Το ιστολόγιο "Τέχνης Σύμπαν και Φιλολογία" είναι ένας διαδικτυακός τόπος που αφιερώνεται στην προώθηση και ανάδειξη της τέχνης, της επιστήμης και της φιλολογίας. Ο συντάκτης του ιστολογίου, Κωνσταντίνος Βακουφτσής, μοιράζεται με τους αναγνώστες του τις σκέψεις του, τις αναλύσεις του και την αγάπη του για τον πολιτισμό, το σύμπαν και τη λογοτεχνία.
Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.
Εκπληκτικό
animation μας δείχνει τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή. A brief history of
the land called Israel/Palestine/Canaan/the Levant.
Θέλετε
να μάθετε πώς ξεκίνησε ο κύκλος βίας; Το εκπληκτικό animation της Nina Paley θα
σας λύσει τις απορίες. Όπως εύστοχα σχολιάζεται από το κοινό που το
παρακολούθησε: «Αυτή η γη ανήκει δικαιωματικά πλέον στο θάνατο…».
"This Land is
Mine" is a video from Nina Paley, originally posted on Vimeo.
It tells the story
of the wars in the land called Israel/Palestine/Canaan/the Levant, since the
cavemen until today, all so musical and poetic.
LYRIC: The Exodus
Song, "This Land is Mine" (Lyrics
by Pat Boone. Sung by Andy Williams).
Στα
αριστερά του πίνακα διακρίνεται ελληνική φελούκα που χρησιμοποιούσαν Έλληνες
πειρατές τον 19ο αιώνα. In the left of panel we see a Greek ship used by Greek
pirates in the 19th century. “Corsairs and
Pirates in the Eastern Mediterranean, 15th–19th c.” is the title of the
2nd International Scientific Conference on The Greek World in Travel
Accounts and Maps organized by the Sylvia Ioannou Foundation.
Το
2ο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο Περιήγησης και Χαρτογράφησης του Ελληνικού
Χώρου, με θέμα «Κουρσάροι και Πειρατές στην Ανατολική Μεσόγειο, 15ος-19ος
αι.», που διοργανώνει το Sylvia Ioannou Foundation θα πραγματοποιηθεί στο
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα, από τις 17 έως και τις 19 Οκτωβρίου 2014.
Περισσότεροι
από 20 διεθνούς κύρους πανεπιστημιακοί και ερευνητές, από έξι χώρες, θα ρίξουν
φως στο πολυδιάστατο φαινόμενο της πειρατείας και των κουρσάρικων καταδρομών
στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. The aim of the
Conference is to highlight the historical dimensions of a phenomenon that has
recurred in the Mediterranean history up to the end of the 19th century.
Τις
εργασίες του Συνεδρίου θα εγκαινιάσει ο Διευθυντής του Μουσείου Κυκλαδικής
Τέχνης Νικόλαος Χρ. Σταμπολίδης, Καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο
Κρήτης, και η εναρκτήρια ομιλία θα πραγματοποιηθεί από τον David J. Starkey,
Καθηγητή Ιστορίας στο University of Hull.
Aert Anthonisz, A French Ship and Barbary Pirates, c.
1615. More than 20 scientists and scholars of international repute from six
countries (Greece, Cyprus, USA, UK, Malta, Turkey) will shed light to the
multidimensional phenomenon of piracy and corsair raids in the Eastern
Mediterranean.
Περισσότεροι
από 20 διεθνούς κύρους πανεπιστημιακοί και ερευνητές, από έξι χώρες (Ελλάδα,
Κύπρο, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ηνωμένο Βασίλειο, Μάλτα, Τουρκία) θα ρίξουν
φως στο πολυδιάστατο φαινόμενο της πειρατείας και των κουρσάρικων καταδρομών
στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Ξεκινώντας από τον 15ο αιώνα και
καταλήγοντας στον 19ο, έμφαση θα δοθεί επίσης στην παρουσία και τον αντίκτυπο
της πειρατείας στη σύγχρονη εποχή και πραγματικότητα.
Pier Francesco Mola,
A Barbary pirate, 1650. The
conference will open with the welcoming address by the Director of the Museum
of Cycladic Art, Nicholas Chr. Stampolidis. The keynote speech will be
delivered by David J. Starkey (Department of History, University of Hull).
Οι
καινοτόμες προσεγγίσεις των ομιλητών θα καλύψουν έξι θεματικές ενότητες: «Τόποι
της Πειρατείας», «Κλίμακα και Είδος επιδρομών σε εμπορικά πλοία», «Πολιτική και
Νομιμότητα», «Πειρατεία και Κράτος», «Απεικονίσεις της Πειρατείας», «Πειρατεία:
Παρελθόν και Παρόν – Συμπεράσματα Συνεδρίου».
Mulai Ahmed er
Raisuli, the last of the Barbary Pirates. At the conference the Proceeding of
the 1st International Conference on the Greek World in Travel Accounts and
Maps entitled Cyprus on the crossroads of travellers and
map-makers from the 15th to 20th century, held
in October 18-20, 2012 in Athens, will also be presented.
Στο
Συνέδριο θα παρουσιαστεί, επίσης, η έντυπη έκδοση επιλεγμένων ανακοινώσεων από
τα Πρακτικά του 1ου Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου Περιήγησης και
Χαρτογράφησης του Ελληνικού Χώρου, που οργάνωσε τον Οκτώβριο του 2012 το Sylvia
Ioannou Foundation σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και το Τμήμα
Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, με θέμα «Η Κύπρος στο
σταυροδρόμι των αναζητήσεων χαρτογράφων και περιηγητών από τον 15ο έως τον 20ό
αιώνα».
Cornelis Hendriksz
Vroom, Spanish Men-of-War Engaging
Barbary Corsairs, 1615. Thematic sessions: “Topoi of Piracy”, “Scale and
Character of Commerce Raiding”, “Politics and Legitimacy”, “Piracy and the
State”, “Images of Piracy” “Piracy: Past and Present – Concluding Remarks”.
Το
SylviaIoannouFoundation ιδρύθηκε το 2009 από την Σύλβια Ιωάννου με
στόχο να θέσει στη διάθεση των ερευνητών, των επιστημόνων και των συλλεκτών σε
ολόκληρο τον κόσμο μια από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές βιβλίων και
χαρτών αφιερωμένη στο νησί της Κύπρου: περισσότερα από 2.000 χειρόγραφα και
σπάνια βιβλία για την Κύπρο, ένα ιδιαίτερα σημαντικό σύνολο περιηγητικών
κειμένων, καθώς και πάνω από 600 άτλαντες και χάρτες της Κύπρου και της
ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, που χρονολογούνται από τον 15ο αιώνα έως τη
σύγχρονη εποχή.
Περισσότερες
πληροφορίες και οδηγίες για την εγγραφή στο Συνέδριο παρέχονται εδώ. For further information / Registration click here.
Πρόκειται
για το σμήνος MCSJ0416.1-2403 το οποίο
έχει μάζα 160 τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και
καταλαμβάνει μία περιοχή με διάμετρο 650.000 ετών φωτός. This
image from the NASA/ESA Hubble Space Telescope shows the galaxy cluster MCS J0416.1–2403.
This is one of six being studied by the Hubble Frontier Fields programme. This
programme seeks to analyse the mass distribution in these huge clusters and to
use the gravitational lensing effect of these clusters, to peer even deeper
into the distant Universe. A team of researchers used almost 200 images of
distant galaxies, whose light has been bent and magnified by this huge cluster,
combined with the depth of Hubble data to measure the total mass of this
cluster more precisely than ever before. Credit: ESA/Hubble, NASA, HST Frontier
Fields. Acknowledgement: Mathilde Jauzac (Durham University, UK and
Astrophysics & Cosmology Research Unit, South Africa) and Jean-Paul Kneib
(École Polytechnique Fédérale de Lausanne, Switzerland)
Μία
ομάδα αστρονόμων με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ χαρτογράφησε
την κατανομή της μάζας ενός μακρινού γαλαξιακού σμήνους με τη μεγαλύτερη
ακρίβεια που έχει επιτευχθεί ποτέ μέχρι σήμερα.
Πρόκειται
για το σμήνος MACSJ0416.1-2403 το οποίο
έχει μάζα 160 τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου και
καταλαμβάνει μία περιοχή με διάμετρο 650.000 ετών φωτός.
Το
Χαμπλ μελέτησε το συγκεκριμένο αντικείμενο στο πλαίσια του προγράμματος FrontierFields του οποίου ο βασικός στόχος είναι οι
μελέτη έξι γαλαξιακών σμηνών που βρίσκονται στις παρυφές του ορατού Σύμπαντος,
οι οποίοι εξέπεμψαν το φως που λαμβάνουμε την εποχή της δημιουργίας των πρώτων
γαλαξιών.
This image shows
the galaxy MCS J0416.1–2403, one of six clusters targeted by the Hubble
Frontier Fields programme. The varying intensity of blue haze in this image is
a mass map created by using new Hubble observations combined with the
magnifying power of a process known as gravitational lensing. Strong lensing
gives a much more precise indication of the mass at the cluster’s core whilst
weak lensing provides valuable information about the mass surrounding the
cluster core. Credit: ESA/Hubble, NASA, HST Frontier Fields. Acknowledgement:
Mathilde Jauzac (Durham University, UK and Astrophysics & Cosmology
Research Unit, South Africa) and Jean-Paul Kneib (École Polytechnique Fédérale
de Lausanne, Switzerland)
Για
τη λεπτομερή μέτρηση της μάζας τόσο μακρινών αντικειμένων οι αστρονόμοι
χρησιμοποιούν τις δυνατότητες των ισχυρότερων υφιστάμενων τηλεσκοπίων σε συνδυασμό
με μια βοήθεια από τη φύση που ονομάζεται φαινόμενο του βαρυτικού φακού.
Το
φαινόμενο αυτό περιγράφει πώς μία μεγάλη μάζα μπορεί να παραμορφώσει τις
ακτίνες φωτός που περνούν γύρω της, συγκεντρώνοντάς τες προς μία κατεύθυνση
όπως και ένας μεγεθυντικός φακός μπορεί να συγκεντρώσει τις ακτίνες του Ήλιου.
Με
τον τρόπο αυτό, μεγάλοι γαλαξίες ή και γαλαξιακά σμήνη κατά μήκος μίας
διαδρομής μπορούν να λειτουργήσουν ως φυσικοί ενισχυτές του αμυδρού σήματος που
εκπέμπουν ορισμένα από τα πιο μακρινά αντικείμενα στο Σύμπαν.
Μέσω
των βαρυτικών φακών οι επιστήμονες κατόρθωσαν να παρατηρήσουν 51 νέους γαλαξίες
εντός του σμήνους MACS J0416.1-2403 ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό των γαλαξιών
στους 68.
Ο
αριθμός αυτός επέτρεψε στους ερευνητές να υπολογίσουν την κατανομή της ορατής
και της σκοτεινής ύλης στο σμήνος και να παράξουν ένα λεπτομερή χάρτη της μάζας
του με τη διπλάσια ακρίβεια από αυτή που είχαν επιτύχει άλλα υπάρχοντα μοντέλα.
Η
ομάδα θα συνεχίσει να μελετάει το σμήνος κάνοντας χρήση των οργάνων του Χαμπλ
προσπαθώντας να εντοπίσει μικρότερες δομές στα περίχωρά του.
Σύντομα
θα προχωρήσουν και παρατηρήσεις σε άλλα μήκη κύματος, όπως τη διερεύνηση των
εκπομπών ακτινών Χ από τα θερμά αέρια της περιοχής, οι οποίες θα τους βοηθήσουν
στην περαιτέρω βελτίωση των μοντέλων τους και στην κατανόηση της ιστορίας και
της εξέλιξης του συγκεκριμένου γαλαξιακού σμήνους.
Αν
μας χτυπούσε η ηλιακή καταιγίδα το 2012 ο ανθρώπινος πολιτισμός θα είχε δεχθεί
ισχυρό πλήγμα. While you didn’t see it, feel it, or even read about
it in the newspapers, Earth was almost knocked back to the Stone Age on July
23, 2012. It wasn’t some crazed dictator with his finger on the thermonuclear
button or a giant asteroid that came close to wiping out civilization as we
know it, though — no, what nearly ended us was a massive solar storm. Almost
two years ago to the day, our most bounteous and fantastical celestial body —
the Sun — kicked out one of the largest solar flares and coronal mass ejections
ever recorded. And it missed Earth by a whisker. “If it had hit, we would still
be picking up the pieces,” says Daniel Baker, who led the research into the
massive solar storm.
Μερικά
πράγματα είναι καλύτερα να τα μαθαίνεις εκ των υστέρων - αν και όταν τα
μαθαίνεις. Η Γη γλύτωσε παρατρίχα μια σοβαρή καταστροφή το 2012, όταν μια
τεράστια ηλιακή "καταιγίδα" πέρασε ξυστά από τον πλανήτη μας, όπως
αποκάλυψαν τώρα οι επιστήμονες. Αν είχε "χτυπήσει" τη Γη, η ζωή δεν
θα ήταν πια αυτή που ξέρουμε και ο ανθρώπινος πολιτισμός θα είχε γυρίσει στον
18ο αιώνα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις επιστημόνων της NASA.
Το
συμβάν
This handout image
provided by Nasa, taken Sunday night, Jan. 22, 2012, shows a solar flare
erupting on the Sun's northeast hemisphere.
Στις
23 Ιουλίου 2012, ο Ήλιος, μετά από μία εκτίναξη στεμματικής μάζας, έστειλε προς
την κατεύθυνση του πλανήτη μας μια πανίσχυρη μαγνητική "καταιγίδα",
με ταχύτητα 3.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, η οποία στο «τσακ» δεν βρήκε τον
στόχο της. Η NASA
ανακοίνωσε ότι επρόκειτο για την ισχυρότερη ηλιακή καταιγίδα των τελευταίων 150
ετών και είχε τη δυνατότητα να «ταρακουνήσει» για τα καλά τον σύγχρονο
πολιτισμό. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για δύο διαδοχικές εκτινάξεις
στεμματικής μάζας με χρονική απόσταση μόλις δέκα έως 15 λεπτών, με αποτέλεσμα
το φαινόμενο να έχει ασυνήθιστη συνδυασμένη ένταση.
«Αν
η ηλιακή έκρηξη είχε συμβεί μόνο μια εβδομάδα νωρίτερα, η Γη θα είχε βρεθεί
ακριβώς στη γραμμή του πυρός», δήλωσε ο καθηγητής ατμοσφαιρικής και διαστημικής
φυσικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο Ντάνιελ Μπέικερ. Ελάχιστοι κάτοικοι της
Γης πήραν τότε είδηση τι συνέβη - ή τι θα μπορούσε να είχε συμβεί.
Οι
προηγούμενες εμπειρίες
Η
"καταιγίδα" έπληξε τη διαστημοσυσκευή STEREO-A,
το ηλιακό παρατηρητήριο της NASA.
Στη συνέχεια, οι επιστήμονες ανέλυσαν τα δεδομένα που εστάλησαν στη Γη και
συμπέραναν ότι, αν ο πλανήτης μας είχε «χτυπηθεί» τότε, θα επρόκειτο για το
χειρότερο συμβάν από την ηλιακή καταιγίδα του 1859 (γνωστή και ως «συμβάν
Κάρινγκτον»), όταν το σέλας που είχε προκληθεί, ήταν ορατό νότια μέχρι την
Ταϊτή στον Ειρηνικό, ενώ το «διαδίκτυο» της Βικτωριανής εποχής, το τηλεγραφικό
δίκτυο, είχε βγει εκτός λειτουργίας. Το συμβάν του 2012 ήταν επίσης διπλάσιας
έντασης από αυτήν που έπληξε το Κεμπέκ του Καναδά το 1989, προκαλώντας καθολικό
«μπλακ-άουτ».
«Είμαι
πεπεισμένος περισσότερο από ποτέ ότι η Γη και οι κάτοικοί της ήταν απίστευτα
τυχεροί, όταν συνέβη η ηλιακή έκρηξη του 2012», δήλωσε ο Ντάνιελ Μπέικερ. «Αν
είχαμε χτυπηθεί, ακόμη θα μαζεύαμε τα κομμάτια», πρόσθεσε και προειδοποίησε ότι
η ανθρωπότητα πρέπει να προετοιμαστεί καλύτερα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Οι
επιπτώσεις
A less threatening
solar storm on the Sun. Photograph: Nasa/AP
Μία
μελέτη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ εκτίμησε πρόσφατα ότι μια
"καταιγίδα" ανάλογη εκείνης του 1859 θα είχε κοστίσει πάνω από δύο
τρισεκατομμύρια δολάρια στην παγκόσμια οικονομία (20 φορές περισσότερα από τις
ζημιές του τυφώνα «Κατρίνα») και θα είχε προκαλέσει εκτεταμένες καταστροφές σε
κάθε είδους υποδομές και υπηρεσίες, που θα χρειάζονταν πολλά χρόνια για να
αποκατασταθούν.
Μια
τέτοια ηλιακή καταιγίδα μπορεί να επιφέρει εκτεταμένες και όχι εύκολα
αποκαταστάσιμες διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος (βγαίνουν εκτός λειτουργίας οι
μετασχηματιστές των ηλεκτρικών δικτύων), κατάρρευση ζωτικών συστημάτων
επικοινωνιών και GPS,
ζημιές στα συστήματα ύδρευσης - αποχέτευσης (που βασίζονται συνήθως σε
ηλεκτρικές αντλίες), διάφορα επικίνδυνα προβλήματα ασφάλειας κ.α.
Η
ηλιακή δραστηριότητα, που επηρεάζει καθοριστικά τον διαστημικό καιρό, είναι ένα
σύνθετο φαινόμενο. Περιλαμβάνει τις ηλιακές εκλάμψεις (που στέλνουν ακτίνες-Χ
και ισχυρή υπεριώδη ακτινοβολία στη Γη), την εκτόξευση τεράστιων ποσοτήτων
φορτισμένων ηλιακών σωματιδίων, ηλεκτρονίων και πρωτονίων (που κάνουν ζημιά στα
ηλεκτρονικά συστήματα των δορυφόρων), καθώς και τις εκτινάξεις στεμματικής
μάζας, οι οποίες στέλνουν προς τον πλανήτη μας δισεκατομμύρια τόνους
μαγνητισμένου νέφους ηλιακού πλάσματος, που πέφτουν πάνω στην
"ασπίδα" του γήινου μαγνητικού πεδίου (συνήθως προκαλούν απλώς το
θεαματικό σέλας στους πόλους, αλλά ένα απευθείας μαζικό χτύπημα θα ήταν
καταστροφικό).
Υπάρχει
πιθανότητα 12% μια σούπερ ηλιακή καταιγίδα να χτυπήσει τη Γη μέσα στην επόμενη
δεκαετία, σύμφωνα με τον φυσικό Πιτ Ράιλι, ο οποίος έκανε τη σχετική δημοσίευση
στην επιθεώρηση «SpaceWeather». Η εκτίμηση
αυτή βασίζεται σε στατιστική ανάλυση των στοιχείων για τις ηλιακές καταιγίδες
κατά τα τελευταία 50 χρόνια.
Η
ανακάλυψη του K.zabaikalicus προσφέρει νέα ενδιάφεροντα στοιχεία για
την εικόνα των δεινοσαύρων. Early birdiness? This dinosaur from the Jurassic
period, shown in an artist's reconstruction, had structures on its skin that
resemble the feathers of later flying dinos and birds. Credit: Andrey Atuchin
Τα
τελευταία χρόνια έχουν ανακαλυφθεί κάποια είδη δεινοσαύρων που αν και δεν
πετούσαν διέθεταν φτερά και κάποια είδη που το σώμα τους ήταν καλυμμένο με
πούπουλα. Νέα ευρήματα αλλάζουν άρδην την εικόνα που έχουμε για τους
δεινοσαύρους ενισχύοντας την άποψη πολλών ειδικών που πιστεύουν ότι όλοι οι
δεινόσαυροι είχαν φτερά ή πούπουλα στο σώμα τους - ή έστω μπορούσαν να βγάλουν.
Με απλά λόγια οι δεινόσαυροι ήταν κατά βάση… χνουδωτοί!
Η
νέα ανακάλυψη
The locality where
Kulindadromeus was found. Photo credit: Th. Hubin/RBINS.
Διεθνής
ομάδα επιστημόνων που αποτελούνταν από Βέλγους, Ρώσους, Γάλλους και Βρετανούς
ερευνητές ανακάλυψαν στην όχθη του ποταμού Ολόφ της Σιβηρίας τα απολιθώματα
ενός μικρού φυτοφάγου δεινόσαυρου, μήκους μόλις ενάμισι μέτρου, που έμοιαζε με
γιγάντιο κοτόπουλο χωρίς ράμφος. Το σώμα του ήταν σκεπασμένο από φτερά, αλλά
δεν μπορούσε να πετάξει.
Ο
δίποδος δεινόσαυρος, που ονομάστηκε Kulindadromeuszabaikalicus, είχε μακριά ουρά, μεγάλα πίσω πόδια,
κοντά χέρια και πέντε δυνατά δάχτυλα σε αυτά. Οι ερευνητές βρήκαν στην ίδια
περιοχή πολλά κρανία και άλλα οστά, που ανήκαν σε αρκετούς δεινόσαυρους του
ίδιου φτερωτού είδους. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».
Τα
συμπεράσματα
Wispy structures
that covered part of Kulindadromeus. But are they feathers? From Godefroit et
al., 2014.
Ενώ
ως τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι μόνο οι πρώιμοι σαρκοβόροι δεινόσαυροι
είχαν φτερά, μετά και τη νέα ανακάλυψη τείνουν πλέον να πιστέψουν ότι όλοι - ή
σχεδόν όλοι οι δεινόσαυροι είχαν φτερά, τουλάχιστον όσοι ζούσαν πριν από
περίπου 150 έως 160 εκατ. χρόνια. Τώρα αποκαλύπτεται ότι φτερά είχαν και οι
φυτοφάγοι δεινόσαυροι (σε αυτή την κατηγορία ανήκουν ο Τρικεράτωψ, ο τεράστιος
Στεγόσαυρος κ.α.). Τα επόμενα χρόνια, αρκετοί δεινόσαυροι, καθώς εξελίχτηκαν,
έχασαν τα φτερά τους ολικά ή μερικά.
Fluffy juvenile
Apatosaurus? It’s not out of the realm of possibility. Art by Niroot Puttapipat.
Οι
παλαιοντολόγοι εκτιμούν ότι τα φτερά χρησίμευαν στους αρχαίους δεινόσαυρους όχι
τόσο για να πετούν, όσο για να διατηρούν ζεστό το σώμα τους, αλλά και για
λόγους επίδειξης στο άλλο φύλο (όπως τα σημερινά παγώνια). Χάρη στη θερμομόνωση
των φτερών, οι δεινόσαυροι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σε πιο κρύα
περιβάλλοντα και τις νύχτες. Όταν όμως το σώμα τους μεγάλωσε υπερβολικά, τα
φτερά αυτά μετατράπηκαν από πλεονέκτημα σε μειονέκτημα, ζεσταίνοντάς τους
υπερβολικά, γι’ αυτό σε μεγάλο βαθμό απαλλάχτηκαν από αυτά.
Τα
σημερινά πουλιά εξελίχτηκαν πολύ αργότερα από μία κατηγορία σαρκοβόρων δεινοσαύρων.
Το αξιοσημείωτο, όπως είπε ο βέλγος επιστήμων, είναι ότι τα φτερά στον σιβηρικό
δεινόσαυρο ανήκουν σε ένα είδος που απέχει πολύ εξελικτικά από εκείνη την ομάδα
που «γέννησε» τα πουλιά.
Ουσιαστικά
είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτονται φτερά σε δεινόσαυρο, ο οποίος δεν
σχετίζεται εξελικτικά με τα μετέπειτα πουλιά. Αυτό ακριβώς οδηγεί στην εκτίμηση
ότι τελικά τα φτερά ήσαν πολύ περισσότερο διαδεδομένα από ό,τι πίστευαν ως τώρα
οι επιστήμονες. Πάντως θα πρέπει να βρεθούν και άλλα είδη δεινοσαύρων με φτερά
για να επιβεβαιωθεί ότι όντως αυτά αποτελούσαν κοινό χαρακτηριστικό τους.
Τα
πρώτα ευρήματα
Please welcome the
latest member of the growing club of flying dinosaurs, Changyuraptor yangi,
pictured here in an artist’s reconstruction. This latest specimen, found in
125-million-year-old sediments in northeastern China, was about 1.2 meters long
and is related to a noted group of flying dinosaurs called Microraptor, which
has provided important insights into the evolution of powered flight. Credit: STEPHANIE
ABRAMOWICZ, DINOSAUR INSTITUTE, NHM
Οι
πρώτοι δεινόσαυροι με φτερά είχαν ανακαλυφθεί στην Κίνα στα μέσα της δεκαετίας
του ’90 και όλοι ανήκαν στην κατηγορία των σαρκοβόρων θηροπόδων, που περιλαμβάνει
τον τρομερό Τυραννόσαυρο Ρεξ και τον Βελοσιράπτορα, οι οποίοι, κατά πιθανότητα,
είχαν και αυτοί φτερά και πούπουλα (γεγονός που έρχεται να αμβλύνει κάπως το
τρομερό με λίγη δόση γελοίου…).
The Velociraptor
was one of the most cunning dinosaurs to walk the earth. This is the theory of
scientists who have studied the fossil remains the creature left behind. Most Velociraptor skeletons have been
determined to date back to the Upper Cretaceous period; however more fossils
are found every year from different time periods. The first Velociraptor dinosaur fossil was
discovered by Henry. F. Osborn in Mongolia in 1924; with many more Velociraptor
fossils being found in dry desert regions such as China, Russia, and
Mongolia. There have been over 12 full
fossil structures discovered as well as over 50 partial fossils found allowing
extensive research by thousands of paleontologists and scientists since the
first discovery. The Velociraptor is a
most fascinating dinosaur due to its start in evolution, its body structure,
and its hunting abilities.
Εκτιμάται
πλέον ότι ο κοινός πρόγονος όλων των δεινοσαύρων, φυτοφάγων και σαρκοβόρων, ο
οποίος έζησε πριν από περίπου 220 έως 240 εκατ. χρόνια, διέθετε φτερά. Οι
δεινόσαυροι -χνουδωτοί και μη- εξαφανίστηκαν πριν από 66 εκατ. χρόνια, πιθανώς
λόγω πρόσκρουσης ενός μεγάλου αστεροειδούς στη Γη. Τα πουλιά ήταν τελικά οι
μόνοι δεινόσαυροι που γλίτωσαν από την μαζική καταστροφή.
Το
MSTuranorPlanetSolar έφτασε στην Ελλάδα στο πλαίσιο
αρχαιολογικής αποστολής. On Thursday the largest Catamaran in the world, driven
exclusively by solar energy docked at the port of Corinthos in Greece. The MS
Turanor PlanetSolar arrived in our country in an archaeological mission
involving the exploration and surveying of a prehistoric settlement in the sea
area of the Argolid Gulf and specifically in the area of Ermionidas. This is a
joint archaeological research conducted by the University of Geneva in
collaboration with the Swiss School of Archaeology, the Greek Centre for Marine
Research and the Department of Underwater Antiquities. The solar boat with a
Switzerland flag, will stay for the next three days at the port of Corinthos,
and then it will be crossing the Isthmus headed for the bay of Argolis, where
the research will take place. Then it will tie at the harbor of Nafplio and finally
on Monday the 4th of August it will conclude its journey in Piraeus.
Στο
λιμάνι της Κορίνθου έδεσε την Πέμπτη το μεγαλύτερο πλοίο που κινείται
αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια, το οποίο είναι επίσης το πρώτο ηλιακό σκάφους
που ολοκλήρωσε τον περίπλου της Γης. Το MSTuranorPlanetSolar έφτασε στην Ελλάδα στο πλαίσιο
αρχαιολογικής αποστολής.
Ηλιακά
«πανιά»
Το
MS Turanor PlanetSolar, το μεγαλύτερο ηλιακό Catamaran στον κόσμο, που
λειτουργεί αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια και σχεδιάστηκε από το Νεοζηλανδό
Craig Loomes, κατά την είσοδό του στο λιμάνι της Κορίνθου, Πέμπτη 24 Ιουλίου
2014. Το σκάφος είναι Ελβετικό, και το πενταμελές προσωπικό του είναι Γάλλοι,
όταν δεν υπάρχει ήλιος έχει αυτονομία για 72 ώρες, όταν υπάρχει είναι
απεριόριστη, έχει μήκος 31 μέτρα και πλάτος 15 μ. Διαθέτει δύο ηλεκτροκινητήρες
και αντλεί ενέργεια από φωτοβολταϊκά πάνελ, τα οποία καλύπτουν μια έκταση 537
τετραγωνικών μέτρων. Η μέση ταχύτητά του είναι 10 χλμ/ώρα (5,3 κόμβοι), όμως μπορεί
να ξεπεράσει τα 25 χλμ. ΑΠΕ ΜΠΕ/ΑΠΕ ΜΠΕ/ΒΑΣΙΛΗΣ ΨΩΜΑΣ
Το
καταμαράν των 31 μέτρων ανήκει στην ελβετική PlanetSolarSA και χρησιμοποιείται σήμερα ως πλωτό εργαστήριο
του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Φωτοβολταϊκών πάνελ που καλύπτουν επιφάνεια 500
τετραγωνικών μέτρων παράγουν συνολική ισχύ 93 kilowatt και τροφοδοτούν τέσσερις ηλεκτρικούς
κινητήρες. Το βράδυ, το πλοίο αντλεί ενέργεια από μπαταρίες λιθίου συνολικού
βάρους 8,5 τόνων.
Το
όνομα Turanor, δανεισμένο από
το βιβλίο Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών του Τόλκιν, σημαίνει «Η Δύναμη του Ήλιου».
Το
σκάφος καθελκύστηκε το Μάρτιο του 2010 και το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους
απέπλευσε από το Μονακό για τον περίπλου της Γης. Επέστρεψε στο Μονακό 584
ημέρες αργότερα και έγινε το πρώτο ηλιακό σκάφος που ολοκληρώνει το γύρο του
κόσμου.
Η αποστολή
Το
Turanor συμμετέχει τώρα
σε αρχαιολογική έρευνα στον Αργολικό Κόλπο, έξω από την Ερμιόνη. Η μελέτη
διεξάγεται από το Πανεπιστήμιο Γενεύης σε συνεργασία με την Ελβετική
Αρχαιολογική Σχολή, το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών και την Εφορεία
Ενάλιων Αρχαιοτήτων.
Θα
μείνει στην Κόρινθο για τρεις ημέρες και στη συνέχεια θα περάσει τον Ισθμό της
Κορίνθου για να φτάσει στον Αργολικό Κόλπο. Αργότερα θα δέσει στο λιμάνι του
Ναυπλίου και το απόγευμα της Δευτέρας 4 Αυγούστου θα σταθμεύσει στον Πειραιά.
Μικρή ομάδα επισκεπτών θα ξεναγηθεί στο σκάφος το πρωί της Παρασκευής κατά την
επίσημη υποδοχή του στην Κόρινθο.
O εντοπισμός συγκεκριμένων χημικών
παραγόντων στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη μπορεί να μας αποκαλύψει την ύπαρξη
εξωγήινων πολιτισμών. In this artist's conception, the atmosphere of an
Earth-like planet displays a brownish haze - the result of widespread
pollution. New research shows that the upcoming James Webb Space Telescope
potentially could detect certain pollutants, specifically CFCs, in the
atmospheres of Earth-sized planets orbiting white dwarf stars. Credit: Christine
Pulliam (CfA)
Μια
νέα πρόταση στην προσπάθεια αναζήτησης εξωγήινης ζωής κάνουν επιστήμονες του
Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian. Μάλιστα η πρόταση αυτή δεν αφορά την
αναζήτηση κάποιων απλών μορφών ζωής αλλά τον εντοπισμό ενός προηγμένου
εξωγήινου πολιτισμού.
Οι
χημικοί «προδότες»
"We consider industrial pollution as a sign
of intelligent life, but perhaps civilizations more advanced than us, with
their own SETI programs, will consider pollution as a sign of unintelligent
life since it's not smart to contaminate your own air," said lead author Henry Lin in Harvard’s
statement.
Ήδη
με τα υπάρχοντα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια οι επιστήμονες μπορούν να
συλλέγουν δεδομένα για τη σύσταση της ατμόσφαιρας των εξωπλανητών που
εντοπίζονται στο Σύμπαν. Σε λίγα χρόνια θα λειτουργούν νέα ακόμη πιο ισχυρά
τηλεσκόπια που θα μπορούν να συγκεντρώνουν και να αναλύουν ακόμη περισσότερα
δεδομένα από τους εξωπλανήτες.
Οι
ειδικοί του Harvard
–Smithsonian
υποστηρίζουν ότι θα πρέπει ανάμεσα στα άλλα οι αστρονόμοι να αναζητούν την
παρουσία στην ατμόσφαιρα φθοροχλωρανθράκων μιας ομάδας χημικών οργανικών
ενώσεων που είναι γνωστοί και ως χλωροφθοράνθρακες. Η παρουσία αυτών των
ενώσεων συνδέεται με ανεπτυγμένο πολιτισμό. Οι φθοροχλωράνθρακες
χρησιμοποιούνται ως ψυκτικά, ως διαλύτες αλλά και ως προωθητικά αέρια, τα
γνωστά αεροζόλ. Η χρήση φθοροχλωράνθρακων δέχεται έντονη κριτική αφού έχει
διαπιστωθεί ότι καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος. Οι συγγραφείς της μελέτης
αναφέρουν ότι η παρουσία φθοροχλωράνθρακων στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη είναι
πολύ πιθανό να ταυτίζεται με την παρουσία ενός προηγμένου πολιτισμού.
Μπορεί
να τους βρούμε αλλά να μην υπάρχουν πια!
Οι
θιασώτες της θεωρίας σημειώνουν πάντως ότι λόγω της επικινδυνότητας των
φθοροχλωράνθρακων κανονικά ένας προηγμένος αλλά… λογικός και με αίσθημα
αυτοσυντήρησης πολιτισμός θα πρέπει να έχει φροντίσει και να μην τους
χρησιμοποιεί αλλά και να καθαρίσει την ατμόσφαιρα του από αυτούς. Για αυτό όπως
αναφέρουν αν εντοπισθεί σε ένα πλανήτη η παρουσία φθοροχλωράνθρακων και μάλιστα
σε υψηλά επίπεδα αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο πολιτισμός που τους παρήγαγε δεν
υπάρχει πλέον έχοντας καταστραφεί από τις αρνητικές επιπτώσεις της χρήσης τους.