη μπάλα και, 32 δευτερόλεπτα μετά, έπεσε στο έδαφος. Τριάντα έξι από τους 97 επιβαίνοντες έχασαν τη ζωή τους. Ο κυβερνήτης Ερνστ Λέμαν αρχικώς επέζησε αλλά πέθανε την επόμενη ημέρα.«Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έγινε» τον άκουσαν να ψιθυρίζει.

Την ίδια απορία είχαν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη. Η τραγωδία του «Hindenburg» ήταν το πρώτο μεγάλο δυστύχημα που ο κόσμος είδε ολοζώντανο στην οθόνη. Κινηματογραφήθηκε και προβλήθηκε στα «επίκαιρα» προκαλώντας μια νέου είδους φρίκη στο κοινό της εποχής. Όπως το θέτει ο ιστορικός Νταν Γκρόσμαν, «ήταν η πρώτη μεγάλη καταστροφή που οι άνθρωποι μπόρεσαν να δουν με τα ίδια τους τα μάτια. Κινηματογραφήθηκε. Φωτογραφήθηκε. Με τίποτε πριν από αυτό, όπως π.χ. με τον Τιτανικό, δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Ήταν σοκαριστικό».

Conflicting theories: Investigations conducted after the disaster deemed that a sudden spark had ignited leaking hydrogen gas in the airship, but investigators could not come to an agreement on what caused the spark or the leaking gas.

Γι' αυτό και στοίχειωσε μια ολόκληρη γενιά και όχι μόνο. Ως σήμερα ωστόσο τα αίτια της καταστροφής παρέμεναν ανεξιχνίαστα. Η επίσημη έκθεση είχε αποφανθεί ότι όλα ξεκίνησαν από μια σπίθα που προκάλεσε ανάφλεξη λόγω διαρροής υδρογόνου, κανείς όμως δεν γνώριζε τι ήταν εκείνο που είχε προκαλέσει τη σπίθα. Οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν «γεμίσει» το ερωτηματικό με διάφορες εκδοχές. Από τις πιο διαδεδομένες, κάποιες μιλούν για βόμβα που έβαλαν τρομοκράτες, ενώ άλλες κατηγορούν ως «εύφλεκτη» τη βαφή του ζέπελιν.

Other theories: After the explosion conspiracy theories began to spread that the Hindenburg had been wiped out by a bomb or that someone had shot down the airship from below.

Τον περασμένο Μάρτιο, ύστερα από 76 χρόνια, ερευνητές που εργάστηκαν για ένα ντοκιμαντέρ του Channel 4 του BBC υποστηρίζουν ότι επιτέλους έλυσαν το μυστήριο. Ο Τζεμ Στάνσφιλντ, μηχανικός του Ερευνητικού Ινστιτούτου South West στο Σαν Αντόνιο του Τέξας, και μια ομάδα ειδικών μελέτησαν την υπόθεση εξετάζοντας τα αρχεία και τις συνθήκες, παρακολουθώντας ταινίες της εποχής και αναπαριστώντας μεταξύ άλλων το δυστύχημα με μικρότερης κλίμακας ακριβή αντίγραφα του «Hindenburg» τα οποία και «πυρπόλησαν» με βάση διάφορα σενάρια.

Στατικός ηλεκτρισμός

Through research: Jem Stansfield, a British aeronautical engineer, and his team of researchers based at the Southwest Research Institute in San Antonio, Texas, blew up and set fire to scale models of blimps more than 24m long to prove the real cause.

Η ετυμηγορία τους επιβεβαιώνει την επίσημη εκδοχή, συμπληρώνοντας όμως όλα τα κενά. Η αιτία της καταστροφής του «Hindenburg», σύμφωνα με τις μελέτες τους, ήταν ο στατικός ηλεκτρισμός. Το σκάφος είχε φορτιστεί περνώντας μέσα από μια ηλεκτρική καταιγίδα και κάποιο καλώδιο ή βαλβίδα έσπασε προκαλώντας διαρροή υδρογόνου. Μόλις οι άνδρες του πληρώματος εδάφους έτρεξαν να πιάσουν τα σχοινιά για να το τραβήξουν για την προσγείωση, ουσιαστικά «γείωσαν» το ζέπελιν προκαλώντας την ανάφλεξή του.

«Νομίζω ότι ο πιο πιθανός μηχανισμός για την πρόκληση της σπίθας είναι ηλεκτροστατικός» δήλωσε ο κ. Στάνσφιλντ μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα «Independent». «Η φωτιά ξεκίνησε από ψηλά και ύστερα στα πειράματά μας οι φλόγες πήγαν προς το κέντρο. Με ένα τέτοιο εκρηκτικό μείγμα αερίου έγινε αμέσως ανάφλεξη όταν έφθασε στο κάτω μέρος».

Ο Μάθιου Μπλέις, διευθυντής του Τμήματος Ερευνών Πυρός και Τεχνολογίας του Ινστιτούτου South West που συμμετείχε στη μελέτη, συμφωνεί. «Αποδείξαμε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι επρόκειτο για μια εκκένωση στατικού ηλεκτρισμού η οποία προκάλεσε ανάφλεξη σε διαρρέον υδρογόνο που είχε αναμειχθεί με οξυγόνο στους αεραγωγούς»τόνισε μιλώντας στην εφημερίδα «San Antonio Express». «Ήταν μια σπίθα ανάμεσα στον σκελετό και στο κέλυφος του σκάφους».

Η ισχυρότερη αστρική έκρηξη, NASA's Fermi, Swift See 'Shockingly Bright' Burst

Swift's X-Ray Telescope took this 0.1-second exposure of GRB 130427A at 3:50 a.m. EDT on April 27, just moments after Swift and Fermi triggered on the outburst. The image is 6.5 arcminutes across. Credit: NASA/Swift/Stefan Immler

Στις 27 Απριλίου τα διαστημικά τηλεσκόπια Fermi και Swift εντόπισαν μια εξαιρετικής λαμπρότητας έκλαμψη ακτίνων γάμμα η οποία προερχόταν από τα βάθη του Σύμπαντος. Οι επιστήμονες της NASA που μελέτησαν την έκλαμψη ανακοίνωσαν ότι πρόκειται για την ισχυρότερη έκλαμψη ακτίνων γάμμα (Gamma-Ray Burst ή εν συντομία GRB) που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Η έκλαμψη προέκυψε από την έκρηξη ενός θνήσκοντος άστρου και δημιούργησε νέο ρεκόρ ισχύος και διάρκειας.

Πανίσχυρη

The maps in this animation show how the sky looks at gamma-ray energies above 100 million electron volts (MeV) with a view centered on the north galactic pole. The first frame shows the sky during a three-hour interval prior to GRB 130427A. The second frame shows a three-hour interval starting 2.5 hours before the burst, and ending 30 minutes into the event. The Fermi team chose this interval to demonstrate how bright the burst was relative to the rest of the gamma-ray sky. This burst was bright enough that Fermi autonomously left its normal surveying mode to give the LAT instrument a better view, so the three-hour exposure following the burst does not cover the whole sky in the usual way.

Η έκλαμψη έλαβε την ονομασία GRB 130427Α και προέρχεται από έναν γαλαξία στον αστερισμό του Λέοντος που βρίσκεται σε απόσταση 3.6 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Όπως διαπιστώθηκε, η έκλαμψη είχε ενέργεια τουλάχιστον 94 δισεκατομμυρίων ηλεκτρονιοβόλτ (GeV). Διήρκεσε μάλιστα τόσο πολύ (για πολλές ώρες) ώστε η επιστημονική κοινότητα πρόλαβε να στρέψει πολλά τηλεσκόπια πάνω της για να την παρατηρήσουν.

«Περιμέναμε πολύ καιρό για να δούμε μια τέτοιας ισχύος και φωτεινότητας έκλαμψη ακτίνων γάμμα. Διήρκεσε μάλιστα τόσο πολύ που ένας αριθμός ρεκόρ τηλεσκοπίων πρόλαβε να την παρατηρήσει ενώ παράλληλα συνέχιζαν να την παρατηρούν τα διαστημικά τηλεσκόπια» αναφέρει η Τζούλι Μακ Ενερι μέλος των ερευνητών που ελέγχουν το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi.

 Η πηγή

This animation shows a more detailed Fermi LAT view of GRB 130427A. The sequence shows high-energy (100 Mev to 100 GeV) gamma rays from a 20-degree-wide region of the sky starting three minutes before the burst to 14 hours after. Following an initial one-second spike, the LAT emission remained relatively quiet for the next 15 seconds while Fermi's GBM instrument showed bright, variable lower-energy emission. Then the burst re-brightened in the LAT over the next few minutes and remained bright for nearly half a day. Credit: NASA/DOE/Fermi LAT Collaboration

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι οι εκλάμψεις ακτίνων γάμμα είναι προϊόν αστρικών εκρήξεων σε τεράστια άστρα που  εξαντλούν τα πυρηνικά τους καύσιμα και τελικά καταρρέουν υπό το βάρος τους. Οι επιστήμονες αναζητούν τώρα έναν υπερκαινοφανή αστέρα στην περιοχή από την οποία προέρχεται η έκλαμψη έτσι ώστε να εντοπίσουν με ακρίβεια την πηγή της. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ο εντοπισμός της πηγής της πανίσχυρης έκλαμψης είναι πιθανό να γίνει μέσα στις επόμενες 2-3 εβδομάδες.

Σατωμπριάν, Σκέψεις και Αφορισμοί, François de Chateaubriand: Thoughts and Quotes

François-René de Chateaubriand by Henri Félix Emmanuel Philippoteaux

Περί του ανθρώπου

Scène de nuit pendant l'acte final de 'René' de Chateaubriand

60

Είναι στιγμές όπου το πεπρωμένο μας, είτε επειδή υποχωρεί στην κοινωνία είτε επειδή υπακούει στη φύση είτε επειδή ήρθε η ώρα να μας κάνει αυτό που οφείλουμε να παραμείνουμε, απομακρύνεται αιφνίδια από την αρχική πορεία του, όπως ένα ποτάμι που αλλάζει τη ροή του εξαιτίας μιας ξαφνικής καμπής.

62

René Magritte, The Infinite Recognition (1963)

Κάθε άνθρωπος φέρει μέσα του έναν κόσμο, μια σύνθεση όλων όσων έχει και αγαπήσει, κι εκεί επιστρέφει ακατάπαυστα, ακόμα κι όταν διασχίζει και φαίνεται να κατοικεί έναν άλλο κόσμο, ξένο.

64

Illustration by Saul Steinberg (1976)

Η αβέβαιότητα του μέλλοντός σας πρόσδίδει στα αντικείμενα την αληθινή αξία τους: και η γη, αν την κοιτάξετε από το μέσον της φουρτουνιασμένης θάλασσας, μοιάζει με τη ζωή όπως τη βλέπει κάποιος που βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου.

66

Δεν αντιλαμβανόμαστε σχεδόν ποτέ την αλήθεια των πραγμάτων, μα τις εικόνες τους έτσι όπως παραμορφωμένες αντανακλώνται από τις επιθυμίες μας. Και οι μέρες μας περνούν, σχεδόν όπως οι μέρες κάποιου που, στη δική μας νεφελώδη ζώνη, θα έβλεπετον ουρανό μόνον μέσα από κείνα τα χρωματισμένα τζάμια που εξαπατούν το μάτι, προσφέροντάς του τη γλυκύτητα ενός πιο ήπιου κλίματος.

67

Οι άνθρωποι βλέπουν συχνά το λάθος σαν αλήθεια, διότι κάθε ιδιότητα του πνεύματος ή της καρδιάς έχει το ανεστραμμένο είδωλό της: η ψυχρότητα μοιάζει στην αρετή, το σκέπτεσθαι στη λογική, η κενότητα στο βάθος. Και ούτω καθεξής.

70

Εξαπατήστε με καλά κι εγώ δεν θά 'χω από εσάς καμία άλλη απαίτηση: γιατί τι άλλο είναι τάχα η ζωή αν όχι ένα ψέμα;

72

Photo by Ralph Gibson: From Days at Sea (1975)

Οι άνθρωποι πλανιούνται σχεδόν πάντα σχετικά με το συμφέρον τους, κινούμενοι άλλοτε από τη σύνεση κι άλλοτε από το πάθος.

77

Κάθε μου μέρα είναι κι ένας αποχαιρετισμός.


78

Photo by Jan Saudek, The Slavic Girl with Her Father (1998)

Ας μη διεκδικούμε από κανέναν άνθρωπο τα βάσανά του. Γιατί οι πίκρες είναι όπως κι οι πατρίδες, καθένας έχει τη δική του.

81

Sculpture by Paige Bradley: Expansion (c. 2007)

Όλα έχουν φθαρεί στις μέρες μας, ακόμα και η δυστυχία.

88

Sphinx des Naxiens, Sanctuaire de la Terre, Delphes, en Marbre, H. 2,32 m

Γιατί ο Άγις δολοφονήθηκε στη Σπάρτη; Γιατί ο Διονύσιος εκδιώχτηκε από τις Συρακούσες; Γιατί ο Θρασύβουλος περιπλανήθηκε μακριά από την Αθήνα, την πατρίδα του; Γιατί, και ούτω καθεξής; Γιατί στη Σπάρτη, στις Συρακούσες και στην Αθήνα, υπήρχαν άνθρωποι, και η καρδιά αυτού του ακατανόητου διπόδου προσφέρει την εξήγηση για όλα.

92

Photo by Sally Mann: Candy Cigarette (1989)

Κάθε έγκλημα εμπεριέχει μία ριζική ανικανότητα και ένα σπόρο δυστυχίας: ας πράττουμε λοιπόν το καλό για να είμαστε ευτυχείς, κι ας είμαστε δίκαιοι για να είμαστε ικανοί.

103

Δεν παρακολουθώ ποτέ μια βάπτιση ή ένα γάμο δίχως ένα πικρό χαμόγελο, δίχως να νιώσω ένα σφίξιμο στην καρδιά. Μετά τη δυστυχία τού να γεννηθείς, δεν γνωρίζω άλλη μεγαλύτερη από το να φέρνεις έναν άνθρωπο στον κόσμο.

107

Και η ψυχή μου, τι ήταν; Μια ασήμαντη οδύνη που εξατμίστηκε και αναμείχθεικε με τους ανέμους;

108

Σε κάθε βήμα της ζωής, ανοίγονται μπροστά μας χιλιάδες τόποι μακρινοί, χιλιάδες διαφορετικές μορφές του μέλλοντος. Κι όμως θα αγγίξετε έναν μόνον ορίζοντα. Θα σπεύσετε προς ένα μόνο αύριο.

109

Καθίστε στον κορμό του πεσμένου δέντρο στα τρίσβαθα του δάσους: κι αν μέσα στου εαυτού σας τη βαθιά λησμονιά, μες στην ακινησία σας, μέσα στη σιωπή σας, δεν συναντήσετε το άπειρο, θα είναι εξίσου ανώφελη και η περιπλάνησή σας στις ακροποταμιές του Γάγγη.

(μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου, Ολκός)