Το ιστολόγιο "Τέχνης Σύμπαν και Φιλολογία" είναι ένας διαδικτυακός τόπος που αφιερώνεται στην προώθηση και ανάδειξη της τέχνης, της επιστήμης και της φιλολογίας. Ο συντάκτης του ιστολογίου, Κωνσταντίνος Βακουφτσής, μοιράζεται με τους αναγνώστες του τις σκέψεις του, τις αναλύσεις του και την αγάπη του για τον πολιτισμό, το σύμπαν και τη λογοτεχνία.
Arts Universe and Philology
The blog "Art, Universe, and Philology" is an online platform dedicated to the promotion and exploration of art, science, and philology. Its owner, Konstantinos Vakouftsis, shares his thoughts, analyses, and passion for culture, the universe, and literature with his readers.
Μια
εικόνα της πρωτεύουσας τελείως διαφορετική και... vintage μας περιγράφει το
παρακάτω βίντεο: Ρετρό αυτοκίνητα και λεωφορεία... η πλατεία Συντάγματος και το
παλιό αεροδρόμιο όπως δεν τα έχετε ξαναδεί! Το υπέροχο video έδωσε στη
δημοσιότητα η British Pathé και είναι ένα τουριστικό αφιέρωμα στην παλιά Αθήνα
από το 1961!
Σε
αυτό, βλέπουμε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, όπως η Αμαλίας, η Διονυσίου
Αρεοπαγίτου και η Πανεπιστημίου, την Πλάκα, το Μικρολίμανο, την πλατεία
Συντάγματος, την Βουλιαγμένη, τον Υμηττό, το αεροδρόμιο του Ελληνικού και πολλά
άλλα μέρη, όπως πολλοί νέοι, δεν τα έχουν ξαναδεί!
Στο
επόμενο φιλμ του 1966 πρωταγωνιστεί η υπέροχη Ύδρα και οι Δελφοί. Βουτιές από
τα βράχια, τα πρώτα μαγιό μπικίνι και αρχαιοελληνικό φως παντού...
Thasos Island,
Greece(1965). Beaches and scenic views of the island.
Narrator states that the island has been "by-passed by the holiday-making
throngs" and the peacefulness of the island is emphasised. Narrator speaks
of how many other Greek islands have opened themselves up to tourists. Thasos
is changing though, "the tourists have found it at last".
Ελλάδα
1962 - Δήλος και Μύκονος με την κάμερα ενός Γερμανού. Delos & Mykonos 1962.
An old German
educational 16mm film showing agricultural life in Delos in the Peloponnese in
Southern Greece. The town of Argos is visited and the life of a more ambitious
boy who wants to become engineer.
Σπάνιο
υλικό από διαφημιστική καμπάνια του Ε.Ο.Τ. στην δεκαετία του 1960. Εδώ βλέπουμε
στιγμιότυπα από Μύκονο και Δήλο! Εδώ θα δείτε επίσης τον περίφημο χορό με το
τραπέζι στο στόμα του χορευτή! Rare footage from promotional campaign of the Greek
Tourist Organization in 1960’s. Here we see footage from Mykonos and Delos.
Here you will also see the famous dance with the table in the mouth of the
dancer.
Puritans, Goths,
avant-garde artists, hell-raising poets and fashion icon Coco Chanel all saw
something special in it. Now black, that most enigmatic of colours, has become
even darker and more mysterious. A British company has produced a
"strange, alien" material so black that it absorbs all but 0.035 per
cent of visual light, setting a new world record. To stare at the "super
black" coating made of carbon nanotubes – each 10,000 times thinner than a
human hair – is an odd experience. It is so dark that the human eye cannot
understand what it is seeing. Shapes and contours are lost, leaving nothing but
an apparent abyss.
Πιο
μαύρο και από το μαύρο είναι ένα νέο «εξωτικό» υλικό με την ονομασία
Vantablack, που δημιούργησαν Βρετανοί ερευνητές και το οποίο καταρρίπτει το
παγκόσμιο ρεκόρ… μαυρίλας, καθώς δεν απορροφά μόνο το 0,035% του φωτός που
πέφτει πάνω του.
Ένα
δείγμα από το νέο υλικό. Απορροφά το 99,965% φωτός που πέφτει πάνω του. A sample
of the new material. The blackness of this carbon nanotube material is so
complete we can't tell if an object is flat or shaped. Imagecredit: SurreyNanosystems
Το
υλικό δημιουργήθηκε από την εταιρεία Surrey Nanosystems, η σχετική επιστημονική
δημοσίευση έγινε στο περιοδικό οπτικής “Optics Express” και θα παρουσιαστεί
επίσημα στη διεθνή έκθεση αεροναυπηγικής Φαρνμπόροου αυτή την εβδομάδα, σύμφωνα
με τις βρετανικές «Independent» και «Daily Mail».
Το
υλικό είναι τόσο μαύρο που δεν διακρίνεται από το ανθρώπινο μάτι, προσδίνοντας
την εικόνα μιας μαύρης “τρύπας” σε οτιδήποτε καλύπτει, «εξαφανίζοντας» έτσι το
σχήμα και τις διαστάσεις του. Επίσης, είναι πολύ καλός αγωγός της θερμότητας
(επτάμιση φορές καλύτερα από τον χαλκό), ενώ παρέχει και δέκα φορές μεγαλύτερη
αντοχή από τον χάλυβα.
Το
Vantablack αποτελεί το
αποτέλεσμα της χρήσης μιας εξελιγμένης τεχνικής της εταιρείας για ανάπτυξη
νανοσωλήνων άνθρακα σε χαμηλές θερμοκρασίες στο πλαίσιο του προγράμματος «SpaceforGrowth». Surrey NanoSystems produces
Vantablack using a low-temperature carbon nanotube growth process that's usually
used when working with silicon. The process utilizes photothermal chemical
vapor deposition, with which a solid material is deposited on the substrate
from a gas.
Το
Vantablack προέρχεται από έναν συνδυασμό νανοτεχνολογίας και οπτικής επιστήμης,
καθώς είναι κατασκευασμένο από νανοσωλήνες άνθρακα 10.000 φορές πιο λεπτές από
την ανθρώπινη τρίχα, που απορροφούν σχεδόν πλήρως το φως, δημιουργώντας έτσι
την ψευδαίσθηση μιας μαύρης τρύπας.
Το
υλικό αναπτύχθηκε κατ’ αρχήν για αστρονομική χρήση σε κάμερες, τηλεσκόπια και
συστήματα υπέρυθρης σάρωσης, καθώς βελτιώνει την οπτική ευαισθησία των οργάνων
αυτών, αλλά μπορεί να βρει και άλλες πρακτικές εφαρμογές. Αν, για παράδειγμα,
κάποιος φοράει ένα μαύρο ρούχο επικαλυμμένο από το Vantablack, τότε το κεφάλι
και τα άκρα του θα φαίνονται στους γύρω του σαν να αιωρούνται σε μια ασώματη
κατάμαυρη άβυσσο!
«Είναι σαν να βλέπεις μια τρύπα, σαν να μην
υπάρχει τίποτε εκεί. Φαίνεται τόσο παράξενο», δήλωσε ο επικεφαλής
τεχνολογικών ερευνών της Surrey Nanosystems Μπεν Τζένσεν, ο οποίος ανέφερε ότι
το υλικό θα είναι ακριβό, χωρίς να δώσει λεπτομέρειες. Το υλικό θα έχει και
στρατιωτικές εφαρμογές, τις οποίες η βρετανική εταιρεία επίσης δεν είναι
διατεθειμένη να συζητήσει δημοσίως.
Ο
καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λιντς Στέφεν Γουέστλαντ δήλωσε ότι το
παραδοσιακό μαύρο είναι ένα είδος χρώματος, αλλά πλέον οι επιστήμονες το
μετατρέπουν σε κάτι “εξωγήινο”. «Εκτός
και κοιτάζει κάποιος μια μαύρη τρύπα, κανείς πραγματικά δεν έχει δει ποτέ κάτι
που δεν έχει καθόλου φως. Αυτά τα νέα υλικά είναι τόσο μαύρα όσο είναι δυνατό,
τόσο κοντά σε μια μαύρη τρύπα, όσο μπορούμε να φανταστούμε» όπως είπε.
Το
επανορθωτικό μοντέλο του συστήματος των σφαιρών κατά την οποία το εστιατόριο
του Νέρωνα περιστρέφεται. A reconstructive model of the system of spheres on
which Nero's revolving restaurant rotated. Credit: Francoise Villedieu and
Edikom
Η
περιστρεφόμενη τραπεζαρία σε ένα πολυτελές παλάτι του αυτοκράτορα Νέρωνα υπήρχε
πραγματικά.
An 18th Century
print by J Blundell shows the scale of Nero's Golden Palace, which, if
completed, would have spanned a third of the city of Rome.
Το
υπερβολικό παλάτι του αυτοκράτορα Νέρωνα, το DomusAurea, και για το οποίο μπορούσε να
υπερηφανεύεται για τα 300 περίπου δωμάτια που το δάπεδό τους ήταν καλυμμένο από
εκθαμβωτικά γυαλισμένο λευκό μάρμαρο, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2009 από
μια ομάδα από Γάλλους και Ιταλούς αρχαιολόγους.
Archaeologists
examine a 4m diameter pillar found on the Palatine Hill in Rome, believed to
have been part of the Roman emperor Nero's legendary rotating dining room. The
researchers believe the pillar was part of the overall structure that supported
the rotating dining room.
Τώρα,
στο πολυτελές ανάκτορο έχει μόλις αποκαλυφθεί μια άλλη έκπληξη - μια
περιστρεφόμενη τραπεζαρία…! Μια
αίθουσα που κάποτε υπηρέτησε τους
επιφανείς επισκέπτες του περίφημου ηγεμόνα.
The find was made
during excavation of the Domus Aurea or 'Golden House' on the Palatine Hill -
one of Ancient Rome's fabled Seven Hills. ThestructurewasoneofNero'smostextravagantprojects.
Οι
αρχαιολόγοι έχουν ονομάσει την 2000 ετών περιστρεφόμενη πλατφόρμα ως μία από
τις πιο περίεργες και περίπλοκες δομές της αρχαιότητας. Η ανακάλυψη
επιβεβαιώνει μια περιγραφή του παλατιού από τον αρχαίο ιστορικό Suetonius.
A bust of Emperor
Nero who committed suicide after Rome's senate declared him a public enemy.
Ο
Νέρωνας ήταν αυτοκράτορας της Ρώμης το 54-68 μ.Χ. και ο τελευταίος της
Ιουλιο-Κλαυδιανής δυναστείας. Αυτός επικέντρωσε μεγάλο μέρος της προσοχής του
στη διπλωματία, το εμπόριο, και την ενίσχυση της πολιτιστικής ζωής της
αυτοκρατορίας.
A main source for
Roman history is De vita Caesarum, or
The Twelve Ceasars. It was written by
Gaius Suetonius Tranquillus, the secretary of Emperor Hadrian, in AD121. Suetonius
portrays Nero as a good ruler who sank into sexual depravity. He wrote: 'Not satisfied with seducing free-born boys
and married women, Nero raped the Vestal Virgin Rubria.' He added: 'Having tried to turn the boy Sporus into a
girl by castration, he went through a wedding ceremony with him - dowry, bridal
veil and all - which the whole Court attended; then treated him as a wife.'His feasts now lasted from noon till
midnight, with occasional break for diving into a warm bath or, if it were
summer, into snow-cooled water.'
Αλλά
ήταν επίσης γνωστός τόσο για την τυραννία που επέβαλε αλλά και τη ζωή της
υπερβολής που έζησε Το 64 μ.Χ., μεγάλο μέρος της πόλης καταστράφηκε κατά τη
μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης, την οποία πολλοί (;) Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο ίδιος
είχε ξεκινήσει με σκοπό την εκκαθάριση της γης για το σχεδιαζόμενο ανακτορικό
συγκρότημα του.
A gold coin showing
Nero and his mother, Agrippina the Younger, and, below, his mistress Poppaea
Sabina.
Είναι
γνωστός ως αυτοκράτορας που ήταν πρώιμος διώκτης των Χριστιανών. Ήταν υπεύθυνος
για πολλές εκτελέσεις, μεταξύ των οποίων και η μητέρα του, η γυναίκα του, και
το πιθανότερο, του ετεροθαλής αδελφού του Britannicus.
The Golden Palace
was built on the Palatine Hill, where legend said the founders of Rome, Romulas
and Remus were cared for by a she-wolf.
Η
κατασκευή του παλατιού του Νέρωνα ξεκίνησε αμέσως μετά τη μεγάλη πυρκαγιά είχε
καθαρίσει τις αριστοκρατικές κατοικίες στις πλαγιές του Παλατινού Λόφου.
Χτισμένο από τούβλα και μπετόν στα λίγα χρόνια μεταξύ της πυρκαγιάς και της αυτοκτονίας
του Νέρωνα το 68 μ.Χ., η εκτεταμένη χρήση σε φύλλα χρυσού που έδωσε στη βίλα
και το όνομά της δεν ήταν το μόνο
εξωφρενικό στοιχείο του ντεκόρ του: γύψινες οροφές βρέθηκαν με ημιπολύτιμους
λίθους και καπλαμά από ελεφαντόδοντο, ενώ οι τοίχοι είχαν νωπογραφίες,
συντονίζοντας τη διακόσμηση σε διαφορετικά θέματα σε κάθε μεγάλη ομάδα των
δωματίων.
Στον
Παλατίνο Λόφο στη Ρώμη. The Palatine Hill in Rome. Historian Suetonius wrote a
vivid description of the palace in the ‘Lives
of the Caesars, Nero’: “Its vestibule
was large enough to contain a colossal statue of the emperor a hundred and
twenty feet high; and it was so extensive that it had a triple colonnade a mile
long. There was a pond too, like a sea, surrounded with buildings to represent
cities, besides tracts of country, varied by tilled fields, vineyards, pastures
and woods, with great numbers of wild and domestic animals. In the rest of the
house all parts were overlaid with gold and adorned with gems and
mother-of-pearl. There were dining-rooms with fretted ceils of ivory, whose
panels could turn and shower down flowers and were fitted with pipes for
sprinkling the guests with perfumes. The main banquet hall was circular and
constantly revolved day and night, like the heavens. He had baths supplied with
sea water and sulphur water. When the edifice was finished in this style and he
dedicated it, he deigned to say nothing more in the way of approval than that
he was at last beginning to be housed like a human being.”
Ο
ιστορικός Suetonius
έγραψε μια γλαφυρή περιγραφή του παλατιού για τις ζωές των Καισάρων, -.........Νέρων.........: «Ο προθάλαμος του ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να
περιέχει ένα κολοσσιαίο άγαλμα του αυτοκράτορα εκατόν είκοσι πόδια υψηλό(;) και
ήταν τόσο εκτενής που είχε μια τριπλή κιονοστοιχία μήκους ενός μιλίου. Υπήρχε
μια λίμνη πάρα πολύ μεγάλη , όπως μια θάλασσα, που περιβάλλεται από κτίρια που
αντιπροσώπευαν τις πόλεις, εκτός από εκτάσεις της γης , που αυτά τα χωράφια
καλλιεργούνταν, είχαν αμπέλια και λιβάδια και τα δάση, με μεγάλο αριθμό άγριων
και κατοικίδιων ζώων. Στο υπόλοιπο του σπιτιού όλα τα μέρη είχαν επικαλυφτεί με
χρυσάφι και ήταν στολισμένα με πολύτιμους λίθους και μαργαριτάρια. Υπήρχαν
τραπεζαρίες-δωμάτια με κρουνούς από ελεφαντόδοντο, των οποίων οι πίδακες θα
μπορούσαν να μετατραπούν και ψεκαστήρες κάτω από τα λουλούδια και ήταν
εξοπλισμένα με σωλήνες για να πασπαλίζουν τους επισκέπτες με αρώματα. Η κύρια
αίθουσα δεξιώσεων ήταν κυκλική και συνεχώς περιστρεφόμενη μέρα και νύχτα, όπως
οι ουρανοί. Είχε λουτρά που τροφοδοτούνται με θαλασσινό νερό και το νερό με
θείο. Όταν το οικοδόμημα τελείωσε σε αυτό το ύφος και το αφιέρωσε στον ίδιο ,
δεν μπορώ να πω τίποτα περισσότερο και που καταδέχτηκε να στεγάζεται σαν ένα
ανθρώπινο ον…..»
Οι
αρχαιολόγοι έσκαβαν σε ένα τεχνητό πρόβολο στη βορειοανατολική γωνία του
Παλατίνου Λόφου της Ρώμης, όταν βρήκαν έναν κυκλικό , 12μετρο υψηλό πύργο, με
ένα μεγάλο κεντρικό πυλώνα με τέσσερα μέτρα σε διάμετρο και 8 ζεύγη καμάρες που
στηρίζουν δύο ορόφους. Κατά μήκος της κορυφής των άνω αψίδων, ήταν εν σειρά των
ημι-σφαιρικές οπές, που γεμίζουν με ολισθηρό άργιλο - κάπως σαν τις κοιλότητες
που χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλα πλοία και που περιέχουν πρωτόγονα ρουλεμάν, επί
των οποίων κινούνται πλατφόρμες που τοποθετήθηκαν για τη μεταφορά βαρέων
φορτίων.
Η
ανασκαφή πάνω στον Παλατίνο. Οι κορυφές των τόξων που υποστήριξαν τη
περιστρεφόμενη τραπεζαρία είναι ορατά στο προσκήνιο. The dig on the
Palatine. The tops of the arches that supported the revolving dining room are
visible in the foreground. Photo source: Haaretz
Οι
γραμμές των κοιλοτήτων που έχουν στη δομή πιστεύεται ότι στεγάζονται μεταλλικές
σφαίρες που υποστήριζαν τον ανακυκλούμενο όροφο. Στο κάτω μέρος του πύργου,
αρχαιολόγοι βρήκαν επίσης ενδείξεις ότι ένας μηχανισμός είχε κατασκευαστεί στον
τοίχο. Καταθέσεις ασβεστίτη στις γύρω πέτρες δείχνουν ότι η συνεχής κίνηση του
δαπέδου μπορεί να τροφοδοτείται από το νερό και η δύναμη να διοχετεύεται μέσω
ενός συστήματος γραναζιών.
Η
Maria Antonietta Tomei, αρχαιολόγος και πρώην υπάλληλος του Υπουργείου
Πολιτισμού στην Αρχαιολογική Εποπτεία, η οποία εποπτεύει την ανασκαφή πάνω στον
Παλατίνο, δήλωσε ότι η ανακάλυψη της τραπεζαρίας ρίχνει νέο φως στον αυτοκράτορα Νέρωνα. Αν και ο Νέρων έχει μια
φοβερή φήμη…. Αυτός δεν ήταν απλά μια αρνητική εικόνα….. Και τώρα, κατά την
άποψή της, η μηχανική και η αρχιτεκτονική πολυπλοκότητα της ανακυκλούμενης
τραπεζαρίας του, τονίζουν το πάθος του για την επιστήμη και την τεχνολογία,
καθώς και για τις τέχνες και τον πολιτισμό.
Επιστήμονεςέχουνσπεύσειστηνπεριοχήγιαναμελετήσουντηναγνώστουπροελεύσεωςφαινομενικάαπύθμενητρύπα. This giant crater
measuring around 262ft and found in far northern Siberia is believed to have
been caused by rising temperatures in the area - not a meteorite.
Εξωγήινο
διαστημόπλοιο; Χτύπημα μετεωρίτη; Ή μήπως υπόγεια έκρηξη φυσικού αερίου;
Very remote: The
crater has appeared in Yamal - a large peninsula jutting into Arctic waters,
which is Russia's main production area for gas supplied to Europe.
The Yamalo-Nenets
Autonomous Region is area known for its permafrost and pingos.
The mysterious hole
is in the Yamalo-Nenets Autonomous Region, some 20 miles from the Bovanenkovo
gas field.
Μέχρι
στιγμής κανείς δεν έχει λύσει το μυστήριο του γιγάντιου κρατήρα που
βιντεοσκοπήθηκε στη χερσόνησο Γιαμάλ της Σιβηρίας, της οποίας το όνομα σημαίνει
στην ντόπια διάλεκτο «Το τέλος του κόσμου».
Andrei Plekhanov, a
senior researcher at the Scientific Research Center of the Arctic, who travelled
to investigate the crater, said there were no traces of an explosion.
Ερευνητική
αποστολή, στην οποία συμμετέχει το ρωσικό υπουργείο Εκτάκτων Καταστάσεων και η
Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, έσπευσε να ερευνήσει την παράξενη, φαινομενικά
απύθμενη τρύπα, της οποίας η διάμετρος εκτιμάται στα 80 μέτρα.
Οι
διάφορες θεωρίες
The discovery
eliminates the possibility that a meteorite had struck the region in the Yamal
Peninsula - the name of which translates as 'the end of the world'.
Perma frost is seen
near the hole in this photo. Some said the hole could have been formed by a
meteorite striking the spot, but that no longer seems to be the case.
Εξήγηση
ακόμα δεν υπάρχει, ωστόσο η θεωρία της πρόσκρουσης μετεωρίτη διαψεύστηκε
κατηγορηματικά από το παράρτημα του υπουργείου Εκτάκτων Καταστάσεων στο Γιαμάλ.
Mr Plekhanov said
the enormous crater appears to be made up of 80 per cent ice which adds to the
theory that it was caused by the effects of global warming.
Το
έδαφος της περιοχής παραμένει μόνιμα κατεψυγμένο, και σύμφωνα με μια δεύτερη
θεωρία η τοπική τήξη του εδάφους οδήγησε στην εκρηκτική απελευθέρωση φυσικού
αερίου, περίπου όπως συμβαίνει και στο άνοιγμα μιας σαμπάνιας.
The darkening
around the inner rim of the crater indicates 'severe burning' that scorched its
edges.
Ο
κρατήρας βρίσκεται εξάλλου μόλις 30 χιλιόμετρα από τις γεωτρήσεις φυσικού
αερίου στο Μποβανένκοβο.
Footage from inside
the crater showed that there is a lake at its base.
Μια
τρίτη θεωρία, αναφέρει το Russia Today, θέλει το λάκκο να σχηματίστηκε από την
εκρηκτική ανάφλεξη φυσικού αερίου που ήρθε σε επαφή με αλάτι -αλάτι που
παραμένει στο υπέδαφος από την τελευταία εποχή των παγετώνων, όταν η περιοχή
βρισκόταν κάτω από τη θάλασσα.
Θερμικά
φαινόμενα
The edge of the
terrifyingly large crater is seen here.
Thanks to their
readings (shown) the team now believes the cause was increasing temperatures.
It's not yet known
if this event, which scorched the ground nearby (shown), could occur again in
the area.
Το μόνο που θεωρείται βέβαιο είναι ότι το χώμα που περιβάλλει τον κρατήρα πρέπει να εκτινάχθηκε από το εσωτερικό του.
Here can be seen
permafrost, soil below the freezing point of water, near the crater.
Και
το σκούρο χρώμα στις πλαγιές του κρατήρα μαρτυρά ότι το φαινόμενο σχετίζεται με
«θερμικές διαδικασίες», όπως μια έκρηξη φυσικού αερίου.
Another aerial view
shows how out of place the hole looks in the environment.
Εκπρόσωπος
της τοπικής κυβέρνησης είπε πάντως στο Interfax ότι ανάλογα φαινόμενα έχουν
καταγραφεί και παλαιότερα στο Γιαμάλ.
Στη
φωτογραφία που έδωσαν στη δημοσιότητα οι ερευνητές εμφανίζονται κάποιες από τις
ρωγμές στο έδαφος του Άρη όπου το έδαφος εκεί είναι φιλικό για την παρουσία
μικροβιακών μορφών ζωής. This recent image from Curiosity from the impact Gale
Crater reveal Earth-like soil profiles with cracked surfaces lined with
sulfate, ellipsoidal hollows and concentrations of sulfate comparable with
soils in Antarctic Dry Valleys and Chile's Atacama Desert.
Μια
ακόμη πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκανε το Curiosity στον Αρη. Ο ρομποτικός
εξερευνητής εντόπισε στον κρατήρα Γκέιλ όπου βρίσκεται κάποια σημεία όπου η
σύσταση του εδάφους έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με εκείνα του εδάφους σε
ορισμένες περιοχές της Γης. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί σε αυτά τα σημεία να
υπήρχαν κάποτε ή και να εξακολουθούν να υπάρχουν μικροβιακές μορφές ζωής.
Το
εύρημα
University of
Oregon Professor of Geological Sciences Gregory Retallack talks about his paper
published in the journal Geology.
Επιστήμονες
του Πανεπιστημίου του Όρεγκον μελέτησαν εικόνες που έστειλε το Curiosity και
επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους σε κάποια σημεία της επιφάνειας του κρατήρα στα
οποία υπάρχουν ρωγμές. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η σύσταση του εδάφους εκεί
και ειδικά τα επίπεδα φωσφόρου είναι τέτοια που τουλάχιστον στη Γη δημιουργούν
προϋποθέσεις για την παρουσία μικροβιακών μορφών ζωής. Ηηλικίατουσυγκεκριμένουεδάφουςυπολογίστηκεστα 3.7 εκ. έτη.
Moon Valley Valle
de la Luna Salt Mountain Range Atacama Desert Chile: Researchers say soil on
Mars has a similar chemical composition to the area.
Έδαφος
σαν αυτό που εντοπίστηκε στον Άρη υπάρχει σύμφωνα με τους ερευνητές στην έρημο
Ατακάμα στη Χιλή και στις Ξηρές Κοιλάδες της Ανταρκτικής. Ακόμη και αν δεν
υπάρχουν τώρα κάποιες μορφές ζωής σε αυτά τα σημεία του Κόκκινου Πλανήτη είναι
πολύ πιθανό να υπήρχαν στο κοντινό ή απώτερο παρελθόν όταν οι κλιματικές
συνθήκες ήταν πιο φιλικές για την παρουσία της ζωής. Η μελέτη δημοσιεύεται στην
επιθεώρηση «Geology».
Έργα
της βαρύτητας οι εντυπωσιακές αψίδες από ψαμμίτη, στο Εθνικό Πάρκο Αψίδων στη Γιούτα
των ΗΠΑ. Στην εικόνα, το εμβληματικό «DelicateArch» στο Εθνικό Πάρκο Αψίδων στις ΗΠΑ. Delicate Arch,
Arches National Park, Utah, USA. Credit: Jaroslav Soukup
Εκατοντάδες
χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται κάθε χρόνο το «Εθνικό Πάρκο Αψίδων», μια
περιοχή της πολιτείας Γιούτα με περισσότερες από 2.000 μνημειώδεις αψίδες από
ψαμμίτη. Οι σχηματισμοί αυτοί πιστεύεται ότι δημιουργήθηκαν λόγω της διάβρωση
των εύθρυπτων πετρωμάτων από το νερό και τον αέρα. Όμως τα τελευταία πειράματα
δείχνουν ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για γλυπτά της βαρύτητας.
Αψίδες προς...
ανάλυση
Double O Arch storm
composite, Devil’s Garden, Arches National Park, Utah, USA. Credit: MichaelAtman
Ερευνητές
από τις ΗΠΑ και την Τσεχία ήταν περίεργοι να κατανοήσουν πώς ο ψαμμίτης, ένα
μάλλον σαθρό πέτρωμα από κόκκους άμμου που συγκρατούνται χαλαρά μεταξύ τους
μπορεί να σχηματίζει πανύψηλες κατασκευές που δεν καταρρέουν από το ίδιο τους
το βάρος.
Μετέφεραν
λοιπόν στο εργαστήριο δείγματα ψαμμίτη από ένα ορυχείο στην Τσεχία στο οποίο οι
εργασίες εξόρυξης οδήγησαν στον αυθόρμητο σχηματισμό αψίδων.
Στο
βίντεο του Nature, τα πειράματα της μελέτης σε γρήγορη κίνηση. Hydrologists
have found an explanation for how fantastical arch structures can form in
sandstone (see link above). To validate their model, the team also performed
lab experiments. They exposed 10-centimeter blocks of sandstone from a Czech
quarry to erosion by water. The push of gravity distributed itself unevenly,
which led to the formation of pillars (one in the first experiment, two in the
second) that lasted longer than the surrounding material. The first sequence is
a continuous recording of about 90 minutes, accelerated by 200x. The second is
accelerated 100x in the first half, followed by two cuts, and the process
lasted just over an hour.
Όταν
τα δείγματα βυθίστηκαν σε νερό, ο ψαμμίτης διαλύθηκε αμέσως. Όταν όμως
βυθίστηκαν με βάρη τοποθετημένα πάνω τους, η τάση που ασκούσε το βάρος στους
κόκκους άμμου διατήρησε τη δομή σταθερή, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην επιθεώρηση «Nature».
Το
εντυπωσιακό είναι ότι οι κατακόρυφες τάσεις που ασκεί η βαρύτητα μέχρι τη βάση
του σχηματισμού δεν κατανέμεται ομοιόμορφα στον ψαμμίτη. Οι περιοχές που δεν
δέχονται τάση παρατηρήθηκαν να καταρρέουν και να αφήνουν πίσω τους σχηματισμούς
που θυμίζουν τα φυσικά μνημεία του Εθνικού Πάρκου Αψίδων.
Το
μεγαλύτερο αξιοθέατο του πάρκου, μέσα στην κοιλάδα του ποταμού Κολοράντο στις
ΗΠΑ, είναι το λεγόμενο «DelicateArch»,
ή «Λεπτεπίλεπτη Αψίδα», ένα γεωλογικό γλυπτό ύψους 20 μέτρων.
Rock pillars,
together with rock arches, alcoves and pedestal rocks are decorating sandstone
landscape with underlining intricate concept design. Physical and numerical
modelling, and field observations of locked sands and sandstone formations
reveal aspects of the natural self-organizing engineering. Cueva Colibri – Sistema Brewer, Churí
tepui, Venezuela. Credit: Libor Lanik
Εδώ
και χιλιάδες χρόνια η βαρύτητα επιβραδύνει τη διάβρωση αυτών των επιβλητικών
σχηματισμών, δεν αρκεί όμως για να την σταματήσει εντελώς: πάνω από 40 αψίδες
έχουν καταρρεύσει στο πάρκο από το 1970.