Σπάνια διάσπαση σωματιδίων στον επιταχυντή του CERN. Cern Large Hadron Collider detects extremely rare particle decays confirming Standard Model

Μια σπάνια διάσπαση σωματιδίων έλαβε χώρα στον LHC. Cern has announced the first observation of extremely rare decays of particles known as neutral B mesons, confirming the Standard Model of physics (Reuters).

Για πρώτη φορά οι επιστήμονες του CERN, μεταξύ των οποίων και Έλληνες φυσικοί, «είδαν» μια υπερβολικά σπάνια διάσπαση σωματιδίου, η οποία ποτέ δεν είχε παρατηρηθεί πειραματικά μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα, σε δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Nature», οι ερευνητικές ομάδες των πειραμάτων CMS και LHCb περιγράφουν την πρώτη παρατήρηση της εξαιρετικά σπάνιας διάσπασης του σωματιδίου B⁰_s σε δύο μιόνια. Η μελέτη αφορά δεδομένα που συλλέχθηκαν πριν σταματήσει την λειτουργία του ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) για αναβάθμιση η οποία ολοκληρώθηκε και ο επιταχυντής βρίσκεται εδώ και λίγες εβδομάδες εκ νέου σε λειτουργία.  

Η διεργασία

A scientist looks at a section of the European Organisation for Nuclear Research (CERN) Large Hadron Collider (LHC) in Meyrin, near Geneva, during maintenance works on July 19, 2013 (AFP Photo/Fabrice Coffrini).

Το λεγόμενο «Καθιερωμένο Πρότυπο» (η καλύτερη έως τώρα φυσική θεωρία που περιγράφει τα δομικά συστατικά της ύλης και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις - πλην της βαρυτικής) προβλέπει ότι αυτή η σπάνια υποατομική διεργασία συμβαίνει με συχνότητα τέσσερις φορές στο δισεκατομμύριο και γι' αυτό δεν είχε καταγραφεί ποτέ πριν. Τέτοιες διασπάσεις μάλιστα θα μπορούσαν να ανοίξουν ένα παράθυρο σε θεωρίες πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο, όπως η υπερσυμμετρία.

Η επιστημονική ανακοίνωση βασίσθηκε στην ανάλυση δεδομένων που συλλέχθηκαν από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) μεταξύ 2011 και 2012. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα πειραματικά δεδομένα ενδεχομένως υποδεικνύουν και μια δεύτερη, ακόμη σπανιότερη, διάσπαση,  του B⁰ (‘ξαδέλφου' του B⁰_s) σε δύο μιόνια.

Τα B⁰_s και B⁰ είναι μεσόνια, δηλαδή μη στοιχειώδη ασταθή υποατομικά σωματίδια, που αποτελούνται από ένα κουάρκ και ένα αντι-κουάρκ, τα οποία συγκρατούνται μαζί μέσω της ισχυρής αλληλεπίδρασης. Τέτοια σωματίδια παράγονται μόνο σε συγκρούσεις υψηλής ενέργειας στο εσωτερικό των επιταχυντών ή στη φύση, για παράδειγμα κατά την αλληλεπίδραση των κοσμικών ακτίνων.

«Αποτελεί μαρτυρία της εξαιρετικής λειτουργίας του LHC και της ευαισθησίας των πειραμάτων μας, το γεγονός ότι μπορέσαμε επιτέλους να παρατηρήσουμε αυτή την εξαιρετικά σπάνια, όσο και σημαντική διάσπαση», ανέφερε ο εκπρόσωπος του LHCb Γκάι Ουίλκινσον.

«Η έρευνα για τον εντοπισμό νέων σωματιδίων και η μελέτη σπάνιων διασπάσεων είναι συμπληρωματικές στρατηγικές για την ανακάλυψη μιας νέας Φυσικής. Η ακρίβεια με την οποία τα πειράματά μας μπορούν να παρατηρήσουν αυτές τις διασπάσεις-κλειδιά και να μετρήσουν τον ρυθμό τους, θα βελτιώνεται συνεχώς, θέτοντας επομένως όρια στην επέκταση του Καθιερωμένου Προτύπου», ανέφερε ο εκπρόσωπος του CMS Τιζιάνο Καμπορέζι.

Η μέτρηση

Event display of a candidate B⁰_s particle decaying into two muons in the LHCb detector. (Image: LHCb/CERN)

Τα δεδομένα που θα συλλεχθούν μελλοντικά κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του LHC, αναμένεται να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο την ακρίβεια της μέτρησης του B⁰_s και θα καθορίσουν αν οι υποψίες για την σχετική διάσπαση του B⁰ τελικά επιβεβαιωθούν.

Event display of a candidate B⁰_s decay into two muons in the CMS detector. (Image: CMS event display/CERN)

Καθώς ο επιταχυντής του CERN τέθηκε ξανά σε λειτουργία πρόσφατα, χιλιάδες φυσικοί έχουν επιδοθεί στην αναζήτηση στοιχείων που θα συνηγορούν για την ύπαρξη μιας νέας Φυσικής η οποία θα μπορούσε να εξηγήσει μερικά από τα μεγαλύτερα επιστημονικά αινίγματα, όπως της φύσης της σκοτεινής ύλης.

Φιλικός στη ζωή ο ωκεανός του Εγκέλαδου. Geochemical process on Saturn's moon Enceladus linked to life's origin

Στο εσωτερικό του Εγκέλαδου βρίσκεται πιθανότατα ένας ωκεανός που όπως αναφέρει η νέα μελέτη μπορεί να υποστηρίξει μορφές ζωές παρόμοιες με αυτές που υπάρχουν στους ωκεανούς της Γης. Saturn’s moon Enceladus is geologically active and thought to have a liquid water ocean beneath its icy surface, the presumed source of the plumes of water vapour and ice that NASA’s Cassini spacecraft has observed venting from the moon’s south polar region. A new chemical model constrained by observational data from two Cassini teams shows that the plumes, and by inference the ocean, is salty with an alkaline pH of about 11 or 12. Other research suggests much of the eruption activity could be in the form of broad, curtain-like eruptions, rather than discrete jets. Image credit: NASA/JPL-Caltech/SSI/PSI, AN animation: Ade Ashford

Έχει διαπιστωθεί ότι κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Εγκέλαδου υπάρχουν μεγάλες ποσότητες υδάτων μέρος των οποίων εκτοξεύεται με δύναμη στο Διάστημα μέσα από δεκάδες πίδακες. Οι επιστήμονες θεωρούν πολύ πιθανό ο δορυφόρος του Κρόνου να διαθέτει ένα μεγάλο υπόγειο ωκεανό. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι τα νερά αυτού του ωκεανού είναι φιλικά προς την ζωή, τουλάχιστον σε επίπεδο μικροοργανισμών (μικροβίων) όπως αυτοί που υπάρχουν και στους ωκεανούς της Γης.

Η μελέτη

Νέα μελέτη αναφέρει ότι στα νερά του μπορούν να επιβιώσουν μικροοργανισμοί. A diagram illustrating the possible interior of Saturn’s moon Enceladus, including the ocean and plumes in the south polar region, based on NASA’s Cassini spacecraft observations. Image credit: NASA/JPL-Caltech.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Carnegie Mellon μελέτησαν τα δεδομένα που αφορούν το νερό που εκτοξεύεται από τα γκέιζερ του Εγκέλαδου και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έχει pH 11 ή pH 12. Το pH είναι ένας δείκτης που αποκαλύπτει πόσο όξινο ή αλκαλικό είναι ένα υδατικό διάλυμα. Το pH του νερού του Εγκέλαδου είναι φιλικό για την παρουσία μικροβιακής ζωής παρόμοιας με εκείνης που υπάρχει στους ωκεανούς της Γης. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι το νερό του Εγκέλαδου έχει παρόμοια επίπεδα αλατότητας με εκείνα των ωκεανών της Γης.

Το νερό του Εγκέλαδου περιέχει επίσης ποσότητες ανθρακικού νάτριου (σόδα) για αυτό και οι ερευνητές έσπευσαν να τον ονομάσουν «ωκεανό σόδας». Σύμφωνα με τους ερευνητές η χημική σύσταση του ωκεανού του Εγκέλαδου είναι παρόμοια με εκείνη της λίμνης Mono στην Καλιφόρνια και της λίμνης Magadi στην Κένυα.

Η υπόγεια ενέργεια

Saturn’s moon Enceladus is only 314 miles (505 kilometres) across, small enough to fit within the length of the United Kingdom. Image credit: NASA/JPL/Space Science Institute.

Όπως σημειώνουν οι ερευνητές εκτός από την χημική σύσταση του νερού βασικό ρόλο στο να μπορεί να συντηρήσει την ζωή ένας υπόγειος ωκεανός όπως αυτός του Εγκέλαδου και άλλων δορυφόρων και πλανητών είναι η λεγόμενη διαδικασία ερπετοποίησης. Πρόκειται για την αντίδραση μεταξύ των πετρωμάτων με υψηλές συγκεντρώσεις μεταλλικών στοιχείων και του νερού του ωκεανού. Η αντίδραση αυτή παράγει μοριακό υδρογόνο το οποίο με τη σειρά του προσφέρει μια πηγή χημικής ενέργειας που είναι απαραίτητη για να μπορεί να υποστηριχθεί η παρουσία μιας βιοσφαίρας σε σημεία όπου δεν φτάνει το ηλιακό φως. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geochimica et Cosmochimica Acta».

New Horizons: Το πρώτο οικογενειακό πορτρέτο του Πλούτωνα. New Horizons Mission Spies Pluto's Entire Moon Family

H πρώτη αποστολή που ταξιδεύει για Πλούτωνα απαθανάτισε για πρώτη φορά τον πλανήτη νάνο δίπλα στα πέντε φεγγάρια του. Στο κέντρο της εικόνας, ο Πλούτωνας και ο Χάροντας. Το κόκκινο αντιστοιχεί στην Ύδρα, το πράσινο στη Στύγα, το κίτρινο στη Νύχτα και το πορτοκαλί στον Κέρβερο. NASA's New Horizons spacecraft has snapped its first-ever family portrait of the Pluto system, capturing the dwarf planet and all five of its known moons. Pictured are the moon orbits captured by New Horizon. The green circle shows Styx, yellow highlights Nix, Green is Kerberos and red, Hydra. Credit: NASA/JHU-APL/SwR

Είναι ένα πλήρες οικογενειακό πορτρέτο -ή τουλάχιστον μια φωτογραφία των γνωστών μελών της οικογένειας. Ακριβώς δύο μήνες πριν φτάσει στο στόχο, η πρώτη αποστολή που ταξιδεύει για Πλούτωνα απαθανάτισε για πρώτη φορά τον πλανήτη νάνο δίπλα στα πέντε φεγγάρια του. Θα μπορούσε όμως να ανακαλύψει περισσότερα καθώς πλησιάζει.

The moons can be seen here orbiting Pluto. Hydra (in yellow), Pluto's outermost known moon, orbits Pluto every 38 days at a distance of approximately 40,200 miles (64,700 km), while Nix (in orange) orbits every 25 days at a distance of 30,260 miles (48,700 km).

«Η ανίχνευση αυτών των μικροσκοπικών δορυφόρων από απόσταση άνω των 88,5 εκατομμυρίων χιλιομέτρων είναι εντυπωσιακό επίτευγμα» καμαρώνει ο Άλαν Στερν, επιστημονικός διευθυντής της αποστολής της NASA.

Οι εικόνες ελήφθησαν από την κάμερα Lorri του σκάφους το διάστημα 25 Απριλίου - 1 Μαΐου. Δημιουργήθηκαν από τη συρραφή επιμέρους λήψεων, με χρόνο έκθεσης 10 δευτερολέπτων η καθεμία. Ο Χάροντας, μακράν ο μεγαλύτερος δορυφόρος, μοιάζει να έχει ενωθεί με τον Πλούτωνα στο κέντρο της εικόνας, γύρω από το οποίο διακρίνονται σαν μικρές κουκκίδες τα άλλα τέσσερα φεγγάρια: Κέρβερος, Στύγα, Νύχτα και Ύδρα. Όλα τα σώματα στο σύστημα του Πλούτωνα εμπνέονται από τον Κάτω Κόσμο της ελληνικής μυθολογίας.

Ο εντοπισμός

Animation που συνδυάζει τις τελευταίες παρατηρήσεις. Αριστερά, οι εικόνες πριν υποστούν επεξεργασία. Δεξιά, χρωματιστοί κύκλοι σημειώνουν τις τροχιές των δορυφόρων στις επεξεργασμένες εικόνες. Imaged at a distance of over 55 million miles (88 million kilometers) from the Plutonian system between April 25 and May 1, this animated sequence of five 10 second observations by New Horizons’ Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) instrument show Pluto’s largest moon Charon, plus smaller moons Nix and Hydra, and it has also pinpointed, for the first time, the recently-discovered moons Kerberos and Styx. Credit: NASA/JHU-APL/SwR

Λόγω του μεγέθους τους, οι τέσσερις μικροί δορυφόροι ανακαλύφθηκαν σχετικά πρόσφατα. Ο Κέρβερος, με διάμετρο 10-30 χιλιομέτρων, εντοπίστηκε το 2011 από την ομάδα του New Horizons, χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Ένα χρόνο αργότερα η ίδια ομάδα ανακάλυψε τη Στύγα, με διάμετρο 7-21 χιλιόμετρα.

Τις επόμενες μέρες το New Horizons θα ξεκινήσει μια νέα αναζήτηση άγνωστων δορυφόρων, οι οποίοι θα μπορούσαν να απειλήσουν το σκάφος καθώς πλησιάζει. Δεδομένου ότι είναι το ταχύτερο σκάφος που έχει εκτοξευτεί ποτέ, και δεν μπορεί να επιβραδύνει όταν φτάσει τον στόχο, το New Horizons θα έχει μόνο μια ευκαιρία να μελετήσει τον Πλούτωνα καθώς τον προσπερνά με μεγάλη ταχύτητα στις 14 Ιουλίου.

Ο υποβιβασμός

Artist’s impression of Pluto, with its wispy atmosphere. Data from New Horizons’ Alice ultraviolet spectrograph will answer a full range of questions about the composition and structure of that atmosphere.

Ο Πλούτωνας, μικρότερος από τη Σελήνη, θεωρούνταν μέχρι πρόσφατα ο ένατος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, έχασε όμως αυτόν τον τίτλο το 2006 και εξέπεσε στη νέα κατηγορία των πλανητών νάνων. Στην απόφαση οδήγησε εν πολλοίς η ανακάλυψη ενός ακόμα μεγαλύτερου σώματος στην ίδια γειτονιά του Ηλιακού Συστήματος, τον πλανήτη νάνο Έριδα. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, ένας δακτύλιος που ξεκινά στην τροχιά του Πλούτωνα και εκτείνεται πολύ πιο έξω, φιλοξενεί πολλά ακόμα τέτοια σώματα, αποτελούμενα κυρίως από πάγους και βράχια.

In July this year New Horizons will become the first spacecraft ever to visit Pluto (illustration shown). It was launched on 19 January 2006 at a speed of 36,373 mph (58,536 km/h) - the fastest spacecraft ever to leave Earth orbit, 100 times faster than a jetliner.

Το New Horizons θα εξερευνήσει για πρώτη φορά αυτή τη ζώνη στις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος. Αφού προσπεράσει τον Πλούτωνα, το New Horizons σχεδιάζεται να επισκεφθεί ένα ακόμα σώμα στη Ζώνη του Κάιπερ. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αναζητά κάποιον κατάλληλο υποψήφιο, μέχρι στιγμής όμως ο επόμενος προορισμός του σκάφους δεν έχει καθοριστεί.

Πηγή: NASA

Τα ηφαίστεια του Άρη τον… ψεκάζουν με σκόνη. Mars volcanoes launch dust storms like a skate ramp

Τα ηφαίστεια του Άρη στέλνουν στην ατμόσφαιρα γιγάντιες ποσότητες σκόνης. Extreme Detached Dust Layers near Martian Volcanoes: Evidence for Dust Transport by Mesoscale Circulations Forced by High Topograph.

Έχει διαπιστωθεί ότι κατά περιόδους στην ατμόσφαιρα του Άρη σχηματίζονται τεράστια στρώματα σκόνης. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Νίκολας Χέβενς του Πανεπιστημίου Χάμπτον στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ ανέλυσαν δεδομένα που καταγράφει ο δορυφόρος MRO ο οποίος μελετά τον Άρη και υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν την προέλευση αυτών των στρωμάτων σκόνης. Όπως αναφέρουν υπεύθυνα για αυτά τα στρώματα είναι τα γιγάντια ηφαίστεια του Κόκκινου Πλανήτη.

Το φαινόμενο

Αποκρυπτογραφήθηκε ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα του Κόκκινου Πλανήτη. Dust storm on Mars, as pictured by NASA's Mars Reconnaissance Orbiter on 7 November 2007 (Image: NASA/JPL-Caltech/MSSS).

Στον Άρη υπάρχει ο Όλυμπος (Olympus Mons) που εκτός από το μεγαλύτερο ηφαίστειο του Κόκκινου Πλανήτη είναι και το μεγαλύτερο του ηλιακού μας συστήματος. Το ύψος του ξεπερνά τα 22 χιλιόμετρα και η διάμετρός του τα 500 χλμ.! Σε κοντινή απόσταση από τον Όλυμπο υπάρχει το σύμπλεγμα ηφαιστείων Tharsis Montes.

Image collected from the Mars Reconnaissance Orbiter showing bright magenta outcrops inside a volcanic caldera, indicative of feldspar (Credit: NASA/JPL/JHUAPL/MSSS).

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες οι κορυφές των ηφαιστείων θερμαίνονται περισσότερο από τις πλαγιές δημιουργώντας θερμικά ρεύματα τα οποία μετατρέπονται σε πολύ ισχυρές ανεμοθύελλες. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές αυτές οι ανεμοθύελλες δημιουργούν ένα σκηνικό παρόμοιο με εκείνο μιας πίστας σκέιτμπορντ όπου τη θέση του σκέιτμπορντ παίρνει η σκόνη και της πίστας οι πλαγιές. Έτσι η σκόνη «ανεβαίνει» τις τεράστιες πλαγιές των ηφαιστείων και εκτοξεύεται στην ατμόσφαιρα του Άρη.

Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται γιγάντια στρώματα σκόνης που βρίσκονται σε ύψη 50-75 χλμ πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη ενώ η έκταση αυτών των στρωμάτων σκόνης αγγίζει σε πολλές περιπτώσεις τα χίλια χλμ. Η ύπαρξη τόσο πολύ σκόνης σε τέτοια ύψη με τη σειρά της εμπλέκεται και σε άλλες ατμοσφαιρικές διεργασίες αφού για παράδειγμα, η σκόνη αναμειγνύεται με υδρατμούς. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters».

Πηγή: Geophysical Research Letters DOI: 10.1002/2015GL064004

Η NASA θέλει να δαμάσει τις σκουληκότρυπες. NASA wants to conquer wormholes

Διαστημικές αποστολές μέσα από σκουληκότρυπες επιθυμεί να πραγματοποιήσει η NASA. Nasa said it would support research ‘to demonstrate microscopic instance of space warp of wormhole' (artist's illustration shown). In theory, a wormhole would bend space-time in four dimensions, greatly reducing the distance between two locations in the universe.

Οι ειδικοί τις ονόμασαν «σκουληκότρυπες» και στην πραγματικότητα είναι εξισώσεις πεδίου του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα. Θεωρητικώς οι σκουληκότρυπες είναι σήραγγες που συνδέουν σημεία του χωροχρόνου. Με απλά λόγια, αν κάποιος εισέλθει σε μια σκουληκότρυπα, ας πούμε λίγο έξω από τη Γη, μπορεί σε χρόνο dt να βρεθεί σε ένα απομακρυσμένο σημείο του Γαλαξία ή και του Σύμπαντος - υπό κανονικές συνθήκες θα χρειαζόταν χιλιάδες ή εκατομμύρια έτη για να φτάσει ως εκεί. Τώρα η NASA ανακοίνωσε ότι θα αναζητήσει τρόπους για να μπορέσει να τις εντοπίσει και να τις εκμεταλλευτεί!

Το σχέδιο

Ο επιστήμονας της NASA Χάρολντ Γουάιτ σχεδίασε το εικονιζόμενο σκάφος το οποίο θα μπορεί να χρησιμοποιεί την περίφημη ταχύτητα δίνης που χρησιμοποιούσε και το διαστημόπλοιο Enterprise  Star στη θρυλική σειρά επιστημονικής φαντασίας Star Trek. H ταχύτητα δίνης επιτρέπει το ταξίδι στον χωροχρόνο ώστε να μετακινείται ένα σκάφος από μια περιοχή του Σύμπαντος σε μια άλλη σε χρόνο dt. NASA has previously shied away from the idea of warp travel, but it has now been revealed that the agency is researching such technologies. Shown is a spacecraft designed by NASA scientist Dr Harold White, which uses 'rings' to warp space-time and travel huge distances in the blink of an eye.

Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία για το πρόγραμμα Technology Roadmaps. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα στο οποίο καταγράφονται φουτουριστικές τεχνολογίες που θα ήθελε η NASA να αναπτύξει τα επόμενα 20 χρόνια. Το πιο εντυπωσιακό από αυτά τα σχέδια είναι εκείνο που αφορά τις σκουληκότρυπες τις οποίες η NASA ευελπιστεί να… δαμάσει.

In early April, meanwhile, NASA announced funding for the revolutionary Vasimr engine (illustrated) - a plasma-powered form of propulsion that could reach Mars in 39 days, rather than eight months. This might be one of the technologies the agency referenced in its latest Technology Roadmap.

«Θα διερευνήσουμε άγνωστα πεδία της φυσικής σε μια προσπάθεια να φέρουμε επανάσταση στη διαστημική εξερεύνηση. Βελτιώνοντας τις γνώσεις μας για τη βαρύτητα, τον χωροχρόνο, και το κβαντικό κενό ίσως καταφέρουμε και μάλιστα σύντομα να στείλουμε ρομπότ σε διαστρικές αποστολές» αναφέρει σε ανακοίνωση της η NASA. 

NASA has released the agency’s 2015 technology roadmaps laying out the promising new technologies that will help NASA achieve its aeronautics, science and human exploration missions for the next 20 years, including the agency’s journey to Mars.

Σε επόμενη φάση θα επιδιωχθεί η κατασκευή διαστημικών σκαφών που θα μπορούν να ταξιδέψουν στον χωροχρόνο για να πραγματοποιηθούν και επανδρωμένες αποστολές σε περιοχές μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Από τα υπόλοιπα σχέδια του προγράμματος η NASA ανακοίνωσε ότι θα ρίξει βάρος στην ανάπτυξη νέων συστημάτων προώθησης πυραύλων και διαστημοπλοίων. 

«Σύντομα θα γίνουμε σκλάβοι των ρομπότ»! Stephen Hawking warns computers will overtake humans within 100 years

Τα ρομπότ θα γίνουν σύντομα κυρίαρχοι του πλανήτη προφητεύει ο Στίβεν Χόκινγκ. We may be facing a robot uprising with artificial intelligence capable of outsmarting humans in the next century. This is according to Professor Stephen Hawking who claims that rather than being concerned about who controls Al, we should be worried if Al can be controlled at all. ©iStock

Την ίδια στιγμή που καθημερινά ανακοινώνονται σημαντικά επιτεύγματα στους τομείς της τεχνητής νοημοσύνης και της ρομποτικής ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ μιλώντας σε μεγάλο επιστημονικό συνέδριο έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τους κινδύνους που μπορεί να έχει η δημιουργία υψηλής νοημοσύνης ρομπότ.

Έρχεται ο Terminator;

Νέα προφητεία του διάσημου αστροφυσικού Στίβεν Χόκινγκ για το μέλλον της ανθρωπότητας. Stephen Hawking today warned that computers will overtake humans in terms of intelligence at some point within the next century. Speaking at the Zeitgeist 2015 conference in London, the internationally renowned cosmologist and Cambridge University professor, said: “Computers will overtake humans with Al at some within the next 100 years. When that happens, we need to make sure the computers have goals aligned with ours.”

Μιλώντας στο συνέδριο Zeitgeist που γίνεται αυτές τις μέρες στο Λονδίνο ο Χόκινγκ υποστήριξε ότι η ανάπτυξης συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να οδηγήσει στο τέλος της ανθρωπότητας. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο διάσημος αστροφυσικός αναφέρεται στον συγκεκριμένο κίνδυνο.

In November, Elon Musk, the entrepreneur behind Space X, warned that the risk of 'something seriously dangerous happening' as a result of machines with artificial intelligence, could be in as few as five years.

Πριν από λίγους μήνες ο Χόκινγκ συνυπέγραψε μια ανοικτή επιστολή με τον δισεκατομμυριούχο οραματιστή της τεχνολογίας Ελον Μασκ στην οποία υποστήριζαν ότι είναι απαραίτητο η έρευνα στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης να γίνεται βάση συγκεκριμένων κανόνων και στενών ελέγχων.

Honda's humanoid robot Asimo of how humans are making increasingly intelligent robots ©Flickr/Ars Technica

«Αντί να ανησυχούμε ποιος θα ελέγχει την τεχνητή νοημοσύνη θα πρέπει να ανησυχούμε αν η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να ελεγχθεί. Όπως πάνε τα πράγματα οι υπολογιστές θα αποκτήσουν μεγαλύτερη νοημοσύνη από αυτή του ανθρώπου μέσα στα επόμενα 80 χρόνια. Θα πρέπει λοιπόν να διασφαλίσουμε πώς όταν φτάσουμε σε εκείνο το σημείο οι υπολογιστές θα είναι ευθυγραμμισμένοι με τις ανθρώπινες ανάγκες, επιδιώξεις και στόχους» ανέφερε ο Χόκινγκ ανησυχώντας ότι μπορεί στο τέλος του αιώνα στη Γη να υπάρχει μια κατάσταση παρόμοια με αυτή που δείχνουν ταινίες όπως «Ο Εξολοθρευτής» όπου συστήματα τεχνητής νοημοσύνης και πανίσχυρα ρομπότ έχουν καταλάβει τον πλανήτη και κυνηγούν τους ανθρώπους.

Ο δεινόσαυρος με τη σούπερ όσφρηση. New Dinosaur’s Keen Nose Made it a Formidable Predator

Καλλιτεχνική απεικόνιση δύο Sauromitholestes sullivani που επιτίθενται σε έναν μεγαλύτερο δεινόσαυρο τον οποίο... μύρισαν από μακριά και έσπευσαν να τον κυνηγήσουν. An artist’s rendering of two Saurornitholestes sullivani attacking their prey (Illustration by Mary P. Williams/University of Pennsylvania).

Το 1999 εντοπίστηκαν σε μια περιοχή του Νέου Μεξικού στις ΗΠΑ τα απολιθώματα ενός μικρού δεινοσαύρου. Οι επιστήμονες θεώρησαν τότε ότι επρόκειτο για ένα μέλος του είδους θηρόποδων δεινοσαύρων Sauromitholestes langstoni. Όπως όμως έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις, μια νέα πιο ενδελεχής μελέτη των απολιθωμάτων αποκάλυψε μια διαφορετική ταυτότητα από εκείνη που είχε δοθεί στον μικρό δεινόσαυρο.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια διαπίστωσαν ότι τα απολιθώματα ανήκουν σε ένα άγνωστο μέχρι σήμερα είδος που ζούσε πριν από περίπου 75 εκ. έτη και έλαβε την ονομασία Sauromitholestes sullivani. Όπως αναφέρουν, ήταν ένας δεινόσαυρος με συνολικό μήκος δύο μέτρων που είχε συγγένεια με τους βελισοράπτορες.

“This was not a dinosaur you would want to mess with,” said University Pennsylvania doctoral student Steven Jasinski, author of a study of the new species, said in a press release. Jasinski’s findings are based on a skull fragment discovered in New Mexico’s Bisti/De-Na-Zin Wilderness more than 15 years ago. Paleontologists used to believe that the fossil belonged to another member of the Dromaeosaurid family (a group that includes Jurassic Park’s Utahraptors) called Saurornitholestes langstoni. Steven Jasinski (University of Pennsylvania).

Η μελέτη του κρανίου του οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι αυτός ο δεινόσαυρος διέθετε πανίσχυρη όσφρηση. Εκτιμούν ότι ήταν πολύ γρήγορος και επιπλέον δημιουργούσε αγέλες όταν κυνηγούσε. Έχοντας το πλεονέκτημα ότι γνώριζαν -  και μάλιστα από απόσταση - που βρίσκεται η λεία τους, οι αγέλες των  S. sullivani μπορούσαν να αιφνιδιάσουν τα θηράματά τους και να τα εξοντώσουν εύκολα. Η μελέτη δημοσιεύεται στην περιοδική έκδοση του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Νέου Μεξικού.