Ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης πλάτους 250 ετών φωτός. Cosmic Recycling: Astronomers locate newborn star clusters in Gum 56

Ζωή και θάνατος στο γιγάντιο Νεφέλωμα της Γαρίδας, το οποίο λειτουργεί ως γηροκομείο και ως μαιευτήριο. The rich patchwork of gas clouds in this new image make up part of a huge stellar nursery nicknamed the Prawn Nebula (also known as Gum 56 and IC 4628). Taken using the MPG/ESO 2.2-metre telescope at the La Silla Observatory in Chile, this may well be one of the best pictures ever taken of this object. It shows clumps of hot new-born stars nestled in among the clouds that make up the nebula. Credit: ESO

Εδώ και εκατομμύρια χρόνια, το γιγάντιο Νεφέλωμα της Γαρίδας λειτουργεί ταυτόχρονα ως γηροκομείο και ως μαιευτήριο: τα άστρα που πεθαίνουν δίνουν τροφή για την επόμενη γενιά αστέρων.

Στην υπέροχη εικόνα που παρουσίασε το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο, τα αέρια του νεφελώματος φωτίζονται από τα άστρα που γεννήθηκαν μέσα του. Βαθιά μέσα στο νεφέλωμα κρύβονται τρεις ομάδες νεαρών, θερμών άστρων που φωτίζουν στο φάσμα του υπεριώδους και ιονίζουν τα αέρια κάνοντάς τα να λάμπουν.

Όταν τα άστρα γεράσουν, θα αποτινάξουν ένα μέρος του υλικού τους. Τα μεγαλύτερα από αυτά θα εκραγούν σε σουπερνόβα, σκορπίζοντας βίαια τα σωθικά τους μέσα στο νεφέλωμα.

Το βίντεο ξεκινά με μια ευρυγώνια άποψη του κέντρου του γαλαξία και τελικά ζουμάρει στο Νεφέλωμα της Γαρίδας. This video sequence starts with a view of the rich central parts of the Milky Way and then closes in on a spectacular region of star formation known as the Prawn Nebula (also known as Gum 56 and IC 4628) in the constellation of Scorpius (The Scorpion). The final close up view is a very sharp image taken using the MPG/ESO 2.2-metre telescope at ESO’s La Silla Observatory in Chile. Credit: ESO/Nick Risinger (skysurvey.org). Music: Johan B Monell

Ένα μέρος αυτού του αστρικού υλικού είναι βαριά στοιχεία που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πυρηνικά καύσιμα από άλλα άστρα. Τα ετοιμοθάνατα άστρα απελευθερώνουν όμως και το αέριο υδρογόνο που δεν κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν -υδρογόνο που τελικά θα συμπυκνωθεί και θα σχηματίσει νέα άστρα.

This chart shows the prominent constellation of Scorpius (The Scorpion). Most of the stars that can be seen in a dark sky with the unaided eye are marked. The location of the star formation region called the Prawn Nebula (IC 4628) is indicated with a red circle. This cloud appears large but is very faint and cannot be seen visually with a small telescope. Credit: ESO, IAU and Sky and Telescope

Το Nεφέλωμα της Γαρίδας, γνωστό επίσημα ως Gum 56, βρίσκεται κοντά στο κέντρο του Γαλαξία. Είναι αρκετά μεγάλο, με διάμετρο γύρω στα 250 έτη φωτός, και απέχει από τη γη 6.000 έτη φωτός.

South of Antares, in the tail of the nebula-rich constellation Scorpius, lies emission nebula IC 4628. Nearby hot, massive stars, millions of years young, radiate the nebula with invisible ultraviolet light, stripping electrons from atoms. The electrons eventually recombine with the atoms to produce the visible nebular glow, dominated by the red emission of hydrogen. At an estimated distance of 6,000 light-years, the region shown is about 250 light-years across, spanning an area equivalent to four full moons on the sky. The nebula is also cataloged as Gum 56 for Australian astronomer Colin Stanley Gum, but seafood-loving astronomers might know this cosmic cloud as The Prawn Nebula. Credit: ESO; Acknowledgement: Martin Pugh

Αν θέλετε να το θαυμάσετε, στρέψτε το τηλεσκόπιο στον αστερισμό του Σκορπιού, και θα το δείτε να καταλαμβάνει έκταση τέσσερις φορές μεγαλύτερη από ό,τι το φαινόμενο μέγεθος της Σελήνης.

Πηγή: in.gr

Ρομποτική μητέρα, «γεννάει» ρομποτάκια. Robot mother builds and improves its own children

Η ρομπο-μαμά μοιάζει με ρομποτικό βραχίονα. H μηχανή σχεδιάζει ρομπότ αποτελούμενα από έναν έως πέντε πλαστικούς κύβους που κρύβουν μικρούς κινητήρες. This robot marks an important step forward in the quest for artificial intelligence. Image credit: Cambridge University

Είναι η αρχή της φυσικής επιλογής προσαρμοσμένη στον κόσμο της ρομποτικής: ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ παρουσιάζουν μια ρομποτική μητέρα που σχεδιάζει και συναρμολογεί ρομποτάκια, ελέγχει τις επιδόσεις τους και επιλέγει τα καλύτερα χαρακτηριστικά για την επόμενη γενιά απογόνων.

Χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, η μηχανή σχεδιάζει ρομπότ που αποτελούνται από έναν έως πέντε πλαστικούς κύβους που συνδέονται με κόλλα. Κάθε κύβος περιέχει έναν μικρό κινητήρα, και κάθε ρομποτάκι κινείται με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το πώς έχουν διαταχθεί οι κύβοι του.

Η ρομποτική μαμά αξιολογεί τα παιδιά της με βάση το πόσο μεγάλη απόσταση διανύουν σε ένα δεδομένο χρονικό διάστημα. Οι διατάξεις που αυξάνουν την κινητικότητα αναγνωρίζονται και εφαρμόζονται στο σχεδιασμό της επόμενης γενιάς απογόνων, ενώ οι προβληματικές διατάξεις απορρίπτονται.

Αυτή η διαδικασία βελτίωσης από γενιά σε γενιά μιμείται τη λειτουργία της φυσικής επιλογής, η οποία ευνοεί την επιβίωση των καλύτερων και καταδικάζει σε θάνατο όσους αδυνατούν να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος. Σε αυτή την περίπτωση όμως, πρόκειται για την τεχνητή επιλογή μιας μηχανής.

«Στο μεγαλύτερο πείραμα που έχουμε πραγματοποιήσει ως τώρα δημιουργήσαμε 500 ρομπότ» λέει στο Reuters o Φούμια Ίντα, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην ανοιχτή επιθεώρηση «PLoS ONE».

Ρομπο-μαμά με κίνητρο επιβράβευσης

Scientists from the University of Cambridge build a robotic 'mother' that designs and builds its own 'children', assessing them to improve the performance of the next generation.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το κίνητρο της ρομποτικής μητέρας να σχεδιάζει το ένα ρομποτάκι μετά το άλλο προέρχεται από ένα σύστημα «επιβράβευσης» που έχει εισαχθεί στον κώδικά του: «Προγραμματίσαμε στο ρομπότ συναρτήσεις που ορίζουν την επιβράβευση που θα λάβει το ρομπότ ανάλογα με τα σχέδια που κάνει [...] Όσο μεγαλύτερη είναι η απόσταση που διανύει το ρομποτάκι, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιβράβευση που λαμβάνει η μητέρα» εξηγεί ο Άντρε Ροσέντο της ερευνητικής ομάδας.

Στη δοκιμή με τα 500 ρομποτάκια, ορισμένα από τα σχέδια που δημιούργησε η μητέρα «θα ήταν πολύ δύσκολο να σχεδιαστούν από ανθρώπους».

Το πείραμα ήταν άκρως επιτυχημένο, αφού τα ρομποτάκια της τελευταίας γενιάς διήνυαν διπλάσια απόσταση στον ίδιο χρόνο σε σχέση με τους απογόνους της πρώτης γενιάς.

Παραμένει όμως σαφές αν αυτή η τεχνητή επιλογή θα είχε κάποιο τέρμα, ή αν θα συνεχιζόταν επ΄αόριστον όπως η εξέλιξη της ζωής στη Γη.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μελέτη θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τη βελτίωση των βιομηχανικών ρομπότ. Στο παράδειγμα μιας αυτοκινητοβιομηχανίας, κάμερες θα μπορούσαν να παρακολουθούν την ποιότητα κατασκευής κάθε αυτοκινήτου ώστε να αναγνωρίζονται οι πιο ικανοί μηχανικοί εργάτες.

Βρέθηκε θαμμένο Στόουνχεντζ! Giant 'Stonehenge' more than 4,500 years old found buried a mile from ancient stone circle

Το μνημείο βρίσκεται σε βάθος ενός μέτρου σε κοντινή από το διάσημο βρετανικό αξιοθέατο. Έτσι θα ήταν το μνημείο αν βρισκόταν στην επιφάνεια. Ancient ring: Artist’s impression of the arena.

Σε απόσταση μόλις 1.6 χλμ από το μνημείο του Στόουνχεντζ εντοπίστηκε με ειδικά ραντάρ ένα παρόμοιο μνημείο που είναι θαμμένο περίπου ένα μέτρο κάτω από την επιφάνεια.

  

Αυξάνεται το μυστήριο

Καλλιτεχνική απεικόνιση του μνημείου με τους λίθους όπως θα ήταν αυτό αν βρισκόταν στην επιφάνεια. British Science Association image showing how the Durrington Walls monoliths might have looked more than 4,500 years ago.

Τα ραντάρ εντόπισαν περίπου 90 λίθους ύψους πέντε μέτρων ο καθένας εξ αυτών. Σε αντίθεση με το Στόουνχεντζ που οι λίθοι είναι τοποθετημένοι κυκλικά οι… υπόγειοι λίθοι είναι τοποθετημένοι σε ευθεία γραμμή.

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των ειδικών το μνημείο έχει ηλικία περίπου 4.5 χιλιάδες έτη και αποτελούσε μέρος ή κάποιου είδους προέκταση του μνημείου που γνωρίζουμε αλλά επιλέχθηκε από τους δημιουργούς του να παραμείνει αθέατο τοποθετώντας τους λίθους κάτω από το έδαφος.

A motorised magnetometer system being used to survey the land around Stonehenge.

Αυτό το θαμμένο μνημείο δεν είναι το πρώτο που έχει εντοπιστεί τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή του Στόουχεντζ. Έχουν εντοπιστεί και άλλα μνημεία και κατασκευές κάτω από το έδαφος σε κοντινές αποστάσεις από το μυστηριώδες αρχαίο αξιοθέατο της Βρετανίας.

 Stone circle: Stonehenge. PA

Τα νέα ευρήματα κάνουν τους ειδικούς να πιστεύουν ότι υπήρχε στην περιοχή του Στόουνχεντζ ένα πολύ μεγάλο θρησκευτικό και πολιτιστικό κέντρο με επίκεντρο πιθανώς το μνημείο που έχει διασωθεί.

Γαλαξιακός «ανεμοστρόβιλος». Messier 96: a galactic maelstrom

Πραγματικά εντυπωσιακή εικόνα του γαλαξία NGC 3368 που όντως μοιάζει με ανεμοστρόβιλο. This new NASA/ESA Hubble Space Telescope image shows Messier 96 (M96 or NGC 3368), a spiral galaxy just over 35 million light-years away in the constellation of Leo (The Lion). It is of about the same mass and size as the Milky Way. It was first discovered by astronomer Pierre Méchain in 1781, and added to Charles Messier’s famous catalogue of astronomical objects just four days later. The galaxy resembles a giant maelstrom of glowing gas, rippled with dark dust that swirls inwards towards the nucleus. Messier 96 is a very asymmetric galaxy; its dust and gas is unevenly spread throughout its weak spiral arms, and its core is not exactly at the galactic centre. Its arms are also asymmetrical, thought to have been influenced by the gravitational pull of other galaxies within the same group as Messier 96. Image credit: NASA / ESA / Hubble / LEGUS Team / R. Gendler.

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε μια ακόμη εντυπωσιακή φωτογραφία. Αυτή τη φορά φωτογράφησε τον γαλαξία NGC 3368 που είναι γνωστός επίσης και ως Μ96. Πρόκειται για ένα γαλαξία σε απόσταση περίπου 32 εκ. έτη φωτός στον αστερισμό του Λέοντα. Είναι ο λαμπρότερος γαλαξίας του σμήνους στο οποίο ανήκει. Η λαμπρότερη κεντρική περιοχή έχει διάμετρο 65.000 έτη φωτός.

Not all spiral galaxies have to be picture-perfect to be striking. Messier 96, also known as NGC 3368, is a case in point: its core is displaced from the centre, its gas and dust are distributed asymmetrically and its spiral arms are ill-defined. But this portrait, taken with the FORS1 instrument on ESO’s Very Large Telescope, shows that imperfection is beauty in Messier 96. The galaxy’s core is compact but glowing, and the dark dust lanes around it move in a delicate swirl towards the nucleus. And the spiral arms, patchy rings of young blue stars, are like necklaces of blue pearls. Messier 96 lies in the constellation of Leo (The Lion). It is the largest galaxy in the Leo I group of galaxies; including its outermost spiral arms, it spans some 100,000 light-years in diameter — about the size of our Milky Way. Image: ESO/Oleg Maliy

Όπως αναφέρει στην ανακοίνωση της δημοσίευσης της φωτογραφίας o Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ο γαλαξίας μοιάζει με ένα κολοσσιαίο κοσμικό ανεμοστρόβιλο από έντονης λάμψης αέρια. Ο NGC 3368 έχει την ίδια μάζα και μέγεθος με τον δικό μας γαλαξία. Η νέα εικόνα αναμένεται να επιτρέψει στους επιστήμονες να μελετήσουν καλύτερα και βάθος τον γαλαξία NGC 3368 και τα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα σε αυτόν.

Δημήτρης Δημητριάδης, «Οι Έλληνες που κυβερνούν τους Έλληνες»

Βλάσης Κανιάρης, Ουρητήρια της Ιστορίας, 1980.

(…)

Η Ελλάδα ταξιδεύει χρόνια ανάμεσα στους δολοφόνους.

ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ,

Το Χρονικό, XVI, 7/10/74

Δεν είναι απαράβατος όρος το να κυβερνώνται οι Έλληνες από Έλληνες. Δεν είναι κριτήριο ανεξαρτησίας, αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας, το να είναι Έλληνες αυτοί που κυβερνούν την Ελλάδα. Αρκεί που είναι Έλληνες όσοι βρίσκονται στην εξουσία, για να βρίσκονται στην εξουσία; Αρκεί που είναι Έλληνες αυτοί που διαπράττουν όσα διαπράττουν εναντίον των Ελλήνων, για να τους θεωρούν οι Έλληνες τους μόνους που επιτρέπεται και δικαιούνται να τους κυβερνούν; Ποιοι και τι είναι οι Έλληνες που κυβερνούν τους Έλληνες;

Βλάσης Κανιάρης, Εις δόξαν, 1993, εγκατάσταση, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Μήπως το «Έλληνες» είναι συγκάλυψη, ψευδαίσθηση, αποδεκτό προκάλυμμα για εξαπάτηση, για ψευδολογία, απόκρυψη ανικανότητας, ασημαντότητας, ληστείας, αλητείας, απληστίας, κοροϊδίας, διανοητικής διάλυσης; Ύπουλη απόκρυψη νεποτισμού, προσωπικού κέρδους, ιδιωφελούς διαχείρισης του κοινού συμφέροντος, φαινομενικής μετάλλαξης προκειμένου ο σκληρός πυρήν να παραμείνει αμετάλλακτος αφού είναι από τη σύστασή του ανεπίδεκτος αλλαγής, άρα προσηλωμένος στο «κόλλημα», καθηλωμένος στο «βλήμα»;

Βλάσης Κανιάρης, Ό, τι θέλει ο λαός, Νέα Υόρκη, Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, 2003.

Και αν συμβαίνει αυτό, γιατί το «Έλληνες» να τα αποκρύπτει και να τα επιτρέπει όλα αυτά, καθιστώντας τα ανεκτά, επιβραβεύοντάς τα μάλιστα με μαζικές επικυρώσεις, διά βοής συγκατανεύσεις, παραληρηματικές εκδηλώσεις εκ μέρους του «κυρίαρχου λαού» ο οποίος με παρόμοιες, εκ βαθέων μάλιστα, συσπειρώσεις και στοχεύσεις μετατρέπεται σε επικίνδυνο στοιχείο, αποκαλύπτεται ανεπαρκής και έτοιμος μόνο για τα χείριστα, αποδεικνύεται δυστυχώς κυρίαρχος της απερισκεψίας του, του ανώριμου θυμικού του, της συγχυσμένης και συσκοτισμένης ιδιοσυγκρασίας του, της ηθελημένης χειραγωγίας του από ό,τι πιο εξόφθαλμα ψευδολόγο, αντι-λαϊκό, παράνομο και εν τέλει εχθρικό το εξουσιάζει, δια της δικής του «ελεύθερης» ψήφου, επιπλέον.

Βλάσης Κανιάρης, Ό,τι θέλει ο λαός, 2003.

Διότι, αυτοί οι Έλληνες είναι οι εχθροί των Ελλήνων. Αυτοί οι Έλληνες είναι η πρώτη γενεσιουργός αιτία των δεινών, των διαβουκολήσεων· αυτοί οι Έλληνες θέλουν και απεργάζονται «το κακό» των Ελλήνων, τη συναινέσει αυτών. Αυτοί είναι οι συνωμότες, η κλίκα, η σπείρα, το κονκλάβιο, η πολιτική νομενκλατούρα, ο ιδεολογικός καρκίνος. Δεν άφησαν τίποτε όρθιο - σκότωσαν ακόμα και τη νεότητα, το ευειδές, το χαμόγελο - (…) Τρεις λέξεις νεκρές. Γιατί τις σκοτώσατε; Γιώργος Σεφέρης, ΑΠΟ ΒΛΑΚΕΙΑ, 1968 -· τα κατέστησαν προκαλύμματα πίσω από τα οποία ενεδρεύουν τα φίδια της Μέδουσας, ο καταπέλτης του Σκορπιού, οι κυνόδοντες τού Τέρατος. 

Και οι Έλληνες τους αποδέχονται ασμένως επειδή είναι Έλληνες, κι ας είναι αυτοί αποδεδειγμένα δείγματα αδίστακτων κακοποιών, υστερημένων προσωπικοτήτων, ελλειμματικών ψυχισμών, αδίστακτων μεγαλομανών, παράφρονων αρχομανών. Αρκεί που είναι Έλληνες. 

Μακροχρόνια ψευδαίσθηση περί ελληνικότητας. Μακροχρόνια εξιδανίκευση παντός του ελληνικού. Μακροχρόνια απομύζηση από κηφήνες της ανωτερότητας της Φυλής και της ανακύκλωσης των παραδόσεων. Μακροχρόνια παράκρουση πατέρων του Έθνους περί της γνησιότητας του Γένους και της δήθεν διαστροφής του από τη Δύση. 

Βλάσης Κανιάρης, Το Κουτσό, 1974.

Η Ιστορία, με τις λιγοστές εξαιρέσεις της, τους δακτυλοδείχνει όλους αυτούς σεσημασμένους, σε βεβαρημένη αποξένωση από ολοκαύτωμα του Τώρα. Ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια, δεν είναι εξασφαλισμένες από Έλληνες όταν κυβερνούν Έλληνες. Το ακριβώς αντίθετο έχει επαληθευτεί. Οι Έλληνες έχουν χάσει, με τον πιο ανέντιμο, προσβλητικό, δόλιο τρόπο την ανεξαρτησία τους, την αξιοπρέπειά τους, την υπερηφάνειά τους, με αποκλειστική υπαιτιότητα των Ελλήνων που τους κυβερνούν. Η Ελλάδα, για λόγους ανεξαρτησίας, αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας, δεν πρέπει πλέον να κυβερνάται από Έλληνες. Το ελληνικό πολιτικό δέντρο έχει σαπίσει συγκλαδοκορμόρριζα, όπως έγραψε, για άλλα πάθη, ο Ν. Γ. Πεντζίκης. Η Ελλάδα εκπροσωπείται από αυτό το σάπιο δέντρο.

Βλάσης Κανιάρης, Ανάκριση, 1969.

Οι Έλληνες που διεκδικούν την εξουσία στην Ελλάδα, για το μόνο που είναι ικανοί, το μόνο που θέλουν, είναι να διαιωνίσουν το σάπιο δέντρο. Δεν πρέπει, είναι ηθική και ιστορική επιταγή, να μην τους δοθεί ποτέ ξανά αυτή η δυνατότητα. Με Έλληνες στην εξουσία, οι Έλληνες, όλοι οι Έλληνες, είναι υπόδουλοι στους Έλληνες που έχουν την εξουσία επί των Ελλήνων, είναι αναξιοπρεπείς, ταπεινωμένοι, προσβεβλημένοι, εξαπατημένοι, από τους Έλληνες που είναι στην εξουσία επί των Ελλήνων - με την ψήφο των Ελλήνων. Εμετική νομιμότητα. Η νομιμότητα της ανομίας. Η νομιμότητα της παρανομίας.

Πρέπει να απαγορευτεί η πρόσβαση Ελλήνων στην εξουσία επί των Ελλήνων. Πρέπει η Ελλάδα να προστατευτεί από Έλληνες που διεκδικούν και κατέχουν την εξουσία για να την ασκήσουν επί των Ελλήνων. Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο άρθρο ενός Νέου Συντάγματος.

Το δεύτερο: αυτοί που διεκδικούν και κατέχουν την εξουσία στην Ελλάδα πρέπει να είναι ξένοι. Ξένοι, κατ' αρχάς, ως προς το σάπιο δέντρο. Κανείς Έλληνας που διεκδικεί και κατέχει την εξουσία στην Ελλάδα δεν είναι ξένος προς το σάπιο δέντρο. Είναι όλοι, εξ ορισμού, καταγωγής και πεποιθήσεως, ντόπιοι, δηλαδή ένα με το συγκλαδοκορμόρριζα, γεννήματα και συντηρητές του σάπιου δέντρου. Είναι δικοί μας, με την έννοια ότι ανήκουν στο σάπιο δέντρο, τρέφουν τη σήψη του και τρέφονται από αυτήν. Ξένοι, επίσης, σε όλα τα άλλα, σε ό,τι τους συνιστά, ξένοι στην ντόπια νοοτροπία, στην ντόπια καταγωγή, στην ντόπια ιδιοσυστασία. Το αναγκαίο είναι πλέον το ξένο, το εξωγενές, όχι το ίδιον, όχι το δικό μας.

Βλάσης Κανιάρης, Boudoir, 1974.

Το δικό μας αποδείχθηκε, και σήμερα πιο ωμά, πιο απροκάλυπτα, πιο καταστροφικά από ποτέ, ιδιοτελές, αρχομανές, ύπουλο, ανίκανο, ανέτοιμο, κατώτερο των περιστάσεων, κατώτερο σε όλα, όχι μόνο επισφαλές, αλλά ολέθριο, ένα μόλυσμα, ένας ανίατος ιός.

Φιλοξενία: είναι η ώρα να αποκτήσει η λέξη το αληθινό της νόημα: αγαπώ το ξένο, αγαπώ τον ξένο, τον δέχομαι, τον υποδέχομαι. Οι νόμοι της φιλοξενίας του Pierre Klossowski επιφύλασσαν για τον ξένο ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτουν οι φιλοξενούντες, ό,τι πιο προσφιλές, ό,τι πιο ιερό, τους προσέφεραν το κάλλιστο. Αυτό έκαναν και οι αρχαίοι Έλληνες, τα έδιναν όλα στον ξένο, γιατί τα έπαιρναν όλα από αυτόν. Ολόκληρος ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, όπως και κάθε μεγάλος πολιτισμός, είναι μία διαρκής φιλοξενία. Το ξένο/ο ξένος είναι ο διαμορφωτής της γόνιμης ταυτότητας, αυτός χωρίς τον οποίον η ταυτότητα αποστειρώνεται, οδηγείται σε αδιέξοδα και σε τερατουργήματα.   

Όχι μόνο δεν θα χάσουμε από το ξένο/τον ξένο, όχι μόνο δεν θα υποστούμε ευτελισμό, παραπλάνηση, αλλά είναι το μόνο που θα συνιστούσε υπέρβαση της εντοπιότητας, μετάβαση στο άλλο, και βέβαια δεν θα αποτελούσε, όπως προσπαθώ να το διατυπώσω, υποβιβασμό, ταπείνωση, διότι πρόκειται για εκείνη την ξενοκρατία που φέρει το αντίθετο όλων όσα συνθέτουν την επικράτηση και επιβολή της επαναληπτικής εντόπιας κακοδαιμονίας, τη διαιώνιση ενός μηχανισμού διακυβέρνησης που αναπαράγει τον ολέθριο εαυτό της·  η ξενοκρατία για την οποία μιλώ, δεν είναι φυσικά εκείνη που η εγχώρια Ιστορία κατέγραψε ως «εκμετάλλευση και παρέμβαση των ξένων δυνάμεων»·  πρόκειται γι' αυτό  όπως το γράφει ο William Faulkner στο εισαγωγικό του σημείωμα για το βιβλίο του The Mansion: «…η ζωή είναι κίνηση και η κίνηση είναι αλλαγή, μετατροπή, άρα η μόνη εναλλακτική στην κίνηση είναι η ακινησία, η στασιμότητα, ο θάνατος...».

Ο νοών νοείτω. Και ο παρεξηγών ας το ξανασκεφτεί: δεν είμαι «ξένος πράκτωρ», ούτε «μειοδοτικός» - μήπως είναι κάποιοι που χρησιμοποιούν παρόμοιες εκφράσεις για να κρύψουν ότι είναι αυτοί;

Βλάσης Κανιάρης, Παρατηρητής, 2005. 

Διότι αυτοί οι διεκδικητές και κάτοχοι της διακυβέρνησης των Ελλήνων με το μοναδικό τους επιχείρημα ότι είναι Έλληνες διαπράττουν τα σημερινά μειοδοτικά «κατορθώματα». Ως πότε οι Έλληνες θα ανέχονται Έλληνες να τους κυβερνούν; Ως πότε θα εθελοτυφλούν, θα ανέχονται, θα σύρονται και ως θύματα αλλά και ως δράστες οι ίδιοι ανεπανόρθωτων σφαλμάτων; Ως πότε θα αφήνονται να χειραγωγούνται και να χειροκροτούν τη χειραγώγησή τους; Να υποστηρίζουν πολιτικά εγχειρήματα καταδικασμένα από την Ιστορία τα οποία κυλίστηκαν στην απόλυτη αποτυχία και αυτοκατάργησή τους αφού προηγουμένως  απετέλεσαν μηχανισμούς άτεγκτης θηριωδίας; Ως πότε το «ελληνικό» θα είναι το «ελευθέρας» για κάθε άτιμη πολιτική πράξη; Ως πότε θα είναι η πρόσοψη για κάθε πολιτική ασημαντότητα, για κάθε εγχώρια τερατογένεση;

Δεν μπορεί να επέλθει τερματισμός αυτού του κακουργήματος, με την ανοχή, συνενοχή, του λαού, χωρίς την αφύπνιση αυτού του λαού. Το ίδιο αυτό το κακούργημα, έργο των κυβερνώντων του, ακυρώνει τον λαό όταν αυτός το επικροτεί, όταν ενδίδει, με εφιαλτική προθυμία, στους λαοπλάνους. Ο ένοχος λαός, και ο ελληνικός λαός είναι ένοχος, αξίζει μόνο την παραπλάνησή του. Αξίζει επίσης τη δυσχερέστατη προσγείωσή του, μαζί με τους ανερμάτιστους εξουσιαστές του, στο  Soyez réalistes, demandez le possible.

Διότι το «ξένο» είναι η απεμπόληση των ημετέρων, η καταδίκη των αποπλανητών, η ανάληψη από τον λοιμό, η φαρμακεία του εγκεφαλικού εμφυλίου.

Κι αυτό σημαίνει, και είναι το κίνητρο, η σύνοψη και η κατάληξη όλων των παραπάνω: οι Έλληνες είναι καιρός να κυβερνηθούν από ξένους Έλληνες· να κυβερνηθούν από Έλληνες που είναι ξένοι στους Έλληνες· γιατί υπάρχουν ξένοι που είναι Έλληνες, όπως υπάρχουν, μακάρι να είναι έτσι, Έλληνες που είναι ξένοι.

Βλάσης Κανιάρης, Νέος, 1974.

Είναι επείγουσα ανάγκη, είναι ζωτικής σημασίας, οι Έλληνες να κυβερνηθούν από Έλληνες που είναι ξένοι σε ό,τι κάνει τους νυν κυβερνώντες Έλληνες να είναι αυτό που είναι πράγματι, δηλαδή ανθ' Έλληνες, ένα γένος βάρβαρον, ένας συρμός από άξεστους, ανάλγητους σκληροπυρηνικούς - από την κατηγορία αυτή κανείς, απολύτως κανείς, από τους νυν κυβερνώντες δεν εξαιρείται, η εξαίρεσή του θα ήταν αυτο-ακύρωσή του, ή ελιγμός για προσωπική και μόνο επιβίωσή του, το πρώτο και μέγα ζητούμενο της «παράταξής» τους και του «προγράμματός» τους.

Ξένοι/Έλληνες, Έλληνες/ξένοι: το μόνο που έχει απομείνει να ευχηθώ και, ακόμη κι αυτό, να ελπίζω.

Βλάσης Κανιάρης, Tourist, 1974.

Τότε θα έχει νόημα να αναφωνήσουμε ξανά αλλά με άλλο νόημα:

«Ω ξείν', ελθέ, φίλος ημών γαρ εί, καινών φορεύς τής βίου πόλεως».

Ο κ. Δημήτρης Δημητριάδης είναι συγγραφέας.

Πηγή: http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=726874

Πιθανό σημάδι ζωής η λάμψη εξωγήινων ωκεανών. Alien Oceans' Glint Could Reveal Habitable Water Worlds

Καλλιτεχνική άποψη του εξωπλανήτη Kepler-62f, ο οποίος βρίσκεται σε τέτοια απόσταση από το άστρο του, ώστε να είναι δυνατή η ανάπτυξη ζωής στην επιφάνειά του. This artist's concept shows Kepler-62f, an exoplanet in the habitable zone of its host star, which is located about 1,200 light-years from Earth in the constellation Lyra. Researchers think Kepler-62f may be a "water world." Credit: NASA/Ames/JPL-Caltech

Η φωτεινή αντανάκλαση των ωκεανών, που μπορεί να εντοπισθεί από πολύ μεγάλη απόσταση, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό «οδηγό» για τον εντοπισμό εξωπλανητών που ενδεχομένως φιλοξενούν ζωή.

Αυτό υποστηρίζουν επιστήμονες από το ερευνητικό κέντρο Ames της NASA, με επικεφαλής τον Τάιλερ Ρόμπινσον, ερευνητή του κέντρου και ειδικό στη διαστημική επιστήμη και την αστροβιολογία. Συμπέρασμα που βασίζεται στα «σημάδια» τα οποία κατέληξαν πως θα έδινε και η ίδια η Γη σε έναν μακρινό παρατηρητή σχετικά με την ύπαρξή της.

Παρόλο που αρκετοί δορυφόροι «παρακολουθούν» τη Γη, λίγοι από αυτούς απεικονίζουν το σύνολο του πλανήτη μας. Ως αποτέλεσμα, πολλοί επιστήμονες που ασχολούνται με την αναζήτηση μακρινών «κόσμων» στρέφονται σε μοντέλα για να καταλάβουν πώς θα φαινόταν η Γη από μεγάλη απόσταση. Εντούτοις, η ακρίβεια αυτών των μοντέλων είναι δύσκολο να εξακριβωθεί από τα παρατηρησιακά δεδομένα.

Ορισμένες ερευνητικές ομάδες έχουν προσπαθήσει κατά καιρούς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Το 1993, για παράδειγμα, ο διάσημος Αμερικανός αστρονόμος Καρλ Σαγκάν, μαζί με συναδέλφους του, χρησιμοποίησαν δεδομένα από τον δορυφόρο Galileo, ο οποίος μελετούσε τον Δία, για να εξακριβώσουν ποια είναι τα «ίχνη» που προδίδουν πως η Γη είναι κατοικήσιμος πλανήτης.

Το 2009, η αποστολή LCROSS (Lunar Crater Observation and Sensing Satellite), η οποία πραγματοποιήθηκε για τη μελέτη της Σελήνης, αξιοποίησε τη Γη ως παρατηρησιακό «στόχο» για να ελεγχθεί η ακρίβεια των οργάνων του σκάφους.

Μια εικόνα της Γης, που λήφθηκε από τον δορυφόρο της NASA, LCROSS, που δείχνει τον πλανήτη σαν «ημισέληνο». Το μικρότερο φως προς τα αριστερά είναι η Σελήνη. An image of Earth, taken by NASA's LCROSS satellite, shows the planet in its crescent phase. The smaller light to the left is the moon. Credit: NASA

Τότε, ο Τάιλερ Ρόμπινσον και η ομάδα του ανέλυσαν τα δεδομένα και βρήκαν πως οι μετρήσεις του φωτός της Γης στο υπέρυθρο, το υπεριώδες και το ορατό αποτελούσαν μία καλή προσέγγιση για το πώς φαίνεται ο πλανήτης μας από μεγάλες αποστάσεις. Η μελέτη που έκανε με τους συναδέλφους του δημοσιεύτηκε το 2014 στο περιοδικό The Astrophysical Journal.

«Αν και στην αποστολή LCROSS τα δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν για τον έλεγχο των οργάνων, αποδείχθηκαν επίσης σημαντικά και για το συγκεκριμένο ερευνητικό αντικείμενο», λέει τώρα.

Αυτά τα δεδομένα έδειξαν πως, παρόλο που η επιφάνεια της Γης ήταν λιγότερο ορατή όταν ένα μέρος της καλυπτόταν από τη σκιά του Ήλιου, σε αυτές τις φάσεις η φωτεινότητά της ήταν αυξημένη. Κάτι που οφειλόταν στην ανάκλαση από τους ωκεανούς.

Έτσι, στο ορατό φάσμα, η ανάκλαση αύξανε τη φωτεινότητα της Γης κατά 40%. Στο υπέρυθρο, μάλιστα, το ανακλώμενο φως ήταν σχεδόν 80% μεγαλύτερο.

Με την ομάδα του, ο Ρόμπινσον μελέτησε την ανάκλαση της Γης δύο φορές ακόμη, το 2005 και το 2010, χρησιμοποιώντας δεδομένα από την αποστολή Deep Impact της NASA. Αν και αυτά τα δεδομένα ήταν λιγότερο ακριβή, με βάση το μοντέλο που δημιούργησαν τώρα συμφωνούν με αυτά από την αποστολή LCROSS.

"Super-Earth" HD 40307g orbits comfortably inside the habitable zone of its parent star. It lies about 42 light-years away from Earth in the constellation Pictor. It is so close by that future telescopes may be able to peer at its surface. It orbits its parent star about 56 million miles (90 million kilometers) away, which is just over half of the Earth-sun distance of 93 million miles (150 million kilometers.) Credit: J. Pinfield, for the RoPACS network at the University of Hertfordshire.

Πάντως, όπως προειδοποιεί, παρόμοιες μετρήσεις από έναν εξωπλανήτη δεν είναι απαραίτητο πως θα προέρχονται από ωκεανούς, αφού τόσο τα νέφη όσο και ο πάγος μεταβάλλουν επίσης τη φωτεινότητα.

Έτσι, θα χρειαστούν περαιτέρω μελέτες της ατμόσφαιράς του, για να αποκλεισθεί αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο, ακόμη και μία τέτοια υπόνοια ανάκλασης θα είναι ένα εντυπωσιακό εύρημα.

Πηγή: naftemporiki.gr – www.space.com

Δύο τεράστιες μαύρες τρύπες στο πλησιέστερο στη Γη κβάζαρ. Astrophysicists find supermassive black holes in quasar nearest Earth

OU astrophysicist and his Chinese collaborator used observations from NASA's Hubble Space Telescope find two supermassive black holes in Markarian 231. Credit: Space Telescope Science Institute, Baltimore, Maryland

Ο γαλαξίας Markarian 231 που απέχει περίπου 600 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, φιλοξενεί στο κέντρο του ένα κβάζαρ (ενεργό γαλαξιακό πυρήνα), απέχοντας περίπου 600 εκατομμύρια έτη φωτός. Τώρα, για πρώτη φορά, οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι στον πυρήνα του ο «Μαρκαριάν 231» διαθέτει όχι μία αλλά δύο υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, που περιφέρονται η μία γύρω από την άλλη.

Η αποκάλυψη του «χορευτικού διδύμου» μιας μεγάλης και μιας μικρότερης μαύρης τρύπας, που έγινε από αμερικανο-κινεζική επιστημονική ομάδα με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ» της NASA, παρουσιάσθηκε στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal».

Η παρατήρηση, με επικεφαλής τον Γιουτζούν Λου του Εθνικού Αστρονομικού Παρατηρητηρίου της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, κατέστη εφικτή χάρη στην ανάλυση της υπεριώδους ακτινοβολίας που εκπέμπεται από το κέντρο του «Μαρκαριάν». Η ανακάλυψη επιβεβαιώνει ότι τα κβάζαρ τροφοδοτούνται από βίαιες συγχωνεύσεις μεταξύ μαύρων οπών, ένα φαινόμενο που ακολουθεί μετά από τη συγχώνευση δύο γαλαξιών.

Astrophysicists have found two supermassive black holes in Markarian 231, the nearest quasar to Earth. The discovery of two supermassive black holes -- one larger one and a second, smaller one -- are evidence of a binary black hole and suggests that supermassive black holes assemble their masses through violent mergers.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, σιγά-σιγά οι δύο μαύρες τρύπες θα πλησιάζουν ολοένα περισσότερο τη μία την άλλη, εωσότου σε λίγες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια θα συγκρουστούν, δημιουργώντας ένα κβάζαρ με μια ενιαία ακόμη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα.

Τα κβάζαρ είναι γαλαξίες που έχουν ένα ενεργό και τρομερά λαμπρό κέντρο λόγω της ισχυρής ακτινοβολίας που αυτό εκπέμπει. Ένα μόνο κβάζαρ σκεπάζει με τη λάμψη του την ακτινοβολία όλων μαζί των δισεκατομμυρίων άστρων-ήλιων του γαλαξία του.

Η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα στο κβάζαρ του «Μαρκαριάν» υπολογίζεται ότι έχει μάζα 150 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας, ενώ η μικρότερη έχει τέσσσερα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη μάζα. Το δυναμικό «ντούετο» χρειάζεται 1,2 γήινα έτη για να ολοκληρώσει μια πλήρη τροχιά (η μία μαύρη τρύπα πέριξ της άλλης).

Markarian 231 is a Type-1 Seyfert galaxy that was discovered in 1969 as part of a search of galaxies with strong ultraviolet radiation. There are clear signs that a powerful active galactic nucleus is present in the center of the galaxy (Wikipedia).

Ο «Μαρκαριάν» είναι ένας άκρως παραγωγικός γαλαξίας που «γεννά» άστρα με ταχύτητα 100 φορές μεγαλύτερη από ό,τι ο δικός μας γαλαξίας. Δυστυχώς ο πραγματικός Μαρκαριάν δεν αποδείχθηκε το ίδιο ικανός στην Εθνική Ελλάδος…

Πηγή: Chang-Shuo Yan, Youjun Lu, Xinyu Dai, Qingjuan Yu. A PROBABLE MILLI-PARSEC SUPERMASSIVE BINARY BLACK HOLE IN THE NEAREST QUASAR MRK 231. The Astrophysical Journal, 2015; 809 (2): 117 DOI: 10.1088/0004-637X/809/2/117