Ο γαλαξίας της μοναξιάς. Lost in space: New Hubble image of galaxy NGC 6503

Ο NGC 6503 όπως τον φωτογράφησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Most galaxies are clumped together in groups or clusters. A neighboring galaxy is never far away. But this galaxy, known as NGC 6503, has found itself in a lonely position, at the edge of a strangely empty patch of space called the Local Void. The Local Void is a huge stretch of space that is at least 150 million light-years across. It seems completely empty of stars or galaxies. The galaxy's odd location on the edge of this never-land led stargazer Stephen James O'Meara to dub it the "Lost-In-Space galaxy" in his 2007 book, Hidden Treasures. NGC 6503 is 18 million light-years away from us in the northern circumpolar constellation of Draco. NGC 6503 spans some 30,000 light-years, about a third of the size of the Milky Way. This Hubble Space Telescope image shows NGC 6503 in striking detail and with a rich set of colors. Bright red patches of gas can be seen scattered through its swirling spiral arms, mixed with bright blue regions that contain newly forming stars. Dark brown dust lanes snake across the galaxy's bright arms and center, giving it a mottled appearance. The Hubble Advanced Camera for Surveys data for NGC 6503 were taken in April 2003, and the Wide Field Camera 3 data were taken in August 2013. Credit: NASA, ESA

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες ενός ιδιαίτερου γαλαξία. Ο NGC 6503 βρίσκεται σε απόσταση 18 χιλιάδων ετών φωτός από τη Γη και έχει μέγεθος περίπου όσο το ένα τρίτο από αυτό του γαλαξία μας. Ο NGC δεν αποτελεί μέρος κάποιου γαλαξιακού σμήνους ούτε έχει κοντά του κάποιον άλλο γαλαξία. Βρίσκεται σε μια εντελώς άδεια περιοχή έκτασης 150 εκ. ετών φωτός του Γαλαξία η οποία έχει ονομαστεί από τους ειδικούς «Τοπικό Κενό». Ο γαλαξίας αποτελεί αντικείμενο μελέτης από τους αστρονόμους και πιστεύεται ότι οι εκπομπές ύλης που έχουν παρατηρηθεί στον NGC 6503 πηγάζουν από μια μελανή οπή που… λιμοκτονεί.

Γλώσσα, πολιτισμό και γαλακτομικά έφεραν στην Ευρώπη Ρώσοι νομάδες. Nomadic herders left a strong genetic mark on Europeans and Asians

Νέες μελέτες ρίχνουν νέο φως στην καταγωγή αλλά και εξέλιξη των κατοίκων της ηπείρου μας. An analysis of 101 ancient genomes has revealed how Eurasian populations moved around during the Bronze Age 3,000 to 5,000 years ago. The work, published in Nature this week, is one of the largest studies of ancient DNA ever. And it may help explain the prevalence of traits like skin color and lactose intolerance, as well as the spread of ancient languages. Reconstruction of a typical Yamnaya individual from the Caspian steppe in Russia ca. 5,000-4,800 BC. Image credit: Alexey Nechvaloda

Νομάδες βοσκοί από τις νότιες στέπες της Ρωσίας και της Ουκρανίας μετακινήθηκαν δυτικά προς την Ευρώπη πριν από 4.500 έως 5.000 χρόνια και άφησαν το γενετικό, πολιτισμικό και πιθανώς γλωσσικό αποτύπωμά τους στους σύγχρονους Ευρωπαίους. Αυτό είναι το συμπέρασμα δύο νέων γενετικών μελετών -των μεγαλύτερων του είδους τους μέχρι σήμερα- που έγιναν στο προϊστορικό ευρωπαϊκό DNA.

Η ρίζα

Yamnaya skull from the Samara region colored with red ochre. Image credit: NATALIA SHISHLINA

Η νομαδική αυτή ευρασιατική επιρροή είναι η τρίτη και πιο πρόσφατη «ρίζα» των σύγχρονων Ευρωπαίων. Οι άλλες δύο και αρχαιότερες ρίζες έλκουν την καταγωγή τους από τους κυνηγούς-συλλέκτες που έφθασαν στην Ευρώπη πριν περίπου 45.000 χρόνια, καθώς και από τους πρώτους αγρότες που πριν από 8.000 χρόνια μετανάστευσαν στην Ευρώπη από την Εγγύς Ανατολή (και οι οποίοι προέρχονταν από την παλαιότερη έξοδο των προγόνων μας από την Αφρική).

Οι δύο νέες έρευνες, που παρουσιάσθηκαν στην επιθεώρηση «Nature», έγιναν η μία από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης με επικεφαλής τον παλαιογενετιστή Έσκε Βίλερσλεβ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Δανίας και η άλλη από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ με επικεφαλής τον γενετιστή Ντέηβιντ Ράιχ.

Οι δύο ανεξάρτητες μελέτες πραγματοποίησαν αναλύσεις δειγμάτων DNA από συνολικά 170 σκελετούς, που έχουν βρεθεί σε διάφορες χώρες, από την Ισπανία έως τη Ρωσία. Το νέο στοιχείο που έρχεται στο φως, είναι ότι μια ομάδα νομάδων, οι Γιαμνάγια, που ζούσαν στην περιοχή μεταξύ της Μαύρης και της Κασπίας Θάλασσας, έφθασαν με τα ζώα, τα όπλα και τα εργαλεία τους στην Ευρώπη, όπου πιθανώς η γλώσσα τους συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία πολλών ευρωπαϊκών γλωσσών.

Το σενάριο

Their findings support the theory that migrations during the early Bronze Age played a role in the spread of Indo-European languages. This fits with a genetic analysis published earlier this year that favored the steppe hypothesis. The Corded Ware people, who lived in northern Europe 4,500 years ago, can trace three-fourths of their ancestry to the Yamnaya steppe herders living in Russia from 6,000 to 5,000 years ago. That means a massive migration of the Yamnaya Culture into northern Europe from its eastern edge had to have taken place (see map). Image credit: Richard Potter

Σύμφωνα με το «σενάριο» στο οποίο παραπέμπουν τα νέα γενετικά δεδομένα, πριν περίπου 9.000 χρόνια η Ευρώπη κατοικείτο μόνο από ένα γενετικά διαφοροποιημένο πληθυσμό κυνηγών-συλλεκτών. Λίγο μετά, πριν από 9.000 έως 7.000 χρόνια, το γενετικό «προφίλ» μερικών περιοχών της Ευρώπης αλλάζει σημαντικά, καθώς προστίθεται το νέο «αίμα» των νεοφερμένων αγροτών από την Εγγύς και Μέση Ανατολή. Θύλακες κυνηγών-συλλεκτών επιβίωσαν για χιλιάδες χρόνια, διάσπαρτοι ανάμεσα στις νέες αγροτικές κοινότητες. Οι επιμειξίες μεταξύ αγροτών και κυνηγών-συλλεκτών εντάθηκαν πριν από 7.000 έως 5.000 χρόνια.

Ώσπου, πριν από περίπου 4.500 χρόνια, την Εποχή του Χαλκού, το γενετικό «παζλ» της Ευρώπης συμπληρώθηκε με την άφιξη νέου γενετικού υλικού από τις ευρασιατικές στέπες. Η «συνιστώσα» αυτή είναι πολύ πιο αισθητή σήμερα στο DNA των κατοίκων της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. H τρίτη αυτή γενετική συμβολή προέρχεται από τους Γιαμνάγια, όπως δείχνει η ανάλυση σκελετών τους, που βρέθηκαν στις στέπες της σημερινής Ρωσίας και της Ουκρανίας.

Οι Γιαμνάγια χρησιμοποιούσαν άλογα για να «κουμαντάρουν» τα τεράστια κοπάδια ζώων τους, κυρίως προβάτων, ενώ έφτιαχναν πελώριους τύμβους για τους νεκρούς τους, τους οποίους γέμιζαν με κοσμήματα και όπλα των πεθαμένων, παραδόσεις και τεχνολογίες που μετέφεραν και στην Ευρώπη. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η επέκτασή τους προς τη Δύση ήταν ειρηνική και δεν θύμιζε τον Ατίλα ή τον Τζέγκις Χαν. Σύμφωνα με τους ερευνητές μάλιστα οι Γιαμνάγια μετέδωσαν στους υπόλοιπους Ευρωπαίους το γονίδιο ανοχής στη λακτόζη και έτσι επέτρεψε την κατανάλωση γαλακτομικών προϊόντων στην ήπειρο μας.

Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα: Γιαμνάγια εναντίον Ελλήνων;

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη φυλές νομάδων από τη Ρωσία καθόρισαν όλες τις παραμέτρους, γενετικούς και πολιτισμικούς, στην Ευρώπη. The Bronze Age came to Europe and Asia 5000 years ago, leaving a trail of metal tools, axes, and jewelry that stretches from Siberia to Scandinavia. But was this powerful new technology an idea that spread from the Middle East to European and Asian people, or was it brought in by foreigners? Two of the largest studies of ancient DNA from Bronze Age and Iron Age people have now found that outsiders deserve the credit: Nomadic herders from the steppes of today's Russia and Ukraine brought their culture and, possibly, languages with them—and made a relatively recent and lasting imprint on the genetic makeup of Europeans and Asians. Bronze Age Yamnaya ornaments and spearheads from the Hermitage Museum collections in St. Petersburg, Russia. Image credit: Evgeny Genkin

Η νέα ανακάλυψη αναμένεται να αναζωπυρώσει τη διαμάχη για την καταγωγή και εξάπλωση των περίπου 400 ινδοευρωπαϊκών γλωσσών στην Ευρώπη και στην Ασία. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες (και η ελληνική) ανήκουν στην μεγάλη ινδοευρωπαϊκή οικογένεια, η οποία επίσης περιλαμβάνει γλώσσες της νότιας και κεντρικής Ασίας.

Μερικοί γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι οι πρώτοι μεσανατολίτες αγρότες έφεραν την πρωτο-ινδοευρωπαϊκή γλώσσα στην Ευρώπη, ενώ άλλοι θεωρούν ότι αυτή προήλθε πολύ αργότερα από τις ρωσικές στέπες. Η νέα μελέτη φαίνεται να ενισχύει τη δεύτερη άποψη, αν και ασφαλώς το ζήτημα παραμένει ανοιχτό.

Ο γλωσσολόγος Πολ Χέγκαρτι του Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ στη Λειψία της Γερμανίας επεσήμανε ότι η ελληνική γλώσσα, που είναι ινδοευρωπαϊκή, είχε αναπτυχθεί πριν από 3.500 χρόνια περίπου και είχε ήδη διαφοροποιηθεί από άλλες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες της Νότιας Ευρώπης, όπως τα λατινικά. Όπως είπε, αν οι Γιαμνάγια, που εμφανίσθηκαν στην Ευρώπη πριν από 4.500 χρόνια, ήσαν η μοναδική πηγή των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, τότε θα έπρεπε να είχαν φθάσει στην Ελλάδα πολύ γρήγορα, ώστε να προλάβουν να εξελιχθούν τα ελληνικά από αυτήν.

Αντίθετα, σύμφωνα με τον Χέγκαρτι, πιθανότερο είναι ότι το παλαιότερο κύμα αγροτών μεταναστών στην δυτική Ευρώπη από την Εγγύς Ανατολή έφεραν την πρωτο-ινδοευρωπαϊκή γλώσσα τους αρχικά στη Νότια και μετά στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι Γιαμνάγια συνέβαλαν πολύ αργότερα στις γλώσσες της Κεντρικής Ευρώπης.

Ο Χάγκερτι τόνισε ότι μόνο αν στο μέλλον οι επιστήμονες ανακαλύψουν ότι οι Έλληνες ξαφνικά, πριν από 4.500 χρόνια, απέκτησαν στο DNA τους το γενετικό «αποτύπωμα» των Γιαμνάγια, τότε μπορεί η ζυγαριά να γείρει υπέρ της καταγωγής των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών από τις στέπες και όχι από το Λεβάντε. «Ας δούμε αν (οι Έλληνες) μοιάζουν (γενετικά) ή όχι με τους ανθρώπους των στεπών», κατέληξε.

Γιώργος Δάγλας, Καντάδες για ένα δαίμονα

Mikhail Vrubel, Demon Seated in a Garden, 1890.

Επιστρέφω,

να ράψω ερμητικά

τα μάτια των προδομένων

τα ράκη να φορέσω των μοναχών

και στους καταραμένους

την άφεση να δώσω.

Έρχομαι,

να πέσω εδώ στη μέση της αρένας

χωρίς αίμα και μνήμα,

χωρίς καθρέφτη κι ελπίδα,

χωρίς Αίγυπτο, Ακαρνανία και όρη.

Τα βήματα του θηρίου ακολουθώ

τη μυσταγωγία του ανομολόγητου έρωτα.

Ορκίζομαι στο όνομα των πλοίων

που δεν λύσαν ποτέ τα σκοινιά τους.

Εκλιπαρώ το τρύπιο βλέμμα,

ανοίγω τον στρόβιλο των νεκρών ημερών

Έρχομαι με τους τελευταίους να πέσω

εδώ στη μέση της αρένας. 

Jean Cocteau, Mains et pieds de plâtre attaquant des hommes au bord de la mer, 1926.

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Carlo Carrà, Les Cavaliers de l'apocalypse, Riders of the apocalypse, 1908.

Ακολουθώ τους ήχους των εκρήξεων

δεν έχω πλέον επιλογές

δεν έχω Άνοιξη

Στις δυναστείες δεν έχω θέση.

Ακολουθώ τα ίχνη

που άφησε το αίμα των εξεγερμένων,

τις κραυγές των φυλακισμένων συντρόφων,

φοράω τα ματωμένα πουκάμισα

κι αντίθετα στον άνεμό τους προχωράω.

Δεν έχω πλέον διλήμματα.

Ή με το δίκιο ή με την εξουσία. 

Jindrich Styrsky, Ubiquitous eye, 1936.

Ένα σκίτσο για τον ποιητή Γιώργο Δάγλα με την ευκαιρία της παρουσίασης του Βιβλίου του "Καντάδες για ένα δαίμονα" από τις εκδόσεις Φίλντισι. Διαβάζουν: H Ηθοποιός Δανάη Τζήμα ο Γιώργος Δάγλας και ο Άκανθος. Ακούγεται το τραγούδι "Σαν απόκληρος γυρίζω" με τον Β.Τσιτσάνη απο την ηχογράφηση του Radio France και ένα Ηπειρώτικο μοιρολόι με σόλο κλαρίνο.

Γιώργος Δάγλας, «Καντάδες για έναν δαίμονα», Εκδόσεις Φίλντισι, Σελίδες: 46. 

Ο «γυάλινος» κρατήρας του Άρη. Spectral Signals Indicating Impact Glass on Mars

Η πτώση αστεροειδούς δημιούργησε τον κρατήρα Alga στον Άρη και μαζί μεγάλες ποσότητες γυαλιού. Researchers have found deposits of impact glass preserved in Martian craters, including Alga Crater, shown here. The detection is based on data from the Compact Reconnaissance Imaging Spectrometer for Mars (CRISM) on NASA's Mars Reconnaissance Orbiter. In color coding based on analysis of CRISM spectra, green indicates the presence of glass. (Blues are pyroxene; reds are olivine.) Impact glass forms in the heat of a violent impact that excavates a crater. Impact glass found on Earth can preserve evidence about ancient life. A deposit of impact glass on Mars could be a good place to look for signs of past life on that planet. Image credit: NASA/JPL-Caltech/JHUAPL/Univ. of Arizona

Όταν πέφτει ένας αστεροειδής στην επιφάνεια ενός πλανήτη οι θερμοκρασίες και οι πιέσεις που δέχονται τα πετρώματα είναι ακραίες με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να μετατρέπονται σε γυαλί.  Νέες εικόνες του κρατήρα Alga στον Άρη που ελήφθησαν από τον δορυφόρο MRO της NASA αποκαλύπτουν ότι το... γυάλινο φαινόμενο συνέβη στον Alga. Με πράσινη απόχρωση εικονίζονται οι … γυάλινες περιοχές του κρατήρα. Η ανακάλυψη κρίνεται σημαντική γιατί είναι πιθανό το γυαλί αυτό να αποκαλύψει στους επιστήμονες νέα άγνωστα στοιχεία για το παρελθόν του Κόκκινου Πλανήτη.

Πες μου ποιον μήνα γεννήθηκες, να σου πω πόσο συχνά θα αρρωσταίνεις. Scientists Find Surprising Link Between Birth Month And Disease Risk

Ο μήνας που γεννήθηκε κάποιος ίσως παίζει ρόλο στη συχνότητα αλλά και το είδος των ασθενειών που θα αντιμετωπίσει. A new study may have just given you another reason to hate time and your mortality. Image credit: Pixabay

Ακούγεται λίγο σαν ένα είδος ιατρικής αστρολογίας, αλλά -καθ' όλα αξιοσέβαστοι- Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν ότι υπάρχει όντως συσχέτιση ανάμεσα στον μήνα που έχει γεννηθεί κάποιος και στην κατάσταση της υγείας του στην κατοπινή ζωή του. Έτσι, όσοι έχουν γεννηθεί τον Μάιο, κινδυνεύουν λιγότερο να αρρωστήσουν από οτιδήποτε, ενώ όσοι γεννήθηκαν Οκτώβριο, είναι οι πιο...γκαντέμηδες, αφού αυτοί είναι γενικά και οι πιο αρρωστιάρηδες.

Η μελέτη

Find out if your birth month has a certain disease attached to it thanks to this handy chart that's sure to make people with October birthdays very, very depressed. Image credit: Columbia University Medical Center

Ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου και του Ινστιτούτου Επιστήμης Δεδομένων του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή βιοϊατρικής πληροφορικής Νίκολας Τατονέτι, ανέλυσαν ιατρικά ιστορικά 1,7 εκατ. ασθενών και συσχέτισαν 1.688 ασθένειες με τον μήνα γέννησης κάθε ατόμου.

Η στατιστική ανάλυση έδειξε ότι για 55 παθήσεις υπάρχει σαφής συσχέτιση του σχετικού κινδύνου εμφάνισης της νόσου με τον μήνα γέννησης του ασθενούς. Οι ερευνητές διευκρίνισαν πάντως ότι δεν πρέπει να πανικοβάλλεται κανείς (ιδίως αν έχει γεννηθεί Οκτώβριο), καθώς ο σχετικός παράγων κινδύνου είναι μικρός, αν συγκριθεί με άλλους πολύ σοβαρότερους παράγοντες, όπως η κακή διατροφή και η έλλειψη σωματικής άσκησης.

Τα ευρήματα

LiveScience have created this handy infographic so you can quickly chart your risk of developing certain conditions depending on when you were born. Source: LiveScience

Προηγούμενες μικρότερες μελέτες για επιμέρους παθήσεις, όπως το άσθμα και η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), είχαν δείξει επίσης ότι υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στις νόσους αυτές και στην ημερομηνία γέννησης. Η νέα μελέτη, που είναι η μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα, έδειξε ότι όντως ότι όσοι έχουν γεννηθεί Ιούλιο και Οκτώβριο, κινδυνεύουν περισσότερο από άσθμα, ενώ για τη ΔΕΠΥ ο κατ' εξοχήν μήνας κινδύνου είναι ο Νοέμβριος.

Οι γεννημένοι τον Μάρτιο κινδυνεύουν περισσότερο από διάφορες καρδιακές παθήσεις (όπως κολπική μαρμαρυγή, καρδιακή ανεπάρκεια και στένωση της μιτροειδούς βαλβίδας), καθώς και από καρκίνο του προστάτη. Οι γεννημένοι τον Ιανουάριο έχουν μεγαλύτερη τάση για υπέρταση και καρδιομυοπάθεια, οι γεννημένοι τον Φεβρουάριο για καρκίνο των πνευμόνων, οι γεννημένοι τον Απρίλιο για στηθάγχη και χρόνια ισχαιμία του μυοκαρδίου και οι γεννημένοι τον Σεπτέμβριο για συχνούς εμετούς.

Οι γεννημένοι τον Οκτώβριο κολλάνε πιο εύκολα λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού (π.χ. κρυολογήματα), καθώς και σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, ενώ τους τσιμπάνε πιο συχνά διάφορα έντομα (ευτυχώς μη δηλητηριώδη!). Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of the American Medical Informatics Association».

Εντοπίστηκαν ερυθρά αιμοσφαίρια δεινοσαύρων! Blood cells and collagen discovered in 75 million-year-old dinosaur bones by chance

Η αναπάντεχη ανακάλυψη ανοίγει νέους δρόμους στη μελέτη τους. A team of paleontologists co-led by Drs Sergio Bertazzo and Susannah Maidment of Imperial College London has discovered what look like remnants of red blood cells and collagen fibers in 75-million-year-old dinosaur specimens. Density-dependent color scanning electron micrograph of an ungual claw of an indeterminate theropod dinosaur shows erythrocyte-like structures. Scale bar – 1 μm. Image credit: Sergio Bertazzo et al.

Επιστήμονες στη Βρετανία πιστεύουν ότι ανακάλυψαν πάνω σε οκτώ απολιθωμένα οστά, από διαφορετικούς δεινοσαύρους ηλικίας 75 εκατ. ετών, απομεινάρια ερυθρών κυττάρων αίματος, καθώς και κολλαγόνου, μιας πρωτεΐνης που αποτελεί το βασικό συστατικό στους συνδετικούς ιστούς των ζώων. Η ανακάλυψη δημιουργεί ελπίδες ότι κάτι ανάλογο μπορεί να βρεθεί και σε άλλα απολιθώματα. Όπως είναι ευνόητο η ανακάλυψη, αν επιβεβαιωθεί, θα ανοίξει νέους δρόμους στη μελέτη των δεινοσαύρων και στην αποκάλυψη πολλών μυστικών τους.

Η ανακάλυψη

Sergio Bertazzo, a biomedical physical scientist at Imperial College in London, examines a fossil at Natural History Museum in London in this undated handout photo provided by Laurent Mekul, June 9, 2015. Image credit: REUTERS/Laurent Mekul/Handout via Reuters

Ερευνητές, με επικεφαλής τη Σουζάνα Μέιντμεντ και τον Σέρτζιο Μπερτάτσο του Imperial College του Λονδίνου χρησιμοποίησαν σύγχρονα τρισδιάστατα ηλεκτρονικά μικροσκόπια, που επέτρεψαν την αποκάλυψη των μοριακών ιχνών της μη απολιθωμένης οργανικής ύλης πάνω στα απολιθώματα.

Αν και έχουν βρεθεί ξανά στο παρελθόν τέτοια οργανικά απομεινάρια πάνω σε σπάνια απολιθώματα καλοδιατηρημένων οστών, τώρα είναι η πρώτη φορά που η ανακάλυψη γίνεται σε κοινά απολιθώματα, που μάλιστα βρίσκονται σε ιδιαίτερα άσχημη κατάσταση, σε βαθμό που δεν είναι σαφές από ποιό ακριβώς ζώο προέρχονταν. Όλα τα απολιθώματα είχαν βρεθεί στον Καναδά και διατηρούνταν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου για πάνω από έναν αιώνα, ώσπου ήλθε η στιγμή να αποκαλύψουν τα μυστικά τους. Όπως είπε ο Μπερτάτσο, μετά τη νέα ανακάλυψη, «η πιθανότητα να βρούμε οργανική ύλη σε απολιθώματα, είναι πια πολύ μεγαλύτερη από ό,τι θεωρείτο έως τώρα, τουλάχιστον στη μικροσκοπική κλίμακα».

Αντέχουν

Density-dependent color scanning electron micrograph of a rib fragment of an indeterminate dinosaur shows fibrous structures. Scale bar – 5 μm. Image credit: Sergio Bertazzo et al.

Εδώ και καιρό, οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα μόρια των πρωτεϊνών δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν για πάνω από τέσσερα εκατομμύρια χρόνια. Φαίνεται όμως πως αυτό δεν συμβαίνει τελικά, σε μερικές τουλάχιστον περιπτώσεις. Πάντως θα χρειασθούν περαιτέρω αναλύσεις για να επιβεβαιώσουν ότι όντως πρόκειται για ερυθρά αιμοσφαίρια και κολλαγόνο.

Στην φωτογραφία ένα από τα απολιθώματα στα οποία είχαν «επιβιώσει» ερυθρά αιμοσφαίρια και κολλαγόνο. An ungual claw from an indeterminate theropod where the erythrocyte-like structures were found, is pictured in this undated handout photo provided by Laurent Mekul, June 9, 2015. Image credit: REUTERS/Laurent Mekul/Handout via Reuters

Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications» μπορεί να φωτίσει, μεταξύ άλλων, το ερώτημα κατά πόσο οι δεινόσαυροι ήσαν θερμόαιμοι (με ταχύτερο μεταβολισμό) ή ψυχρόαιμοι. Μερικοί μάλιστα τολμηροί δεν αποκλείουν ότι κάποια στιγμή θα είναι δυνατό ανακαλυφθεί και DNA δεινοσαύρων γεγονός που θα ανοίξει την συζήτηση για το αν υπάρχει δυνατότητα κλωνοποίησης τους.

Νέα σημαντική ανακάλυψη

A new dinosaur species has been discovered in Wales, dating back 200 million years. The fossilised skeleton (a section is pictured) is described as a cousin of the Tyrannosaurus rex and is believed to be the earliest specimen of a Jurassic era dinosaur to be found in the world.

Παγκόσμιο επίκεντρο της παλαιοντολογίας είναι αυτές τις ώρες η Βρετανία αφού ταυτόχρονα με την ανακάλυψη των ερυθρών αιμοσφαιρίων και του κολλαγόνου δεινοσαύρων στο Λονδίνο ερευνητές από τα Πανεπιστήμια του Μάντσεστερ, του Πόρτσμουθ και του Εθνικού Μουσείου της Ουαλίας ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν ένα άγνωστο είδος δεινοσαύρου που ζούσε πριν από 200 εκ. έτη στην Ουαλία.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του σαρκοφάγου δεινοσαύρου που ζούσε πριν 200 εκ. έτη στην Ουαλία. The dinosaur also probably had a fuzzy coating (illustrated) of simple proto-feathers, as did many theropod dinosaurs, and this would have been used for insulation and possibly display purposes. It may also have had simple quill-like structures for defence.

Οι ερευνητές μελέτησαν απολιθώματα που ανακάλυψαν πέρυσι δύο κυνηγοί απολιθωμάτων στην παραλία Λάβερνοκ. Διαπίστωσαν ότι τα απολιθώματα ανήκουν σε ένα σαρκοφάγο θηρόποδο κοντινό συγγενή του Τυραννόσαυρου ρεξ. Η ανακάλυψη κρίνεται ως πολύ αξιόλογη για πολλούς λόγους. Πρόκειται για ένα από τα πρώτα είδη δεινοσαύρων που εμφανίστηκαν στη Γη γεγονός που από μόνο του είναι πολύ σημαντικό αφού φωτίζει την ιστορία και εξέλιξη τους. Είναι το πρώτο σαρκοφάγο θηρόποδο που εντοπίζεται στην Ουαλία γεγονός που επίσης θα προσφέρει νέα στοιχεία για την εξέλιξη της οικογένειας των θηροποδών δεινοσαύρων.

O ναός του Ποσειδώνα έγινε πλανητάριο! The Milky Way over the Temple of Poseidon

Ο ναός του Ποσειδώνα φωτίζει τον νυχτερινό ουρανό με μοναδικό τρόπο. What's that glowing in the distance? Although it may look like a lighthouse, the rays of light near the horizon actually emanate from the Temple of Poseidon at Cape Sounion, Greece. Some temple lights are even reflected in the Aegean Sea in the foreground. Although meant to be a monument to the sea, in this image, the temple's lights seem to be pointing out locations on the sky. For example, the wide ray toward the right fortuitously points toward the Lagoon Nebula in the central band of our Milky Way, which runs diagonally down the image from the upper left. Also, the nearly vertical beam seems to point toward the star clouds near the direction of the Wild Duck open cluster of stars. The featured image was taken less than three weeks ago. Image Credit & Copyright: Alexandros Maragos; Rollover Annotation: Judy Schmidt

Μια εκπληκτική φωτογραφία του νυχτερινού ουρανού πάνω από τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο έγινε viral τις τελευταίες ώρες. Τη φωτογραφία τράβηξε πριν από τρεις εβδομάδες ένας ταλαντούχος Έλληνας φωτογράφος και σκηνοθέτης και υπέπεσε στην αντίληψη της NASA η οποία την αναδημοσίευσε με σχόλια και ένα επιπλέον γράφημα με αποτέλεσμα η εικόνα να κάνει τον γύρο του διαδικτύου.

Την εικόνα τράβηξε ο Αλέξανδρος Μαραγκός που ανάμεσα στις άλλες δραστηριότητες του είναι συντάκτης του Momentum, ενός πολυθεματικού blog αφιερωμένο στον ανεξάρτητο κινηματογράφο που χρησιμοποιεί κάμερες HD DSLR. Στην φωτογραφία ο ναός του Ποσειδώνα μοιάζει σαν φάρος με τις ακτίνες φωτός να μοιάζουν σαν τροχιοδεικτικά σε ένα πεντακάθαρο νυχτερινό ουρανό όπου διακρίνονται όχι μόνο άστρα αλλά μεγάλες δομές του γαλαξία μας.

Το γράφημα όπου καταγράφονται όλα τα κοσμικά σώματα και αντικείμενα που υπάρχουν στην εικόνα.

«Μπορεί να μοιάζει σαν φάρος, οι ακτίνες φωτός στον ορίζοντα στην πραγματικότητα προέρχονται από τον ναό του Ποσειδώνα στο ακρωτήρι Σούνιο. Σε πρώτο πλάνο, λίγο από το φως του ναού αντανακλά στο Αιγαίο Πέλαγος. Αν και επρόκειτο να είναι ένα μνημείο στη θάλασσα, σε αυτή την εικόνα, τα φώτα του ναού φαίνεται να δείχνουν τοποθεσίες στον ουρανό» αναφέρει στο σχόλιο της φωτογραφίας η NASA δίνοντας στη δημοσιότητα ένα γράφημα στο οποίο καταγράφονται οι αστερισμοί, νεφελώματα και πλανήτες που αποτυπώνονται στον φωτογραφικό φακό.