Συνελήφθη επ' αυτοφώρω κοσμικός... παιδοκτόνος, Catastrophic Evaporation of Rocky Planets

Καθώς λιώνει και εξαερώνεται, ο καψαλισμένος πλανήτης αφήνει πίσω του μια ουρά σκόνης και αερίων. The artist's concept depicts a comet-like tail of a possible disintegrating super Mercury-size planet candidate as it transits its parent star named KIC 12557548. At an orbital distance of only twice the diameter of its star, the surface temperature of the potential planet is estimated to be a sweltering 3,300 degrees Fahrenheit. At such a high temperature, the surface would melt and evaporate. The energy from the resulting wind would be enough to allow dust and gas to escape into space creating a trailing dusty effluence that intermittently blocks the starlight. Image credit: NASA/JPL-Caltech

Ένας κοσμικός παιδοκτόνος φαίνεται ότι συνελήφθη επ΄αυτοφώρω από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, ειδικευμένο στην αναζήτηση εξωπλανητών. Ένας πιθανός πλανήτης στο μέγεθος του Ερμή βρίσκεται τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο ώστε εξαερώνεται από την ακραία ζέστη και αφήνει πίσω του μια ουρά από αέρια και σκόνη που θυμίζει κομήτη.

Το σχετικά νέο τηλεσκόπιο Kepler είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει πλανήτες την ώρα που περνούν μπροστά από τα μητρικά τους άστρα και προκαλούν έτσι μια αμυδρή μείωση της φωτεινότητάς τους.

Κάτι περίεργο συμβαίνει με το KIC 12557548

The artist's animation depicts a possible disintegrating planet candidate as it orbits its star. Dust and gas ejected from the possible planet's sweltering surface is theorized to form a comet-like tail of trailing material. The density of the tail can change dramatically, even over a single 15-hour orbit. Kepler finds planets by searching for the slight drop in brightness seen as they pass in front of their stars. Usually that drop is constant, but in this system, the variation seen from orbit to orbit hints at a dusty tail trailing a doomed world. Credit: NASA/JPL-Caltech/Kepler

Στην περίπτωση του άστρου KIC 12557548, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 1.500 ετών φωτός από τον Ήλιο, το μοτίβο της διακύμανσης μαρτυρά ότι κάτι περίεργο συμβαίνει.

Οι ερευνητές δεν έχουν διασταυρώσει τα αποτελέσματά τους με άλλα όργανα παρατήρησης, υποψιάζονται όμως ότι γύρω από το άστρο KIC 12557548 περιφέρεται ένας μικρός, βραχώδης πλανήτης. Βρίσκεται μάλιστα τόσο κοντά στο άστρο ώστε ένα έτος του διαρκεί μόλις 16 ώρες.

Το μητρικό άστρο είναι μικρότερο και ψυχρότερο από τον Ήλιο, ωστόσο η ακτινοβολία του εκτιμάται ότι αρκεί για να θερμαίνει τη μία πλευρά του πλανήτη στους 1.800 βαθμούς Κελσίου και να τη μετατρέπει πιθανώς σε έναν ωκεανό μάγματος.

Καθώς η επιφάνεια λιώνει και εξαερώνεται δημιουργείται ένας άνεμος αρκετά ισχυρός για να εκτινάξει το διάπυρο υλικό στο Διάστημα και να δημιουργήσει μια ουρά αερίων και σκόνης πίσω από τον καψαλισμένο πλανήτη.

Σε 200 εκατομμύρια χρόνια δεν... θα υπάρχει στον χάρτη 

Image: Reign of Fire by the extremely talented space artist Inga Nielsen

Παρουσιάζοντας τα ευρήματα στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal», η ομάδα του δρος Σολ Ράπαπορτ στο ΜΙΤ εκτιμά ότι, με τον σημερινό ρυθμό εξαέρωσης, ο πλανήτης θα εξαφανιστεί σε περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια.

Ήδη, όμως, ο πλανήτης δεν αποκλείεται να είναι η σκιά του παλιού εαυτού του. «Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μας, ο πλανήτης έχει χάσει περίπου το 80% της μάζας σχηματισμού του -αυτό που παρατηρούμε σήμερα ίσως είναι ο γυμνός, σιδερένιος πυρήνας του» γράφουν οι ερευνητές.