Ζακ-Λουί Νταβίντ. Jacques-Louis David

Jacques-Louis David, Self-portrait, 1794, Louvre Museum, Paris, France

O Ζακ-Λουί Νταβίντ (γαλ. Jacques-Louis David), (Παρίσι, 30 Αυγούστου 1748 - Βρυξέλλες, 29 Δεκεμβρίου 1825), συχνά αναφέρεται και ως Νταβίντ εν συντομία, ήταν Γάλλος ζωγράφος. Ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 19ου αιώνα και ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του νεοκλασικισμού.

Le Combat de Minerve contre Mars, The Combat of Minerve against Mars, 1771

Οι επιδράσεις από την τέχνη του πρώτου του δασκάλου, Φρανσουά Μπουσέ, διακρίνονται σε έναν από τους πρώτους πίνακές του, «Πάλη του Άρη και της Αθηνάς» (1771).

Antiochus et Stratonice, 1774, Ecole nationale supérieure des beaux-arts, Paris, France.

Αργότερα ο Νταβίντ μαθήτευσε κοντά στον Ζοζέφ-Μαρί Βιέν, που υπήρξε ο πραγματικός του δάσκαλος. Το καλύτερο έργο της περιόδου αυτής ήταν «Ο Αντίοχος και η Στρατονίκη» του 1774, στο οποίο διακρίνεται η τάση του Νταβίντ να τονίζει το δραματικό στοιχείο της συνθέσεως. Ο πίνακας αυτός εξασφάλισε στον καλλιτέχνη το βραβείο της Ρώμης.

Comte Stanislas Potocki, Count Stanislas Potocki, 1781

Στα πρώτα πέντε χρόνια της διαμονής του στην Ιταλία, από το 1775 ως το 1780, επηρεάστηκε από τον Ραφαήλ, από τον κλασικισμό των ζωγράφων της Μπολόνιας και από άλλες μορφές της τέχνης του 17ου αιώνα. Επιδράσεις του Γκουίντο Ρένι διακρίνονται στον «Άγιο Ρόκκο» για το Νοσοκομείο της Μασσαλίας (1780), αλλά το αριστούργημα αυτής της περιόδου είναι «Ο κόμης Ποτόσκι έφιππος», που άρχισε στη Νεάπολη και τελείωσε στο Παρίσι. Το έργο αυτό δεν αποκλείει επιδράσεις του Καραβάτσιο, του Ριμπέρα και του Βαλαντέν ντε Μπουλόν.

La Douleur et les regrets d'Andromaque sur le corps d'Hector, Pain and regrets of Andromaque on the body of Hector, 1783, Musée du Louvre, Paris.

Η αίσθηση του τραγικού και η έμφυτη κλίση του Νταβίντ προς το υψηλό εκδηλώνονται για πρώτη φορά στον «Θρήνο της Ανδρομάχης επάνω στο νεκρό του Έκτορος» (1783), όπου, εκτός από τον κλασικισμό του Νικολά Πουσσέν, διακρίνεται ένα όραμα του κόσμου, που αντανακλά τα ιδεώδη του διαφωτισμού της αστικής τάξεως. Ο Πουσσέν, ο ζωγράφος-φιλόσοφος, είχε προσελκύσει τον Νταβίντ όχι τόσο για τα χαρίσματα της ηρεμίας και αταραξίας, που είχε καθορίσει ως ουσιαστικά στοιχεία της τέχνης ο μεγαλύτερος θεωρητικός του νεοκλασικισμού, ο Βίνκελμαν, όσο για το σταθερό ήθος των πινάκων του, από τους οποίους ο Νταβίντ άντλησε ορισμένα συνθετικά στοιχεία για την «Ανδρομάχη» του.

 Le serment des Horaces, The oath of Horaces, 1784

Αυτά τα συναισθήματα πλουτίζονται με ένα πολιτικό πάθος στο πρώτο ώριμο έργο του Νταβίντ, τον «Όρκο των Ορατίων», επηρεασμένο από τα τελευταία ευρήματα της Πομπηίας και την κλασική ομορφιά, που αποτελεί και την κατάληξη της μακροχρόνιας ευρωπαϊκής νεοκλασικής τάξεως. Το έργο, που εκτελέστηκε και παρουσιάστηκε στη Ρώμη το 1785, ερμηνεύοντας ένα επεισόδιο του δράματος του Κορνέιγ, τόνιζε την καθαρά ανθρώπινη αξία του κοινωνικού συμβολαίου και παραμέριζε την αξία της παραδόσεως και της μεταφυσικής. Μνημειακή ελαιογραφία όπου τα πρόσωπα, σε φυσικό μέγεθος, διατεταγμένα σαν φρίζα σε μια αίθουσα αυστηρής αρχιτεκτονικής, αποδίδονται με την στερεότητα του ολόγλυφου. Πρόκειται για έργο αυστηρό, απλό, νηφάλιο, αντικειμενικό, πουριτανικά ορθολογικό. Ευδιάκριτες ομάδες προσώπων και ευθείες γραμμές συνθέτουν ένα σαφές, εντυπωσιακό σύνολο και η μέθοδος σύνθεσης είναι αυτό που εννοούμε κατά κανόνα κλασικιστική. Στον πίνακα υπάρχει το στοιχείο του αντικειμενικού νατουραλισμού, που επηρεάζει καθοριστικά τα αυστηρά χρώματα, την ακρίβεια των λεπτομερειών που θυμίζουν έργα γλυπτικής, την ανεπιτήδευτη απόδοση των απλών αντικειμένων. Η αρχαία ιστορία χρησιμοποιείται για να σχολιάσει τον σύγχρονο κόσμο. Η καλλιτεχνική έκφραση προβάλει το δημοκρατικό πνεύμα που βλέπει ο καλλιτέχνης στην κλασική αρχαιότητα.

Les Licteurs rapportent à Brutus le corps de ses fils, The Lictors bring back to Brutus the body its wire, 1789

Το θέμα της αρετής, που κατορθώνει να υποτάσσει τους οικογενειακούς δεσμούς στο συμφέρον της πατρίδας και του συνόλου, επαναφέρεται από τον καλλιτέχνη στους «Ραβδούχους του Βρούτου» (1789), πίνακα με σαφείς αντιμοναρχικές νύξεις. Τα έργα του Νταβίντ, για το περιεχόμενό τους, για την ασυνήθιστη συνέπεια του ύφους, για την ελευθερωμένη από τα δεξιοτεχνικά παιχνίδια του ροκοκό και τους ευχάριστους χρωματισμούς τεχνικής, για την ακρίβεια του σχεδίου και τη σοβαρότητα του χρώματος, για την αυστηρή έμπνευσή τους από την αρχαιότητα, γνώρισαν εκπληκτική επιτυχία. Η έξαρση των πολιτικών αρετών της δημοκρατικής Ρώμης συνδυαζόταν με την επαναφορά της κλασικής τέχνης.

Projet dessiné Le Serment du Jeu de Paume, Project drawn the Oath of the Play of Palm, 1791

Με τον θρίαμβο της Γαλλικής Επαναστάσεως, ο Νταβίντ, φανατικός ιακωβίνος, έγινε μέλος της Συμβατικής Συνελεύσεως (1792) και ύστερα της Επιτροπής Ασφαλίσεως κοντά στο Ροβεσπιέρο (1793). Ο Νταβίντ ήταν ο επίσημος ζωγράφος της Επαναστατικής Κυβέρνησης και σχεδίαζε τα κοστούμια και τα σκηνικά για προπαγανδιστικά θεάματα όπως «Η Γιορτή του Υπέρτατου Όντος», όπου ο Ροβεσπιέρος έπαιζε το ρόλο του αυτοδιορισμένου Μεγάλου Ιερέα. Τη στιγμή αυτή η τέχνη του φτάνει σε τόση άμεση επαφή με το μοντέλο, ώστε ορισμένα έργα του να μπορούν να χαρακτηριστούν ρεαλιστικά.

Le Serment du Jeu de Paume, The Oath of the Play of Palm, 1791

Εγκαταλείποντας της αναδρομές στη λογοτεχνία, εμπνέεται από τη σύγχρονη ιστορία και εκτελεί τον «Όρκο του Σφαιριστηρίου» (1791), όπου οι κινήσεις των βουλευτών ενώ ορκίζονται, είναι πολύ ζωηρές και έχουν την ένταση της επικαιρότητας. Τον Ζοζέφ Μπαρά (1794) και τέλος το αριστούργημά του, τον «Δολοφονημένο Μαρά» (1793). Διαφορετικό χαρακτήρα αποκτά η παραγωγή του Νταβίντ μέσα στο συγκαταβατικό πολιτικό κλίμα που χαρακτήριζε την αντίδραση του Θερμιδώρ. 

Marat Assassiné, Assassinated Marat, 1793

Το έργο του «Η δολοφονία του Μαρά» (1793), αποτελεί εντυπωσιακό μνημείο για έναν ταπεινό φίλο του λαού, όπως αποκαλούσε τον εαυτό του ο Μαρά, που βρήκε το τέλος ενός μάρτυρα αγωνιζόμενος για το γενικό καλό. Όταν ο Μαρά, ένας από τους αρχηγούς της Επανάστασης, δολοφονήθηκε στο λουτρό του από μια φανατική, ο Νταβίντ τον παρουσίασε σαν μάρτυρα που θυσιάστηκε για την πίστη του. Ο Μαρά συνήθιζε να εργάζεται μέσα στο λουτρό και είχε προσαρμόζει στην μπανιέρα του ένα απλό γραφείο. Η δολοφόνος του είχε δώσει μια αίτηση και την ώρα που εκείνος έσκυψε να την υπογράψει, τον σκότωσε. Ο Νταβίντ κατόρθωσε να δημιουργήσει έναν πίνακα που φαινόταν ηρωικός, διατηρώντας ωστόσο τις πραγματικές λεπτομέρειες ενός αστυνομικού δελτίου. Η μελέτη των ελληνικών και ρωμαϊκών αγαλμάτων του είχε διδάξει πώς να πλάθει τους μυώνες και τους τένοντες και να δίνει στο σώμα μια ευγενική ομορφιά. Είχε μάθει επίσης από την κλασική τέχνη να παραλείπει όλες τις λεπτομέρειες που δεν ήταν απαραίτητες για τη βασική εντύπωση και να επιδιώκει την απλότητα. Στα έργα του δεν υπήρχαν παρδαλά χρώματα και περίπλοκα προοπτικά τεχνάσματα.

L'intervention des Sabines, The Intervention of the Sabine Women, 1798-1799

Τυπικό δείγμα αποτελεί ο μεγάλος πίνακας των «Σαβίνων» (1796-1799), όπου αποφεύγει την απεικόνιση της σύγχρονης πραγματικότητας και επιστρέφει στα λογοτεχνικά θέματα, εκφράζοντας το αίτημα της ανάγκης της συμφιλιώσεως για το συμφέρον της πατρίδας.

Dessin préparatoire au tableau Les Sabines, Preparatory drawing in the table Sabines, 1798

Στον πίνακά του «Σαβίνες», που ο ζωγράφος τον θεωρούσε αριστούργημα, προσπάθησε να συνθέσει τους θεωρητικούς κανόνες των Ελλήνων, εμπνευσμένος από έναν αρχαίο σφραγιδόλιθο, και τον ρεαλισμό των Ρωμαίων, χρησιμοποιώντας συγχρόνους του για μοντέλα και ταυτόχρονα να συμβολίσει την ανάγκη της εθνικής συμφιλιώσεως των Γάλλων. Ωστόσο οι προσωπογραφίες παραμένουν η καλύτερη εκδήλωση της ιδιοφυΐας του καλλιτέχνη. Πρόκειται για την σύνθεση όπου οι γυναίκες των Σαβίνων, συμφιλιώνουν τους ρωμαίους συζύγους τους, με τους άνδρες της φυλής τους.

Madame Seriziat, Mrs Seriziat, 1795

Monsieur Seriziat, 1795

Σε ορισμένες προσωπογραφίες, όπως του ζεύγους Σεριζιά (1795), ο Νταβίντ εκφράζεται με εκπληκτική κομψότητα και λεπτότητα. 

Bonaparte franchissant le col du Grand-Saint-Bernard, Bonaparte crossing the neck of the Large-Saint-Bernard, 1801

Le Sacre, The Sacring, 1805

Με την άνοδο του Ναπολέοντα, ο καλλιτέχνης δημιουργεί τα τελευταία αριστουργήματά του, την «Κυρία Ρεκαμιέ» (1800), «Ο Βοναπάρτης στο πέρασμα του Αγίου Βερνάνδου» (1800) και κυρίως το τεράστιο «Χρίσμα» (1805-1807), πίνακα, περίπου 50 τετραγωνικών μέτρων, που παρουσιάζει το χρίσμα του Ναπολέοντα και τη στέψη της αυτοκράτειρας Ιωσηφίνας στην Παναγία του Παρισιού. Το έργο είναι ένα σπάνιο τεκμήριο μιας ολόκληρης εποχής που εκφράζει την πραγματικότητα όχι μόνο με την εξωτερική της πολυτέλεια, αλλά με την ψυχολογική ένταση των προσώπων που απαθανατίστηκαν σε ένα σύνολο προσωπογραφιών υψηλής ποιότητας. Η αφηγηματική πλευρά του έργου μπορεί να δικαιολογήσει την προσέγγιση προς τον Ρούμπενς, αλλά προπάντων την ποιότητα του πίνακα, που είναι μια επιβλητική σύνθεση της ποιητικής αισθήσεως και του στυλ του καλλιτέχνη. 

Le Sacre Détail Droit, The Sacring Right Detail, 1805

Η λεπτομέρεια που αναπαράγεται εδώ, είναι ένα πολύ μικρό μέρος της μεγάλης συνθέσεως, αλλά αποτελεί απόδειξη της μεγάλης ικανότητας του Νταβίντ ως προσωπογράφου. Το κεφάλι του Αυτοκράτορα αντιφεγγίζει τον ενθουσιασμό του καλλιτέχνη, στα χρόνια της νεότητάς του, για τη ρωμαϊκή τέχνη.

Madame Récamier, Mrs Récamier, 1800

Το πορτραίτο «Η Κυρία Ρεκαμιέ» χρονολογείται από την εποχή της ωριμότητας του Νταβίντ, που βρισκόταν τότε στο απόγειο της φήμης του. Δεκαέξι χρόνια πρωτύτερα, ο Νταβίντ είχε ζωγραφίσει τον περίφημο «Όρκο των Ορατίων», που θεωρήθηκε την εποχή εκείνη σαν ένα αριστούργημα. Έβλεπαν σε αυτό ένα μήνυμα, μια πρόσκληση προς την επανάσταση και αργότερα, μια από τις θεμελιώδεις εκδηλώσεις του νεοκλασικισμού. Το 1800, η επαναστατική ώθηση είναι μια ανάμνηση και μερικοί κριτικοί εξηγούν την επιτυχία των έργων του Νταβίντ, ακόμα και των πιο σημαντικών, με υπαινιγμούς στα γεγονότα. Η προσωπικότητα του καλλιτέχνη αποκαλύπτεται εντονότερα στα πορτραίτα του.

L'Amour et Psyché, Love and Psyché, 1817

Πολύ κατώτερη ήταν η παραγωγή του Νταβίντ την εποχή της εξορίας του στις Βρυξέλλες μετά την Παλινόρθωση, όπου καταδιώχθηκε και πέθανε. Η γαλλική κυβέρνηση απαγόρευσε τη μετακομιδή των οστών του στη Γαλλία. 

Mars désarmé par Vénus et les Grâces, March disarmed by Venus and Graces, 1824

Την περίοδο αυτή επιστρέφει σε θέματα της λογοτεχνίας και σε μια τεχνοτροπία 18ου αιώνα «Έρως και Ψυχή» (1817), «Η Αφροδίτη αφοπλίζει τον Άρη» (1824). Απομένουν όμως μάρτυρες της ιδιοφυίας του, οι τελευταίες προσωπογραφίες, όπου η εντύπωση του τέλειου έργου αποδίδεται με εκπληκτική οικονομία μέσων. Η φήμη του Νταβίντ ήταν μεγάλη και διατηρήθηκε όλο τον περασμένο αιώνα. Από τους μαθητές του ο Ζαν-Αντουάν Γκρό και ο Τεοντόρ Ζερικώ άνοιξαν τον δρόμο προς τον ρομαντισμό, ενώ ο Ζαν Ντομινίκ Ένγκρ συνέχισε τη διδασκαλία του με έργα υψηλής στάθμης ως το 1850 περίπου.

Εάν υπάρχει ένας πίνακας που θα σας κάνει να θελήσετε να πεθάνετε για μια σπουδαία αιτία, αυτός ο πίνακας είναι "Ο θάνατος του Μαρά " του Jacque Louis David. Αυτό είναι που τον κάνει τόσο επικίνδυνο και που τον κράτησε μακριά από την έκθεσή του στο κοινό για τόσα πολλά χρόνια. Δεν είμαι σίγουρος για τα συναισθήματά μου γι'αυτόν τον πίνακα, εκτός από μια βαθιά σύγκρουση. Δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε ότι είναι ένα διαχρονικό αριστούργημα, όμως αυτό τον διαχωρίζει από τη φρικτή στιγμή της δημιουργίας του, την Γαλλική Επανάσταση.

Αυτός είναι ο Jean-Paul Marat, ο πλέον παρανοϊκός από τους φανατικούς της Επανάστασης, που μόλις έχει εκπνεύσει την τελευταία του πνοή. Έχει ήδη δολοφονηθεί στο λουτρό του. Αλλά για τον David, ο Marat δεν είναι ένα τέρας, είναι ένας άγιος. Αυτό είναι το μαρτύριο για τους φιλότεχνους, είναι το μανιφέστο του Δαβίδ για την επαναστατική αρετή. Ο πίνακας βρίσκεται στα Βασιλικά Μουσεία Καλών Τεχνών στο κέντρο της πόλης των Βρυξελλών.

Βιβλιογραφία:

E.H. Gombrich, 1998, «Το χρονικό της Τέχνης», Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης.

Εγκυκλοπαίδεια έγχρωμη «ΔΟΜΗ», Όλες οι γνώσεις για όλους, Πινακοθήκη, 1975, Εκδόσεις «ΔΟΜΗ» Αθήναι.

Τα Μεγάλα Μουσεία του Κόσμου, (Λούβρο-Παρίσι), 1970, Εκδόσεις Φυτράκη-Αθήναι.

Φρέντερικ Άνταλ, «Μελέτες Ιστορίας της Τέχνης», 1999, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Σπάνια «υβριδική» ηλιακή έκλειψη, Rare ‘Hybrid’ Solar Eclipse on November 3, 2013: How to See It

A partially eclipsed setting Sun as seen from Dallas, Texas on May 20th, 2012. This weekend’s eclipse will offer U.S. East Coast residents a similar sunrise view. Credit: Jason Major/Lights in the Dark.

Η μέρα για την τελευταία έκλειψη του 2013 πλησιάζει. Στις 3 Νοεμβρίου θα γίνουμε μάρτυρες της πέμπτης συνολικά έκλειψης για φέτος και της δεύτερης ηλιακής έκλειψης του έτους.

An animation of the path of the November 3rd hybrid solar eclipse. Credit: NASA/Goddard Space Flight Center.

Αυτή όμως η έκλειψη έχει κάτι το διαφορετικό: χαρακτηρίζεται ως σπάνια και υβριδική γιατί θα είναι δακτυλιοειδής τα πρώτα 15 δευτερόλεπτα της τροχιάς της και στην πορεία θα μεταμορφωθεί σε ολική καθώς η σκιά της Σελήνης θα περάσει πολύ κοντά στη Γη και θα καλύψει το δίσκο του Ήλιου κατά μήκος του υπόλοιπου της τροχιάς της.

A daguerreotype image of the 1851 eclipse captured by Berkowski of the Royal Observatory in Königsberg, Prussia. (Public domain image).

Πόσο σπάνια όμως είναι μία υβριδική ηλιακή έκλειψη; Σε διάστημα 5.000 χρόνων (από το 1999 π.Χ. έως το 3000 μ.Χ.) και από τις συνολικά 11.898 ηλιακές εκλείψεις, μόλις οι 569 (4,8%) θεωρούνται υβριδικές.

The global path of this weekends eclipse-click to enlarge. Credit: Michael Zeiler, @EclipseMaps.

Όσοι βρεθούν στο βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής και στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ μέχρι τις καναδικές ακτές, θα δουν μία σύντομη μερική έκλειψη, η οποία θα ολοκληρωθεί περίπου 30 δευτερόλεπτα μετά την τοπική ανατολή του ηλίου, ενώ όσοι βρεθούν στην Αφρική και τη νότια Μεσόγειο θα δουν μερικές φάσεις της έκλειψης. Οι πιο τυχεροί ωστόσο θα είναι όσοι βρεθούν στη Λιβερία και τη Γκαμπόν, όπου η ολική έκλειψη θα διαρκέσει 1 λεπτό και 7 δευτερόλεπτα.

Η συγκεκριμένη έκλειψη ανήκει στη σειρά εκλείψεων Saros 143 και αποτελεί την 23η από τις 72 εκλείψεις της σειράς. Ο κύκλος Saros είναι μία περίοδος που επαναλαμβάνεται κάθε 18 χρόνια και 11 μέρες και μπορεί να υπάρχουν πολλοί κύκλοι ταυτόχρονα στην επιφάνεια του πλανήτη μας, με κάθε μία έκλειψη να τοποθετείται σε συγκεκριμένο κύκλο, ανάλογα με το γεωγραφικό μήκος και πλάτος της. Μία σειρά Saros όμως διαρκεί συνήθως 12-15 αιώνες. Η πρώτη έκλειψη της σειράς Saros 143 σημειώθηκε στις 7 Μαρτίου 1617 και η τελευταία θα γίνει στις 23 Απριλίου 2897.

Βρέθηκε αρχαίος πάπυρος με ελληνική κατάρα, Ancient Magic Curse Tablet Found in Jerusalem

Israel Antiquities Authority archaeologists have excavated a 1,700-year-old curse tablet from a Roman mansion in the City of David in Jerusalem. It was discovered in what was a second-floor room in the northwest part of the mansion. In the tablet a woman named Kyrilla curses a man named Ιennys, likely over a legal case. PHOTO COURTESY ROBERT WALTER DANIEL

Η «ρωμαϊκή» έπαυλη στην οποία βρέθηκε ο πάπυρος βρίσκεται στη λεγόμενη «Πόλη του Δαυίδ», κατοικήθηκε στα τέλη του 3ου αιώνα και καταστράφηκε μετά από μία σειρά σεισμών φέτος το Μάιο.

The text in the curse tablet is written in Greek, a language often used in the eastern half of the Roman Empire. In the text Kyrilla invokes six gods in her curse, the start of the text reading (in translation): "come to me, you who are in the earth, chthonic daemon, you who rule and bind…" Credit: Photo courtesy Robert Walter Daniel, cropped by Owen Jarus

Το κείμενο του αρχαίου εγγράφου είναι γραμμένο στα ελληνικά. Μία γυναίκα, ονόματι Κυρίλλα επικαλείται τα ονόματα έξι θεών για να ρίξει κατάρα σε έναν άνδρα που ονομάζεται Ιέννις, πιθανότατα εξαιτίας νομικής διαμάχης που είχαν μεταξύ τους.

The text also includes magical signs that are seen here at the top of this image. Additionally magical words were used to enhance the curse's power. Credit: Photo courtesy Robert Walter Daniel, cropped by Owen Jarus

Η Κυρίλλα ζητά από τους θεούς να εξασφαλίσουν ότι ο Ιέννις «σε καμία περίπτωση δεν θα πει ή θα κάνει κάτι εναντίον της, αλλά θα την υπακούει πιστά…»

A drawing showing the lettering of the curse tablet, which was discovered in a Roman mansion in the City of David in Jerusalem. Credit: Photo courtesy Robert Walter Daniel

Για να πιάσει η κατάρα, η Κυρίλλα συνδύασε στοιχεία από τέσσερις θρησκείες, σύμφωνα με τον καθηγητή Ρόμπερτ Βάλτερ Ντάνιελ από το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Τέσσερις από τους έξι θεούς που επικαλείται είναι έλληνες (Ερμής, Περσεφόνη, Πλούτωνας και Εκάτη), μία ήταν βαβυλώνια (Ερεσκιγκάλ) και ένας ανήκε στους Γνωστικούς (Αβράσαξ), ένα προχριστιανικό φιλοσοφικό και θρησκευτικό κίνημα. Επιπλέον, το κείμενο περιέχει και λέξεις εβραϊκής/ιουδαϊκής προέλευσης που χρησιμοποιούνταν στη μαγεία όπως «laoth».

In their excavations the archaeologists found artifacts that reveal the wealth the inhabitants of the mansion enjoyed, including this gem depicting Cupid holding a torch. Credit: Photo courtesy Israel Antiquities Authority

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι η κατάρα γράφτηκε από κάποιον μάγο, που πραγματικά χρησιμοποίησε σφυρί και καρφιά για το τελετουργικό του, ώστε να ενισχύσει τη δύναμη της κατάρας.

«Το σφυροκόπημα και το κάρφωμα είναι ένας τρόπος για να αποκτήσει κάποιος έλεγχο πάνω στο άτομο που αναφέρουν τα μαγικά κείμενα,» αναφέρει ο Ντάνιελ.

The City of David, where the mansion is located, is an area of Jerusalem that contains at least 6,000 years of human occupation. This image shows ruins from the area dating from different periods of time. Credit: Photo by Deror Avi CC Attribution Share-Alike 3.0 Unported

Η Κυρίλλα και ο αποδέκτης της κατάρας ανήκαν πιθανότητα στη μεσαία ή ανώτερη αστική ρωμαϊκή τάξη και βρίσκονταν σε νομική διαμάχη, καθώς ο πάπυρος με την κατάρα φέρει ομοιότητες με άλλους που βρέθηκαν στην Κύπρο και είναι γνωστό ότι είχαν χρησιμοποιηθεί σε νομικές υποθέσεις. Επιπλέον, η λέξη «ανακοπή» που αναφέρεται στο κείμενο, παραπέμπει σε νομικό θέμα.

Ανίχνευσε σκοτεινή ύλη το πείραμα LUX; Final word is near on dark-matter signal

LUX could resolve a decade-long physics debate. LUXDARKMATTER

Οι επιστήμονες που χειρίζονται τον ανιχνευτή LUX (Large Underground Xenon – Μεγάλος Υπόγειος Ανιχνευτής Ξένου) στη νότια Ντακότα, ίσως τον πιο ευαίσθητο ανιχνευτή σκοτεινής ύλης του κόσμου, θα ανακοινώσουν τα αποτελέσματα της μέχρι τώρα έρευνάς τους, στις 30 Οκτωβρίου.

Είναι πιθανό να έχουν ανιχνευθεί τα υποθετικά – μέχρι στιγμής – σωματίδια WIMPs (Weakly Ιnteracting Μassive Particles), σωματίδια μεγάλης μάζας που αλληλεπιδρούν με την συνηθισμένη ύλη διαμέσου της ασθενούς αλληλεπίδρασης.

Τα WIMPs ίσως να είναι η αναζητούμενη σκοτεινή ύλη

The total mass of the “Bullet Cluster’s” individual galaxies adds up to far less than the mass of the cluster’s two clouds of hot x-ray emitting gas shown in red. The blue areas, which account for even more mass than the galaxies and x-ray gas combined, show the distribution of dark matter in the cluster. Composite image by NASA, University of Arizona

Το μυστήριο της σκοτεινής ύλης χρονολογείται από τη δεκαετία του 1930, όταν ο αστρονόμος Fritz Zwicky (Φριτς Τσβίκι) παρατήρησε ότι οι γαλαξίες του γαλαξιακού σμήνους της Κόμης δεν κινούνταν σύμφωνα με τη νευτώνεια βαρύτητα.

Fritz Zwicky. Professor of Astronomy (1942-1968) California Institute of Technology (Caltech). Research Director Aerojet Engineering and "father" of the modern jet engine. President of International Academy of Astronautics. First to discover evidence for dark matter in galaxies (1933). Formulated triple-hypothesis: supernovae, neutron stars & cosmic rays (1934). Galaxies and galaxy clusters act as gravitational lens (1937).

Ο Zwicky ανακάλυψε ότι οι γαλαξίες του γαλαξιακού σμήνους της Κόμης κινούνταν τόσο γρήγορα που σύμφωνα με τους νευτώνειους νόμους της κίνησης το σμήνος θα έπρεπε να διαλυθεί.

Η μόνη εξήγηση που σκέφτηκε για το γεγονός ότι το σμήνος διατηρείται ενωμένο και δεν διαλύεται, είναι ότι περιέχει εκατοντάδες φορές περισσότερη ύλη απ’ όση βλέπουμε με τα τηλεσκόπιά μας – αυτή που αποκαλούμε σήμερα σκοτεινή ύλη.

Μετά από πολλά χρόνια οι αστρονόμοι αντιλήφθηκαν ότι η μάζα και η βαρύτητα των σωμάτων που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν είναι αρκετή για να εξηγηθεί η κίνηση των γαλαξιών.

Έκτοτε έχει υπολογιστεί ότι η κανονική ύλη – από τους πλανήτες και τα άστρα μέχρι τους γαλαξίες – δεν αντιστοιχεί παρά μόνο στο 16% της ύλης στο Σύμπαν, ενώ το υπόλοιπο 84% αντιστοιχεί στη σκοτεινή ύλη.

The Dark Matter/Large Sodium Iodide Bulk for Rare Processes experiment is located deep underground in the Gran Sasso mountains in central Italy. The DAMA Project

Η σκοτεινή ύλη γίνεται αντιληπτή λόγω της βαρυτικής της επίδρασης στους γαλαξίες, οι επιστήμονες όμως δεν έχουν ιδέα από τι αποτελείται.

Γνωρίζουν πάντως ότι δεν εκπέμπει, δεν ανακλά και δεν διαθλά την ακτινοβολία, γι’ αυτό και είναι κυριολεκτικά αόρατη.

Μια πρόταση για να εξηγηθεί το μυστήριο της σκοτεινής ύλης είναι τα σωματίδια WIMPs, σωματίδια μεγάλης μάζας τα οποία δεν αλληλεπιδρούν με τα άτομα ηλεκτρομαγνητικά και επομένως δεν είναι ορατά.

Σύμφωνα με τη θεωρία, όμως, τα WIMP αλληλεπιδρούν μέσω της βαρύτητας και της ασθενούς πυρηνικής δύναμης, η οποία ευθύνεται για την ραδιενέργεια βήτα.

A bottom-up view inside the Large Underground Xenon dark matter experiment, which is located a mile beneath the surface in the Black Hills of South Dakota. LUXDARKMATTER

Τα WIMPs θεωρητικά θα μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν με τους πυρήνες των ατόμων ξένου μέσα στον ανιχνευτή LUX, και επομένως να ανιχνευθούν.

The CoGeNT dark matter experiment, located at Soudan Underground Laboratory in Soudan, Minn., searches for signals from interactions of dark matter particles. Pacific Northwest National Laboratory

Τελευταία έχει αναπτυχθεί ένας μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των πειραμάτων που προσπαθούν να ανιχνεύσουν σκοτεινή ύλη, όπως το πείραμα DAMA/LIBRA (Dark Matter Large Sodium Iodide Bulk for Rare Processes) στο Gran Sasso ή το πείραμα AMS (Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο) στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό που έδωσε κάποιες ενδείξεις σκοτεινής ύλης ή το πείραμα CDMS ΙΙ (Cryogenic Dark Matter Search), που τον περασμένο Απρίλιο ανακοίνωσε ότι οι υπόγειοι ανιχνευτές του εντόπισαν τρία «σήματα», που πιθανώς να οφείλονται στη σκοτεινή ύλη.

Και τώρα έρχεται το πείραμα LUX και η ανακοίνωση στις 30 Οκτωβρίου που δημιουργεί προσδοκίες για την ανίχνευση της σκοτεινής ύλης.

Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα της ψηφοφορίας είναι αρνητικά ως προς την ανίχνευση της σκοτεινής ύλης

Μέχρι και δημοσκοπήσεις  (motls.blogspot.gr/2013/10/lux-dark-matter-event-october-30th.html) πραγματοποιούνται στο διαδίκτυο σχετικά με το αν το LUX ανίχνευσε σωματίδια σκοτεινής ύλης και σε ποιο εύρος ενεργειών !

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ. THE BATTLE OF PINDUS (OCTOBER 28th 1940-OCTOBER 30th 1940)

An Italian soldier during the Greek campaign, 1940.

H επίλεκτη μεραρχία των Ιταλών Τζούλια άρχισε στις απόκρημνες βουνοκορφές της βόρειας Πίνδου την επίθεσή της εναντίον της χώρας μας, για να προελάσει γρήγορα προς τα Γιάννενα, όπως πίστευε το Ιταλικό Επιτελείο, και να διευκολύνει τον "άνετο περίπατο" των υπολοίπων ιταλικών μεραρχιών προς την Αθήνα. Η έκπληξη όμως των "γενναίων" του Μουσολίνι γρήγορα μετατράπηκε σε απογοήτευση, όταν οι ταμπουρωμένοι Έλληνες φαντάροι των φυλακίων, δεν τους προσέφεραν την υποδοχή που ήθελαν, αλλά πυκνά πυρά. Αλήθεια τι υποδοχή περίμεναν;

Trench construction in the Elaia-Kalamas line by Greek soldiers, March 1939. The battle of Kalpaki-Kalamas river, October 28-November 8, 1940. The river Kalamas or Thyamis (its ancient Greek name) springs from Mt. Merope of the prefecture of Ioannina, Epirus. Near the village Lithinon it passes under a natural bridge called Theoghefyron , then it crosses the plain of Mazaraki , outside Ioannina and finally empties into the Ionian Sea opposite to Corfu, between the bays of Sayiada and Igoumenitsa. By October 28, 1940 , Albania has already been conquered by Italy. The Italians since the summer of 1940 have been preparing for the attack on Greece.

Ως γνωστό, το βάρος της άμυνας το έφερε η μεραρχία Ηπείρου, που είχε τη τύχη μόνη από τις μεγάλες δυνάμεις να υπερασπίζεται τη τιμή και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, με κύρια αποστολή "την κάλυψη της κεντρικής Ελλάδος από την κατεύθυνση Ιωάννινα - Ζυγός Μετσόβου" και δευτερεύουσα "την προάσπιση εθνικού εδάφους", και η οποία με απόφαση του διοικητή της υποστράτηγου Χαράλαμπου Κατσιμήτρου, δεν εγκατέλειψε την προωθημένη αμυντική γραμμή και αγωνίσθηκε χωρίς να παραχωρίσει εθνικό έδαφος.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί η ουσιαστκή συμβολή στον αγώνα του ηρωικού αποσπάσματος του συνταγματάρχη Δαβάκη, που αμυνόμενο σθεναρά με λίγους στρατιώτες, με πενιχρά μέσα αλλά με μεγάλη αυτοθυσία, απέκρουσε τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του εχθρού και έδωσε πολύτιμο χρόνο στον Ελληνικό στρατό να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί καταδιώκοντας τους εισβολείς εκείθεν των Αλβανικών συνόρων, στα ιστορικά χώματα της Βορείου Ηπείρου.

Τμήμα του Ελληνικού Στρατού κατά την Ιταλική Εαρινή Επίθεση στον τομέα Κλεισούρας (Άνοιξη 1941). Unit of the Greek Army during the Spring Offensive (Spring 1941) in the Greco-Italian War. Athens, War Museum (εναλ.: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. ΙΕ, σελ.436 εκδ. Αθηνών)

Παρατίθεταı ένα τμήμα της υπ' αρıθμόν πρωτ. 30904 γενıκής δıαταγής της VIII Μεραρχίας της 30 Οκτωβρίου 1940. (Υπτγος Χ. Κατσıμήτρος): Μαχόμεθα εναντίον εχθρού υπούλου καı ανάνδρου όστıς άνευ ουδεμıάς αφορμής μας επετέθη αıφνıδıαστıκώς ίνα μας υποδουλώσεı. Μαχόμεθα δıα τας εστίας μας καı τας οıκογενείας μας καı δıα την ελευθερίαν μας. Αξıωματıκοί καı Οπλίταı, κρατήσατε σταθερώς καı αποφασıστıκώς τας θέσεıς καı έχετε πάντοτε το βλέμμα προς τα εμπρός, δıότı εντός ολίγου θα αναλάβωμεν αντεπίθεσıν ίνα εκδıώξωμεν τον εχθρόν εκ του πατρίου εδάφους το οποίον εμόλυνεν δıα της παρουσίας του... Εγγύς είναı η ημέρα καθ' ήν ο άνανδρος καı δεıλός εχθρός θα ρıφθεί εıς την θάλασσαν.

Κρατήστε ıσχυρώς τας θέσεıς καı τούτο θα πραγματοποıηθεί συντόμως. Η παρούσα να κοıνοποıηθεί εıς άπαντας τους υφ' υμάς Αξıωματıκούς καı οπλίτας. Καı τμήμα της Ημερησίας Δıαταγής της εν λόγω Μεραρχίας της 18 Νοεμβρίου 1940: Στρατıώταı, Ενθυμηθείτε όσα μου λέγατε κατά τας επıθεωρήσεıς μου, πότε θα επıτεθεί τε να καταδıώξητε τον εχθρόν. Εμπρός λοıπόν! Με τη βοήθεıα καı του θεού, όστıς προστατεύεı τον ıερόν καı δίκαıον αγώνα μας, καταδıώξατε απηνώς τον εχθρόν, τον άνανδρον καı δεıλόν εχθρόν. Τον εγνωρίσατε καλά ήδη. Είναı θρασύδεıλος καı ύπουλος. Συντρίψατέ τον με τα αμείληκτα κτυπήματά σας. Η Πατρίς παρακολουθεί υπερήφανος τον τίμıον αγώνα σας.

Η Δόξα σας αναμένεı. Κατά την αντεπίθεση της 1ης Νοεμβρίου, από το ηρωıκό απόσπασμα Πίνδου επετεύχθη η ανακατάληψη της Γραμμής "Γύφτıσσα - Οξυά" συνελήφθησαν τρείς Ιταλοί αξıωματıκοί καı δıακόσıοı είκοσı δύο οπλίτες, περıήλθαν δε στα ελληνıκά τμήματα 140 κτήνη καı αρκετά εφόδıα, αλλά εκεί άφησε την τελευταία του πνοή καı ο πρώτος Έλληνας αξıωματıκός του πολέμου, ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Δıάκος.

At 5:30 am, on October 28, 1940 , according to the Italian plan, the 3rd Alpini Division "JULIA" invaded Greece, towards the Greek town of Metsovon . The attack started on the morning of 28 October, pushing back the Greek screening forces. The Ciamuria Corps, spearheaded by the Ferrara and Centauro divisions, attacked towards Elaia in Kalpaki, while the littoral group advanced οn its right along the coast, securing a bridgehead over the Kalamas River. The Italians faced difficulties with the light L3 tanks of the Centauro, which were unable to cope with the hilly terrain or the muddy tracks that served as roads.

Italian-infantrymen-from-Albania-into-Greece-1941-01.

The Italian objective was to cut off the Greek VIII Infantry Division from the rest of the Greek forces, in order to split the Greek units deployed in Epirus, W. Macedonia & Thessaly. The Pindus Sector (i.e. the central sector of the front) was vital for the Greek defence. The Pindus Mountain range, extending across Greece (150 Km/93 miles), contains high, steep peaks, dissected by many deep canyons and other karstic landscapes.

Italian Savoia Marchetti-SM-79 Sparviero fly in high ranking officials Greece, 1941-01.

The Pindus Sector (i.e. the central sector of the front) was vital for the Greek defence. The Pindus Mountain range, extending across Greece (150 Km/93 miles), contains high, steep peaks, dissected by many deep canyons and other karstic landscapes.

Italian infantry advancing in Greece.

On 31 October, the Italian Supreme Command announced that "[their] units continue to advance into Epirus and have reached the river Kalamas at several points. Unfavourable weather conditions and action by the retreating enemy are not slowing down the advances of our troops". In reality, the Italian offensive was carried out without conviction and without the advantage of surprise. Even air action was rendered ineffective by poor weather. Under an uncertain leadership and divided by personal rivalries, the troops were already becoming exhausted. Adverse conditions at sea made it impossible to carry out a projected landing at Corfu. 

Italian troops crossed the border from Albania into Greece at 6am after the ultimatum was served at 3am. 

By 1 November, the Italians had captured Konitsa and reached the Greek main line of defense. On that same day, the Albanian theatre was given priority over Africa by the Italian High Command. However, despite repeated attacks, the Italians failed to break through the Greek defences in the Battle of Elaia–Kalamas, and the attacks were suspended on 9 November 1940.

Έλληνας στρατιώτης κάθεται σε ιταλική τανκέτα CV-33, κατά την νικηφόρα Μάχη Ελαίας-Καλαμά του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, 1940. Greek soldier sitting on a captured Italian tankette CV-33, during the Battle of Elaia-Kalamas, Greco-Italian War, 1940

An ultimatum was delivered by Italy to Greece at 0300 on the 28th October and expired at 0600. The Greeks refused the terms and invoked Great Britain’s assistance. Artillery duels lasted till 1800, and the Greeks, retired from several advanced posts to previously prepared positions. The Italian forces on the Greco-Albanian frontier comprise seven divisions, with a considerable amount of artillery and A.F.Vs.

Greek Cavalry man, 1940. He's armed with the Manlicher-Carcano M1938 Carbine & the M1887 Cavalry Sabre.

By 1 November, the Italians had captured Konitsa and reached the Greek main line of defense. On that same day, the Albanian theatre was given priority over Africa by the Italian High Command. However, despite repeated attacks, the Italians failed to break through the Greek defences in the Battle of Elaia–Kalamas, and the attacks were suspended on 9 November 1940.

The only Greek force deployed in the region, was the Pindus or Davakes' Detachment , named after its CO, Colonel Constantine Davakes. 

A greater threat to the Greek positions was posed by the advance of the 10,800-strong[citation needed] 3rd Julia Alpine Division over the Pindus Mountains towards Metsovo, which threatened to separate the Greek forces in Epirus from those in Macedonia. Julia achieved early success, breaking through the central sector of Col. Davakis' force.

Royal Hellenic AF Potez PZL P24 lies abandoned on a Greek airfield.

The Greek General Staff immediately ordered reinforcements into the area, which passed under the control of the II Greek Army Corps. The first Greek counteroffensive was launched on 31 October, but had little success. After covering 25 miles of mountain terrain in icy rain, Julia managed to capture Vovousa, 30 km north of Metsovo, on 2 November, but it had become clear that it lacked the manpower and the supplies to continue in the face of the arriving Greek reserves.

November 5, 1940. Giornale Italie. By mid-1940, Mussolini had grown jealous of Hitler's conquests and wanted to prove to his Axis partner that he could lead Italy to similar military successes. Italy had occupied Albania in spring 1939 and several British strongholds in Africa (Italian conquest of British Somaliland in summer 1940), but could not boast victories on the same scale as Nazi Germany. At the same time, Mussolini also wanted to reassert Italy's interests in the Balkans, threatened by Germany (he was piqued that Romania, an Italian client, had accepted German protection for its Ploieşti oil fields in mid-October) and secure bases from which British eastern Mediterranean outposts could be attacked. On 28 October 1940, after Greek dictator Ioannis Metaxas rejected an Italian ultimatum demanding the occupation of Greek territory, Italian forces invaded Greece.

Royal Hellenic AF Potez PZL P25 coded E6 Greece 1941-01.

The Hellenic Army counter-attacked and forced the Italians to retreat and by mid-December, the Greeks occupied nearly a quarter of Albania, tying down 530,000 Italian troops. In March 1941, a major Italian counter-attack failed, with small gains around Himare. In the first days of April, as the German attack on Greece unfolded, the Italian army resumed its attacks.

Junkers Ju 52 3m Stab IV.KGrzbV1 (1Z+BF) Greece May 1941-01.

From April 12, the Greek army started retreating from Albania to avoid being cut off by the rapid German advance. Nevertheless, on April 20, the Greek army of Epirus surrendered to the Germans, and on 23 April 1941 the armistice was repeated including the Italians, and effectively ending the Greco-Italian war.