Νέα θεωρία υποστηρίζει πως η Γη προήλθε από τη συγχώνευση δύο πλανητών. New research suggests Earth is made-up of two planets that collided

Τα αποτελέσματα ενισχύουν την υπόθεση μιας μετωπικής σύγκρουσης ανάμεσα στη Γη και τη Θεία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη συγχώνευση των δύο σωμάτων. The moon is thought to have formed when a Mars-sized object smashed into the side of our planet with a glancing blow (illustrated), throwing out debris that eventually condensed together to form the moon. A new study has shown much of the water on Earth may have come from Theia.

Αναζητώντας τον τρόπο δημιουργίας της Σελήνης, αστρονόμοι βρήκαν ενδείξεις πως προήλθε από τη σύγκρουση ενός μικρού πλανήτη με τη Γη, πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η σύγκρουση ήταν τόσο βίαιη που αυτό το «πλανητικό έμβρυο», με όνομα «Θεία», κατέληξε να ενσωματωθεί στη Γη και το φεγγάρι.

Δεν είναι πρώτη φορά που επιστήμονες υποστηρίζουν πως η Σελήνη σχηματίσθηκε από μία σύγκρουση στο ηλιακό μας σύστημα. Μέχρι σήμερα, ωστόσο, οι θεωρίες που είχαν προταθεί πρότειναν ότι η Θεία απέσπασε ένα μικρό τμήμα της Γης, εκτινάσσοντάς το σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, ενώ στη συνέχεια συνέχισε το «ταξίδι» της στο διάστημα.

Αντίθετα, η ομάδα από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια υποστηρίζει τώρα πως η Θεία συγχωνεύθηκε με τη Γη. Επομένως, η Σελήνη είναι ένα θραύσμα που αποτελείται από μάζες και των δύο ουράνιων σωμάτων.

The researchers analysed samples of moon rock brought back by astronauts in the Apollo 12, 15 and 17 lunar missions (pictured) and compared them to rocks found on Earth. They found they had identical levels of a particular oxygen isotope, suggested the two bodies formed out of the same mixture of material.

Για τη μελέτη της, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Science», η ομάδα ανέλυσε πετά σεληνιακά που μετέφεραν στη Γη οι αποστολές Apollo, όπως επίσης και έξι δείγμα ηφαιστειακών πετρωμάτων από τον γήινο μανδύα.

Αυτό που μέτρησαν ήταν η αναλογία ισοτόπων οξυγόνου στους βράχους, μετρώντας τον αριθμό των ατόμων οξυγόνου που έχουν διαφορετικό πλήθος πρωτονίων και νετρονίων στον πυρήνα τους.

Η συγκεκριμένη αναλογία είναι σημαντική, επειδή αποτελεί ένα είδος «αποτυπώματος» για κάθε πέτρωμα και υποδεικνύει από πού προήλθε. Στη Γη για παράδειγμα, πάνω από το 99,9% του οξυγόνου είναι Ο-16, δηλαδή ένα ισότοπο με 8 πρωτόνια και 8 νετρόνια στον πυρήνα του.

Παράλληλα, όμως, στον πλανήτη μας υπάρχουν μικρές ποσότητες Ο-17 και Ο-18. Έτσι, με την αναλογία του Ο-16 και του Ο-17 σε ένα πέτρωμα, όπως και σε οποιοδήποτε άλλο υλικό, οι επιστήμονες μπορούν να μελετήσουν την προέλευσή του.

Αν η Θεία απλώς απέσπασε ένα τμήμα της Γης και στη συνέχεια συνέχισε το «ταξίδι» της, όπως υποστήριζαν οι έως σήμερα θεωρίες, τότε η Σελήνη θα έπρεπε να αποτελεί κυρίως από πετρώματα αυτού του πλανήτη. Συνεπώς, τα γήινα και τα σεληνιακά πετρώματα θα έπρεπε να παρουσιάζουν διαφορετική αναλογία ισοτόπων οξυγόνου.

Ωστόσο, η έρευνα των επιστημόνων καταρρίπτει αυτή την υπόθεση. «Δεν διαπιστώσαμε καμία διαφορά στις μετρήσεις των ισοτόπων. Ήταν πανομοιότυπες», αναφέρει στο σάιτ του πανεπιστημίου ο Έντουαρντ Γιανγκ, επικεφαλής της ομάδας.

Scientists had assumed the moon formed from the remains of the planet Theia, but the new research suggests it actually formed from debris from both planets. This suggests Theia and the Earth actually mixed and exchanged material thoroughly in the collision.

Αντίθετα, τα αποτελέσματα ενισχύουν την υπόθεση μιας μετωπικής σύγκρουσης ανάμεσα στη Γη και τη Θεία, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη συγχώνευση των δύο σωμάτων. Επομένως, η μάζα του πλανήτη αναμίχθηκε με αυτής της Γης, με συνέπεια και η Σελήνη να προκύψει από υλικά και των δύο σωμάτων.

Οι επιστήμονες δεν έχουν πολλά στοιχεία για τη Θεία – ο Γιανγκ και οι συνάδελφοί του πιστεύουν πως αυτό το «πλανητικό έμβρυο» είχε παρόμοιο μέγεθος με τη Γη, ενώ άλλοι αστρονόμοι θεωρούν πως ήταν παραπλήσιο με τον Άρη.

Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τον Γιανγκ, υπάρχουν ενδείξεις που φανερώνουν πως η μάζα αυτού του πλανήτη αυξανόταν. Κατά συνέπεια, αν είχε «επιβιώσει» από τη σύγκρουση, πιθανότατα θα είχε γίνει ένας ακόμη πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος.

Αν επιβεβαιωθεί από ανεξάρτητες μελέτες, η έρευνα των επιστημόνων θα αλλάξει την «επίσημη ιστορία» γέννησης και εξέλιξης του πλανήτη μας. Θα μπορούσε επίσης να αναθεωρήσει τον λόγο ύπαρξης νερού στη Γη.

Ο λόγος είναι πως μία τόσο σφοδρή σύγκρουση θα είχε εξαφανίσει οποιοδήποτε υγρό στοιχείο από τον πλανήτη μας. Επομένως, το νερό θα πρέπει να επανεμφανίσθηκε από κάποιον μετεωρίτη, ο οποίος μας «επισκέφθηκε» μερικές δεκάδες εκατομμύρια αργότερα.

Είναι η δυνατή η μικροβιακή ζωή στον Άρη σύμφωνα με τα αποτελέσματα πειράματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Antarctic fungi survive Martian conditions on the International Space Station

Πείραμα στον Διαστημικό Σταθμό δείχνει πως ο Άρης δεν είναι «αφιλόξενος» στη μικροβιακή ζωή. Scientists have gathered tiny fungi that take shelter in Antarctic rocks and sent them to the International Space Station. After 18 months on board in conditions similar to those on Mars, more than 60 percent of their cells remained intact, with stable DNA. The results provide new information for the search for life on the red planet. Lichens from the Sierra de Gredos (Spain) and the Alps (Austria) also traveled into space for the same experiment. An astronaut fixes the EXPOSE-E platform onto the International Space Station. Credit: ESA

Όπως στη Γη υπάρχουν μικροοργανισμοί που έχουν προσαρμοστεί σε εξαιρετικά ακραία περιβάλλοντα, έτσι θα μπορούσαν να έχουν αναπτυχθεί και στον Άρη είδη μικροβιακής ζωής, τα οποία θα κατάφερναν να επιβιώσουν στις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στον Κόκκινο Πλανήτη.

Αυτό αποδεικνύει πείραμα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, στο πλαίσιο του οποίου μια ομάδα Ευρωπαίων επιστημόνων έστειλε μύκητες από την Ανταρκτική, για να ζήσουν σε συνθήκες που προσομοίωναν το αρειανό περιβάλλον. Μια δοκιμή μου έδειξε πως, ακόμη και μετά από 18 μήνες παραμονής στον Σταθμό, το 60% των μικροοργανισμών είχαν επιβιώσει, χωρίς αλλοιώσεις στο γενετικό τους υλικό.

Οι μύκητες προήλθαν από τη περιοχή Βικτόρια στην Ανταρκτική, η οποία θεωρείται πως παραπέμπει όσο καμία άλλη στον Άρη, αφού χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά χαμηλή θερμοκρασία και υγρασία, όπως και ισχυρούς ανέμους. Επομένως, οι μόνοι κάτοικοί της είναι ορισμένοι «σκληροτράχηλοι» μύκητες και λειχήνες.

Section of rock coloniszed by cryptoendolithic microorganisms and the Cryomyces fungi in quartz crystals under an electron microscope. Credit: S. Onofri et al.

Από αυτούς τους μικροοργανισμούς, οι ερευνητές επέλεξαν να στείλουν στον Διαστημικό Σταθμό δύο είδη από μύκητες, τους Cryomyces antarcticus και Cryomyces minteri. Τα δείγματα στάλθηκαν ταξίδεψαν με το διαστημικό λεωφορείο Atlantis και τοποθετήθηκαν στο εξωτερικό του τμήματος Columbus του Σταθμού.

Εκεί, τα μισά μικρόβια εκτέθηκαν σε συνθήκες που παραπέμπουν στον Άρη, δηλαδή σε πίεση 0,01 ατμόσφαιρες και σε «ατμόσφαιρα» με περιεκτικότητα 95% σε διοξείδιο του άνθρακα. Επίσης, μέσω οπτικών ινών «βομβαρδίζονταν» με υπεριώδη ακτινοβολία, όπως θα συνέβαινε αν βρίσκονταν στον Κόκκινο Πλανήτη.

«Το πιο σημαντικό συμπέρασμα είναι πως επιβίωσε το 60%, κάτι που μας βοηθά να εκτιμήσουμε την πιθανότητα μικροοργανισμοί να επιβιώσουν και να παραμείνουν σταθεροί για μεγάλο χρονικό διάστημα στον Άρη», σημειώνει η Ρόζα ντε λα Τόρε Νέτζελ, από το Εθνικό Ινστιτούτο Αεροδιαστημικών Τεχνολογιών (ΙΝΤΑ) στην Ισπανία και μέλος της επιστημονικής ομάδας επιβίωσης και μακροχρόνιας σταθερότητας.

The EXPOSE-E platform, where Antarctic fungi and lichens are placed, and members of the team before sending it to the International Space Station. Credit: S. Onofri et al.

Το πείραμα αποτέλεσε μέρος της μελέτης LIFE (Lichens and Fungi Experiments), η οποία έχει σκοπό την εξέταση των συνεπειών που έχει σε μικροοργανισμούς η μακροχρόνια παραμονή στο διάστημα. Στο πλαίσιο της LIFE, επιστήμονες με επικεφαλής το πανεπιστήμιο της Τοσκάνης στην Ιταλία μελέτησαν δύο είδη λειχήνων, τα οποία και πάλι προήλθαν από ακραία ορεινά περιβάλλοντα στη Γη.

Τα είδη στάλθηκαν στον Σταθμό μαζί με τους μύκητες, ενώ το 50% των δειγμάτων εκτέθηκαν απλώς στις συνθήκες που επικρατούν στο διάστημα και τα υπόλοιπα υποβλήθηκαν σε συνθήκες που προσομοίαζαν αυτές στον Άρη. Έπειτα από 18 μήνες, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως τα συγκεκριμένα δείγματα είχε αναπτύξει διπλάσιο ρυθμό μεταβολισμού συγκριτικά με τις υπόλοιπες λειχήνες.

Πηγή: naftemporiki.gr – sciencedaily.com

Μαθηματικές δομές στην κλασική λογοτεχνία. Scientists find evidence of mathematical structures in classic books

Φράκταλ στο μυαλό του Τζέιμς Τζόις. Researchers at Poland’s Institute of Nuclear Physics found complex ‘fractal’ patterning of sentences in literature, particularly in James Joyce’s Finnegans Wake, which resemble ‘ideal’ maths seen in nature. Capturing scientists’ imaginations ... James Joyce in Paris in 1937. Photograph: Josef Breitenbach/PA

Οι δεσμοί των μαθηματικών με τη λογοτεχνία δεν περιορίζονται μόνο στη θεματολογία αρκετών λογοτεχνικών έργων, αλλά μοιάζουν να είναι αρκετά βαθύτεροι. Σύμφωνα με τη μελέτη που ολοκλήρωσαν πρόσφατα ερευνητές στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής της Πολωνίας, οι φράσεις ορισμένων σημαντικών λογοτεχνικών έργων συνθέτουν περίπλοκους μορφοκλασματικούς σχηματισμούς (fractal). Το έργο που ξεχωρίζει σε αυτή τη στατιστική ανάλυση, δεν είναι άλλο από το Finnegans Wake («Η αγρύπνια των Φίννεγκαν») του Τζέιμς Τζόις. Στο περιεχόμενό του, στον τρόπο ανάπτυξης των προτάσεων του κειμένου, οι ερευνητές αναγνωρίζουν σχηματισμούς που μοιάζουν με τα ιδεατά μαθηματικά που μπορεί να εντοπίσει κάποιος σε σχηματισμούς της φύσης. Γεγονός για το οποίο δεν είναι ακόμα βέβαιοι ότι αποκαλύπτει κάποιες βαθύτερες ποιότητες της συνείδησης, η απλώς τη φαντασία των συγγραφέων.

Ο Τζέιμς Τζόις με την εκδότρια του «Οδυσσέα» Σίλβια Μπιτς, ιδιοκτήτρια του θρυλικού βιβλιοπωλείου του Παρισιού «Shakespeare and Company».

Το βιβλίο του Τζόις, ένα υβριδικό, παιγνιώδες, αινιγματικό, αταξινόμητο έργο, έχει δεχτεί ποικίλους χαρακτηρισμούς. Το έχουν αποκαλέσει μελέτημα θεολογίας και φιλοσοφίας, κοινωνιολογικό δοκίμιο, ανθρωπολογική πραγματεία και πολλά άλλα. Κανένας, όμως, χαρακτηρισμός δεν μπορεί να το περιγράψει. Η πολυσημία του ενισχύεται από τη δομή και το ύφος του, που ισορροπεί στο μεταίχμιο πραγματικότητας και ονείρου, παραληρήματος και γόνιμων ιδεών. Η σύνθετη δομή και, κυρίως, η γλώσσα του (περίπλοκες, πολυσύνθετες λέξεις και έννοιες), δυσκολεύουν περισσότερο την κατανόησή του. Βασικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο Τομ Φίννεγκαν, ήρωας ενός ιρλανδέζικου τραγουδιού, ο οποίος στην προσπάθειά του να ανέβει μεθυσμένος μια σκάλα κατακρημνίζεται και πεθαίνει. Οι συγγενείς και οι φίλοι του, για να τον τιμήσουν, τον ξαγρυπνούν βάζοντας στο νεκροκρέβατό του μπουκάλια ουίσκι.

Η μαθηματική διάσταση δεν εντοπίστηκε μόνο το βιβλίο του Τζόις. Στην ίδια έρευνα εξετάστηκαν περισσότερα από 100 λογοτεχνικά έργα, ανάμεσα στα οποία και εκείνα των: Σαίξπηρ, Ντίκενς, Αλέξανδρου Δουμά, Τόμας Μαν, Ουμπέρτο Έκο, Σάμιουελ Μπέκετ κ.α.

Multifractal analysis of Finnegans Wake by James Joyce: the graph shape is virtually indistinguishable from the results for purely mathematical multifractals. The horizontal axis represents the degree of singularity, while the vertical axis shows the spectrum of singularity. Photograph: IFJ PAN

Εξετάζοντας το μήκος των προτάσεων και τον τρόπο που αυτές μεταβάλλονται στα λογοτεχνικά κείμενα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των κειμένων που μελέτησαν, οι συσχετισμοί στις παραλλαγές του μήκους των προτάσεων διέπονται από τη δυναμική μιας αλληλουχίας – πράγμα που σημαίνει ότι η δομή τους είναι ένα φράκταλ: το μαθηματικό αντικείμενο, δηλαδή, του οποίου κάθε μέρος όταν μεγεθυνθεί αποκτά δομή με μερική ή ολική επανάληψη του αρχικού αντικειμένου. Χαρακτηριστικό των φράκταλ είναι η λεγόμενη αυτό-ομοιότητα (self-similarity) σε κάποια μέρη τους, η οποία εμφανίζεται σε διαφορετικά επίπεδα μεγέθυνσης. Τα φράκταλ χρησιμοποιούνται στην επιστήμη για τη μοντελοποίηση των δομών που περιέχουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα, όπως είναι νιφάδες του χιονιού και οι γαλαξίες.

Sequences of sentence lengths (as measured by number of words) in four books, representative of various degrees of cascading character. Photograph: IFJ PAN

Το φαινόμενο της αυτό-ομοιότητας εντοπίστηκε, σε διαφορετική συχνότητα, στην οργάνωση όλων των κειμένων που εξετάστηκαν. Ορισμένα έργα, όμως, ήταν περισσότερο σύνθετα από μαθηματικής άποψης, και το περιεχόμενό τους είναι συγκρίσιμο με δομές πολυμορφοκλασματικές ή με τα φράκταλ των φράκταλ. Το έργο του Τζόις ανήκει σε αυτά. Δεν είναι τυχαίο που ο Ιρλανδός συγγραφέας αποκαλούσε τον εαυτό του υπέρτατο μηχανικό και έλεγε ότι έγραψε την Αγρύπνια των Φίννεγκαν για να κρατήσει τους κριτικούς απασχολημένους για 300 χρόνια. Σε μία από τις συζητήσεις του για το βιβλίο, έλεγε: «Είμαι πραγματικά ένας από τους σπουδαιότερους μηχανικούς, αν όχι ο σπουδαιότερος στον κόσμο, εκτός από μουσικός, φιλόσοφος κι ένα σωρό άλλα πράγματα. Όλες οι μηχανές που γνωρίζω είναι λάθος. Απλότητα. Φτιάχνω μια μηχανή με έναν μόνο τροχό…»

Η μηχανή που επινόησε ο Τζόις με την Αγρύπνια των Φίννεγκαν είναι θαυμαστή, πρωτόγνωρη και επιτελεί πολλούς φιλόδοξους στόχους. Αν και από μαθηματικής άποψης είναι, μάλλον, ελαττωματική. Σύμφωνα με τη μελέτη, η μορφοκλασματικότητα ενός λογοτεχνικού κειμένου, από πρακτικής άποψης, δεν θα είναι ποτέ τόσο τέλεια όσο είναι στον κόσμο των μαθηματικών, αφού ένα μαθηματικό φράκταλ μπορεί να μεγεθυνθεί στο άπειρο, ενώ ο αριθμός των προτάσεων ενός βιβλίου είναι πεπερασμένος.

Πηγή: thalesandfriends.org – theguardian.com

Τι είναι τα βαρυτικά κύματα; The Simplest Explanation of Gravitational Waves You'll See

There’s been a lot of chatter recently suggesting that physicists may have finally found gravitational waves. It would prove to be an incredibly important discovery—but if you’re still not quite sure why, this explanation is probably the most straightforward one you’ll find. Jorge Cham of PhD Comics decided to take a stab at explaining what gravitational waves are and why finding them in the wild would be so important. He’s done a great job. If video doesn’t do it for you, you can also read a comic strip version over on PhD Comics.

Πριν από 20 μέρες κυκλοφόρησαν φήμες ότι το LIGO (Laser Interferometer Gravitational Wave Observatory) ανίχνευσε βαρυτικά κύματα. Αν οι φήμες επαληθευτούν, τότε όλος ο κόσμος θα θέλει να μάθει τι είναι τα βαρυτικά κύματα.

Έτσι, το phdcomics.com μας παρουσιάζει τα βαρυτικά κύματα με τον απλούστερο δυνατό τρόπο:

Have Gravitational Waves finally been detected by LIGO? Physicists Umberto Cannella and Daniel Whiteson explain what they are and why they'll cause a big ripple in our understanding of the Universe.

Σάμερχιλ, το σχολείο της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης. Summerhill school and the do-as-yer-like kids

Εδώ και χρόνια υπάρχει στην Αγγλία ένα σχολείο… όπου η επιτυχία δεν είναι οι μεγάλοι βαθμοί, όπου αν θέλεις μπορείς να μην πας για μάθημα και να παίζεις όλη μέρα, όπου οι μαθητές έχουν ακριβώς ίσα δικαιώματα με τους καθηγητές. Summerhill, το σχολείο που ονειρεύεσαι υπάρχει! When it opened 90 years ago, lessons were optional and the children made the rules. A radical alternative to conventional education – or anarchy? 'Our progressive, controversial alma mater': Summerhill school in Suffolk. Photograph: Ed Thompson

Το σχολείο ιδρύθηκε το 1921 από τον A.S. Neil. Ο Α. S. Neill γεννήθηκε στη Σκωτία το 1883. Ο πατέρας του ήταν γυμνασιάρχης. Σπούδασε Φιλολογία στο Εδιμβούργο. Το 1921 ιδρύει σε ένα προάστιο της Δρέσδης το Neue Schule (Νέο Σχολείο), το οποίο θα μεταφερθεί σύντομα στην Αυστρία και από το 1927 στην περιοχή Leiston της κομητείας του Suffolk της Αγγλίας.

Το Σάμερχιλ, όπως είναι η ονομασία του από τότε, απορρίπτει τα παραδοσιακά εκπαιδευτικά πρότυπα ως αυταρχικά. Δίνει προτεραιότητα στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού σε σχέση με την ακαδημαϊκή πρόοδο. Αντιμετωπίζει τους μαθητές ­ οι περισσότεροι από τους οποίους είναι οικότροφοι ­ ως πρόσωπα ικανά να εξουσιάζουν τη ζωή τους, χωρίς να καταπιέζονται από τους ενηλίκους. Έτσι, δεν στέλνονται έλεγχοι προόδου στους γονείς παρά μόνο αν ζητηθούν και υπό την προϋπόθεση να συμφωνούν οι μαθητές. Κατά τη διάρκεια της ημέρας τα παιδιά μπορούν να πάνε στα μαθήματα ή να παίξουν τένις, να κολυμπήσουν στην πισίνα κτλ. Ωστόσο υπάρχουν κανόνες και περιορισμοί. Για παράδειγμα, εν ώρα μαθήματος δεν επιτρέπεται να βλέπουν τηλεόραση. Επίσης υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες για ύπνο. Όποιος τις παραβιάζει «τιμωρείται» με μισή ώρα κοινωφελούς εργασίας. Αποφάσεις για τα κοινά θέματα λαμβάνονται σε μια εβδομαδιαία συνάντηση. Σε αυτή μετέχουν έχοντας δικαίωμα ψήφου όλοι οι μαθητές και οι δάσκαλοι. Σε αυτήν ψηφίζονται όλοι οι «νόμοι» που αφορούν τη λειτουργία του σχολείου εκτός από ορισμένα ζητήματα, όπως είναι η πρόσληψη και η απόλυση των καθηγητών. Συνήθως προεδρεύει κάποιο από τα μεγαλύτερα παιδιά. 

Οι σχέσεις του Summerhill με την βρετανική κυβέρνηση δεν είναι οι καλύτερες. Έχει επιθεωρηθεί περισσότερες φορές από οποιοδήποτε άλλο σχολείο στη χώρα. Το 1999, μετά από μία μεγάλης έκτασης επιθεώρηση, ο υπουργός Παιδείας απείλησε το σχολείο με κλείσιμο αν μέσα σε έξι μήνες δεν άλλαζε την τακτική των προαιρετικών μαθημάτων. Το σχολείο κατέφυγε στη δικαιοσύνη. Τον Μάρτιο του 2000, μπροστά σε ένα ειδικό δικαστήριο και μετά από τέσσερις μέρες ακροάσεων, όλοι οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης κατέρρευσαν. Το Summerhill κέρδισε το δικαίωμα να επιθεωρείται με κριτήρια που σέβονται την φιλοσοφία του.

Το Σάμερχιλ, που ίδρυσε ο Α.Σ. Νηλ και έχει σήμερα διευθύντρια την κόρη του Ζωή Ρέντχεντ, είναι ένα προοδευτικό σχολείο ηλικίας ενενήντα χρόνων, που διοικείται δημοκρατικά με τους μαθητές του να έχουν ισότιμο λόγο στους κανονισμούς λειτουργίας του. Όμως, ο Οργανισμός Πιστοποίησης Σχολικών Ιδρυμάτων (OFSTED), μέσω των επιθεωρητών του, αποφασίζει να κλείσει το σχολείο καθότι θεωρεί ότι δεν παρέχει επαρκή εκπαίδευση στους μαθητές του. Η υπόθεση οδηγείται στο δικαστήριο, όπου το σχολείο συγκρούεται μετωπικά σε μια μάχη επιβίωσης με την Βρεταννική Κυβέρνηση. Η ταινία είναι του Jon East, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και έχει βραβευθεί με δύο βραβεία BAFTA.

Οι αρχές πάνω στις οποίες είναι οικοδομημένο το σχολείο Summerhill

«Προτιμώ ένα σχολείο να βγάζει ευτυχισμένους οδοκαθαριστές, παρά νευρωτικούς επιστήμονες» - A.S. Neill

Ο ιδρυτής  του Summerhill είναι ο Αλεξάντερ Σάδερλαντ Νηλ (1883-1973), ο οποίος γεννήθηκε στο Forfar της Σκωτίας το 1883 και ήταν γιός ενός δασκάλου. Στην ηλικία των εικοσιπέντε ετών ο Neill πήρε το πτυχίο του από τη Σχολή Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και μετά δούλεψε ως διευθυντής ενός μικρού σχολείου. Εκεί έγραψε το πρώτο του βιβλίο ΄A dominie’s Log’ και ξεκίνησε έτσι την δημιουργική ζωή του πάνω στην ελευθερία των παιδιών.

Η μεγάλη στιγμή για τον Neill ήταν όταν επισκέφτηκε το 1917 τη «Μικρή Κοινοπολιτεία» που διεύθυνε ο ψυχίατρος Homer Lane, μια κοινότητα για εγκληματίες εφήβους, και είδε την αυτοδιοίκηση στην πράξη. Ο Lane, ο οποίος ήταν σταθερός υποστηρικτής της έμφυτης καλοσύνης των παιδιών, εξοικείωσε το Neill με τη «Νέα Ψυχολογία» του Freud και αργότερα έγινε ψυχαναλυτής του. Μ’ αυτόν τον τρόπο εισήγαγε το Neill σε δυο στοιχεία που ήταν αναγκαία για την ίδρυση του Summerhill: Τη συνέλευση της αυτοδιοίκησης, αλλά και τη σπουδαιότητα της ισόρροπης συναισθηματικής ανάπτυξης του παιδιού σε σχέση με την ακαδημαϊκή του ανάπτυξη.

A.S. Neill (1883-1973): Scottish educator (pictured) and founder of Summerhill School - a boarding establishment run as a democratic community; according to Neill's philosophy, members are free to do as they please, so long as their actions do not cause any harm to others - this extends to freedom for pupils to choose whether or not they attend lessons.

Ο Neill ήταν εκτός από οπαδός του Freud θαυμαστής και στενός φίλος του καινοτόμου ψυχαναλυτή Wilhelm Reich (Άκου Ανθρωπάκο κλπ). Μετά από παραμονή λίγων χρόνων στην Γερμανία και Αυστρία επιστρέφει στην Αγγλία ιδρύοντας το Summerhill με σκοπό να γίνει το σχολείο κατάλληλο για τα παιδιά – κι όχι τα παιδιά κατάλληλα για το σχολείο. Υπό τη διεύθυνση του Neill συνέχισε να λειτουργεί το σχολείο αυτό μέχρι που ο ίδιος πέθανε το 1973.

Summerhill has a sign that emphasises the value of play.

Ο Neill θεώρησε ότι η ευτυχία του παιδιού ήταν η κυρίαρχη ιδέα στην ανατροφή του και ότι αυτή η ευτυχία αυξάνεται από την αίσθηση της προσωπικής ελευθερίας του. Θεώρησε ότι η στέρηση αυτής της αίσθησης της ελευθερίας κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και της επακόλουθης στεναχώριας που βιώνει το περιορισμένο παιδί, ήταν υπεύθυνη για τις περισσότερες από τις ψυχολογικές αναταραχές όταν ενηλικιώνεται. Αυτή η ιδέα ήταν αμφισβητούμενη τότε. Σήμερα έχει γίνει αποδεκτή από τους περισσότερους παιδαγωγούς.

«Στο Summerhill οι μαθητές θα αγωνιζόντουσαν μέχρι θανάτου για το δικαίωμα να αυτοδιοικούνται. Κατά τη γνώμη μου μία μαθητική συνέλευση έχει μεγαλύτερη αξία από τα μαθήματα μιας ολόκληρης εβδομάδας» - Αλεξάντερ Σάδερλαντ Νηλ. A.S. Neill in a Summerhill classroom. The image is undated. (Associated Press)

Ίδρυσε το σχολείο Summerhill  στη βάση ότι τα παιδιά δεν πρέπει να αναγκαστούν για να παρευρεθούν στα μαθήματα. Επιπλέον με τη νέα πολιτική συμμετοχής, το σχολείο είναι δημοκρατικό. Πραγματοποιούνταν συνεδριάσεις για να καθορίσουν τους σχολικούς κανόνες, ενώ οι μαθητές είχαν ίσα δικαιώματα ψήφου με το προσωπικό του σχολείου.

Οι θεμελιώδεις αρχές στις οποίες είναι οικοδομημένο το σχολείο του Summerhill είναι οι εξής:

Children at Summerhill School.

1. «Το παιδί είναι απ’ τη φύση του καλό», όπως συμφωνούσε και ο Rousseau.

2. Ο στόχος της αγωγής – δηλαδή ο στόχος της ζωής –συνίσταται στην κατάκτηση της χαράς και της ευτυχίας. Ευτυχισμένος για το Neill σημαίνει: Βρίσκω ενδιαφέροντα στη ζωή.

3. Με την αγωγή πρέπει ν’ αναπτυχθούν τόσο οι διανοητικές όσο και οι συναισθηματικές δυνάμεις του παιδιού.

4. Η αγωγή πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στις ψυχικές ανάγκες και τις ικανότητες του παιδιού.

5. Επιβαλλόμενη η πειθαρχία προξενεί, όπως και η τιμωρία, φόβο και ο φόβος παράγει εχθρότητα. Η επιβολή αυστηρής πειθαρχίας στο παιδί είναι επιζήμια και βλάπτει την υγιή πνευματική του ανάπτυξη.

6. Ελευθερία δε σημαίνει ασυδοσία. Ο Neill έθεσε εδώ τις βάσεις για αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των ανθρώπων. Ο δάσκαλος δεν ασκεί καταναγκασμό στο παιδί. Όμως ούτε το παιδί έχει το δικαίωμα ν’ ασκεί καταναγκασμό στο δάσκαλο.

7. Ο δάσκαλος πρέπει να είναι πραγματικά ειλικρινής.

8. Για να αναπτυχθεί το παιδί σε έναν υγιή και απόλυτα φυσιολογικό άνθρωπο, πρέπει, σε κάποιο σημείο της ανάπτυξής του να σπάσει τους αρχικούς δεσμούς του με την οικογένειά του και να ανεξαρτητοποιηθεί απόλυτα.

9. Τα αισθήματα ενοχής έχουν ως κύρια λειτουργία τους να δένουν το παιδί στην εξουσία και εμποδίζουν την ανάπτυξη μιας ανεξάρτητης προσωπικότητας.

10. Στο Summerhill μπορεί να μην διδάσκονται τα παιδιά Θρησκευτικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν καλλιεργούνται οι ανθρωπιστικές αξίες στην πλατύτερη έννοια του όρου.

11. Δεν υπάρχουν προβληματικά παιδιά αλλά μόνο προβληματικοί γονείς και μια προβληματική ανθρωπότητα.

12. Η αγωγή πρέπει να προσαρμόζεται στις ψυχικές ανάγκες και τις ικανότητες των παιδιών.

13. Η ανάπτυξη των διανοητικών ικανοτήτων δεν αρκεί, πρέπει να αναπτυχθούν εξ ίσου και οι συναισθηματικές δυνάμεις. Και ο στόχος της αγωγής, όπως και αυτός της ζωής, δεν είναι άλλος από την κατάκτηση της χαράς και της ευτυχίας.

14. Ένας ψυχικά ισορροπημένος άνθρωπος μπορεί να κτιστεί μέσα από την κατάκτηση της χαράς και της ευτυχίας.

15. Πρέπει δε το σχολείο να παρέχει επιλογές και ευκαιρίες, που να επιτρέπουν στα παιδιά ν’ αναπτυχθούν με τους δικούς τους ρυθμούς και ν’ ακολουθούν τα ενδιαφέροντά τους.

16. Ομοίως, να δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να είναι ελεύθερα από κάθε επιβολή, να επιδιώκουν τους δικούς τους σκοπούς και να χαίρονται την επίτευξή τους, ελεύθερα απ’ την πίεση να προσαρμοστούν στα τεχνητά πρότυπα επιτυχίας που είναι βασισμένα στις επικρατούσες θεωρίες για τη μάθηση και την ακαδημαϊκή επιτυχία.

17. Το σχολείο πρέπει να τους επιτρέπει να αποκτούν εμπειρίες σε όλο το εύρος των συναισθημάτων, ελεύθερα από τις κρίσεις και τις παρεμβάσεις των ενηλίκων. Η ελευθερία να παίρνουν αποφάσεις πάντα ενέχει και πιθανότητες αρνητικής έκβασης. Προφανώς αρνητικές συνέπειες, όπως η ανία, το άγχος, ο θυμός, η απογοήτευση και η αποτυχία είναι αναγκαίο μέρος της ατομικής ανάπτυξης.

18. Τέλος, να μπορούν τα παιδιά να ζουν σε μια κοινότητα που τα υποστηρίζει και που είναι υπεύθυνα γι’ αυτήν, έχοντας την ελευθερία να είναι οι εαυτοί τους και τη δύναμη να αλλάζουν τη ζωή τους μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και λειτουργίες.

Διαβάστε τα βιβλία: «Ελευθερία – όχι αναρχία!, Θεωρία και πράξη της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης» (εκδόσεις Μπουκουμάνη) και το «Σάμερχιλ, το Ελεύθερο Σχολείο» (εκδόσεις Καστανιώτης)

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Σάμερχιλ: www.summerhillschool.co.uk

Για την ταινία δείτε: http://www.summerhillschool.co.uk/bbc-drama.html

Ταξιδέψτε στην εντυπωσιακή Δήμητρα. Flight Over Ceres

H NASA έδωσε στη δημοσιότητα ένα καταπληκτικό βίντεο του πλανήτη νάνου. This simulated flight over Ceres emphasizes the most prominent craters, as well as the mountain Ahuna Mons. The movie shows Ceres in enhanced color, which helps to make visible subtle differences in the appearance of surface materials. The movie was produced using images from Dawn's high-altitude mapping orbit. During that phase of the mission, which lasted from August to October 2015, the spacecraft orbited Ceres at an altitude of about 900 miles (1,450 kilometers). Image credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA

Τον περασμένο Μάρτιο μετά από ένα πολυετές ταξίδι στο ηλιακό μας σύστημα το σκάφος Dawn έφτασε στον ανεξερεύνητο πλανήτη νάνο Δήμητρα. Πρόκειται για το μεγαλύτερο σώμα της Ζώνης των Αστεροειδών που εκτείνεται ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία.

NASA just released an enthralling animation showing landmarks on the surface of the dwarf planet Ceres based on images taken by the Dawn spacecraft. According to the space agency, "The movie shows Ceres in enhanced color, which helps to highlight subtle differences in the appearance of surface materials. Scientists believe areas with shades of blue contain younger, fresher material, including flows, pits and cracks. The animated flight over Ceres emphasizes the most prominent craters, such as Occator, and the tall, conical mountain Ahuna Mons. Features on Ceres are named for earthly agricultural spirits, deities and festivals." In the film, Occator crater strikes a massive pose, appearing to engulf a great deal of the surface; its insides appearing as a splotchy swirl of blue and white. The images were gathered by Dawn while orbiting Ceres, which is the largest object in the asteroid belt that stretches from Mars to Jupiter. Dawn is the first mission to visit the dwarf planet and entered its orbit in March 2015.

Όπως διαπιστώθηκε η Δήμητρα έχει πολύ ενδιαφέρουσα γεωλογία. Οι τεχνικοί της NASA συγκέντρωσαν και επεξεργάστηκαν όλες τις εικόνες που έχει στείλει το Dawn δημιουργώντας ένα καταπληκτικό βίντεο στο οποίο ο θεατής κυριολεκτικά ταξιδεύει πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη νάνου.

Οι κηλίδες

Όταν πλησίασε το «Dawn» στη Δήμητρα εντόπισε δύο ασυνήθιστα λαμπερές κηλίδες μέσα στη λεκάνη ενός κρατήρα διαμέτρου 98 χλμ. Ο κρατήρας ονομάστηκε Occator. Η φύση αυτών των κηλίδων παραμένει αδιευκρίνιστη, ωστόσο οι ερευνητές εικάζουν ότι πρόκειται για πάγο ή άλατα που ήρθαν στην επιφάνεια λόγω κάποιας πρόσκρουσης. Άλλοι επιστήμονες εικάζουν ότι πιθανώς πρόκειται για ένα ηφαίστειο που αντί για πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει νερό. Πριν από λίγους μήνες διαπιστώθηκε ότι στον κρατήρα σχηματίζεται τακτικά ομίχλη η παρουσία της οποίας σύμφωνα με τους ειδικούς ενισχύει το σενάριο της παρουσίας πάγου σε αυτόν.

This image from NASA's Dawn spacecraft shows Kupalo Crater, one of the youngest craters on Ceres. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA

Το Dawn έστειλε νέες εικόνες από ένα ακόμη κρατήρα της Δήμητρας, τον Kupalo, που οι επιστήμονες εκτιμούν ότι είναι από τους νεότερους που έχουν δημιουργηθεί στον πλανήτη. Όπως φαίνεται στις πλαγιές του κρατήρα υπάρχουν αποθέσεις ενός λαμπερού υλικού παρόμοιου με αυτό στον κρατήρα Occator. Οι πρώτες εκτιμήσεις των ειδικών είναι ότι το υλικό στον κρατήρα Kupalo είναι άλατα και πιθανότατα είναι το ίδιο υλικό που υπάρχει και στον κρατήρα Occator.

Ο άνθρωπος εξόντωσε τη σούπερ χήνα της Αυστραλίας. Ancient extinction of giant Australian bird points to humans

Καλλιτεχνική απεικόνιση του Genyornis του πτηνού που ο άνθρωπος έκλεβε και έτρωγε τα αβγά του. The first direct evidence that humans played a substantial role in the extinction of the huge, wondrous beasts inhabiting Australia some 50,000 years ago -- in this case a 500-pound bird -- has been discovered research team. An illustration of a giant flightless bird known as Genyornis newtoni, surprised on her nest by a 1 ton, predatory lizard named Megalania prisca in Australia roughly 50,000 thousand years ago. Credit: Illustration by Peter Trusler, Monash University

Η μυστηριώδης εξαφάνιση ενός αρχαίου πτηνού της Αυστραλίας βρίσκει την λύση του και δυστυχώς υπεύθυνος είναι όπως φαίνεται ο άνθρωπος. Το ενδιαφέρον είναι ότι το πτηνό δεν εξαφανίσθηκε επειδή το κυνήγησε ανηλεώς ο άνθρωπος αλλά επειδή δεν του επέτρεψε να αναπαραχθεί!

Το πτηνό

Genyornis newtoni was a gigantic flightless bird with tasty melon-sized eggs.

Είναι γνωστό ότι στην Αυστραλία υπήρχαν πολλά είδη ζώων με ξεχωριστά χαρακτηριστικά που δεν υπήρχαν σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Πολλά εξ αυτών εξαφανίστηκαν πριν την έλευση του ανθρώπου στην ήπειρο και ορισμένα μετά από αυτήν. Ένα από αυτά τα είδη ήταν ένα μεγάλο πτηνό που δεν μπορούσε να πετάξει. Ονομάστηκε Genyornis newtoni, το ύψος του έφτανε τα τρία μέτρα και ήταν είδος συγγενές με τις πάπιες, τις χήνες και τους κύκνους. Έχει διαπιστωθεί ότι το πτηνό αυτό εξαφανίστηκε πριν από περίπου 50-55 χιλιάδες χωρίς μέχρι σήμερα να έχει εντοπισθεί η αιτία.

Τα αβγά

Fragments of eggshells laid by a 500-pound flightless bird known as Genyornis roughly 50,000 years ago, shown here in sand dune blowout in the Australian outback, provide evidence that humans were collecting and cooking them 50,000 years ago. Photo Courtesy University of Colorado

Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κολοράντο στις ΗΠΑ ανέλυσαν απολιθώματα αβγών του Genyornis και σε συνδυασμό με άλλα ευρήματα κατέληξαν σε ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα. Οι πρώτοι άνθρωποι έφθασαν στην Αυστραλία την ίδια ακριβώς περίοδο που σημειώνεται η εξαφάνιση του πτηνού. Όμως μέχρι τώρα δεν είχαν εντοπιστεί ίχνη εξόντωσης του από τον άνθρωπο. Όμως η νέα μελέτη αναφέρει ότι οι άνθρωποι μπορεί να μην εξόντωναν τα πτηνά τρέφονταν όμως με τα αβγά του αφού η ανάλυση των απολιθωμάτων αποκάλυψε ότι ήταν… μαγειρεμένα.

Analysis of burnt eggshell fragments indicates that ancient humans were cooking the bird's eggs, rather than them being wiped out by wildfires.

Το Genyornis παρήγαγε μεγάλα αβγά το βάρος των οποίων έφτανε το 1.5 κιλά. Ήταν λοιπόν μια εξαιρετική πηγή διατροφής για τους πρώτους κατοίκους αφού η απόκτηση του ήταν απλή και χωρίς ιδιαίτερους κινδύνους. Οι πρώτοι κάτοικοι δεν χρειαζόταν να ταλαιπωρούνται κυνηγώντας τα πτηνά αλλά απλά παραμόνευαν τις φωλιές τους και άρπαζαν τα αυγά τους. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι πρώτοι κάτοικοι της Αυστραλίας έψηναν σε φωτιά τα αβγά στη συνέχεια έσπαγαν τα τσόφλια και έτρωγαν το περιεχόμενο τους.

Serial Killers;

University of Colorado Professor Gifford Miller, shown here collecting eggshells of an extinct flightless bird, led a new study showing the first definitive evidence of human predation on Australian megafauna 50,000 years ago. Photo courtesy University of Colorado

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Communications» και αν τελικά επιβεβαιωθεί το Genyornis θα ενισχύσει την άποψη ότι η εξαφάνιση μεγάλου μέρους της Αυστραλιανής πανίδας συνδέεται άμεσα με τον άνθρωπο. Στην Αυστραλία είχε αναπτυχθεί μια μοναδική πανίδα που αποτελούνταν από εντυπωσιακά σε μέγεθος και χαρακτηριστικά είδη. Ανάμεσα σε αυτά ήταν σαύρες μήκους 7.5 μέτρων, σαρκοφάγα μαρσιποφόρα με μέγεθος παρόμοιο με αυτό των ρινόκερων, γιγάντια καγκουρό κ.α.

Έχει διαπιστωθεί ότι το 85% αυτής της πανίδας εξαφανίσθηκε μετά την έλευση του ανθρώπου στην ήπειρο. Κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η παρουσία και δράση του ανθρώπου οδήγησε στην εξαφάνιση όλων αυτών των ειδών ενώ κάποιοι κάνουν λόγο για κλιματικές αλλαγές που συνέβησαν την επίμαχη χρονική περίοδο. Κλιματικές αλλαγές στις οποίες δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν τα περισσότερα είδη της ηπείρου με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν.

Πηγή: Gifford Miller, John Magee, Mike Smith, Nigel Spooner, Alexander Baynes, Scott Lehman, Marilyn Fogel, Harvey Johnston, Doug Williams, Peter Clark, Christopher Florian, Richard Holst, Stephen DeVogel. Human predation contributed to the extinction of the Australian megafaunal bird Genyornis newtoni ∼47 ka. Nature Communications, 2016; 7: 10496 DOI: 10.1038/ncomms10496