Σπάνιο αλλά όχι πρωτοφανές το μετέωρο που έπεσε στα Ουράλια, Meteorite Falls in Eastern Russia, Causes Damage: Reports

What appears to be a meteor trail over eastern Russia is seen in this image released Feb. 15, 2013, by the Russian Emergency Ministry. The meteor fall included a massive blast, according to Russian reports.

Η NASA προφανώς δεν είχε προλάβει να εντοπίσει τον μικρό αστεροειδή που διαλύθηκε σε μια έκρηξη πάνω από τα Ουράλια και τραυμάτισε εκατοντάδες άτομα με το ωστικό κύμα του. 

Οι Ρώσοι εκτιμούν ότι το μετέωρο είχε διάμετρο μερικών μέτρων, ήταν δηλαδή μικρότερο από τον αστεροειδή που περνά ξυστά από τη Γη λίγες ώρες αργότερα, σε μια εντυπωσιακή σύμπτωση.

Το μετέωρο ήταν επίσης πολύ μικρότερο από το αντικείμενο που χτύπησε τη Σιβηρία το 1908 και ισοπέδωσε εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα σε ακατοίκητη περιοχή.

Τελευταία νέα

Οι κυριότερες εξελίξεις στα Ουράλια:

Περίπου 500 άτομα υπέστησαν ελαφρά τραύματα, κυρίως λόγω από τζάμια που έσπασαν από το ωστικό κύμα της έκρηξης.

Ένα μεγάλο θραύσμα έφτασε μέχρι το έδαφος και έπεσε σε μια λίμνη της περιοχής Τσελιαμπίνσκ, ανέφερε ο κυβερνήτης της περιοχής. Εκπρόσωπος του στρατού ανέφερε ότι στην όχθη βρέθηκε κρατήρας πλάτους έξι μέτρων.

Η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, αναφέρει το BBC, εκτιμά ότι το μετέωρο είχε μάζα γύρω στους δέκα τόνους και εισήλθε στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα άνω των 54.000 χιλιομέτρων την ώρα.

Εκτιμά επίσης ότι το αντικείμενο διαλύθηκε λόγω της τριβής με την ατμόσφαιρα σε ύψος 30-50 χιλιομέτρων.

Ωστόσο το πρακτορείο RIA Novosti επικαλείται αξιωματούχους του στρατού, σύμφωνα με τους οποίους η έκρηξη καταγράφηκε σε ύψος 10 χιλιομέτρων.

Το μετέωρο στα Ουράλια δεν σχετίζεται με τον αστεροειδή που θα περάσει την Παρασκευή ανάμεσα στη Γη και πολλούς τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους.

Οι φήμες

The strange event has reportedly sparked theories of a potential military intervention in meteor fall, and even UFOs, according to Russia Today.

Το χτύπημα του μετεώρου πυροδότησε φήμες για UFO και επιχείρηση κατάρριψης του αντικειμένου από τη ρωσική αεροπορία. Θα ήταν όμως αδύνατο να στοχεύσει κανείς και να αναχαιτίσει ένα αντικείμενο τέτοιας ταχύτητας.

Οι διαστημικοί βράχοι ονομάζονται αστεροειδείς πριν εισέλθουν στην ατμόσφαιρα και μετέωρα όταν βρίσκονται στην ατμόσφαιρα. Μετεωρίτες ονομάζονται μόνο αν φτάσουν μέχρι το έδαφος.

Το γεγονός ότι υπήρξαν ζημιές και τραυματίες σε μια τόσο μεγάλη περιοχή, διαμέτρου πιθανώς έως και 200 χιλιομέτρων, δεν είναι περίεργο δεδομένης της ενέργειας που μεταφέρουν οι αστεροειδείς λόγω της ταχύτητάς τους. Τον Απρίλιο του 2012, ένα μετέωρο σε μέγεθος μεγάλου αυτοκινήτου πάνω από την Καλιφόρνια εκτιμάται ότι απελευθέρωσε το ένα τρίτο της ενέργειας της πυρηνικής βόμβας της Χιροσίμα.

Ο αστεροειδής

Σε μια παράξενη σύμπτωση, ένας αστεροειδής διαμέτρου 45 μέτρων θα περάσει το βράδυ της Παρασκευής σε απόσταση μόλις 27.500 χιλιομέτρων πάνω από την Ινδονησία -το κοντινότερο πέρασμα που έχει καταγραφεί ποτέ για σώμα αυτού του μεγέθους. Η NASA έχει υπολογίσει την τροχιά του αστεροειδή 2012 DA14 με αρκετή ακρίβεια ώστε να αποκλείει κάθε πιθανότητα πρόσκρουσης.

Η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA διευκρίνισε ότι ο 2012 DA14 δεν έχει σχέση με το μετέωρο στα Ουράλια. Ο 2012 DA14 πλησιάζει τη Γη από το νότο, ενώ το χτύπημα το πρωί της Παρασκευής ήταν ψηλά στο βόρειο ημισφαίριο. Οι ερευνητές της NASA έχουν ωστόσο μια ιδέα για το τι θα συνέβαινε αν ο περαστικός βράχος, διαμέτρου χτυπούσε τον πλανήτη: η ισχύς της πρόσκρουσης θα απελευθέρωνε ενέργεια 2,5 μεγατόνων TNT, όσο ένα ισχυρό πυρηνικό όπλο.

Η μεγάλη καταστροφή

To συμβάν της Τουνγκούσκα ισοπέδωσε 1.200 τ.χλμ δάσους. Η φωτογραφία από την αποστολή τη Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών το 1927.

Ένα τέτοιο συμβάν έχει καταγραφεί εξάλλου στο πρόσφατο παρελθόν: το 1908, ένας αστεροειδής ή κομήτης διαμέτρου 30-40 μέτρων έπεσε στην ακατοίκητη περιοχή της Τουνγκούσκα στη Σιβηρία και ισοπέδωσε έως 1.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους. 

Ακόμα και σήμερα, χιλιάδες πεσμένα δέντρα απλώνονται ακτινωτά από το σημείο της πρόσκρουσης. Κρατήρας και υπολείμματα δεν βρέθηκαν ποτέ, καθώς το εισερχόμενο αντικείμενο εξερράγη στην ατμόσφαιρα και εξαερώθηκε λίγο πριν φτάσει στο έδαφος.

Σε γενικές γραμμές, οι προσκρούσεις σωμάτων διαμέτρου μερικών δεκάδων μέτρων προκαλούν ολοσχερή αλλά τοπική καταστροφή, ενώ τα σώματα με διάμετρο άνω του ενός χιλιομέτρου θα είχαν επιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη.

Ένας αστεροειδής διαμέτρου γύρω στα δέκα χιλιόμετρα, ο οποίος προσέκρουσε στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού πριν από 65 εκατ. χρόνια, πιστεύεται ότι ήταν αρκετός για να εξαφανίσει τους δεινόσαυρους.

Ο 2012 DA14, ο οποίος ανακαλύφθηκε μόλις το Σεπτέμβριο του 2012, είναι ένας από τους 500.000 αστεροειδείς αυτού του μεγέθους που εκτιμάται ότι κινούνται σχετικά κοντά στη Γη. Από αυτούς, η NASA έχει εντοπίσει μόνο το 1%.

Eντυπωσιακό διαδραστικό πανόραμα από το Curiosity, Curiosity Rover's Self Portrait at "John Klein" Drilling Site

Αυτοπροσωπογραφία του Curiosity στην τοποθεσία της γεώτρησης “John Klein”. Η εικόνα αποτελεί σύνθεση πολλών φωτογραφιών από την κάμερα MAHLI.

Δείτε το νέο διαδραστικό πανόραμα 30.000 pixels από το Curiosity στην τοποθεσία “John Klein” (εκεί που έγινε η πρώτη γεώτρηση στο έδαφος του Άρη).

This self-portrait of NASA's Mars rover Curiosity combines 66 exposures taken by the rover's Mars Hand Lens Imager (MAHLI) during the Sol 177th of Curiosity's work on Mars (Feb. 3, 2013).

The rover is positioned at a patch of flat outcrop called "John Klein", which was selected as the site for the first rock-drilling activities by Curiosity. The self-portrait was acquired to document the drilling site.

The rover's robotic arm is not visible in the mosaic. MAHLI, which took the component images for this mosaic, is mounted on a turret at the end of the arm. Wrist motions and turret rotations on the arm allowed MAHLI to acquire the mosaic's component images. The arm was positioned out of the shot in the images or portions of images used in the mosaic.

At the bottom of this panorama is the hole in a rock. The drilling took place on Feb. 8, 2013, or Sol 182, Curiosity's 182nd Martian day of operations. The sample-collection hole is 0.63 inch (1.6 centimeters) in diameter and 2.5 inches (6.4 centimeters) deep. The "mini drill" test hole near it is the same diameter, with a depth of 0.8 inch (2 centimeters).

The images for full panorama obtained by the rover's 34-millimeter Mast Camera. The mosaic, which stretches about 30,000 pixels width, includes 113 images taken on Sol 170 and an additional 17 images taken on Sol 176.

Επιβεβαιώθηκε η πηγή της κοσμικής ακτινοβολίας. Scientists solve mystery of cosmic rays

Ερευνητές απέδειξαν για πρώτη φορά ότι η κοσμική ακτινοβολία προέρχεται από την έκρηξη των σουπερνόβα. The W44 supernova remnant is nestled within and interacting with the molecular cloud that formed its parent star. Fermi's LAT detects GeV gamma rays (magenta) produced when the gas is bombarded by cosmic rays, primarily protons. Radio observations (yellow) from the Karl G. Jansky Very Large Array near Socorro, N.M., and infrared (red) data from NASA's Spitzer Space Telescope reveal filamentary structures in the remnant's shell. Blue shows X-ray emission mapped by the Germany-led ROSAT mission. Credit: NASA/DOE/Fermi LAT Collaboration, NRAO/AUI, JPL-Caltech, ROSAT

Αν και σε εμάς περνάει απαρατήρητο, καθημερινά και ανά πάσα στιγμή η Γη βομβαρδίζεται από φορτισμένα σωματίδια που φθάνουν ως εδώ από το Διάστημα. Αυτό είναι γνωστό εδώ και έναν αιώνα στους επιστήμονες, οι οποίοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτή η «κοσμική ακτινοβολία» - ή τουλάχιστον ένα μέρος της – προέρχεται από τις εκρήξεις των υπερκαινοφανών αστέρων. Αν και γενικώς αποδεκτή, αυτή ωστόσο δεν ήταν παρά μια θεωρία. Τώρα μια ομάδα επιστημόνων κατόρθωσε για πρώτη φορά να προσφέρει την απόδειξή της.

Σωματίδια με την ταχύτητα του φωτός

Η κοσμική ακτινοβολία που φθάνει ως εμάς συνίσταται σε διάφορα είδη σωματιδίων – στη συντριπτική πλειονότητά τους πρωτόνια, αλλά και μιόνια ή ποζιτρόνια – τα οποία συχνά αναπτύσσουν ασύλληπτες για τα ανθρώπινα μέτρα ταχύτητες, σχεδόν παρόμοιες με αυτή του φωτός. Για πρώτη φορά η ακτινοβολία αυτή ανιχνεύθηκε το 1912 και η πιο ευλογοφανής εξήγηση για την ύπαρξή της ήταν για τους επιστήμονες η έκρηξη των υπερκαινοφανών αστέρων – ή σουπερνόβα – η οποία παράγει εξαιρετικά υψηλές ενέργειες.

Αν και ευλογοφανής, η ερμηνεία αυτή δεν ήταν ωστόσο εύκολο να αποδειχθεί. Τα πρωτόνια είναι φορτισμένα σωματίδια και για τον λόγο αυτόν αλληλεπιδρούν με τα μαγνητικά πεδία που συναντούν στην πορεία τους. Ως αποτέλεσμα, όταν – και αν – φθάσουν τελικά στη Γη, είναι πλέον πολύ δύσκολο να προσδιορίσει κανείς την προέλευσή τους.

Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων αποφάσισε να διερευνήσει το ζήτημα έμμεσα, μέσω της ακτινοβολίας γ. Χρησιμοποιώντας το Large Area Telescope (LAT) του διαστημικού τηλεσκοπίου Φέρμι της NASA οι επιστήμονες προσπάθησαν να εντοπίσουν την «υπογραφή» που προκύπτει στο φάσμα της ακτινοβολίας γ από τη διάσπαση των πιονίων – υποσωματιδίων που παράγονται από τις συγκρούσεις των σωματιδίων της κοσμικής ακτινοβολίας με τα διαστρικά υλικά που περιβάλλουν τους υπερκαινοφανείς αστέρες.

«Στοχεύοντας» τους σουπερνόβα

In order to understand the origin and acceleration of cosmic ray protons, researchers used data from the Fermi Gamma-ray Space Telescope and targeted W44 and IC 443, two supernova remnants thousands of light years away. Credit: Image courtesy of NASA/DOE/Fermi LAT Collaboration

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Στέφαν Φουνκ, αστροφυσικό του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, επικεντρώθηκαν στα υπολείμματα δυο σουπερνόβα που βρίσκονται στον γαλαξία μας. Ο ένας, ο IC443. βρίσκεται στον αστερισμό των Διδύμων και απέχει 5.000 έτη φωτός από τη Γη. Ο δεύτερος, ο W44, βρίσκεται στον αστερισμό του Αετού, σε απόσταση 10.000 ετών φωτός από εμάς.

This multiwavelength composite shows the supernova remnant IC 443, also known as the Jellyfish Nebula. Fermi GeV gamma-ray emission is shown in magenta, optical wavelengths as yellow, and infrared data from NASA's Wide-field Infrared Survey Explorer (WISE) mission is shown as blue (3.4 microns), cyan (4.6 microns), green (12 microns) and red (22 microns). Cyan loops indicate where the remnant is interacting with a dense cloud of interstellar gas. Credit: NASA/DOE/Fermi LAT Collaboration, NOAO/AURA/NSF, JPL-Caltech/UCLA

Όπως εξήγησαν οι επιστήμονες στο περιοδικό «New Scientist», η «υπογραφή» που αναζητούσαν αφορούσε τις τιμές της ενέργειας της ακτινοβολίας. Η ακτινοβολία γ που παράγεται από τις συγκρούσεις των πρωτονίων πρέπει να «κινείται» σε ενέργειες των 150 ως 200 μεγαηλεκτρονιοβόλτ (MeV) και πλέον – αν δηλαδή υπήρχε έντονη δραστηριότητα με συγκρούσεις πρωτονίων γύρω από τα υπολείμματα των σουπερνόβα, οι ερευνητές περίμεναν να δουν εκεί ακτινοβολία γ με ενέργειες κυρίως σε αυτές τις τιμές ή και μεγαλύτερες ενώ οι χαμηλότερες τιμές θα έπρεπε να είναι σχεδόν παντελώς απούσες.

A new study using observations from NASA's Fermi Gamma-ray Space Telescope reveals the first clear-cut evidence that the expanding debris of exploded stars produces some of the fastest-moving matter in the universe. This discovery is a major step toward meeting one of Fermi's primary mission goals.

«Και αυτό ακριβώς είδαμε» υπογράμμισε ο καθηγητής Φουνκ. «Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό σημάδι, σαν αυτό που αφήνει ένα όπλο που εκπυρσοκροτεί, και το οποίο μας λέει ότι αυτό που βλέπουμε είναι ακτινοβολία γ από πρωτόνια με μεγάλη επιτάχυνση».

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science».

Η σύναξη των άστρων. Celestial Valentine

Το εντυπωσιακό W5 όπου γεννιούνται συνεχώς νέα άστρα. W5 is a nebula, a giant cloud of gas roughly 6000 light years away in the constellation of Cassiopeia. It’s enormous, spanning about 2 x 1.5 degrees of the sky (15 times the size of the full Moon on the sky), and is actively cranking out stars. The valentine-shape is actually an enormous cavern, a hollow carved out of the gas by the winds and fierce ultraviolet light flooding out from massive young stars in its… well, its heart. It’s like these stars are blowing a vast bubble in the middle of the cloud. The stars doing the work can be seen in the image; the bright blue ones are the culprits. Mind you, this is an infrared false-color image; blue is not really blue, it’s actually light at 3.6 microns, more than four times the wavelength of visible light. Image credit: NASA/JPL-Caltech/Harvard-Smithsonian CfA

Είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες που έχει δώσει στη δημοσιότητα τους τελευταίους μήνες η NASA. Πρόκειται για το W5, ένα γιγάντιο κοσμικό μαιευτήριο με έκταση περίπου δύο χιλιάδες έτη φωτός. Το W5 βρίσκεται στον αστερισμό της Κασσιόπης σε απόσταση 6,5 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς. Η εκπληκτική φωτογραφία είναι προϊόν των παρατηρήσεων του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer. 

Το W5 σε όλο του το μεγαλείο. Generations of stars can be seen in this infrared portrait from NASA's Spitzer Space Telescope. In this wispy star-forming region, called W5, the oldest stars can be seen as blue dots in the centers of the two hollow cavities (other blue dots are background and foreground stars not associated with the region). Younger stars line the rims of the cavities, and some can be seen as pink dots at the tips of the elephant-trunk-like pillars. The white knotty areas are where the youngest stars are forming. Red shows heated dust that pervades the region's cavities, while green highlights dense clouds. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/Harvard-Smithsonian

Οι μπλε κουκκίδες αντιστοιχούν στα παλαιότερα άστρα ενώ οι ροζ στα νεότερα. Οι περιοχές με το έντονο λευκό χρώμα είναι αυτές στις οποίες γεννιούνται νέα άστρα. Τα σημεία ερυθρού χρώματος είναι εκείνα στα οποία βρίσκεται θερμή κοσμική σκόνη ενώ οι πράσινες περιοχές είναι αυτές στις οποίες υπάρχουν πυκνά νέφη αερίων. 

Multiple Generations of Star Formation in the W5 region from Spitzer Space Telescope. Credit: Lori Allen, Xavier Koenig, Sanjana Sharma. Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics

Στο W5 περιέχονται όλα τα απαραίτητα συστατικά (θερμά και ψυχρά αέρια, κοσμική ύλη κ.α) η αλληλεπίδραση των οποίων παράγει νέα άστρα.

Πόσες προσωπικότητες μπορείτε να αναγνωρίσετε σε έναν... πίνακα; The Internet sensation dinner-party painting with 103 historical guests - how many can you spot?

Dai Dudu, Li Tiezi, Zhang An, Discussing the Divine Comedy with Dante, 2006. Who can you spot? Some of the most famous names in Man's history gather together for the ultimate dinner party.

Oι 103 εικονιζόμενοι στον πίνακα θα μπορούσαν να είναι οι προσκεκλημένοι σε ένα μεγάλο δείπνο ιστορικών προσωπικοτήτων από τελείως διαφορετικές εποχές στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ο Ιωσήφ Στάλιν συνομιλεί με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι. Λίγο πιο πέρα ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ περιστοιχίζεται από τον Έλβις Πρίσλεϊ και τον Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ. Σε μια άλλη αναπάντεχη συνάντηση ο Μωυσής βαδίζει δίπλα στον Κομφούκιο, ενώ ο Πελέ επιδεικνύει το ταλέντο του δίπλα στον Αδόλφο Χίτλερ.

Και ο μοναχικός Λέων Τολστόι βρίσκεται στο ίδιο τραπέζι με τη βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ Β Δ και τον πρόεδρο των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν.

Και φυσικά, στον πίνακα εμφανίζεται πλήθος ασιατών καλλιτεχνών και πολιτικών, λιγότερο γνωστών στον Δυτικό κόσμο, αλλά προσφιλών στην κουλτούρα των τριών ζωγράφων του πίνακα.

Στην πρωτότυπη σύνθεση συνυπάρχουν όχι μόνον μεγάλες προσωπικότητες της παγκόσμιας ιστορίας, αλλά και μνημεία του πολιτισμού όπως οι πυραμίδες της Αιγύπτου ή εμβληματικά αντικείμενα του τεχνολογικού πολιτισμού, όπως το αυτοκίνητο και το γραμμόφωνο. Ο πίνακας μοιάζει με ένα τεράστιο πάζλ.

Τιτλοφορείται «Συζητώντας τη Θεία Κωμωδία με τον Δάντη» και ολοκληρώθηκε το 2006. Πρόκειται για έργο τριών ελάχιστα γνωστών ζωγράφων από την Ταϊβάν, του Ντάι Ντούντου, του Λι Τιέζι και του Ζανγκ Αν.

Οι τρεις καλλιτέχνες δεν άντεξαν στον πειρασμό: απεικόνισαν (και) τους εαυτούς τους στο περιθώριο του πίνακα, ακολουθώντας μια συνήθεια αρκετών ζωγράφων της Αναγέννησης.

This extraordinary painting by little-known-Taiwanese artists Dai Dudu, Li Tiezi and Zhang An (who appear in the top right of the picture), which also features some Chinese communist leaders and poets little known outside Asia, has become the latest internet hit - with people fascinated by the challenge of trying to identify all 103 figures. Completed in 2006, it is titled Discussing The Divine Comedy With Dante and seems to be a metaphor for our celebrity-obsessed world. So how many can you recognise? - Answers below!

1. Bill Gates, Microsoft founder

2. Homer, Greek poet

3. Cui Jian, Chinese singer

4. Vladimir Lenin, Russian revolutionary

5. Pavel Korchagin, Russian artist

6. Bill Clinton, former U.S. President

7. Peter the Great, Russian leader

8. Margaret Thatcher

9. Bruce Lee, martial arts actor

10. Winston Churchill

11. Henri Matisse, French artist

12. Genghis Khan, Mongolian warlord

13. Napoleon Bonaparte, French military leader

14. Che Guevara, Marxist revolutionary

15. Fidel Castro, former Cuban leader

16. Marlon Brando, actor

17. Yasser Arafat, former Palestinian leader

18. Julius Caesar, Roman emperor

19. Gen. Claire Lee Chennault, WW II U.S. aviator

20. Luciano Pavarotti, singer

21. George W. Bush, former U.S. President

22. The Prince of Wales

23. Liu Xiang, Chinese Olympic hurdler

24. Kofi Annan, former UN Secretary General

25. Zhang An, the painter

26. Mikhail Gorbachev, former Russian leader

27. Li Tiezi, the painter

28. Dante Alighieri, Florentine poet

29. Dai Dudu, the painter

30. Pele, Brazilian footballer

31. Guan Yu, Chinese warlord

32. Ramses II, Egyptian pharaoh

33. Charles De Gaulle, French general

34. Albert Nobel, Swedish chemist who founded the Nobel prizes

35. Franklin Roosevelt, former U.S. President

36. Ernest Hemingway, American novelist

37. Elvis Presley, American singer

38. Robert Oppenheimer, U.S. physicist

39. William Shakespeare, playwright

40. Wolfgang Amadeus Mozart, composer

41. Steven Spielberg, U.S. film director

42. Pablo Picasso, Spanish painter

43. Marie Curie, physicist and pioneer of radioactivity

44. Zhou Enlai, first Premier of the People's Republic of China

45. Johann Wolfgang Von Goethe, German writer

46. Laozi, Chinese philosopher

47. Marilyn Monroe, American actress

48. Salvador Dali, Spanish painter

49. Dowager Cixi, former ruler of China

50. Ariel Sharon, former Israeli Prime Minister

51. Qi Baishi, Chinese painter

52. Qin Shi Huang, former Chinese Emperor

53. Mother Teresa, Roman Catholic missionary

54. Song Qingling, Chinese politician

55. Rabindranath Tagore, Indian poet

56. Otto Von Bismarck, German statesman

57. Run Run Shaw, Chinese media mogul

58. Jean-Jacques Rousseau, Swiss philosopher

59. Audrey Hepburn, actress

60. Ludwig Van Beethoven, German composer

61. Adolf Hitler, Nazi leader

62. Benito Mussolini, Italian fascist leader

63. Saddam Hussein, former Iraq president

64. Maxim Gorky, Russian writer

65. Sun Yat-Sen, Chinese revolutionary

66. Den Xiaoping, Chinese revolutionary

67. Alexander Pushkin, Russian author

68. Lu Xun, Chinese writer

69. Joseph Stalin, former Soviet Union leader

70. Leonardo Da Vinci, Italian painter

71. Karl Marx, German philosopher

72. Friedrich Nietzsche, German philosopher

73. Abraham Lincoln, former U.S. President

74. Mao Zedong, Chinese dictator

75. Charlie Chaplin, British actor

76. Henry Ford, founder of Ford motor company

77. Lei Feng, Chinese soldier

78. Norman Bethune, Canadian physician

79. Sigmund Freud, Austrian psychiatrist

80. Juan Antonio Samaranch, former International Olympic Committee president

81. Chiang Kai Shek, Chinese general

83. Leo Tolstoy, Russian novelist

84. Li Bai, Chinese poet

82. The Queen

85. Corneliu Baba, Romanian painter

86. Auguste Rodin, French artist

87. Dwight Eisenhower, former U.S. President

88. Michael Jordan, U.S. basketball player

89. Hideki Tojo, former Japanese Prime Minister

90. Michelangelo, Italian Renaissance painter

91. Yi Sun-Sin, Korean naval commander

92. Mike Tyson, American boxer

93. Vladimir Putin, Russian Prime Minister

94. Hans Christian Andersen, Danish author

95. Shirley Temple, American actress

96. Albert Einstein, German physicist

97. Moses, Hebrew religious leader

98. Confucius, Chinese philosopher

99. Ghandi, Indian spiritual leader

100. Vincent Van Gogh, Dutch painter

101. Toulouse Lautrec, French painter

102. Marcel Duchamp, French artist 

(Osama bin Laden, founder of al Qaeda, is behind George W. Bush, no 21)

Ο εγκέφαλος «προδίδει» την αληθινή αγάπη. Regional brain activity during early-stage intense romantic love predicted relationship outcomes after 40 months: An fMRI assessment

Francesco Hayez, The Kiss, 1859. Μια αγάπη που προορίζεται να κρατήσει αφήνει ιδιαίτερα «σημάδια» στον εγκέφαλο, σύμφωνα με ερευνητές.

Μόλις ερωτευθήκατε και θέλετε να μάθετε αν η αγάπη σας θα κρατήσει για πάντα: Μπείτε στον εγκεφαλικό τομογράφο και θα έχετε την απάντηση. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν ερευνητές οι οποίοι θεωρούν ότι ανακάλυψαν το «αποτύπωμα» το αληθινού έρωτα στον εγκέφαλό μας.

Εξετάζοντας ερωτευμένους εθελοντές οι επιστήμονες εντόπισαν στον εγκέφαλό τους διαφορετικά μοτίβα δραστηριότητας τα οποία φάνηκαν να «οδηγούν» σε διαφορετική έκβαση την ερωτική ιστορία που μόλις είχαν ξεκινήσει: το ένα δείχνει να συνδέεται με «ακλόνητα» συναισθήματα και σταθερότητα στη σχέση ενώ το άλλο μάλλον αποτελεί δυσάρεστο οιωνό, προαναγγέλλοντας ότι το αρχικό πάθος σύντομα θα… ξεφουσκώσει.

Η τομογραφία του σφοδρού έρωτα

Fig. 1. Regions of brain deactivation (still together < apart) during early-stage romantic love that predicted relationship longevity (dark blue) and negative correlation between brain activation and relationship happiness at 40 months (light blue) show major overlap. Areas that showed a positive correlation between relationship happiness and brain activation are shown in red. (A) Sagittal section shows the mOFC (right arrowhead), subcallosal (right arrow), accumbens (middle arrow), and precuneus (left arrow) regions of deactivation and negative correlation with relationship happiness. (B) Axial section shows the mOFC region of deactivation in A (top arrowhead), mOFC region of a positive correlation with relationship happiness (arrow to red blob), and accumbens region in A (bottom arrow). Small arrows show areas of the temporal lobe with overlap of deactivation and a negative correlation with relationship happiness. (C) The graph shows the correlation between participants’ relationship happiness scores and their brain responses in the mOFC. mOFC, medial orbitofrontal cortex; R, right.

Ο καθηγητής Αρθουρ Αρόν, κοινωνικός ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Στόνι Μπρουκ στο Λονγκ Αιλαντ της Νέας Υόρκης εξέτασε μαζί με τους συνεργάτες του 12 εθελοντές, εκ των οποίων οι επτά γυναίκες, με τη τεχνική της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας. Όλοι δήλωναν σφόδρα ερωτευμένοι και ήταν σε σχέση με τους συντρόφους τους περίπου για ένα χρόνο.

Οι ερευνητές έδειξαν στους εθελοντές φωτογραφίες των συντρόφων τους και τους ζήτησαν να φέρουν στο μυαλό τους αναμνήσεις που είχαν από αυτούς/αυτές. Τους έδειξαν επίσης φωτογραφίες άλλων γνωστών τους προσώπων με τα οποία όμως δεν είχαν ερωτική σχέση και κατέγραψαν την εγκεφαλική τους δραστηριότητα σε όλες τις περιστάσεις.

Τρία χρόνια αργότερα οι ειδικοί ανέλυσαν τις εγκεφαλικές τομογραφίες των εθελοντών με βάση την έκβαση της ερωτικής σχέσης του καθενός από αυτούς. Οι μισοί είχαν χωρίσει, οι άλλοι μισοί εξακολουθούσαν όμως να είναι μαζί με τον/την σύντροφό τους.

Το μοτίβο της αληθινής αγάπης

Μια αγάπη που προορίζεται να κρατήσει ενεργοποιεί διαφορετικές περιοχές στον εγκέφαλο, σύμφωνα με τους ερευνητές: αριστερά η τομογραφία ενός ερωτευμένου εθελοντή που η σχέση του διήρκεσε, δεξιά ο εγκέφαλος ενός εθελοντή ο οποίος χώρισε στο επόμενο διάστημα. Πηγή: Neuroscience Letters

Η ανάλυση των τομογραφιών ανέδειξε δυο ξεχωριστά μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας που φάνηκε να συνδέονται με τη διαφορετική έκβαση των σχέσεων. Το πιο «έντονο» χαρακτηριστικό σε όσους εξακολουθούσαν τρία χρόνια μετά να είναι μαζί με τον σύντροφό τους ήταν ότι, όταν τον σκέφτονταν κατά τη διεξαγωγή του πειράματος, είχαν εμφανίσει έντονη δραστηριότητα στον κερκοφόρο πυρήνα, μια περιοχή που συνδέεται με τη συναισθηματική αντίδραση στα οπτικά ερεθίσματα της ομορφιάς.

Επί πλέον οι «σταθεροί» εθελοντές είχαν (συγκριτικά με τους μη σταθερούς) μικρότερα επίπεδα δραστηριότητας στον μέσο κογχομετωπιαίο φλοιό, περιοχή η οποία σχετίζεται με την κριτική – κάτι το οποίο σημαίνει, σύμφωνα με τους ερευνητές, ότι ήταν λιγότερο επικριτικοί απέναντι στους συντρόφους τους. Τα επίπεδα δραστηριότητας των συγκεκριμένων εθελοντών ήταν επίσης μικρότερα στα κέντρα ευχαρίστησης του εγκεφάλου που σχετίζονται με τον εθισμό και την ανταμοιβή – τα συγκεκριμένα κέντρα, όπως τόνισαν οι ειδικοί, απενεργοποιούνται όταν νιώθουμε ικανοποιημένοι και «γεμάτοι».

«Όλοι όσοι μετείχαν στη μελέτη ένιωθαν πολύ ερωτευμένοι με τους συντρόφους τους και αυτό αντανακλάται στις τομογραφίες, υπάρχουν όμως μερικές λεπτές ενδείξεις που δείχνουν πόσο σταθερά ήταν τα αισθήματά τους» τόνισε ο καθηγητής Αρόν. Από την πλευρά του ο Σιαομένγκ Σου, κύριος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Neuroscience Letters», πρόσθεσε: «Παράγοντες που είναι παρόντες στα πρώτα στάδια του έρωτα φαίνονται να παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη και τη μακροβιότητα της σχέσης. Οι περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται υποδηλώνουν ότι οι λειτουργίες της ανταμοιβής μπορούν να είναι ενδεικτικές για τη σταθερότητα μιας σχέσης».

Θεαματικό βίντεο βυθίζεται στον αστερισμό του Τοξότη. "A drop of ink on the luminous sky"

Η σκοτεινή κηλίδα του νέφους Barnard 86 μπλοκάρει το φως των άστρων στο υπόβαθρο. This image from the Wide Field Imager on the MPG/ESO 2.2-metre telescope at ESO’s La Silla Observatory in Chile, shows the bright star cluster NGC 6520 and its neighbour, the strange gecko-shaped dark cloud Barnard 86. This cosmic pair is set against millions of glowing stars from the brightest part of the Milky Way — a region so dense with stars that barely any dark sky is seen across the picture. CREDIT: ESO

Η συρραφή των εικόνων που συνέλεξε ένα ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο στη Χιλή επέτρεψε τη δημιουργία ενός βίντεο που εστιάζει στο Μεγάλο Αστρικό Νέφος του Τοξότη, μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες γειτονιές του ουρανού, την οποία όμως σημαδεύει η σιλουέτα ενός σκοτεινού νέφους σκόνης.

This video sequence starts with a view of the spectacular Milky Way. As we zoom in towards the centre we see a huge cloud of faint stars, this is the Large Sagittarius Star Cloud. On top of this cloud there is a much smaller dark feature called Barnard 86 and in the final view from the MPG/ESO 2.2-metre telescope at ESO's La Silla Observatory in Chile we see not only the gecko-shaped dark cloud but also its neighbouring star cluster NGC 6520. We now compare views of the region around the dark cloud Barnard 86 in infrared and visible light. The infrared view comes from the VISTA survey telescope and the visible light view is a new image from the MPG/ESO 2.2-metre telescope at ESO's La Silla Observatory in Chile. In the infrared the cloud is more transparent and less prominent and the bright star cluster NGC 6520 becomes almost invisible. The pan view shows the bright star cluster NGC 6520 and its neighbour, the strangely shaped dark cloud Barnard 86. This cosmic pair is set against millions of glowing stars from the brightest part of the Milky Way — a region so dense with stars that barely any dark sky is seen across the picture.

Το βίντεο που παρουσίασε το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο του Νότου (ESO) στη Χιλή ξεκινά με ένα ευρυγώνιο πλάνο που καλύπτει ολόκληρο το κέντρο του Γαλαξία. Καθώς ζουμάρει στην εικόνα πλησιάζει τον αστερισμό του Τοξότη και βυθίζεται στο Μεγάλο Αστρικό Νέφος του Τοξότη, γεμάτο νεαρά, καυτά και γαλαζωπά άστρα.

This chart shows the rich constellation of Sagittarius (The Archer), which includes the centre of the Milky Way and many star clusters and nebulae. Most of the stars that can be seen in a dark sky with the unaided eye are marked. The location of the star cluster NGC 6520 and its neighbouring dark cloud Barnard 86 is indicated with a red circle. Credit: ESO

Στο κέντρο της εικόνας υπάρχει μια σκοτεινή περιοχή που αντιστοιχεί στο νέφος Barnard 86. Αν κανείς το κοιτάξει με ένα μικρό τηλεσκόπιο, το Barnard 86 μοιάζει σαν απομακρυσμένο μπάλωμα καθαρού ουρανού πίσω από τα νεογέννητα άστρα.

This wide-field view shows the very rich star fields of the Large Sagittarius Star Cloud and the cluster NGC 6520 and the neighbouring dark cloud Barnard 86. It was created from images from the Digitized Sky Survey 2. Credit: ESO/Digitized Sky Survey 2. Acknowledgement: Davide De Martin

Στην πραγματικότητα, το νέφος βρίσκεται μπροστά από το Μεγάλο Αστρικό Νέφος, περίπου 6.000 έτη φωτός από τον Ήλιο. Μπλοκάρει όμως το φως των άστρων που βρίσκονται πίσω του, καθώς αποτελείται από παγωμένη σκόνη, αδιαφανή στο ορατό φως.

Όπως επισημαίνει το ESO σε ανακοίνωσή του, η εικόνα αυτής της γειτονιάς του Γαλαξία θα αλλάξει σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, όταν τα άστρα του Μεγάλου Νέφους θα έχουν πια απομακρυνθεί μεταξύ τους.